Οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί και ιδιαιτέρως ο κ. Αντ. Σαµαράς δεν έχουν πείσει τους εντολοδόχους της τρόικας στο Βερολίνο και στην Ουάσιγκτον ότι οι πρόσφατοι «όρκοι πίστης» που έδωσαν στην κυβέρνηση Παπαδήµου θα διατηρηθούν ανέπαφοι ως το Πάσχα. Ισχυρή είναι η εκτίµηση ότι η νέα «θεραπεία» που θα µεταφέρουν µε τις αποσκευές τους οι εµπειρογνώµονες της τρόικας αποκλείεται να γίνει αποδεκτή από το κοινωνικό σώµα και το πολιτικό σύστηµα χωρίς τη διενέργεια πρόωρων εκλογών. Η εκτίµηση αυτή, την οποία αποφεύγουν προς το παρόν να συµπεριλάβουν στους σχεδιασµούς τους τα τρία κυβερνητικά κόµµατα, ενδεχοµένως µεταβάλλει την καβαφική βοή των πλησιαζοµένων γεγονότων.

Ο ακριβής χρόνος των εκλογών θα παραµείνει ασαφής ως τα τέλη Ιανουαρίου, όταν οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί θα συσκεφθούν µε τους συµβούλους και τους δηµοσκόπους τους για να αποφανθούν αν αντέχουν την ψυχρολουσία του µνηµονίου plus ή αν οι εκλογές αποτελούν αναπόφευκτη προϋπόθεση για τη διασφάλιση µιας στοιχειώδους κοινωνικής και πολιτικής σταθερότητας.

«Δεύτερο µνηµόνιο χωρίς εκλογές είναι σχεδόν αδύνατον να υπάρξει» λένε στο «Βήµα της Κυριακής» ευρωπαϊκές πηγές εκφράζοντας την πεποίθηση ότι οι εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου δεν µπορούν να αποκλειστούν, όχι ασφαλώς ως επισφράγιση, αλλά ως εµβρυουλκός των εξελίξεων.

Επειτα από τις εκλογές αυτές το µνηµόνιο plus (µε ορισµένες προσχεδιασµένες και προσυµφωνηµένες υπο χωρήσεις…) θα µπορούσε να ψηφιστεί από µία νέα κυβέρνηση η οποία θα διαθέτει τη νοµιµοποίηση να επιβάλει τις αναγκαίες εξοικονοµήσεις ύψους 25 δισ. ευρώ ως το 2015 προκειµένου το έλλειµµα να συρρικνωθεί στο 1,1%. Σχεδόν αµέσως µετά την ψήφιση του µνηµονίου plus θα απελευθερωθεί η δόση-«γίγας» των 89 δισ.

ευρώ που θα υποστηρίξει την περικοπή των οµολόγων που κατέχουν οι ιδιώτες πιστωτές η οποία θα είναι (διά νόµου υπαγορευµένου από το Βερολίνο…) υποχρεωτική και θα κινηθεί στο επίπεδο του 80%.

Η υποχρεωτική αναδιάρθρωση θεωρείται η πιθανότερη εξέλιξη για δύο λόγους: πρώτον, για να καλυφθούν από τη βαθύτερη περικοπή υποχρεώσεων προς τους δανειστές οι ανεξέλεγκτα διευρυνόµενες «µαύρες τρύπες» που δηµιουργεί η ύφεση και η διάλυση του κράτους στη χρηµατοδότηση των αναγκών του ∆ηµοσίου.

Και δεύτερον, για να ενεργοποιηθούν (για πρώτη φορά από τη δηµιουργία τους) τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) έναντι αναγκαστικής αθέτησης πληρωµών του κράτους προς τους δανειστές του. Υποστηρίζεται από την πλειονότητα των αναλυτών ότι αυτό είναι αναγκαίο να συµβεί προκειµένου να αποκατασταθεί η εµπιστοσύνη των διεθνών αγορών στην αξιοπιστία των ασφαλίστρων κινδύνου. Με απλά λόγια οι τιµές των οµολόγων θα αυξηθούν και οι αποδόσεις θα υποχωρήσουν, καθώς θα έχει επιβεβαιωθεί-λειτουργήσει ο µηχανισµός αντιστάθµισης κινδύνου. Σύµφωνα µε την εκδοχή αυτή, το ελληνικό τραπεζικό σύστηµα θα υποστηριχθεί µε πακτωλό από ευρώ έτσι ώστε να µην υποχρεωθεί… «να το γυρίσει» στη δραχµή.

Με το κούρεµα να ανέρχεται στο 80%, η διαδικασία θα είναι αµιγώς υποχρεωτική και δεν θα υπάρχει λόγος τα 30 δισ. για την υποστήριξη του PSI να διοχετευθούν στους πιστωτές. Αντιθέτως υπάρχουν εισηγήσεις αυτά να προστεθούν στα 30 δισ. για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών και να δηµιουργηθεί έτσι ένα εύρωστο Ταµείο Χρηµατοπιστωτικής Σταθερότητας που θα µπορεί να στηρίξει επαρκώς το πιστωτικό σύστηµα και τα ασφαλιστικά ταµεία.

