Μάρτυρες καθημερινών βδελυρών συμβάντων που αποδυκνείουν την ύπαρξη των νεαρών δολοφόνων των ονείρων και της σκέψης, αυτών που πίσω από το προσωπείο της νεανικής αγνότητας κρύβουν τόσο αριστοτεχνικά την σήψη, την υποκρισία, την έλλειψη οράματος και τον συμβιβασμό τους, κοινωνοί της διαφθοράς η οποία κατέκλυσε τον αθωράκιστο χώρο μας, καταλήξαμε σε μια απόφαση. Παρά τα αισθήματα οργής και απογοήτευσης να δώσουμε την μάχη για την εξυγίανση των αρρωστημένων, ποτισμένων με το φαρμάκι της εξουσιολαγνείας μυαλών της νεολαίας.

Αγωνιζόμαστε μέσα σε ένα φορέα απαξιωμένο, όπως αυτός της Πασπ, σε μια οργάνωση που ξεκίνησε ώς πολιτική και μετετράπη σε άνδρο δημιοσιοσχετίστων και διαπλεκόμενων. Στοχεύουμε στην επαναφορά των αξιών και των ιδεών μας, στην επαναπολιτικοποίηση του χώρου μας, την εύρεση της χαμένης μας ταυτότητας. Προσπαθούμε να εξαλείψουμε τα φαινόμενα της σήψης, της άλογης ψηφοθηρίας, της διαπλοκής φοιτητών με πολιτικά γραφεία, της σταλινοποίησης μιας επιφατικώς δημοκρατικής παράταξης. Μα αυτή η μάχη είναι άνιση γιατί τα τέρατα είναι θηριώδη και οι αντιστάσεις τρανές. Αυτές οι αντιστάσεις ονομάζονται μικροί, δολεροί κρεοπώληδες.

Έμποροι κρεάτων, που παραπλανούν και θρέφουν με τόση φροντίδα αρχικά τα θηράματα τους και έπειτα τα διαπραγματεύονται στην εκλογική αγορά έναντι αμυδρών αποζημιώσεων. Πώς αισθάνονται οι μικροί μας κρεοπώληδες, που τόσο ανενδοίαστα διαπραγματεύονται τα κρέατά τους και πώς νιώθουν τα κρέατα που στον βωμό της πρόσκαιρης ακαλαίσθητης διασκέδασης θυσιάζουν την ορθή πολιτική σκέψη και επιτρέπουν την οικειοθελή μετατροπή του μυαλού τους σε σανό; Μια χαρά αισθάνονται αμφότεροι. Οι πρώτοι διότι δεν έχουν ίχνος ηθικής και οι δεύτεροι γιατί είναι εγκλωβισμένοι στα δεσμά της ανοησίας και της έλλειψης φαντασίας. Είναι απλοί καταναλωτές της πραγματικότητας που τους προσφέρουν, χωρίς όραμα.

Πόσο ανυπόφορο είναι το έγκλημα που συντελείται; Ένα σύστημα που παράγει νέους χωρίς φαντασία, ένα σύστημα που δεσμεύει την νεολαία στον συμβιβασμό, αυτό καλούμαστε να ανατρέψουμε. Είναι χρέος μας να κραυγάσουμε, να ουρλιάξουμε για να αντιμετωπίσουμε την νεανική ύπνωση. Μα η φωνή μας φιμώνεται, η κραυγή μας κρούει σε ώτα μη ακουώντων, η βία που μας ασκείται ποικιλοτρόπως περιστασιακά μας λυγίζει.

Απευθυνόμαστε στο κόσμο μιλώντας του για την δημοκρατία και την ελευθερία που τόσο βάναυσα καπηλεύονται και ευτελίζουν κάποιοι. Τους μιλάμε για τις αξίες που χάθηκαν, για την δικαιολογημένη απαξίωση των ιδεολογικών φορέων που πρέπει να συντριβούν και να αναδομηθούν σε βάσεις στέρεες. Μα είναι φυσικό οι λαοπλάνοι δολοφόνοι των ονείρων να επιστρατεύουν κάθε μέσο για να παρεμποδίσουν την αφύπνιση.

Ας αντιμετωπίσουμε την αλήθεια κατάματα. Η Πασπ δεν είναι ούτε δημοκρατική, ούτε ελεύθερη. Είναι άνδρο χειραγώγησης και καταπίεσης της σκέψης. Είναι μια σταλινική παράταξη, που διαγράφει τους ασυμβίβαστους στο σάπιο καθεστώς, με εξωτερικό προφίλ τύπου ΔΑΠ. Έχουν καταντήσει την παράταξη που αντιπροσωπεύει τον σοσιαλισμό στο πανεπιστήμιο, μια συνιστώσα αρνητικών.

Χαρακτηριστικά τα πρόσφατα παραδείγματα της Θεσσαλονίκης. Η ανάδειξη ενός οργάνου Πόλης, τραγέλαφου, με πρόσωπα ουσιαστικά διορισμένα και όχι εκλεγμένα από την βάση της Πασπ. Η βίαιη παρεμπόδιση υποβολής υποψηφιοτήτων και η αντικατάσταση των αντιφρονούντων με ανθρώπους πιο εύκολα ελεγχόμενους δείχνουν την απογοητευτική κατεύθυνση της κατ΄επίφαση δημοκρατικής παράταξης.

Χαρακτηριστικότερο το παράδειγμα της σχολής που απασχόλησε τα ΜΜΕ για τις σχέσεις διαπλοκής ανάμεσα σε φοιτητές της Πασπ και καθηγητές. Καταλάβατε όλοι που αναφερόμαστε. Ο κρεοπώλης της εν λόγω σχολής ξεδιάντροπα απειλεί και διαγράφει, όποιον αρνείται να ψηφίσει αυτόν που του υποδυκνείει. Συγνώμη που δεν αποδεχόμαστε την λαφυραγώγηση του μέγιστου δικαιώματός μας. Συγνώμη που θέλουμε να ασκήσουμε ελεύθερα το δικαίωμα του εκλέγειν. Συγνώμη που δεν σε αποδεχόμαστε ως δυνάστη των ονείρων μας, ως πατριάρχη της σκέψης μας, ως βιαστή των αυτονόητων δικαιωμάτων μας.

Εμείς διαγραμμένοι ή όχι, δέκτες κάθε είδους βίας δηλώνουμε ένα βροντερό παρών και διεκδικούμε αδιάλειπτα την επαναπολιτικοποίηση,την επανεύρεση της ιδεολογικής μας θέσης. Θα λέμε πάντα την αλήθεια με ακροατές όλους αυτούς που θέλουν να την ακούσουν και να την δουν.

Σε ένα σύστημα που παραπαίει, σε έναν θεσμό που φθίνει, πρέπει να επιλέξουμε την θέση μας. Ή θα είμαστε οι τελευταίοι υπερασπιστές του εκφυλισμένου αυτού συστήματος , ή οι πρώτοι που θα το αποδομήσουμε και θα το επαναδομήσουμε στα θεμέλια των υγιών μας ονείρων. Ο καθένας ας διαλέξει αν επιθυμεί να κριθεί πρώτος ή τελευταίος από την ιστορία και ας υποστεί τις συνέπειες των επιλογών του.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...