του Λεωνίδα Βατικιώτη




Τι ειρωνεία! Η πρώτη και κορυφαία επίσημη αμφισβήτηση που δέχθηκε η ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την οποία κήρυξε τον πιο αδυσώπητο πόλεμο ενάντια στους ευρωπαϊκούς λαούς προήλθε από τον βρετανό πρωθυπουργό που εφαρμόζει ένα εξ ίσου ανηλεές πρόγραμμα λιτότητας στο εσωτερικό του, κόβοντας κοινωνικές δαπάνες και αυξάνοντας τα δίδακτρα στα πανεπιστήμια. Δεν ήταν όμως και η μοναδική αντίδραση απέναντι στα σχέδια της Γερμανίας αυτή που προήλθε από το Λονδίνο. Εξ ίσου σθεναρά αντέδρασε και η γραφειοκρατία των Βρυξελλών αμφισβητώντας τις γερμανικές οδηγίες και δίνοντας τη στήριξή της στον πρόεδρο της ΕΕ, Χέρμαν Βαν Ρομπάι.

Οι παραπάνω αντιδράσεις είναι πέρα για πέρα πραγματικές και φέρνουν στην επιφάνεια τις σοβαρές αναταράξεις που δημιουργεί το γερμανικό σχέδιο αναθεώρησης των συνθηκών ίδρυσης της ΕΕ στην ισορροπία των αστικών και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων όπως έχουν αποκρυσταλλωθεί στην «παλιά ΕΕ». Αυτή όμως ανήκει στο παρελθόν. Πριν απ’ όλους το κατάλαβε το Σίτι και οι κηφήνες των Βρυξελλών, μη διστάζοντας να συγκρουστούν με το Βερολίνο και να επιχειρήσουν να θέσουν αναχώματα στην προέλασή του. Ας ελπίσουμε το ίδιο γρήγορα να αντιδράσουν κι όσοι θα δουν τη ζωή τους να ισοπεδώνεται όταν θα εφαρμοστούν τα νέα μέτρα.

Πριν δούμε μία προς μία τις αλλαγές που αποφασίστηκαν αξίζει να πούμε ότι η σθεναρή αντίδραση του Ντέιβιντ Κάμερον απέναντι στις δρομολογούμενες αλλαγές είχε ως αφορμή τον κίνδυνο να τεθεί η βρετανική χρηματοπιστωτική αγορά υπό τους ρυθμιστικούς ελέγχους των Βρυξελλών. Το πραγματικό κίνητρο, ωστόσο, της αντίδρασης του ήταν να βάλει ένα φρένο στις διαδικασίες ενοποίησης των χωρών της ευρωζώνης, στον βαθμό που αυτή η διαδικασία έχει αποδειχθεί ότι αναβαθμίζει τη θέση της Γερμανίας σε βάρος των χωρών που βρίσκονται εκτός της ευρωζώνης, όπως είναι η Αγγλία. Γι’ αυτό το λόγο ο αρχηγός των Τόρηδων έβαλε βέτο στο νέο «δημοσιονομικό κανόνα» όπως ονομάστηκε η νέα συμφωνία, αυξάνοντας έτσι τα θεσμικά εμπόδια στο δρόμο της Γερμανίας που εναγωνίως επιδίωκε μια ομόφωνη έγκριση των 27 στις προτεινόμενες αλλαγές.

Τώρα, αντίθετα, το συνταγματικό πραξικόπημα που προωθείται κατά παράβαση των συνθηκών λειτουργίας της ΕΕ είναι κατάφωρο, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα τη Γερμανία και αποκαλύπτοντας ότι το περίφημο «δημοκρατικό κεκτημένο» της ΕΕ είναι απλώς στάχτη στα μάτια των λαών. Ως αποτέλεσμα αυτών των αντιδράσεων τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής, που θεσμοθετούν για πρώτη φορά την «ΕΕ των δύο ταχυτήτων», εγκρίθηκαν από τις 17 χώρες της ευρωζώνης συν 9 ακόμη. Στέρησε έτσι η Αγγλία τη χαρά από την Γερμανία να εμφανίσει τα αποτελέσματα ως απόφαση των 27.

Το «νέο δημοσιονομικό συμβόλαιο» περιλαμβάνει τη δέσμευση των κυβερνήσεων για ισοσκελισμένους ή πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, με την έννοια ότι το ετήσιο διαρθρωτικό έλλειμμα δεν θα υπερβαίνει το 0,5% του ΑΕΠ. Αυτός ο κανόνας όπως αναφέρεται στη «δήλωση των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων» (και όχι απόφαση της Συνόδου Κορυφής καθώς κάτι τέτοιο αποτράπηκε) «θα περιληφθεί στα εθνικά νομικά συστήματα των κρατών μελών σε συνταγματικό ή ισοδύναμο επίπεδο», ενώ οι 26 δηλώνουν πως «αναγνωρίζουμε τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου να επιβεβαιώσει τη μεταφορά του κανόνα αυτού σε εθνικό επίπεδο». Αυξημένες αρμοδιότητες αναγνωρίζονται όχι μόνο στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αλλά επίσης στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο των αρχηγών όπου θα υποβάλλονται τα χρονοδιαγράμματα συμμόρφωσης κάθε κράτους – μέλους στον δημοσιονομικό κανόνα και «θα περιγράφονται λεπτομερώς οι απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».

