Αν δεν ήταν τόσο τραγική, η τρέχουσα ευρωπαϊκή κρίση, θα ήταν αστεία, με μια αίσθηση μαύρου χιούμορ. Καθώς το ένα σχέδιο διάσωσης καταρρέει μετά το άλλο, οι πολύ σοβαροί άνθρωποι της Ευρώπης -που είναι, αν αυτό είναι δυνατόν, πιο πομπώδεις και αυτάρεσκοι από τους Αμερικανούς ομολόγους τους συνεχίζουν να εμφανίζονται ολοένα και πιο γελοίοι. Δεν τα λέω εγώ. Είναι απόσπασμα από το πρόσφατο άρθρο του Πολ Κρούγκμαν στους “New York Times”.

Ο ΔΙΑΠΡΕΠΗΣ οικονομολόγος θέτει ένα καίριο ερώτημα. Γιατί χώρες όπως η Βρετανία, η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ, που έχουν μεγάλα χρέη και ελλείμματα, παραμένουν ικανές να δανείζονται με χαμηλά επιτόκια; Ποιο είναι το μυστικό τους; Η απάντηση, σε μεγάλο βαθμό, είναι ότι διατηρούν τα εθνικά τους νομίσματα και οι επενδυτές γνωρίζουν ότι σε περίπτωση στενότητας θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματά τους τυπώνοντας περισσότερα από τα εθνικά τους νομίσματα. Αν η ΕΚΤ μπορούσε να στηρίξει με παρόμοιο τρόπο τα ευρωπαϊκά χρέη, η κρίση θα απαλυνόταν δραματικά.

ΓΙΑΤΙ λοιπόν η Ε.Ε. δεν κάνει το αποφασιστικό βήμα να επιλύσει με οριστικό τρόπο αυτήν την κρίση; Η απάντηση είναι πως οι μεγάλες χώρες δεν επιθυμούν να μοιραστούν την ανακύκλωση των πλεονασμάτων και να μεταφέρουν πόρους σε περιοχές που υπάρχει ανάγκη. Το έκανε η Ελλάδα με τη Θράκη, το έκανε η Γερμανία με την Ανατολική πλευρά. Ας σταματήσει λοιπόν η υποκρισία γιατί το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν το παραβίασε κρυφά η απείθαρχη Ελλάδα. Αυτό έγινε με τα στραβά μάτια όλων που άφησαν την κατάσταση να φτάσει στην κρίση, προσδοκώντας τα οφέλη του δανειστή που στο τέλος αποκτά τα χρεωκοπημένα μαγαζιά.

ΛΥΝΕΙ το πρόβλημα το κούρεμα κατά 50% των 2/3 του ελληνικού χρέους και αυτό που απομένει είναι διαχειρίσιμο; Ακούγεται μεγάλο το κούρεμα του 50%, αλλά όπως το υπολόγισε ο κ. Παπαδήμος, λαμβάνοντας υπόψιν τις χρηματοδοτήσεις των ελληνικών τραπεζών και των ταμείων, στην πραγματικότητα το όφελος είναι τα 65 δισ. των ξένων επενδυτών δηλαδή μιλάμε για ελάφρυνση του 19% του συνολικού χρέους! Και όλα αυτά χωρίς να είναι εξασφαλισμένη η εθελοντική συμμετοχή των ομολογιούχων. Ποιο τελικά είναι το όφελος όταν, καλώς εχόντων των πραγμάτων, το 2020 θα επιστρέψουμε στο χρέος που είχαμε το 2010, δηλαδή στο 120%; Με ποια οικονομία θα αντιμετωπίσουμε την ύφεση; Και πώς θα πάρει μπροστά η οικονομία χωρίς ρευστότητα; Και πού θα εξάγονται τα προϊόντα μας ή τα προϊόντα των άλλων, όταν η λιτότητα γίνεται πολιτική επιβολή στις μισές χώρες της Ευρώπης;

ΤΙ ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ οι ηγέτες της Ε.Ε.; Η Ελλάς γίνεται κανονικό προτεκτοράτο των δανειστών, με το μάνατζμεντ στη Γερμανία. Η μόνη διαπραγμάτευση που έγινε από ελληνικής πλευράς (από Μόσιαλο – Ξενογιαννακοπούλου) ήταν η λείανση (!) των διατυπώσεων της επιτροπείας, ώστε να μην αντιληφθούν οι Έλληνες πως την 28η Οκτωβρίου του 2011 υποδουλώθηκαν. Ο αφελληνισμός της οικονομίας αρχίζει και θα είναι απόλυτος, με όρους εργασίας και δικαιωμάτων του 1950! Η μετανάστευση των νέων θα πάρει εφιαλτικές διαστάσεις ο πλούτος που έχει παραχθεί και όποιος θα παράγεται, θα διακρατείται στο εξωτερικό. Το ελληνικό κεφάλαιο και η αστική τάξη παραδόθηκαν αμαχητί, ελπίζοντας σε ό,τι περισσέψει από τους νέους ηγεμόνες. Θα χαθούν περιουσίες και ζωές! Αλήθεια, ποιες πολιτικές δυνάμεις μπορούν να διαχειριστούν, ως κατοχικές κυβερνήσεις, αυτόν τον εφιάλτη; Αυτές που είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία του;

ΕΙΝΑΙ οι επιλογές που αφορούν τη χώρα μας ικανές να πείσουν τις αγορές, που παραμένουν ισχυρές και ανεξέλεγκτες, πως η Ευρώπη λύνει με αυτούς τους τρόπους τα προβλήματά της; Μπορεί να θεωρηθεί και να αποτελέσει πειστική απάντηση για τις περιπτώσεις χωρών του μεγέθους και του βάρους της Ιταλίας και της Ισπανίας, που δανείζονται πλέον στα όρια της τοκογλυφίας; Και αν γίνει το ντόμινο που όλοι φοβούνται, ποια θα είναι η απάντηση; Η Ευρώπη διακινδυνεύει να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά στην οικονομία και το χρηματοπιστωτικό σύστημά της με τη λήψη άστοχων και μικρής κλίμακας μέτρων, τόνισε ο επικεφαλής της αμερικανικής εταιρείας χρηματοπιστωτικών και συμβουλευτικών υπηρεσιών BlackRock Λάρι Φινκ στην εφημερίδα “Financial Times”.

ΤΕΛΙΚΑ με όσα παρακολουθούμε, ποιο κατά τη γνώμη σας είναι το κύριο; Πρόκειται για οικονομικό ή μήπως για κατεξοχήν πολιτικό πρόβλημα. Το παραμύθι της Ενωμένης Ευρώπης έχει θρυμματιστεί και οι αδύναμες, με ευθύνη όλων των εταίρων, χώρες ιδιωτικοποιούνται! Η Ε.Ε. είναι δύο ηγεμόνες και 25 υπήκοοι; Δεν ήταν αυτό και δεν μπορεί να αντέξει για πολύ έτσι. Όχι γιατί ξαφνικά οι υποταγμένοι ηγέτες θα μεταμορφωθούν, αλλά γιατί οι κοινωνίες αντιδρούν και θα αντιδράσουν με μεγάλη ένταση.