Στόχος, η κατάληψη της Ευρώπης, με πυρήνα τους 17 του ευρώ, χωρίς μάλιστα καμία διαπραγμάτευση. Η τακτική που ακολουθεί είναι έξυπνη. Με δεδομένες τις συνθήκες κατάρρευσης σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, το Βέλγιο ή και η Γαλλία με τα τρία Α, ρίχνει στο τραπέζι, όχι προς συζήτηση, αλλά προς εμπέδωση μια πρόταση.

Στη λογική Σέγκεν , θα γίνει μια ζώνη δημοσιονομικής άρα και πολιτικής Ένωσης. Σε αυτή, με την Γερμανία κυρίαρχη, μπορούν να συμμετάσχουν όσοι είναι από τους 17 περίπου πλεονασματικοί ή οι «πρόθυμοι» σύμμαχοί της, όπως η Ολλανδία, η Φινλανδία, αλλά και η δεύτερη πρωτεύουσά της, το Παρίσι. Στη ζώνη αυτή θα εφαρμοστούν ενιαίοι κανόνες δημοσιονομικοί, αλλά και ίσως ευρωομόλογο ή πιο επιθετική λειτουργία της ΕΚΤ. Οι άλλοι ας κάνουν ότι θέλουν.

Η πρόταση αυτή είναι μια αρχική «μπλόφα» για να αποφύγει τις διαπραγματεύσεις. Γιατί αμέσως η Μέρκελ ή ο Σόιμπλε, με επίσημες δηλώσεις τους λένε: Εμείς ενδιαφερόμαστε για την ενότητα της ευρωζώνης και κατ’ επέκταση στη νέα συμφωνία του Ευρώ, που στην ουσία είναι μια «σύμβαση παραχώρησης» των εθνικών κρατών της Ευρώπης στο Γερμανικό υπερέθνος- κράτος (ένα νέο σχέδιο Καρλομάγνος), να συμμετάσχουν εφόσον το επιθυμούν και οι 17 του ευρώ, ακόμη και οι 27 της Ένωσης.

Το τέλος των Εθνών-κρατών

Αλλά πως θα συμμετάσχουν οι άλλες οικονομίες, άρα και τα έθνη-κράτη που άλλα είναι χρεοκοπημένα όπως η Ελλάδα, άλλα υπό χρεοκοπία όπως η Ιταλία και άλλα στο κατώφλι του ΔΝΤ και των Μνημονίων όπως η Ισπανία;

Προσέξτε σκεπτικό: Τα κράτη θα παραχωρήσουν την κατάρτιση των προϋπολογισμών τους στο γερμανικό Διευθυντήριο, που θα συγκροτήσει το Βερολίνο και στην ενωσιακή γραφειοκρατία της Κομισιόν, που θα ελέγχει το Βερολίνο. Μαζί με τους προϋπολογισμούς, τα κράτη θα παραχωρήσουν αυτόματα και την διάρθρωση και την στρατηγική των οικονομιών τους, άρα την ίδια τη λειτουργία των χωρών τους. Επειδή τα περισσότερα απ’ αυτά έχουν χρέος πάνω από 60% όπως προβλέπει ως όριο το ευρώ, θα γίνει σε κάθε χώρα ένα Fund, στο οποίο θα περιλαμβάνονται τα περιουσιακά στοιχεία κάθε κράτους (γη, επιχειρήσεις, υποδομές), μαζί με το επιπλέον χρέος της κάθε χώρας. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα το fund θα πρέπει να καλύψει χρέος της τάξης του 100% του ΑΕΠ, με σημερινή εκτίμηση που είναι επιπλέον του επιτρεπτού 60%.

Με τον τρόπο αυτό, το Βερολίνο παίρνει υπό τη διαχείρισή του και τις δημόσιες περιουσίες των εθνών-κρατών, την επικράτειά τους ουσιαστικά. Αν στην πολιτική ένωση που προβάλλει ως τάχα «κερασάκι», βάλουμε και την ενιαία άμυνα, η Γερμανία θα ελέγξει την πολεμική μηχανή της Ευρώπης, καθόλου ευκαταφρόνητο μέγεθος, αλλά και την πολεμική της βιομηχανία, τους εξοπλισμούς των κρατών-περιοχών, μετά την κατάργηση των εθνών, και φυσικά τη διεθνή πολιτική της Ευρώπης. Καταργώντας τα έθνη-κράτη, όλη η Ευρώπη θα μετατραπεί σε μια ενιαία οικονομία, με συμπληρωματικές περιοχές, όπως οι νομαρχίες στα σημερινά έθνη-κράτη, με κεντρικό σχεδιασμό από το Βερολίνο. Αυτό υποτιμάται από τον διεθνή παράγοντα, με την πίεση των χρεών και των αγορών, στην παρούσα φάση.

Η Ευρώπη μία ψήφος

Η Ευρώπη, με τον τρόπο αυτό, ευθύς αμέσως θα έχει μία ψήφο στον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ, την G-7 ή την G-20, το ΔΝΤ και ούτω καθεξής. Μια ωραία ατμόσφαιρα δηλαδή!

Στον επόμενο πόλεμο θα λάβουμε μέρος με την πλευρά του Ράιχ γιατί πολύ απλά θα είμαστε μέρος του Ράιχ.

Και όλα αυτά θα τα αποφασίσουν ποιοι; Κανείς. Οι λαοί και τα Έθνη θα απουσιάσουν από τη Συμφωνία και θα εκπροσωπηθούν από τους «Κουίσλιγκ» πολιτικούς αντιπροσώπους τους, αφού κατά τα άλλα κανείς δεν θα ρωτήσει κανέναν- ούτε τους ευρωπαϊκούς θεσμούς- και η Δημοκρατία ήδη έχει αρχίσει να καταργείται ως λειτουργών πολίτευμα στην Ευρώπη, μέσα από τις κυβερνήσεις «μεγάλου συνασπισμού».

Η Ευρώπη της Μεσογείου

Η κρίσιμη φάση, αν δεχθούμε ότι έχουμε πόλεμο, έχει δρομολογηθεί από τη Γερμανία προκειμένου να καταργήσει και να κυριαρχήσει στην Ευρώπη. Μένει να δούμε αν θα υπάρξουν αντιδράσεις από τα έθνη και τους πολιτισμούς της ευρωπαϊκής Μεσογείου. Ειδικά στον άξονα Ιταλίας-Ελλάδας (την ελληνορωμαϊκή ενότητα) και την Ιβηρική Ισπανίας-Πορτογαλίας (τη λατινική παράμετρο). Και τι είδους αντιδράσεις θα είναι.