Μάτια ερμητικά κλειστά…
του Νίκου Βασιλειάδη
Η προκοπή, η ευημερία αλλά και η ανάκαμψη μιας κοινωνίας εξαρτάται από το πόσο καθαρή ματιά έχει, από το πόσο μπορεί να διαβλέψει σωστά τη θέση και τον ρόλο της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Αν δηλαδή συνηθίζει να βλέπει τον εαυτό της με τα δικά της μάτια ή με τα μάτια των ξένων. Αν δηλαδή θέτει στόχους που έχουν σχέση με την ταυτότητά της , τις βαθύτερες ανάγκες της , τον δυναμισμό και τις φιλοδοξίες της ή απλά μένει άπραγη δίχως οράματα να αποδέχεται παθητικά τους (δευτερεύοντες) ρόλους που τις επιφυλάσσουν άλλοι… Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε η προκοπή της Ελλάδας είναι πολύ αμφίβολη…
Πολύ συχνά για πολλά, πολλά χρόνια έχουμε ακούσει πως η Κλασική ή η αρχαία Ελλάδα είναι η γενέτειρα του δυτικού πολιτισμού. Άσχετα αν συνέβη ή όχι, αν δηλαδή ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός η βαρβαρική Δύση μπόρεσε και βγήκε από τον σκοτεινό της Μεσαίωνα έλκει την καταγωγή του ή όχι από την ελληνική κληρονομία αυτή η φράση ως “χάντρες και καθρεφτάκια” για τους εγχώριους επιγόνους των Ελλήνων αυτή τη στιγμή δεν έχει καμία μα καμία απολύτως σημασία.
Είναι άραγε σωστό πως η αποτίμηση του ιστορικού μας παρελθόντος μπορεί να γίνει κριτήριο για να συνεχίσουμε άνευ όρων και με κουτσουρεμένη την εθνική μας κυριαρχία να μετάσχουμε στα ηδονικά αγαθά της δύσης;
Η πικρή αλήθεια είναι πως το μεγαλύτερο μέρος του ελλαδικού πληθυσμού σήμερα δεν δίνει δεκάρα για το τι κατορθώθηκε στην Κλασική Ελλάδα. Και λίγοι ίσως να σκέφτονται πως ο επιτάφιος του Περικλή ή οι Πέρσες του Αισχύλου μπορούν να έχουν διαδραματίσει ρόλο στην εξέλιξη της ολοκαίνουριας σειράς τηλεοράσεων LCD Full HD ή των tablet pc.
Το γεγονός ότι «εμείς - κάποτε - δώσαμε τα φώτα στους Ευρωπαίους», δημιουργώντας με την φιλοσοφία μας την πεφωτισμένη και λαμπρή Εσπερία ενώ οι ίδιοι παραμείναμε μια καθυστερημένη επαρχία, «ψωροκώσταινα» περισσότερο μας οδηγεί σε έναν αυτό - εξευτελισμό και σε μία χαύνωση δίχως προοπτική.
Από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους για 180 τόσα χρόνια παλεύουμε να γίνουμε «Ευρωπαίοι» και τελικά ούτε Ευρωπαίοι είμαστε αλλά δυστυχώς ούτε και Έλληνες αφού στην αγωνία μας να υιοθετήσουμε κάθε τι το ξένο και το ευρωπαϊκό πιστέψαμε πως μόνο ό,τι παράγεται στη Δύση έχει αξία και έτσι χάσαμε κάθε τι δικό μας, ακόμη και την ίδια μας την γλώσσα.
Και αυτό έχει σχέση με το κοινωνικό πρότυπο και ζητούμενο πού μάς έχει εμφυτευθεί ως κοινωνία και ως άτομα. Η δελφική αξίωση ότι είμαστε ο ομφαλός της γης είναι αυτό που με περίσσευμα θράσους ανακυκλώνεται μέχρι τις μέρες μας. Η ρήση του Εθνάρχη Κων/νου Καραμανλή πως δεν "Δεν είμαστε ο ομφαλός της γης", αν είχε γίνει κατανοητή από τους επιγόνους του πολιτικούς ίσως να μας είχε γλυτώσει από την αυτάρεσκη κατρακύλα της κοινωνικής και πολιτικής ανυπαρξίας. Θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί αλλιώς τα πράγματα; Ίσως ναι αν είχαμε σαν λαός αποφύγει τις ρητορικές υπεραναπληρώσεις, αν από την αρχή πατούσαμε στέρεα σε μια μακρά και ένδοξη ιστορική συνείδηση αλλά παράλληλα με την έμπρακτη μετοχή μας. Αν χρησιμοποιούσαμε τον πολιτισμό μας όχι σαν προϊόν που θα μας ανταπέδιδε τα δυτικά καλούδια αλλά σαν υπηρέτη των αναγκών μας.
Τώρα όλοι λέμε αλλά και πιστεύουμε πως η κρίση που περνάμε είναι κρίση οικονομική και τι κρίμα δεν μπορούμε και ίσως ούτε και θέλουμε να δούμε ότι φτάσαμε πια στα όρια, στο τέλος της αλλοτρίωσής μας. Για όσους μπορούν να το αντιληφθούν αυτό και “τιτιβίζουν” στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναζητώντας εναγωνίως έναν νέο ιδιοφυή κοινωνικό αναμορφωτή, η ιστορία διδάσκει πως αυτού του είδους οι κοινωνικοί αναμορφωτές, μεσσίες και σωτήρες δεν εμφανίζονται κατά παραγγελία. Και έτσι αυτό που απομένει είναι οι πρόχειρες και πρόσκαιρες λύσεις που μας φέρουν να «βολευόμαστε» στην παθητική στάση ενός προτεκτοράτου, που δεν θα σταματήσει ποτέ να αναζητεί “προστάτες”.
Κάποτε οι μισοί Έλληνες έβλεπαν την Ελλάδα με τα μάτια της Αμερικής και οι άλλοι μισοί με τα μάτια της σοβιετικής Ρωσίας. Σήμερα έχουμε και αυτούς που βλέπουν την Ελλάδα με τα μάτια της παγκοσμιοποίησης, ή άλλους που την βλέπουν με τα μάτια των ευρω-λογιστών.
Για τους λίγους υπόλοιπους εναπομείναντες αναποφάσιστους, σε αναμονή μέχρι να βρεθούν και κάποιοι να δουν την Ελλάδα και τον ρόλο της με τα μάτια των… Ελλήνων!
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
