Παρακάτω ακολουθεί μια σκέψη. Επέλεξα να μην προλογίσω, αλλά να μπω άμεσα στον προβληματισμό μου, χωρις περιττά περιτυλίγματα λέξεων.

Θα μοιραστώ μια σκέψη μαζί σας, θα θέσω αλλιώς το ερώτημα, πιο ουσιαστικά, και ελπίζω να με καταλάβετε…

Μία ανάσα πριν τα Χριστούγεννα, τη γιορτή μικρών και μεγάλων…

Τη γιορτή που όλοι είναι χαρούμενοι και δίνουν ή παίρνουν δώρα…

Μια απίστευτη δυστυχία, μια μιζέρια, μια γκρίνια και ένα βαρύ «ώχ!» απ’όλους…

Ακόμα και από εμένα, έναν νέο με σπουδές, μόρφωση και όρεξη για δουλειά και δημιουργία, εφόσον δεν μου λείπει τίποτα… Σπούδασα, απέκτησα μια γενικότερη παιδεία, έχω όρεξη για δουλειά, για δημιουργία, για προσφορα. Κι όμως. Τα εμπόδια γύρω μου υψώνονται συνεχώς, σε κάθε απόπειρα να ζήσω τα όνειρα μου. Φραγμοί οικονομικοί, κοινωνικοί, πολιτικοί.

Γιατί; Για ποιό λόγο δεν με αφήνουν να προσφέρω ή να δημιουργήσω; Για ποιό λόγο δεν με αφήνουν να ζήσω όπως θέλω;

Σας θέτω λοιπόν το εξής ερώτημα…

ΠΟΙΟΣ ΜΕ ΦΟΒΑΤΑΙ;

Ποιός είσαι εσύ που φοβάσαι να συγκριθείς μαζί μου;

Ποιός είσαι εσύ που προσπαθείς να με ελέγχεις;

Ποιός είσαι εσύ που θέλεις να με έχεις σκλάβο σου;

Ποιός είσαι εσύ που ζεις για τον εαυτό σου και θέλεις να ζώ κι εγώ για εσένα;

Ποιός είσαι εσύ που έγινες αυθαίρετα ο βασιλιάς του κόσμου;

Και αφού είσαι τόσο ανώτερος από εμένα, γιατί δεν φανερώνεσαι;

Μήπως με Φοβάσαι;

Σίγουρα με φοβάσαι !!!

Με φοβάσαι ε; Έτσι πρέπει !

Καλά κάνεις και με φοβάσαι Μικρέ. Νομίζεις ότι είσαι Μεγάλος. Ό,τι έχεις κάνει τα πάντα και μπορείς να καταφέρεις το αδύνατο. Ναι αλλά με φοβάσαι. Προσπαθείς συνεχώς να με αποπροσανατολίσεις, να με πείσεις ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα βλέπω με τα ίδια μου τα μάτια, αλλά όπως εσύ θέλεις και σε εξυπηρετούν και αυτό γιατί έχεις τη δύναμη.

Όμως με φοβάσαι. Ξέρεις βλέπω καλά ακόμα. Θέλεις να κάνω το χρήμα θεό μου και εχθρό μου συγχρόνως. «Το χρήμα είναι το παν». «Αν έχεις χρήμα είσαι Ο…» . Χρήμα, χρήμα, χρήμα. Μου λες ακόμα να σπουδάσω για να βγάλω χρήμα. Σε ρωτάω όμως, μ’ όλα τα υπόλοιπα τι γίνεται; Δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να κυνηγήσει το δικό σου καρότο και συγχρόνως να σου δωρίσω έναν ακόμα τίτλο – Ο Μαστιγωτής - ανάμεσα σε εκείνους που λες ότι κατέκτησες με το σπαθί σου.

Έχω όνειρα για μένα. Θέλω να δουλέψω, να δημιουργήσω, να παράξω. Θέλω να ΖΗΣΩ και όχι απλά να επιβιώσω. Ποιός είσαι εσύ που θα με εμποδίσεις ή θα μου το απαγορεύσεις; Ποιός είσαι εσύ ΡΕ; Ναι και πάλι εύκολα σε αναγνωρίζω. Είσαι ο δειλός. Αυτός που με φοβάται. Ξέρεις όμως, διψάω για τη ζωή. Όσο δύσκολο και αν είναι να πετύχω θα το παλέψω. Θα το κάνω γιατί είμαι σίγουρος ότι θα το καταφέρω. Γιατί είμαι σκληρός. Εσύ με έκανες έτσι. Με έμαθες να μην μετράω τα χτυπήματά σου, αλλά να μετράω πόσες φορές έχω την δύναμη να σηκωθώ. Σε ευχαριστώ Μικρέ. Αν και απρόσεχτος για αυτό το δημιουργημά σου, ευχαριστώ.

