Ας μιλήσουμε για την πραγματική χρεοκοπία των ανθρώπων και της Ελλάδας…

Όταν οι άνθρωποι εξοντώνονται, μια χώρα έχει ήδη χρεοκοπήσει.

Κοινωνικά, πολιτισμικά, ηθικά… Και φυσικά οικονομικά.

Τι νομίζετε ότι είναι μια χώρα;

Οι τράπεζες και το χρηματιστήριο, οι αγορές και το χρήμα των πλουσίων;

Οι βίλες και οι πισίνες; Ή τα ψηλά βουνά, που λέει ο ποιητής;

Αν οι ψυχές εξαφανιστούν, δεν υπάρχει μέλλον…

Μας απειλούν σχεδόν καθημερινά ότι η χρεοκοπία έρχεται αν… Αν δεν πληρώσουμε, αν δεν δώσουμε κι άλλα από τα χρήματα και τις ζωές μας, αν δεν κλείσουν κι άλλα μαγαζιά. Αν δεν νοικιάσουμε για… στούντιο φωτογράφησης την Ακρόπολη ή την Κνωσό… Ή αν δεν ξεπουλήσουμε την ιστορία και τη χώρα…

Ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργος Προβόπουλος μάς μίλησε πρόσφατα για την απειλή του χάους. Μας είπε ότι αν πτωχεύσουμε, αν γυρίσουμε στη δραχμή, θα υπάρξει στη χώρα κόλαση. Λοιπόν, δεν ξέρει τι είναι χάος, δεν ξέρει τι είναι κόλαση. Δεν ξέρει κανείς από τους ιθύνοντες, πολιτικούς οικονομικούς παράγοντες. Ούτε ο πολιτειακός άρχων, που συχνά πυκνά απογοητεύει τους Έλληνες με τη στάση του. Μας απειλούν με κάτι που ήδη συμβαίνει.

Ας μιλήσουμε τότε για χάος, ας μιλήσουμε για χρεοκοπία. Από τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Όχι από κάποιο σενάριο του μέλλοντος, που μας πλασάρουν όλοι τούτοι… Όχι από κάποιο μυθιστόρημα με δραματική εξέλιξη.

Χάος και κόλαση λοιπόν, είναι:

-Στην Ελλάδα του 2012 να καταγράφονται στο αστυνομικό δελτίο άνθρωποι που κοιμούνται και πεθαίνουν στα πεζοδρόμια και στα παγκάκια.

-Να βλέπει η γειτόνισσα από το παράθυρο τον άνθρωπο που τα βράδια κοιμάται στο απέναντι πεζοδρόμιο, μέσα στο κρύο, και να τρέμει το πρωί, μήπως αναζητώντας τον, τον βρει παγωμένο.

-Να υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν φάνε, επειδή η «η νέα κοινωνική τάξη» θέλει κέρδη κι όχι ανθρώπους χορτασμένους…

-Παιδιά, μικροί μαθητές, που δεν έχουν φάει επί τρεις και τέσσερις ημέρες και λιποθυμούν από ασιτία μέσα στις τάξεις. Κι η χορτασμένη υπουργός να χλευάζει το φαινόμενο…

-Να υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες νέοι που δεν βλέπουν παρά μόνο σκοτάδι στο μέλλον τους, χωρίς καμιά προοπτική εργασίας. Νέοι με πτυχίο ή χωρίς πτυχίο, που θα έπρεπε όμως να ονειρεύονται πώς θα κατακτήσουν τη ζωή, πώς θα δημιουργήσουν. Και να τους ζητά το κράτος να πληρώνουν χαράτσια «αλληλεγγύης» υπέρ… των ανέργων…

-Οι άνεργοι στη χώρα να φτάνουν και να ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο ψυχές και αυτό για τους «ιθύνοντες» να μην αποτελεί παρά ένα στατιστικό στοιχείο, καταγραμμένο από την υπηρεσία του κράτους.

-Να θεωρείται «προνόμιο» να διατηρεί κάποιος την εργασία του… Ακόμη κι αν έχει να πληρωθεί για καιρό… Ακόμη κι αν δουλεύει χωρίς ασφάλεια… Ακόμη κι αν έχει καταργηθεί κάθε έννοια εργασιακής σχέσης…

-Να βάζει… «εθνικό στόχο» ο πρώην πρωθυπουργός να υπάρχει ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια.

