Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί παράγει πλούτο και τον ανακαταμένει όσο πιο δίκαια γίνεται στους πολίτες της.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί οι φόροι που πληρώνω θα έπιαναν τόπο και ο κρατικός μηχανισμός θα μου προσέφερε σε αντάλλαγμα υψηλής προστιθέμενης αξίας υπηρεσίες.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για τους συμπολίτες μου, που πληρώνουν όλοι τους φόρους που τους αναλογούν και δεν κλέβουν την εφορία, δηλαδή εμένα.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, επειδή σ’ αυτή βασιλεύει η αξιοκρατία και η ενθάρρυνση του υγιούς ανταγωνισμού και όχι ο νεποτισμός, η λαμογιά, η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα και η διαφθορά.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, επειδή σ’ αυτή όλοι οι πολίτες είναι ίσοι έναντι των νόμων και δεν υπάρχει ο φεουδαρχικής εμπνεύσεως νόμος περί ευθύνης υπουργών.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, επειδή σ’ αυτή οι βουλευτές θα ψήφιζαν κατά συνείδηση και όχι για λόγους κομματικής πειθαρχίας.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, επειδή σ’ αυτήν όλες οι αιρετές θέσεις θα καταλαμβάνονταν μόνο για δύο θητείες από τους εκπροσώπους των πολιτών.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, επειδή σ’ αυτήν θα εφαρμοζόταν ουσιαστικά το «πόθεν έσχες» όλων εκείνων που διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, επειδή σ’ αυτή τα κόμματα συζητούν αντί να κραυγάζουν, προτείνουν αντί να αρνούνται, συνεργάζονται για το κοινό καλό αντί να ξεσκίζονται μεταξύ τους στις τηλεοπτικές οθόνες και μετά να τρώνε αστακομακαρονάδες παρέα.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί στην πολιτική της σκηνή υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν όντως να προσφέρουν στη χώρα και όχι για να βολευτούν οι ίδιοι και οι στενοί τους συγγενείς αλλά και οι ψηφοφόροι τους.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί οι πολίτες της κρίνουν τα κόμματα και τους πολιτικούς με βάση το προεκλογικό τους πρόγραμμα και πως αυτό υλοποιείται και όχι με βάση τους δεσμούς αίματος, των συμφερόντων και της συνδιαλλαγής.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί σ’ αυτή δεν θα γίνονταν προγραφές των ιδεολογικών και κομματικών αντιπάλων, με αντισυγκεντρώσεις, απειλές και ομαδικά πογκρόμ.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί τα φαντάσματα του παρελθόντος θα έβρισκαν, επιτέλους, την ησυχία τους και θα αποτελούσαν αντικείμενο ενδελεχούς, αμερόληπτης έρευνας των ιστορικών, μακριά από κομματικές σκοπιμότητες και φανατισμούς.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί σε κάθε απόπειρα κατάλυσης των βασικών ελευθεριών, ένα τοίχο πολιτών θα όρθωνε τα στήθη τους για να τα υπερασπιστεί.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί οι δημοσιογράφοι θα προστάτευαν την ελευθεροτυπία και δεν την υπονόμευαν με αναξιόπιστα, κατευθυνόμενα ρεπορτάζ και σχόλια.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί η Δημοκρατία στην οποία ομνύουν σήμερα όλοι, θα είχε όλους τους θεσμούς της σε εγρήγορση προκειμένου να προστατεύει τα δικαιώματα της μειοψηφίας και κυρίως εκείνων που τολμούν να διατυπώσουν μια διαφορετική άποψη.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί οι πολίτες της θα ήταν ενσυνείδητοι καταναλωτές και όχι σπάταλοι αγοραστές προϊόντων και υπηρεσιών, προκειμένου να υπηρετήσουν τη δημόσια εικόνα τους.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, για την ποιότητα παροχής των ιατρικών και νοσοκομειακών της παροχών προς τους πολίτες, χωρίς να υπάρχει το «φακελάκι» του γιατρού, τα συνδικαλιστικά τερτίπια που γίνονται σε βάρος του λαού, και, κυρίως, χωρίς αυτό το μεγάλο φαγοπότι των φαρμακευτικών εταιρειών σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί η κοινωνία θα φρόντιζε ουσιαστικά εκείνους που έχουν ανάγκη, τους ασθενείς, τους ηλικιωμένους, τα μικρά απροστάτευτα παιδιά, τους τοξικοεξαρτημένους και δεν θα τους πετούσε σε χωματερές ψυχών.