Η απαρέγκλιτη εφαρμογή του στόχου διατήρησης του ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ θα εξασφαλιστεί μέσα από την επιβολή αυτόματων συνεπειών, «εκτός αν αντιταχθεί ειδική πλειοψηφία των κρατών μελών της ευρωζώνης» – διευκρίνιση που απέχει από το αρχικό σχέδιο δείχνοντας ότι η Γερμανία υποχώρησε, έστω προσωρινά, κι αφού πέτυχε φυσικά το σημαντικότερο. Ιδιαίτερη σημασία επίσης έχει ότι τα κράτη μέλη ανέλαβαν να ενσωματώσουν στο δίκαιο τους τον «κανόνα του 1/20» βάσει του οποίου κάθε χρόνο οφείλουν να μειώνουν το δημόσιο χρέος τους κατά 5%!!!

Τέλος ανέλαβαν την δέσμευση «η έγκριση να γίνει μέσω διεθνούς συμφωνίας» (εφ’ όσον το βρετανικό βέτο δεν επέτρεψε να βαπτιστεί η συμφωνία ως αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισσαβόνας) που θα υπογραφεί μέχρι τον Μάρτιο. Ας μη νομίζουμε όμως ότι το Τέταρτο Ράιχ και οι συνεργάτες του στη γηραιά ήπειρο έχουν μπροστά τους ένα ανθόσπαρτο δρόμο. Τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσουν για να υλοποιηθούν οι αλλαγές ενδέχεται να αποδειχθούν εν τέλει ανυπέρβλητα. Για παράδειγμα στην Ελλάδα δεν είναι δυνατό να γίνει συνταγματική αναθεώρηση πριν το 2018! Επτά χρόνια θα πρέπει να περιμένουν με άλλα λόγια τα γερμανικά πάντσερ για να γίνουν οι αλλαγές που θέλουν, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κι άλλοι «ισοδύναμοι» τρόποι, όπως αναφέρεται στη δήλωση των γερμανόδουλων αρχηγών.


Απολύσεις 300.000 δημοσίων υπαλλήλων ετοιμάζει ο δοτός πρωθυπουργός Παπαδήμος κατ’ εφαρμογή των όσων ανακοινώθηκαν

Με αυτούς τους “ισοδύναμους” τρόπους θα προωθηθεί άρον – άρον η πιο αιματηρή λιτότητα που έχει γνωρίσει ποτέ η ευρωπαϊκή ήπειρος. Με τα παραπάνω μέτρα (όριο του ελλείμματος 0,5%, συνταγματικό φρένο χρέους, κυρώσεις και κανόνας του 1/20 – από που να γλυτώσει κανείς;) η Γερμανία θα βυθίσει τους λαούς στην εξαθλίωση και θα αφαιρέσει όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις, συντρίβοντας το σημερινό βιοτικό επίπεδο. Το αποτέλεσμα παρόλα αυτά, αν κρίνουμε τους ονομαστικούς στόχους, θα είναι εντελώς αναντίστοιχο της προσπάθειας.

Τέλος δεν θα έχει αυτή η διαδρομή, καθώς η λιτότητα που θα επιβάλεται μέσω της μείωσης των κοινωνικών δαπανών και των μισθών στον ιδιωτικό τομέα θα συρρικνώνει τα δημόσια έσοδα, ο κρατικός προϋπολογισμός θα έρχεται μετά να λειτουργήσει σαν σωσίβιο για την αστική τάξη που θα βλέπει τις πωλήσεις να καταρρέουν με αποτέλεσμα τα ελλείμματα να γίνονται μεγαλύτερα, εμφανίζοντας ως αναγκαία νέα μέτρα περικοπών, κοκ.

Όλη η Ευρώπη έτσι θα μετατραπεί σε Ελλάδα, δηλαδή σε μια απέραντη οικονομική έρημο φτώχειας και ύφεσης. Τα τελευταία στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα για την ελληνική οικονομία, και προηγήθηκαν της ανακοίνωσης του δοτού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου μετά τον τερματισμό του Συμβουλίου όπου ανέφερε ότι δεν αποκλείται η λήψη νέων μέτρων για το 2012, είναι ενδεικτικά. Τα νέα μέτρα για το 2012, που θα ξεπερνούν σε αξία τα 5 δισ. ευρώ θα περιλαμβάνουν κατ’ αρχήν ένα μαζικό κύμα απολύσεων στον δημόσιο τομέα, που θα ανακοινωθεί υπό την επίκληση της αποτυχίας του μέτρου της εργασιακής εφεδρείας.

