του Κ. Λουρόπουλου



ΕΙΝΑΙ απίστευτο το γεγονός ότι όσο ψηλά βρίσκεται ένας επίσημος ομιλών, τόσο πιο ελεύθερος είναι να λέει ό,τι του κατέβει, ενώ το παράδοξο είναι πως οι ακροατές κρατούν σημειώσεις και τα πρωτοσέλιδα κάνουν αναφορές, θεωρώντας ότι κάτι σπουδαίο ειπώθηκε. Αυτές οι σκέψεις έρχονται συχνά κάθε φορά που ο κ. Τρισέ κάνει δηλώσεις για την ευρωπαϊκή κρίση. Χθες λοιπόν «έδωσε ρέστα» προσβάλλοντας για μία ακόμη φορά ένα κράτος - μέλος της Ε.Ε. (και έναν ολόκληρο λαό), ότι είναι το κλασικό παράδειγμα παραβάσεων του κοινοτικού και συνεταιριστικού πνεύματος που θα έπρεπε να διέπει τις σχέσεις των μελών μεταξύ τους. Και άλλες πολλές χιλιοειπωμένες κατηγόριες εναντίον της τραυματισμένης και παραπαίουσας Ελλάδας, την οποία με άλλο τμήμα του εγκεφάλου του επιδιώκει να σώσει! Δεν χάνει ευκαιρία να βγάλει το άχτι του σε ένα κρατίδιο, με τη χρήση μανιοκαταθλιπτικής φύσεως δημόσιου λόγου περί μέτρων σωτηρίας της ευρωζώνης.

Για όσους έχουν φτωχή μνήμη, να θυμίσουμε πως σε όλη τη διάρκεια του φθινοπώρου του 2009, αμέσως μετά από κάθε δήλωση ενός εκάστου των κ. Τρισέ και Γιούνκερ, ανέβαιναν τα σπρεντς, που ήταν τότε γύρω στις 130 μονάδες. Τότε άρχισαν οι οίκοι τις υποβαθμίσεις. Πρώτος ο κ. Τρισέ ξεστόμισε τον Δεκέμβριο του 2009 την απειλή ότι η ΕΚΤ δεν θα δέχεται ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ως εγγύηση. Τους επόμενους μήνες βέβαια, εις δόξαν της έλλειψης συνέπειας και προετοιμασίας, ανέτρεψε τα δικά του λόγια και άρχισε σωρηδόν να φορτώνει την Κεντρική Τράπεζα με ελληνικά ομόλογα.

Ακόμη και πρόσφατα, μόλις 4 ημέρες μετά την απόφαση της 21ης Ιουλίου 2011, δήλωσε σε γερμανική εφημερίδα ότι παραμένει «αβέβαιος για το αν τελικά η Ελλάδα θα αποφύγει τη στάση πληρωμών»! Ναι, είναι προφανές ότι κάτι θέλει να πει, και ότι ενδεχομένως να έχει τεχνικώς δίκιο, ότι δηλαδή τα κράτη έχουν επιδείξει αμέλεια στη φροντίδα για το καλώς έχειν της κοινής μας πατρίδας. Αλλά γιατί δεν αναφέρει το παράδειγμα της Ισπανίας, που επί δεκαετίες κατατρώει τα δημοσιονομικά σωθικά της με ατιθάσευτη ανεργία, γιατί δεν αναφέρει το παράδειγμα του Βελγίου, του οποίου δύο τράπεζες έχουν πτωχεύσει και έχουν σωθεί με πολλαπλάσια κεφάλαια από αυτά που προορίζονται υπέρ της Ελλάδας, γιατί δεν αναφέρει το παράδειγμα της Γερμανίας, η οποία επέτρεψε σε δύο κρατικές τράπεζες να «παίζουν» σε τοποθετήσεις επί τοξικών προϊόντων μέχρι να καταρρεύσουν και να σωθούν με χρήματα του γερμανικού Δημοσίου;

Ή επίσης γιατί δεν ψέγει τον κ. Κάμερον, ο οποίος δήλωσε ότι θα περάσει πάνω από το πτώμα του η απόπειρα να αποδυναμωθεί το Citι ως κέντρο διεθνών διακανονισμών, τη στιγμή που η Βρετανία αρνείται κάθε προσπάθεια ελέγχου επί των αγορών παραγώγων; Ή τέλος γιατί δεν ψέγει ολόκληρη την ευρωπαϊκή ηγεσία, που έχει επιδείξει μηδενική πρόοδο στα θέματα της ρύθμισης (regulation) επί της κίνησης κεφαλαίων και των αγορών, που επιτρέπουν έτσι να αλωνίζουν οι κερδοσκόποι εντός και εκτός ευρωζώνης; Η λίστα με τις περιπτώσεις είναι ατέλειωτη. Και όμως ο κ. Τρισέ επέλεξε να βγάλει στο ποινολόγιο την Ελλάδα. Στο πιο κρίσιμο σημείο των χειρισμών.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...