Θα ‘θελα να ‘μου περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί η κοινωνία θα προστάτευε τους άνεργους, θα χορηγούσε αξιοπρεπή επιδόματα ανεργίας και θα εφάρμοζε προγράμματα κατάρτισης για μια δεύτερη ευκαιρία.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί ο κάθε άνθρωπος που θα ήθελε να ξεκινήσει μια επιχείρηση, μικρή ή μεγάλη, δεν θα ήθελε 45 ημέρες ταλαιπωρίας, αλλά θα έκανε τη δουλειά του μέσα σε 1 - 2 μέρες και σε ένα μόνο σημείο.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί η πολιτεία θα προστάτευε το περιβάλλον, δεν θα οικοδομούνταν βίλες και αυθαίρετα μέσα στα δάση και τον αιγιαλό.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί τα γραφεία πολεοδομίας από άντρα διαφθοράς και συναλλαγής με τους παρανομούντες, θα ήταν κέντρο εξυπηρέτησης των πολιτών που θα ήθελαν να αποκτήσουν στέγη.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί θα λειτουργούσαν οι νόμοι και οι τράπεζες θα ελέγχονταν για τα ληστρικά επιτόκια με τα οποία δανείζουν και θα επιβάλλονταν, επιτέλους, οι κυρώσεις για τις παράνομες χρεώσεις υπηρεσιών που κάνουν.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για τους εθνικούς δρόμους της πατρίδας μου που δεν θα στοίχιζαν 7 φορές ακριβότερα απ’ ότι οι αντίστοιχοι ευρωπαϊκοί, γιατί θα έπρεπε να μοιραστεί το μαύρο χρήμα στα κόμματα, στις επιτροπές παραλαβής.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, επειδή δεν έχει «στημένους» διαγωνισμούς δημοσίων έργων.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, επειδή όλες οι ποδοσφαιρικές εταιρείες θα ακολουθούσαν τις αρχές του ευ αγωνίζεσθαι και δεν θα ξεχύνονταν όλα αυτά τα λύματα που πλημμύρισαν τις τηλεοπτικές μας οθόνες.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, οι αθλητές της οποίας θα πάλευαν για τον κότινο και όχι για τα φάρμακα του κυρίου Μάκη.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, για το δίκτυο παιδικών σταθμών και τμημάτων προσχολικής ηλικίας, όπου η νεαρή μητέρα θα άφηνε με εμπιστοσύνη το παιδί της και δεν θα αναγκαζόταν να εγκαταλείψει την εργασία της στην πιο δημιουργική φάση της ζωής της.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για τα δημόσια σχολεία της πατρίδας μου, όπου θα επικρατούσε η ευγενής άμιλλα μεταξύ των εκπαιδευτικών για το ποιος θα διδάξει καλύτερα τους μαθητές τους.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για τα γυμνάσια και τα λύκεια της πατρίδας μου, όπου οι έφηβοι θα αποκτούσαν πραγματικά χρήσιμες γνώσεις για τη ζωή και τη σταδιοδρομία που θα ήθελαν να ακολουθήσουν και δεν θα έχαναν 6 χρόνια από τη ζωή τους, εξασκούμενοι στο εθνικό άθλημα της παπαγαλίας.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, όπου τα πανεπιστήμια της θα ήταν κυψέλες γνώσης και όχι θύλακες πολυεπίπεδης διαφθοράς, συναλλαγής, κατεχόμενη ζώνη θορυβωδών μειοψηφιών, αλυσιτελών εκπαιδευτικών προγραμμάτων, - κομμένων και ραμμένων στα μέτρα του καθηγητικού κατεστημένου, μακριά από τις ανάγκες της ζωής και της αγοράς εργασίας.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, όπου στα μπαρ της δεν θα σέρβιραν νοθευμένα ποτά, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν παιδιά και κανείς να μην τιμωρείται.
