του Χαρη Παυλιδη

Η μεσαία τάξη βαδίζει στα χνάρια του μεσαίου χώρου. Χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να κάνει τη «δουλειά» του το «σύστημα», και όταν πλέον δεν είχε καμία χρησιμότητα φρόντισαν να την «τελειώσουν». Η υποβάθμισή της σηματοδοτεί ουσιαστικά το τέλος της κοινωνικής ευμάρειας των μεσαίων εισοδημάτων, αλλά ταυτόχρονα ανατρέπει και τις ισορροπίες πάνω στις οποίες στηριζόταν η κοινωνική ειρήνη. Η περίοδος που άνοιξε το ΠΑΣΟΚ το ’81 κλείνει με το ίδιο κόμμα στην κυβέρνηση το 2011. Ο «κοινωνικός μετασχηματισμός» που είχε βραχίονα τη μεσαία τάξη, ανατρέπεται με βίαιο τρόπο δημιουργώντας έναν άλλο «μετασχηματισμό» με τη «φτωχοποίηση» των μεσαίων εισοδημάτων.

Η Ελλάδα που γνωρίσαμε δεν υπάρχει. Στη θέση της έρχεται μια άλλη… Ελλάδα, της οποίας κανείς δεν γνωρίζει τα χαρακτηριστικά. Ακόμα κι αυτοί που υποτίθεται ότι προσπαθούν να μας «σώσουν» από ένα γεγονός που έχει ήδη συντελεσθεί. Ο καπιταλισμός περνάει σε μια άλλη φάση, γίνεται πιο επιθετικός εγκαταλείποντας το «λαϊκό» προφίλ που είχε μέσω της μεσαίας τάξης. Αυτή η νέα πραγματικότητα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Έχει ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά, αλλά εδώ οι επιπτώσεις είναι μεγαλύτερες μια και ποτέ δεν λειτούργησε ορθολογικά το κράτος και η ιδιωτική πρωτοβουλία.

Στη «δική» μας περίπτωση το πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση-κι ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος- δείχνει ανίκανη να διαχειρισθεί τα νέα δεδομένα και να τα εξηγήσει. Παλινωδεί, αντιφάσκει, προκαλεί, εκβιάζει και γίνεται η ίδια το «πρόβλημα». Διότι πέραν της μείωσης των εισοδημάτων-ενώ την ίδια ώρα οι τιμές παραμένουν στα ύψη- η σοβαρότερη απειλή είναι η αποσάρθρωση της κοινωνίας και η εκχώρηση μεγάλου μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας. Είναι προφανές ότι πλέον η κυβέρνηση δεν κυβερνά. Η χώρα όμως πρέπει να κυβερνηθεί, γι αυτό και οι εκλογές αποτελούν εθνική ανάγκη.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...