του Νικου Καρρα



Πέραν της παρατεταμένης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που δοκιμάζει κυρίως τους λαούς της Ευρώπης, η ανθρωπότητα και φέτος δεν έπληττε από την έλλειψη σημαντικών γεγονότων. Η βορειοαμερικανική ηγεμονική δύναμη του κόσμου πανηγυρίζει, επειδή κατάφερε να ξεμπλέξει με τον παλιό της εχθρό, τον Οσάμα μπιν Λάντεν.

Παλιές δικτατορίες στον αραβικό κόσμο κατέρρευσαν η μία μετά την άλλη, ενώ εδώ και μια βδομάδα απεβίωσε ένας από τους πιο σκληρούς και αδυσώπητους ηγέτες της υφηλίου, ο Κιμ Τζονγκ Ιλ. Θεωρητικά, αυτές οι αλλαγές θα μπορούσαν να προμηνύουν έναν κόσμο καλύτερο και πρωτίστως ασφαλέστερο. Δυστυχώς, όμως, προς το παρόν κάτι τέτοιο δε διαγράφεται στον ορίζοντα.

Τη χρονιά που κατέρρευσαν σαν ντόμινο τα ευρωπαϊκά κομμουνιστικά καθεστώτα, τα πράγματα φάνταζαν πολύ πιο απλά: έσβησε ένα παλιό «μοντέλο» και βγήκε στο προσκήνιο η δημοκρατία χωρίς να ματώσει μύτη, εάν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις της Ρουμανίας και της Αλβανίας. Το πόσο εύθραυστη είναι όμως η δημοκρατία που οικοδομήθηκε σ’ αυτές τις χώρες, δυστυχώς, το διαπιστώνουμε μέχρι και σήμερα.

Οι αλλαγές που συντελούνται στον αραβικό κόσμο δεν ολοκληρώθηκαν ακόμα, πλην όμως δεν παρατηρείται κανένα σημάδι ότι οι χώρες αυτές θα πορευτούν για την οικοδόμηση δημοκρατιών «δυτικού τύπου». Η απομάκρυνση των δικτατόρων δε συνεπάγεται απαραιτήτως ότι εξασφαλίζεται και η ελευθερία. Τουναντίον, σε πολλές περιπτώσεις η ανασφάλεια οξύνεται παραπέρα. Στην Αίγυπτο το αίμα συνεχίζει να ρέει στους δρόμους, ενώ στις εκλογές θριαμβεύουν οι ισλαμιστές, που διαγράφουν ένα αβέβαιο μέλλον για τη χώρα.

Στη Λιβύη, πρώτο μέλημα της νέας ηγεσίας ήταν να επιβάλει τον ισλαμικό νόμο, τη «σαρία», ενώ όλο και περισσότερες ειδήσεις βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τις αλληλοσφαγές εντός του Προσωρινού Εθνικού Συμβουλίου, που ανέτρεψε τον Μοαμάρ Καντάφι. Στη δε Συρία ουδείς γνωρίζει πότε θα τερματιστεί ο εμφύλιος σπαραγμός.

Στη Βόρεια Κορέα, ίσως το πιο βίαιο καθεστώς παγκοσμίως, ο Κιμ Τζονγκ Ιλ είχε συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα χέρια του, δε μερίμνησε όμως ώστε ο γιος του και διάδοχός του, Κιμ Τζονγκ Ουν, να γίνει αποδεκτός από την κομμουνιστική ελίτ και το στρατό. Η ανασφάλεια στη χώρα αυτή δικαίως προκαλεί ανησυχίες, καθώς πρόκειται για μια εξουσία με πυρηνική δύναμη.

Ο μικρός Κιμ θεωρείται άπειρος και τελείως απρόβλεπτος, και αν κρίνουμε από το βίο και την πολιτεία των προγόνων του, μάλλον τίποτα δε θα τον αποτρέψει από τυχοδιωκτισμούς, προκειμένου να ισχυροποιήσει την εξουσία του. Σε ένα μόνο μπορούμε, ίσως, να ελπίζουμε: ότι ο Κιμ Τζονγκ Ουν δε θα αποδειχτεί χειρότερος από τον πατέρα του. Θυμίζω απλώς την κυνική ειρωνεία με την οποία ο Κιμ Τζονγκ Ιλ παρακολουθούσε τον αποδεκατισμό του λαού του από την πείνα. Μετέτρεψε τη χώρα του σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης, εξουσίαζε τους ανθρώπους και δηλητηρίαζε τις ψυχές τους.

Αυτήν τη στιγμή, κανείς δε γνωρίζει αν υπάρχει αντίστροφος δρόμος από αυτόν τον καταραμένο κόσμο.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...