Θα ‘θελα να ΄μουν περήφανος για την πατρίδα μου, όπου στα νησιά της οι τουρίστες δεν θα έμεναν σε πρώην κοτέτσια έναντι τρελών μισθωμάτων.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, επειδή ο κάθε πολίτης θα στάθμευε στις επιλεγμένες θέσεις και όχι σε γωνιές δρόμων, πεζοδρόμια, διασταυρώσεις, καταπατώντας κάθε έννοια δικαίου και δικαιωμάτων των πεζών.
Θα ‘θελα να ‘μουν περήφανος για την πατρίδα μου, γιατί ως κοινωνία αλλά και ως άτομα θα αναγνωρίζαμε τα χρέη μας και θα καταβάλαμε κάθε προσπάθεια καταβολής τους, μακριά και πέρα από ανέξοδες κραυγές, μίζερες τοποθετήσεις και «ηρωικές» αρνήσεις.
Για όλα τα παραπάνω δεν είμαι καθόλου περήφανος για την πατρίδα μου σήμερα. Σίγουρα ο καθένας από μας θα μπορούσε να προσθέσει άπειρα άλλα παραδείγματα γιατί δεν είναι περήφανος για τη σημερινή κατάσταση. Η παρακμή και η κατάρρευση είναι κοινός τόπος στις σκέψεις των νουνεχών ανθρώπων. Το αδιέξοδο προφανές. Εκείνο που επείγει είναι μια νέα ημερήσια διάταξη. Μια νέα αναγέννηση. Ένα καινούριο ξεκίνημα, το οποίο θα στοχαστεί πάνω στα αίτια της διάλυσης και θα θέσει νέους, υγιείς κανόνες για το πώς θα πορευτούμε στο μέλλον, μαζί με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά έθνη. Γιατί η θέση της Ελλάδας είναι στην Ευρώπη και όχι στην Ανατολή, όπως πολλοί ονειρεύονται. Η θέση της Ελλάδας είναι να συμπορευτεί με τη Δημοκρατία και όχι με τις ανατολικής εμπνεύσεως ολοκληρωτικές νοοτροπίες, με την οπισθοδρόμηση του απομονωτισμού, με την επιστροφή στο παρελθόν. Η επίκληση των προγόνων μας, των ιστορικών καταβολών, του ένδοξου παρελθόντος, της πολιτισμικής συνεισφοράς της Ελλάδας στον παγκόσμιο πολιτισμό με αφήνει παγερά αδιάφορο. Η ιστορία μας διδάσκει, μας νουθετεί, μας βοηθάει να ερμηνεύσουμε το παρόν και να προβλέψουμε το μέλλον. Η ιστορία είναι μια διαρκής μαθητεία στα διδάγματα και τα συμπεράσματα των περασμένων γενιών και όχι ένα τοτέμ για να εκδηλώνουμε τις φετιχιστικές τάσεις λατρείας νεκρών και άχρηστων πραγμάτων. Η ιστορία, επίσης, γράφεται στον ενεστώτα χρόνο και διαβάζεται στον μέλλοντα. Οι πρόγονοι μας στις εποχές τους έκαναν τον καθήκον τους έναντι του τόπου και των συγχρόνων τους. Ήρθε η ώρα να κάνουμε το δικό μας.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
