…και ας πούμε επιτέλους τα πράγματα με τ’ όνομά τους!

Έχουμε κάπου χαθεί εμείς οι Έλληνες μέσα στον λαβύρινθο της παραπληροφόρησης (βλέπε εδώ) και δίνουμε υπερβολική έμφαση σε στερεότυπα, ενώ η αλήθεια είναι ολοφάνερη μπροστά μας, σε μια ποιο γενικευμένη όμως εικόνα. Μας συμβαίνει αυτό που λέμε «βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος». Και ένας αφελής ακόμα θα αναρωτιέται σήμερα, «πως είναι δυνατόν, αφού υποτίθεται πως έχουμε …φουντάρει, οικονομικά, να συνεχίζουν οι ‘εταίροι’ μας να μας δανείζουν;». Δεν είναι φυσικό να τίθεται αυτό το ερώτημα; Δεν είναι από την άλλη αφελές να εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως είμαστε το «κέντρο του κόσμου» και πως κάποιες σκοτεινές δυνάμεις συνωμοτούν εναντίον μας;

Γιατί δεν κάνουμε το αυτονόητο, να προχωρήσουμε δηλαδή σε μια αξιολόγηση της κατάστασης εφαρμόζοντας τη μέθοδο του συσχετισμού; Τι είναι αυτό, που κάνει την Ελλάδα του 2% της Ευρωπαϊκής Οικονομίας, να έχει ταράξει τόσο τα νερά, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και διεθνώς;

Είναι φυσικά γεγονός, πως παίζει κάποιο ρόλο η στρατηγική μας θέση. Η Μεσόγειος, όπου βρισκόμαστε, και ιδιαίτερα η Ανατολική, δεν είναι οποιαδήποτε θάλασσα. Έχει μοναδική, παγκόσμια στρατηγική σημασία. Διακυβεύονται σ’ αυτήν τεράστια διεθνή στρατηγικά συμφέροντα. Τα τελευταία συνδέονται, προφανώς, με τα μεγάλα ενεργειακά αποθέματα στην περιοχή, τη θέση της Ανατολικής Μεσογείου ως σημείου συναντήσεως και επικοινωνίας μεταξύ τριών ηπείρων και τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς των μεγάλων δυνάμεων. Όχι μόνο στη μεγάλη Μέση Ανατολή, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας. Σημειώνεται επίσης η ειδικότερη σημασία της Ανατολικής Μεσογείου για τις ευρωπαϊκές δυνάμεις και την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Ρωσία και την επικοινωνία της με ανοικτές θάλασσες και για το Ισραήλ, η ασφάλεια του οποίου καθορίζεται ως ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της αμερικανικής πολιτικής. Αλλά… Είναι όμως αμιγώς γεωστρατηγικοί οι λόγοι που μας έχουν φέρει αυτή την φορά στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος;

Ίσως θα βοηθούσε λίγο να δώσουμε απάντηση σε αυτό το ερώτημα, αν αναρωτηθούμε, τι ήταν αυτό που οδήγησε στην «εκκαθάριση» του Καντάφι με τόσο «συνοπτικές διαδικασίες». Η απάντηση είναι: Η ανεξέλεγκτη οικονομική δύναμη που σχεδίαζε!

Τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με την Ελλάδα;

Θα περιοριστώ σε αυτό το post σε μια απλή επισήμανση:

Η Ελλάδα έγινε στόχος, διότι λόγω των πλουτοπαραγωγικών πώρων που έχουν ανακαλυφτεί (βλέπε εδώ), καθώς και της τεράστιας δημόσιας περιουσίας που βρίσκεται υπό την διαχείριση του κρατικού μηχανισμού, θα μπορούσε να αποτελέσει σοβαρό κίνδυνο στα γεωπολιτικά σχέδια των μεγάλων δυνάμεων. Αν η κυβερνητική εξουσία περνούσε στα χέρια μιας πατριωτικής κυβέρνησης -ένα ενδεχόμενο αρκετά σοβαρό λαμβάνοντας υπόψη την απρόβλεπτη συμπεριφορά του Έλληνα- τότε η κυβέρνηση αυτή θα ήταν από τις ποιο ισχυρές, όχι μόνο στην ευρύτερη Νοτιοανατολική Μεσόγειο αλλά και πανευρωπαϊκά. Η μόνη γρήγορη λύση άρα, ήταν, να αξιοποιηθεί η διεθνής οικονομική κρίση για να τεθεί υπό έλεγχο ο υπάρχων, καθώς και ο μελλοντικός δημόσιος πλούτος της χώρας. Ποιο συμπέρασμα βγαίνει άρα; Βγαίνει το συμπέρασμα, πως ο στόχος δεν ήταν η χώρα, ούτε ο λαός της, αλλά μάλλον η αποδυνάμωση της κυβερνητικής εξουσίας.

Το σενάριο που βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι, η διεθνοποίηση και η κατάργηση των Εθνικών Κρατών, και αυτό δεν θα μπορούσε να πετύχει με την Ελλάδα, αν η χώρα δεν έμπαινε σε έναν σφιχτό οικονομικό κλοιό.

Το ερώτημα τώρα είναι: “Πέτυχε το σχέδιο αποδυνάμωσης του κράτους ή μήπως βρίσκεται η ‘επιχείρηση’ ακόμα σε εξέλιξη;”

Προσωπικά βλέπω πως αν δεν υπάρξει άμεσα ανατροπή του σημερινού πολιτικού σκηνικού, τότε αυτό θα οδηγήσει μοιραία σε μια ταπεινωτική «συνθηκολόγηση»…

Επειδή όμως είναι διεθνώς γνωστή η φύση του Έλληνα, πιστεύω, πως είναι πιθανό να ανάψει μελλοντικά από εδώ μια φλόγα, που θα μπορούσε να προκαλέσει κοσμογονικές ανατροπές, παγκόσμια!

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...