Η πολιτική εξουσία στην Ευρώπη έχει περάσει σε μια μικρή ελίτ των τεχνοκρατών. Δύο ημέρες μετά τον οικονομολόγο κ. Λουκά Παπαδήμο που ορκίστηκε ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, ένας άλλος τεχνοκράτης, ο Mario Monti, κλήθηκε να οδηγήσει μια νέα κυβέρνηση εθνικής ενότητας στην Ιταλία.

Ο κ. Monti υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου των διεθνών συμβούλων της Goldman . Ο Mario Draghi, ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία ελέγχει τη νομισματική πολιτική της ευρωζώνης, είναι ένας άνθρωπος της Goldman. Ο κ. Παπαδήμος είναι πρώην αντιπρόεδρος της ίδιας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας...

Είναι επίσης ο άνθρωπος που διοικούσε την Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας κατά την περίοδο που αυτή η χώρα, όπως η Ιταλία, χρησιμοποίησαν σύνθετα παράγωγα-τοξικά ομόλογα, για να μειώσουν τα χρέη και να δικαιούνται να συμμετάσχουν στο ευρώ. Οι κανόνες του ευρώ καθόριζαν ότι τα χρέη αυτά δεν θα πρέπει να είναι πάνω από 60 % του μεγέθους της οικονομίας. Ποιος ήταν πίσω από αυτή την έξυπνη ιδέα; Η οικονομική μάγοι της Goldman Sachs.

Δεν χρειάζεται να μυρίσεις συνωμοσία εδώ, απλώς συμβολή των συμφερόντων. Οι τεχνοκράτες ή οι πολιτικοί, όλοι τραγουδούν το ίδιο τραγούδι. Η παραφροσύνη, είπε ο Albert Einstein, κάνει το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και αναμένει διαφορετικά αποτελέσματα.

Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι αυτό το δημοκρατικό έλλειμμα εμφανίζεται στην Ευρώπη, την ίδια στιγμή που η δημοκρατία έχει επιστρέψει στην ατζέντα της Μέσης Ανατολής, όπου η αραβική άνοιξη είναι ισοδύναμο του να χτυπήσει στις πύλες της δικτατορίας και της καταπίεσης, όπως έγινε και στην Ευρώπη, αρχίζοντας με την επίθεση κατά της Βαστίλης το 1789. Οι σκεπτικιστές, φυσικά, θα σας πουν ότι η δημοκρατία στην Ευρώπη έχει πεθάνει εδώ και αρκετό καιρό, ήδη χάρη στην Ε.Ε, όπου ούτε το Συμβούλιο των Υπουργών ούτε στην Επιτροπή εκλέγονται άμεσα και όπου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει πραγματικό λόγο στις μεγάλες αποφάσεις. Και τώρα όλη την Ευρώπη πληρώνει το τίμημα.

Κατά μία έννοια, έχουμε μόνο τους εαυτούς μας να κατηγορήσουμε. Για αυτούς που είναι στα πράγματα, η δράση που απαιτείται τώρα είναι ανάθεμα, για τους πολιτικούς με τις επόμενες εκλογές. Ορισμένες αποφάσεις απαιτούν πολύ μακροπρόθεσμο όραμα για να χωρέσουν σε βραχυπρόθεσμο πολιτικό ορίζοντα. Κάποιες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις μπορεί να απαιτούνται για να συμβιβάσουν τους οικονομικούς και πολιτικούς κύκλους. Επίσης απαιτείται περισσότερο θάρρος από τους πολιτικούς μας.

Κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι τα πιο πάνω δεν έχουν τόση σημασία. Κοιτάξτε πόσο επιτυχής ήταν η Κίνα στην προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης χωρίς δημοκρατία. Αλλά αυτό συνεπάγεται μια κοινωνία όπου το κράτος δικαίου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία του Τύπου, είναι όλο περισσότερο υποταγμένη στις οικονομικές επιταγές. Αλλά η δημοκρατία έχει νόημα και σημασία, αυτό θα σας πουν άνθρωποι από τη Συρία έως την Burma. Υπάρχει μια μοίρα χειρότερη από το χρέος.

Όταν οι συνταγματάρχες πήραν την εξουσία το 1967, Phillips Talbot, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, την χαρακτήρισε ως "βιασμό της δημοκρατίας". Ο κυνικός επικεφαλής του σταθμού της CIA του απάντησε: "Πώς μπορεί να βιασθεί μια πόρνη;" Η απάντηση ήρθε όταν η χούντα, στην χώρα που ήταν το λίκνο της δημοκρατίας, απαγόρευσε το δικαίωμα των πολιτών του συνέρχεσθαι, τους παρακολουθούσαν και κρατούσαν χιλιάδες σε κέντρα βασανισμού, όπου οι ξυλοδαρμοί, ήταν ρουτίνα.