Εκτενές άρθρο του περιοδικού Economist κάνει μία ουσιαστική ανάλυση σχετικά με το πώς δημιουργήθηκε η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη.

Το περιοδικό ξεκινά από τη βάση του προβλήματος που, όπως τονίζει, είναι τα προβλήματα χρέους σε μία περιοχή που δεν είχε πλεονάσματα και που δεν υπάρχει η δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής από τις Κεντρικές Τράπεζες των χωρών-μελών. Με τα παραπάνω δεδομένα η κρίση φαίνεται πως ουσιαστικά ήταν αναπόφευκτη.

Όμως, όπως τονίζει, αυτό δεν εξηγεί το γιατί ξαφνικά οι αγορές δεν είναι πρόθυμες να δανείσουν στην Ιταλία, εκτός και αν πιστέψουμε ότι φοβήθηκαν τη μετάδοση της κρίσης. Παρόλα αυτά, όμως, «η κατάσταση της ιταλικής οικονομίας είναι τραγική εδώ και χρόνια», καθώς δεν έχει παρουσιάσει ουσιαστική ανάπτυξη από το 2005.

Όμως, ο Economist θεωρεί ότι υπάρχει και μία άλλη οπτική γωνία για να δει κανείς το πώς είναι η κατάσταση.

Το περιοδικό θεωρεί ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες έκαναν ό,τι μπορούσαν όλα αυτά τα χρόνια για να «πιέσουν» την ανάπτυξη και προς αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – το μόνο ουσιαστικά ευρωπαϊκό όργανο που είναι σε θέση να ασκεί πολιτική. Έτσι καλλιεργήθηκαν χαμηλές προσδοκίες ανάπτυξης.

Παράλληλα, η ΕΚΤ αύξησε δύο φορές φέτος τα επιτόκιά της, κινήσεις, οι οποίες, όπως στηρίζουν σπουδαίοι αναλυτές, όπως ο Paul Krugman και ο David Beckworth, είχαν δραματικές συνέπειες στις αγορές: σε μία εύθραυστη οικονομία, με υψηλή ανεργία και εν μέσω οικονομικής κρίσης, η ΕΚΤ ασχολήθηκε με τη συγκράτηση του πληθωρισμού… με συνέπεια οι αγορές να πειστούν ότι η ευρωζώνη πλέον δεν επεκτείνεται, αλλά συρρικνώνεται.

«Έτσι περάσαμε στην ύφεση».

Η ΕΚΤ, με τη «βοήθεια των κυβερνήσεων», τονίζει ο Economist έστειλε στα τάρταρα τις καταναλωτικές δαπάνες, χωρίς ποτέ να αναγνωρίσει, όπως θα έπρεπε, τον κίνδυνο μετάδοσης της κρίσης από την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία στον πυρήνα της Ευρωζώνης.

«Ανησυχώντας μήπως βρεθεί στη σκηνή του εγκλήματος (θανάτου του ευρώ) με το φονικό όπλο στο χέρι, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, υπό το νέο Πρόεδρο, Μάριο Ντράγκι, μείωσε τα επιτόκια κατά 25 μονάδες βάσης. Όπως εκτιμά ο συντάκτης του άρθρου, ακόμα και τα τωρινά επίπεδα είναι ιδιαιτέρως υψηλά για την κατάσταση της ευρωζώνης.

«Ίσως το ενιαίο νόμισμα επιβιώσει. Θα είναι καταστροφή αν δεν επιβιώσει», τονίζει ο Economist, προσθέτοντας ότι για να γίνει αυτό θα χρειαστεί μαζική εισροή ρευστού μέσω αγορών κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ.

Όμως δε θα πρέπει να ξεχάσουμε ποιος έφερε την ευρωζώνη σε αυτήν την κατάσταση. Και παρότι οι κυβερνήσεις βοήθησαν στην πιθανή κατάρρευση του ευρώ, η ΕΚΤ έχει την αποκλειστική δικαιοδοσία στη νομισματική αγορά.

«Είναι επικίνδυνο να κυκλοφορείς μόνος μέσα στη νύχτα σε μία κακόφημη γειτονιά. Είναι επικίνδυνο να έχεις υψηλά χρέη σε ένα σύστημα σταθερών ισοτιμιών, όπως είναι η Ευρωζώνη. Όμως επειδή το θύμα ζούσε επικίνδυνα, δε δικαιολογείται ο δράστης, δηλαδή η ΕΚΤ, που το μαχαίρωσε», καταλήγει το άρθρο.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...