Του ΓΙΩΡΓΟΥ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ



Που είναι οι αγανακτισμένοι της πλατείας Συντάγματος; Που είναι οι αγανακτισμένοι της Pouerta del Sol στη Μαδρίτη και τι ψήφισαν χθες; Αυτούς αναζητούν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, εκκινώντας από την κοινή διαπίστωση πως εκτός από την οικονομική κρίση, έχουμε και κρίση της δημοκρατίας καθώς τα συστήματα πολιτικής αντιπροσώπευσης αμφισβητούνται καθολικά.

Οι εκλογές στην Ισπανία δείχνουν ότι η δημοκρατία είναι ζωντανή, διατείνεται ο αρθρογράφος της Le Monde, αφού η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός δεν ορίζονται από τις αγορές ή τον γαλλογερμανικό άξονα και τις Βρυξέλλες αλλά από το λαό! Ποιοι λαοί, όμως, εξέλεξαν τους κυρίους Μόντι και Παπαδήμο; Αυτή η ερώτηση όχι μόνο δεν απαντάται, αλλά μέσω των μιντιακών ηχείων διαμορφώνεται και η άποψη ότι οι κυβερνήσεις αυτές μπορούν να κυβερνούν επί μακρύ χρονικό διάστημα χωρίς τη λαϊκή νομιμοποίηση.

Τελικά, που είναι ο αγανακτισμένοι μέσα στο πλήθος των χθεσινών Ισπανών ψηφοφόρων; Μάλλον έχουν μεταναστεύσει, καθώς ένας στους δύο είναι άνεργος, υποστηρίζει η γαλλική εφημερίδα, που προαναφέραμε. Κι όμως οι αγανακτισμένοι είναι εκεί, για να καταγγείλουν τις περικοπές στην Υγεία και την Παιδεία, καθώς ολόκληρη η Ισπανία συγκλονίστηκε το Σεπτέμβρη από την περιπέτεια της Μαρίας, μιας γυναίκας που έχασε τη ζωή της μεταφερόμενη από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και δεν εγχειρίστηκε λόγω των περικοπών.

Η αιτιολογία των περικοπών είναι ότι «Η Ισπανία έζησε πάνω από τις δυνάμεις της». Το ίδιο λένε και για την Ελλάδα. Αλλά ποιος θέτει το μέτρο για το πώς θα ζήσει κανείς; Σε βάρος ποιου ζήσαμε; Μήπως οι τράπεζες δεν μας τσάκιζαν στα τηλέφωνα από το πρωί ως το βράδυ, δίνοντάς μας κάρτες και καταναλωτικά δάνεια; Ποιος στήριξε τον πολιτισμό και την ιδεολογία της καταναλωτικής κοινωνίας και της δανεικής ζωής; Ασφαλώς όχι οι «κάτω».

Όχι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, αλλά εκείνοι που κέρδιζαν απ’ αυτό, οι τράπεζες, εγχώριες και οι παγκόσμιου βεληνεκούς. Αλλά το σύστημα που εξέθρεψε το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα «έσκασε» σαν φούσκα. Και πάλι, όμως, τα σπασμένα καλούνται να τα πληρώσουν οι συνήθεις ύποπτοι, με λιτότητα, ύφεση, μειώσεις μισθών και συντάξεων, με άγρια ανεργία.

Γι’ αυτό οι «αγανακτισμένοι» απείχαν από τις χθεσινές εκλογές στην Ισπανία, γιατί θεωρούν ότι το πρόβλημα είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα, οι τράπεζες και οι περίφημες «αγορές» καθώς και η πολιτική τάξη που είναι συντεταγμένη μ’ αυτές. Ζούμε τη δικτατορία των αγορών. Το γεγονός ότι ένα κόμμα στην Ελλάδα αρνείται να υπογράψει δήλωση υποταγής, θέτοντας αστερίσκους στην πλήρη εξάρτηση θεωρείται απαράδεκτο από το γαλλογερμανικό άξονα και τις αγορές, γιατί δημιουργεί ρωγμές.

Συνεπώς, το θέμα είναι όχι μόνο η αποχή από ένα κατ’ επίφαση δημοκρατικό πλαίσιο, όχι μόνο να αλλάξει «η γραμματική της πολιτικής» με νέους θεσμούς άμεσης και πραγματικής δημοκρατίας, αλλά και η ελευθερία, η εθνική ανεξαρτησία και η γένει απεξάρτηση από το χρηματοπιστωτικό σύστημα και την πολιτική τάξη των «προθύμων» που το υπηρετούν.

Όλα αυτά απαιτούν μία ευρεία κοινωνική και πολιτική συναίνεση σε εθνικό και διεθνή επίπεδο. Γιατί αν δεν υπάρξει αλλαγή σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η μεμονωμένη αλλαγή σε μία μόνο χώρα θα είναι αδύνατη και μάλιστα καταστροφική.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...