Όμως δεν το βάζεις κάτω παρ’όλο που με φοβάσαι. Προσπαθείς τώρα να με πείσεις ότι είσαι αυθεντία. Επειδή είσαι πολιτικός έχεις εξουσία, λέγειν και «καλούς φίλους».Πάλι θέλεις να μου πετάξεις το καρότο «μαστιγωτή»; Θέλεις να σου πω ευχαριστώ που με κλέβεις. Να σου πω ευχαριστώ που η ανασφάλεια μου έχει φτάσει στο ζενίθ λόγω της ανυπαρξίας σου. Μάλιστα θέλεις να σου πω ευχαριστώ που μου δίνεις ψίχουλα. Τι λες ρε ανόητε; Νομίζεις ότι έτσι θα σε φοβηθώ;

Εκμεταλλεύεσαι την όποια ετυμηγορία προκειμένου να καταφέρεις πράγματα τα οποία είναι προς όφελός μου. Όμως εγώ και πάλι στα χαμηλά μένω. Μέσα στη θρασυδειλία σου μπερδεύεσαι. Δεν είναι δική σου η ετυμηγορία. Είναι δική μου και είναι μια. Η Λαϊκή. Πάντα θα είναι. Ό,τι και αν κάνεις. Και κάνεις τα πάντα για να με κατακλύσουν καθημερινά ένα σωρό ειδήσεις. Κατευθυνόμενες και μη. Δήθεν ειδήσεις που με κάνουν να χάνω τον στόχο μου και επιπλέον προσπαθούν να με πείσουν ότι εγώ φταίω. Ειδήσεις, ειδήσεις, ειδήσεις. Συνομωσίες, πλεκτάνες, προπαγάνδες. Θέλεις να με ταμπουρώσεις στο κάστρο των φιλόδοξων σχεδίων σου και να με βομβαρίζεις καθημερινά με ό,τι όπλο βρεις. Να ξέρεις όμως ότι εγώ είμαι άνθρωπος ελεύθερος. Έχω θάρρος. Δεν σε φοβάμαι. Οι γονείς μου μού χάρισαν αξίες και ιδανικά. Είμαι φιλόδοξος. Κάνω ακόμα όνειρα. Έχω φίλους καλούς.

Όμως όσο περνάει η ώρα ένα μόνο σκέφτομαι. Δεν σε φοβάμαι. Είμαι έτοιμος να σε φανερώσω. Είμαι έτοιμος να σε πολεμήσω. Είμαι έτοιμος να σε νικήσω. Το μεγαλύτερο όπλο μου είναι η γνώση. Μια γνώση που νομίζεις ότι έχεις ξεχάσει. Δυστυχώς για σένα θα είμαι εδώ να στη θυμίζω. Γνώση απλή, ξεκάθαρη. Ισότητα. Σεβασμός. Κατανόηση. Ειλικρίνεια. Αλληλοβοήθεια. Τις θυμάσαι αυτές τις λέξεις; Μην γελάς ειρωνικά. Δεν μπορείς να μου κρυφτείς δειλέ.

Θα σου δώσω μια συμβουλή που δεν ταιριάζει βέβαια στους δειλούς. Μην τρέχεις. Δεν χρειάζεται πλέον να προσπαθείς να μου κρυφτείς. Σε βλέπω. Δεν χρειάζεται να με φοβάσαι. Μπορώ να σε βοηθήσω. Τι και αν κάποτε ήσουν «Ο…» . Αλλά να θυμάσαι. Αν μου ξανασταθείς εμπόδιο θα σε συνθλίψω, θα σε ρημάξω, θα σε εξαφανίσω.

Παρόλα αυτα όμως δεν μπορώ να μην σου ευχηθώ Χρόνια Πολλά! Μάλιστα σε προκαλώ να χρησιμοποιήσεις τη δύναμη σου για να κερδίσουμε όλοι, γιατί στην αντίθετη περίπτωση εσύ θα είσαι χαμένος. Και μην ξεχνάς. Σε βλέπω!


Πηγή : Ευθυμία

STEVENIKO

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...