Εντός του 2012 αναμένεται να απολυθούν 100.000 υπάληλλοι και μέχρι και το 2015 συνολικά θα απολυθούν 300.000 δημόσιοι υπάλληλοι! Λαμβάνοντας υπ’ όψη μας ότι όλη την προηγούμενη διετία το ΠΑΣΟΚ, με βάση ομολογία του Δημ. Ρέππα έχει διώξει από το δημόσιο τομέα 200.000 επιπλέον υπαλλήλους είναι εμφανές ότι στόχος της συγκυβέρνησης είναι μέσα σε 3 χρόνια να έχει διαλύσει πλήρως τον δημόσιο τομέα και στα μισθολόγια του να παραμένουν μόνο τα ΜΑΤ, οι ασφαλίτες και οι υπουργοί! Όλα τα υπόλοιπα θα είναι ιδιωτικά και …όποιος αντέξει, χάρην της δημιουργίας πλεονασμάτων! Στα επιπλέον μέτρα θα συμπεριληφθούν νέες αυξήσεις στο ΦΠΑ, κατάργηση και των εναπομεινάντων φορολογικών ελαφρύνσεων (όχι προφανώς αυτές των εφοπλιστών) και μειώσεις των συντάξεων που θα φτάνουν ακόμη και το 50%.

Η ανακοίνωση των παραπάνω μέτρων λιτότητας καθίσταται αναγκαία λόγω της αναμενόμενης εκτίναξης του δημοσιονομικού ελλείματος για το 2011 στο 11,5%, πολύ παραπάνω δηλαδή από ‘κει που ήταν τον Οκτώβριο του 2009 (στο 9%), όταν ανέλαβε ο Τσολάκογλου και πριν βάλουν το χεράκι τους Τράπεζα Ελλάδας και Γιούροστατ, εφαρμόζοντας την δημιουργική λογιστική. Κι έκτοτε, το έλλειμμα αυξάνεται σταθερά. Η πορεία δε του ΑΕΠ είναι σε ελεύθερη πτώση: Κατά 6,9% μειώθηκε το ΑΕΠ το πρώτο εννιάμηνο του τρέχοντος έτους προιωνίζοντας μια ραγδαία πτώση για όλο το έτος. Κι αυτά ενώ τα σχολεία δεν έχουν πετρέλαιο και εργαζόμενοι σε σούπερ μάρκετ της Λάρισας ειδοποιούνται απο τη διεύθυνση ότι θα πληρώνονται σε είδη κι όχι σε χρήμα. Ευτυχώς που δεν έχουμε βγει κι από το ευρώ, οπότε το πετρέλαιο ρέει άφθονο και υπάρχει χρήμα στην αγορά!

Αν λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά τα κοινωνικά δράματα και ταυτόχρονα έχουμε δημοσιονομικό έλειμμα της τάξης του 11,5% του ΑΕΠ μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβεί στην κοινωνία για να φτάσει το έλλειμμα εκεί που το θέλει το Τέταρτο Ράιχ! Δάκρυα και αίμα θα χυθεί σε μια πορεία (εντελώς αναποτελεσματική σε ό,τι αφορά τα δημόσια οικονομικά, απόλυτα επιτυχημένη όμως σε ό,τι αφορά την αναδιανομή του πλούτου προς όφελος του κεφαλαίου) που θα ισοδυναμεί με εφιάλτη και θα κάνει την κρίση ακόμη πιο οξεία. Δεν πρόκειται να την επιλύσει δηλαδή. Αν το ζητούμενο ήταν η αντιμετώπιση της κρίσης είχαν μέσα να τη χειριστούν αποτελεσματικά.

Ξεχωριστή σημασία σ εαυτό το πλαίσιο έχει η απροθυμία της Γερμανίας να χρηματοδοτήσει με επαρκείς πόρους (τουλάχιστον 500 δισ. ευρώ) τους μηχανισμούς διαχείρισης της κρίσης που διαθέτει η ευρωζώνη (Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωικής Σταθερότητας) και η συνεχιζόμενη ασάφεια για το ύψος των κεφαλαίων και τις πηγές εύρεσής τους, καθώς έτσι είναι σίγουρο ότι η κρίση στην ευρωζώνη δεν πρόκειται να τερματιστεί.

Αντίθετα, η έλλειψη πόρων μαζί με την νέα ώθηση που δίνεται στη λιτότητα βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα θα οξύνουν τα προβλήματα χρηματοδότησης των κρατικών προϋπολογισμών. Σε αυτό το πλαίσιο η απορριπτική στάση που κράτησαν οι οίκοι αξιολόγησης, όπως φάνηκε με την απόφασή τους να θέσουν σε αρνητική προοπτική όλη την ευρωζώνη την ίδια μέρα που Μέρκελ και Σαρκοζύ γνωστοποίησαν τις προθέσεις τους με συνέντευξη Τύπου, είναι δηλωτική των μαύρων ημερών που έρχονται.

Υπό το πρίσμα αυτών των εξελίξεων ο στόχος εξόδου από την ευρωζώνη της εξαθλίωσης και την ΕΕ του αυταρχισμού αναδεικνύεται σε ουσιώδη όρο ανατροπής της επίθεσης που δεχόμαστε.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...