Το κίνημα των πλατειών μοιάζει σαν καλοκαιρινή ανάμνηση, από αυτές που τα πρωτοβρόχια παίρνουν μακρυά. Πολλοί τότε, εξέφραζαν την άποψη ότι όλοι οι πολιτικοί “τα ίδια είναι”, και “να φύγουν όλοι”. Τώρα που κυβερνάει τραπεζίτης, ο οποίος δεν είναι πολιτικός -όπως ο ίδιος δήλωσε- φαντάζομαι ότι το θέμα μπερδεύεται γι’ αυτούς που είχαν συγκεκριμένη οπτική για τους πολιτικούς.

Τα ΜΜΕ και οι “ειδήμονες” προσπαθούσαν τότε να μας πείσουν πως το κίνημα των αγανακτισμένων είναι απολιτίκ. Μόνο που στην ζωή δεν υπάρχει τίποτα απολιτικό. Ακόμη κι αυτός που αδιαφορεί για την πολιτική έμμεσα εκφράζει πολιτική θέση. Η οποία τις περισσότερες φορές είναι περισσότερο συντηρητική, άσχετα με ποιο δόγμα θα επιλέξει τελικά. Αυτός που περιμένει για σωτήρες είναι ο ανώριμος πολίτης, εκείνος που μόλις του τάξουν πράγματα θα τρέξει να κουνήσει πάλι πλαστικά σημαιάκια.

Η πολιτική απαξιώθηκε συστηματικά, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι λαοί ποτίστηκαν με τα ιδεώδη του καταναλωτισμού και αφού απομονώθηκαν από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, αηδίασαν από τα σκάνδαλα και την ανικανότητα των πολιτικών, οι οποίοι παρουσιάζονταν όλο και πιο δυσαρμονικοί με τις επιταγές των ανθρώπων. Έτσι ταύτισαν την πολιτική με τα πρόσωπα και όχι με τις μεθόδους και τις στρατηγικές που επηρεάζουν τις κοινωνικές συνθήκες.

Έτσι φτάσαμε στην Ευρώπη του 2011, όπου οι “ειδικοί”, δηλαδή οι τεχνοκράτες-μέλη επιτροπών και λεσχών με παρασκηνιακό ρόλο, αναλαμβάνουν τις τύχες των κρατών. Παρουσιάζεται η ανάγκη της απαλλαγής του συστήματος από τους σάπιους πολιτικούς για να έρθουν στην θέση τους οι τραπεζίτες. Η πολιτική μετατράπηκε σε επιστήμη διαχείρισης κρίσεων και οικονομικών, οπότε έρχεται στην επιφάνεια η παρουσία των αυθεντιών ως επιτακτική ανάγκη. Ο Παπαδήμος δεν είναι πολιτικός, άρα παρουσιάζει τον εαυτό του ως ακομμάτιστο.

Ένα από τα συνθήματα της πλατείας ήταν “Δεν υπάρχει δεξιά, δεν υπάρχει αριστερά…”, επομένως τώρα που ο πρωθυπουργός δεν ανήκει σε κάποια πλευρά να υποθέσω ότι είναι πιο αρεστός σ’ αυτούς που τραγουδούσαν το παραπάνω; Ο Παπαδήμος εδώ και ο Μόντι στην Ιταλία, θα χαράξουν πολιτική. Είναι και αυτοί πολιτικοί. Αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένες πολιτικές, αυτές του τραπεζικού συστήματος, της Goldman Sachs και των Rockefeller.

Το να προσπαθήσει κάποιος να κρύψει τις πολιτικές του τοποθετήσεις είναι ύποπτο και φυσικά ανόητο από πλευράς των πολιτών να το πιστέψουν. Ο Παπαδήμος ανήκει στον κόσμο των αγορών, της οικονομίας του τζόγου και θα ασκήσει πολιτική αντίστοιχη με αυτήν που άσκησε και ως σύμβουλος του Σημίτη.

Δηλαδή, τυχοδιωκτική και εξυπηρετώντας τον κόσμο από τον οποίο προέρχεται. Οι μόνοι που αποκρύπτουν την πολιτική τους ταυτότητα είναι οι απατεώνες και τα εμπορεύματα. Οι πρώτοι γιατί θέλουν να πετύχουν σκοτεινούς σκοπούς και τα δεύτερα γιατί έτσι επιτάσσει η καταναλωτική κουλτούρα. Αυτή που δεν σου επιτρέπει να προβληματίζεσαι παρά μόνο να ξοδεύεις και να καταπίνεις αμάσητο ότι σου προσφέρεται από τους ειδικούς.

Το “όλοι τα ίδια είναι” που ακούμε ισοπεδωτικά από όλο και περισσότερους, δεν είναι απλά μια απόδειξη κυνισμού, αλλά και η πλήρης παραίτηση. Αν το “όλοι τα ίδια είναι” περικλείει πολιτικούς, φαίνεται σαν να μην εμπεριέχει στο “όλοι” και αυτούς που άσκησαν από άλλο πόστο την πολιτική που μας έφτασε σήμερα στην κρίση.

Άρα μοιάζει σαν να γίνονται αποδεκτοί -κι έτσι παρουσιάζονται από τους μηχανισμούς προπαγάνδας- από τους λαούς οι τεχνοκράτες, δηλαδή αυτοί που “δεν είναι πολιτικοί”. Παραπλανητικό και ύπουλο.

STEVENIKO

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...