Στις Βρυξέλλες οι από µηχανής θεοί της ελληνικής τραγωδίας πιστεύουν ότι έχουν µάθει όλα τα µυστικά της «χώρας των θαυµάτων». Επιµένουν λ.χ. ότι ο αριθµός των γιατρών, των δασκάλων, των δικαστικών, των εφοριακών, των καθηγητών ανά δέκα χιλιάδες κατοίκους, είναι µεγαλύτερος εκείνου των περισσοτέρων ευρωπαϊκών χωρών. Θα καταφθάσουν λοιπόν αποφασισµένοι περισσότερο από κάθε άλλη φορά να επιβάλουν απολύσεις και καταργήσεις φορέων και οργανισµών µε διατάξεις άµεσης εφαρµογής που θα ενσωµατωθούν στο µνηµόνιο plus.

Θεωρούν το ελληνικό πολιτικό και διοικητικό σύστηµα µια «µαύρη τρύπα» που εξαφανίζει τα χρήµατα των ευρωπαίων φορολογουµένων. Η άποψη αυτή επικρατεί χωρίς αντίλογο, καθώς η εγχώρια πολιτική τάξη δεν διαθέτει την αξιοπιστία για να αντεπιτεθεί υποστηρίζοντας ότι ένα πρόγραµµα-«Φρανκενστάιν µε στοιχεία από αποτυχηµένα προγράµµατα του ∆ΝΤ στη Λατινική Αµερική, που εφαρµόζεται υπό το βάρος µιας πανευρωπαϊκής τριπλής κρίσης χρέους, τραπεζών και ανάπτυξης, δεν µπορεί παρά να καταδικάζει τους Ελληνες στη φτώχεια και την Ελλάδα σε διψήφιο έλλειµµα για τρίτη συνεχόµενη χρονιά.

Κεκλεισµένων των θυρών και σε ώρες εξοµολογήσεων τα εχέφρονα στελέχη της τρόικας παραδέχονται την αποτυχία τους. Στις υπηρεσιακές υποχρεώσεις τους όµως είναι αναγκασµένοι να υποδύονται τις αυθεντίες. Στο πλαίσιο της «οριστικής λύσης» την οποία δροµολογούν εκτιµούν ότι πρέπει να συντελεστεί µια «µαζική µεταφορά πόρων από τον δηµόσιο στον ιδιωτικό τοµέα». Λέγοντας «πόρους» εννοούν κεφάλαια και εργατικό δυναµικό.

Σχεδιάζεται δηλαδή η κατάργηση τµηµάτων του ∆ηµοσίου έτσι ώστε η αόρατη χειρ της αγοράς να µεταφέρει κεφάλαια και ανθρώπους σε έναν ιδιωτικό τοµέα που υποθετικά θα υπάρξει όταν επιβληθεί η ακαριαία µεταβίβαση (κατά το δοκιµασµένο ανατολικό πρότυπο…) δηµοσίων επιχειρήσεων σε ιδιώτες «σωτήρες» που το Βερολίνο θα επιλέξει. Καθώς το κράτος ελέγχεται πλήρως από τους «νονούς της γραφειοκρατίας» οι οποίοι έπαψαν να υπακούουν στην ανώτατη κοµµατική ιεραρχία, οι Βρυξέλλες αναζητούν τρόπους να ενισχύσουν την task force του κ. Χορστ Ράιχενµπαχ µε εκτελεστικές αρµοδιότητες πέραν των συµβουλευτικών που σήµερα διαθέτει.

Υπάρχει βεβαίως και το «εορταστικό σενάριο» σύµφωνα µε το οποίο οι κυβερνητικές δυνάµεις, η Αριστερά, οι «νονοί του κράτους» και ο κυρίαρχος λαός θα αρθούν επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων και θα καταστήσουν εφικτή µια νέα κυβερνητική αποτελεσµατικότητα σε συνδυασµό µε τη γενναία υπερψήφιση του «Μνηµονίου plus» έτσι ώστε να µη χαθεί πολύτιµος χρόνος και να εξασφαλιστεί πέραν πάσης αµφιβολίας η διάσωση της χώρας. Στο σενάριο αυτό, που διακινείται από κυβερνητικούς κύκλους, διατηρείται ζωντανή η ελπίδα της συναινετικής αναδιάρθρωσης (PSI) σύµφωνα µε τις εντολές της 26ης Οκτωβρίου και εκφράζεται η εκτίµηση ότι τα «νέα µέτρα» θα είναι «κυρίως διαρθρωτικά» και σχεδόν ανώδυνα. Οι εκλογές θα γίνουν το Πάσχα σε κλίµα ανάτασης για να επιβραβεύσει ο λαός την πολιτική τάξη που τον διέσωσε.

Τέλος, υπάρχει η πληροφορία ότι η νέα δανειακή σύµβαση θα είναι στην πραγµατικότητα δύο συµβάσεις, µία ύψους 30 δισεκατοµµυρίων για την υποστήριξη του PSI (προκειµένου αυτό να προχωρήσει άµεσα) και µία δεύτερη για τα υπόλοιπα 100 που θα καλύψουν τις ζηµιές των ελληνικών τραπεζών και τα κάθε λογής κρατικά ελλείµµατα ως το 2015). Πάντως, ακόµη και αν η πληροφορία περί «διάσπασης» της σύµβασης επιβεβαιωθεί, λίγοι πείθονται ότι η ζωή το 2012 θα αποδειχθεί τόσο ιδανική όσο το «εορταστικό σενάριο» προεξοφλεί...