Του ΓΙΩΡΓΟΥ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ




Κοινοβουλευτικοί ρήτορες δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στο βήμα της Βουλής με αφορμή την ψήφιση του βασικότερου νόμου του κράτους, του Προϋπολογισμού του 2012. Απέναντί τους κενά έδρανα. Κι όμως οι αγορητές δίνουν την παράστασή τους με τα κρεσέντο, τις παύσεις, τις εναλλαγές του τόνου της φωνής τους. Δεν απευθύνονται στους συναδέλφους τους, αυτοί ούτως ή άλλως δεν υπάρχουν, απευθύνονται στο μεγάλο «μάτι» που τους σημαδεύει και τους μεταφέρει σε κάθε σπίτι, σε κάθε γραφείο, σε κάθε καφενείο.

Χωρίς τη διαμεσολάβηση της κάμερας δεν μπορούν να μιλήσουν. Δείτε τους στην τηλεόραση. Ο διπλανός τους απέχει ελάχιστα χιλιοστά από τους ίδιους, στο ίδιο τραπέζι. Κι όμως δεν του απευθύνονται, δεν τον κοιτούν στα μάτια, αλλά του απαντούν μέσω της τηλεοπτικής κάμερας. Αυτός ο σκηνοθετημένος, διαθλασμένος διάλογος επιδιώκει να εμπλέξει στη συζήτηση κι έναν άγνωστο Χ, τον τηλεθεατή πολίτη-πελάτη. Αυτόν κοιτάνε όλοι. Κι αυτόν αγνοούν όλοι.

Ακόμα και σήμερα που ο κόσμος δυστυχεί, αυτοί περί άλλων τυρβάζουν. Νομίζουν μαζί με τους οικονομικούς και μιντιακούς πάτρωνες πως εάν προβούν σε νέες σκηνοθεσίες, σε νέα επικοινωνιακά παίγνια και εάν δημιουργήσουν νέους πολιτικούς σχηματισμούς, η κοινωνία θα συγκατανεύσει, θα καταλαγιάσει και θα πάψει να απαξιώνει συλλήβδην το πολιτικό σύστημα. Φαίνεται πως δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Έχουν χάσει κάθε επαφή με την κοινωνία που βράζει κυριολεκτικά και ζητάει απτά πράγματα, τα χρειώδη για την επιβίωση, εργασία και προοπτική. Ότι οι θυσίες θα τελειώσουν κάποτε.

Ακόμη χειρότερα έχουμε τον εκφυλισμό των θεσμών. Ήδη έχουμε μία κυβέρνηση που δεν έχει τη λαϊκή νομιμοποίηση. Στη Βουλή αντί να συζητείται ο Προϋπολογισμός, συζητούνται τα εσωκομματικά των κομμάτων! Ο ίδιος ο Προϋπολογισμός και η άσκηση της οικονομικής πολιτικής έχουν εκχωρηθεί στους «αποικιοκράτες», οι οποίο μας αντιμετωπίζουν με τον πλέον σκαιό τρόπο. Εάν το πολιτικό σύστημα και οι πολιτικοί συνεχίσουν να λειτουργούν υποτιμώντας την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι πολίτες, τότε οι τελευταίοι θα τους πάρουν «φαλάγγι». Το ίδιο θα συμβεί αν δεν εκδημοκρατισθούν οι πολιτικοί θεσμοί. Αν δηλαδή τα κόμματα συνεχίσουν να λειτουργούν με βάση τον «βοναπαρτισμό», ήτοι τον αρχηγό-αυθέντη.

Επίσης, ο «δημοκρατικός ελιτισμός» είναι το ίδιο αντιδραστικός καθώς περιφρονεί τους πολίτες και τη συμμετοχή τους στις αποφάσεις και τις επιλογές που αφορούν τη ζωή τους. Η στρέβλωση της δημοκρατίας γίνεται ακόμα μεγαλύτερη με τη λειτουργία των εξωθεσμικών οικονομικών παραγόντων, οι οποίοι μέσω των μέσων ενημέρωσης που ελέγχουν, χειραγωγούν τους πολιτικούς και την πολιτική διαδικασία.

Όμως, όλοι τους δεν λαμβάνουν υπόψη ότι βρισκόμαστε στο στάδιο όπου ο εξουσιαστής πνίγεται από τη δυστυχία του λαού και την ιστορική συγκυρία. Γι’ αυτό ας το καταλάβουν, πριν να είναι πολύ αργά, τα μικροπολιτικά επικοινωνιακά παιγνίδια ήταν για τους εύκολους καιρούς. Τώρα κινδυνεύουν να τους πάρει ο κόσμος παραμάζωμα.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...