Tου Νικου Γ. Ξυδακη

Χάσμα χωρίζει τους πολίτες από τους κυβερνώντες πολιτικούς στο πώς αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα. Οι πολίτες γνωρίζουν πολύ καλά την πραγματικότητα, διότι τη βιώνουν καθημερινά, με επώδυνους τρόπους. Οι πολιτικοί βρίσκονται χαμένοι στην αγωνία για παράταση της ύπαρξής τους. Ακουγα στο ραδιόφωνο έναν τέως υπουργό και βουλευτή, τον κ. Γιώργο Φλωρίδη. Ο δημοσιογράφος συνομιλητής τον ρώτησε αν η πολιτική τάξη που οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή είναι σε θέση να τη βγάλει από την κρίση. Ο κ. Φλωρίδης ζητούσε την επιείκεια του ακροατηρίου: Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι και οι πολιτικοί μπορούν να αλλάξουν, να αλλάξουν ιδέες και πρακτική. Μα πώς, ρώτησε ο συνομιλητής, ελαφρώς εμβρόντητος. Να ζητήσουν συγγνώμη και να επωμισθούν μέρος των μέτρων λιτότητας, αντείπε ο κ. Φλωρίδης. Θα καθαρίσουν λέγοντας «συγγνώμη, αναλαμβάνω το πολιτικό κόστος»; συνέχισε ο δημοσιογράφος.

Δεν άντεξα ν’ ακούσω περισσότερο. Ο ευπρεπής, κατά τα άλλα, κ. Φλωρίδης ζητούσε κατ’ ουσίαν την παραγραφή εγκλημάτων απιστίας και παράβασης καθήκοντος, διά παραλείψεων και πράξεων ηλιθίων ή δολίων, κατά σωρείαν και κατ’ εξακολούθησιν, επικαλούμενος τη συχώρεση, την άφεση αμαρτιών, την πίστη στη δυνατότητα αλλαγής του ανθρώπου. Οπως ένας γονιός παρακολουθεί μια σχολή γονέων και αλλάζει συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά του - ένα από τα παραδείγματά του.

Δεν μπορούσα να θυμώσω καν. Σκεφτόμουν πυρετωδώς. Ο,τι έγινε, έγινε, ψωμί κι αλάτι. Να τους δώσουμε άλλη μια ευκαιρία. Αλλά να κάνουν τι; Να ανορθώσουν τα ερείπια που οι ίδιοι προκάλεσαν; Να απαλείψουν τη διαφθορά που οι ίδιοι εξέθρεψαν; Μπορούν να αλλάξουν… Και γιατί καλύτερα να μην παραμερίσουν, γιατί να μην εξαφανιστούν; Γιατί να μην αποδεχθούν ότι για μια αποτυχία τέτοιας κλίμακας, ιστορική, η ποινή είναι μία και μονόδρομη: η απομάκρυνση από την εξουσία.

Την ίδια ώρα, σε άλλο σταθμό, ο υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος επεδίδετο σε άλλο σόου: επεσήμαινε με δραματικούς τόνους τι πρέπει να πράξει ο πρωθυπουργός, να συστήσει δύο κυβερνητικές επιτροπές, να απορροφήσει κονδύλια ΕΣΠΑ, δεν υπάρχει χρόνος, έλεγε, και θα στηρίξουμε την κυβέρνηση με όλες μας τις δυνάμεις για όσο χρόνο χρειαστεί - απνευστί, χείμαρρος. Και κορωνίδα: Αν νομίζετε ότι το λέω από προσωπική φιλοδοξία, τότε σας λέω παραιτούμαι από την προσωπική φιλοδοξία!…

Τι ανάληψη ευθύνης, τι συγγνώμη, τι αυτοκριτική… Ο κ. Λοβέρδος απαντούσε στις αφελείς εκκλήσεις του κ. Φλωρίδη. Η οίηση, η αλαζονεία, η κομπορρημοσύνη δίνουν το μέτρο της ειλικρίνειας, της συγγνώμης, της μεταμόρφωσης.

Η λυσσώδης επιθυμία για εξουσία τυφλώνει. Οδηγεί σε ολοσχερή αγνόηση της πραγματικότητας, στραγγαλίζει το πραγματικό μέσα στην εμμονική βούληση, αδικεί κατάφωρα ακόμη και τον ίδιο τον εξουσιομανή, τον οδηγεί σε παραλήρημα. Ποτέ άλλοτε στο πρόσφατο παρελθόν η Ελλάδα δεν ήταν τόσο γυμνή στην κορυφή, τόσο ανυπεράσπιστη.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...