-Να κρύβεται η γιαγιά τις ημέρες των Χριστουγέννων για να μη συναντήσει τα εγγόνια της, επειδή δεν μπορεί να τους δώσει 2 ευρώ χαρτζιλίκι, για το καλό…

-Να έχεις δουλέψει 35-40 χρόνια, να παίρνεις μια σύνταξη που δεν ταιριάζει καν με την αξιοπρέπειά σου και να σου ζητά το κράτος να πληρώνεις τα σπασμένα που προκάλεσαν άλλοι, επιβάλλοντάς σου διαρκώς έκτακτα χαράτσια, ενώ απ’ αυτά εξαιρεί τους έχοντες και κατέχοντες, όπως οι εφοπλιστές…

-Να επιβάλλει το κράτος παράνομα έκτακτα φορολογικά μέτρα, μέσω λογαριασμών κοινωνικών αγαθών. Για παράδειγμα, το χαράτσι της ΔΕΗ. Και να μένουν χωρίς ρεύμα άνθρωποι που πληρώνουν αυτό που τους παρέχεται μέσω του ηλεκτρικού. Μόνο ένα εξευτελισμένο και πτωχευμένο ηθικά κράτος μπορεί να το κάνει αυτό…

-Να βλέπεις στο τέλος της λαϊκής ή στον κάδο έξω από το σούπερ μάρκετ ουρά τους ανθρώπους να ψάχνουν για κανένα φρούτο χτυπημένο να μπορεί να καταναλωθεί…

-Να σου λέει ο μπακάλης ότι αγοράζουν γάλα βερεσέ για τα παιδιά οι γονείς…

-Να κατεβαίνεις στην αγορά και να βλέπεις ένα στα δύο μαγαζιά κλειστό. Και στο άλλο τον καταστηματάρχη να κρατά απελπισμένος το κεφάλι…

Είναι τόσες οι περιπτώσεις που περιγράφουν τη σημερινή πτώχευση των Ελλήνων, τη φρίκη στην ελληνική κοινωνία, που μόνο αλαζόνες, υπερφίαλοι πολιτικοί, πολιτάντηδες και τραπεζίτες, δεν μπορούν να διαπιστώσουν. Επειδή όλοι εκείνοι, υπηρέτες των σαλονιών της Μέρκελ και των «αγορών», έχουν εξασφαλίσει τη δική τους πλούσια πορεία, χωρίς να μπορούν να σκεφτούν τον κόσμο που υποφέρει…

Αυτή είναι η πραγματική χρεοκοπία. Όταν οι άνθρωποι εξοντώνονται, μια χώρα έχει ήδη χρεοκοπήσει. Κοινωνικά, πολιτισμικά, ηθικά… Και φυσικά οικονομικά. Τι νομίζετε ότι είναι μια χώρα; Οι τράπεζες και το χρηματιστήριο, οι αγορές και το χρήμα των πλουσίων; Ή τα ψηλά βουνά που λέει ο ποιητής; Αν οι ψυχές εξαφανιστούν, το μέλλον ακυρώνεται…

Χάος είναι να εξοντώνονται οι Έλληνες και την ίδια ώρα, όπως αποκαλύψαμε με έγγραφα την περασμένη Δευτέρα:

-Ενώ πολλαπλασιάζονται οι φόροι, το χαράτσι της ΔΕΗ, ο φόρος «αλληλεγγύης», απαλλάσσονται ή μειώνονται κατά 60% οι φόροι σε μεγάλες επιχειρήσεις, μεγάλες ακίνητες ιδιοκτησίες, ιδιοκτήτες σκαφών, αεροσκαφών, πισίνων!

-Με προκλητική απόφαση εξαιρούνται από το χαράτσι στα ακίνητα οι… εφοπλιστές!

-Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να συνεχίζει να εισπράττει 373.000 ευρώ το χρόνο και να καλεί τους Έλληνες να… βάλουν πλάτη, χωρίς ο ίδιος πρώτος να δίνει το παράδειγμα

-Ο τραπεζίτης Λουκάς Παπαδήμος, με την κεντρική ευθύνη στην εισοδηματική – οικονομική πολιτική της χώρας αλλά και της ευρωζώνης κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, ως «σωτήρας» (των αγορών…) να πληρώνεται πλουσιοπάροχα, επί 13 χρόνια, από το δημόσιο για θέση που δεν κάλυπτε στο Πανεπιστήμιο, ενώ για το αξίωμα του πρωθυπουργού να συνεχίζει να παίρνει τα 113.000 ευρώ το χρόνο. Εκείνος επίσης καλεί σε θυσίες, αλλά χωρίς να δίνει πρώτος το παράδειγμα.

-Το ίδιο και η κυβέρνησή του, αλλά και η βουλή. Η «προσφορά» στον τόπο θα είναι τα εκατομμύρια ευρώ της αμοιβής, αφού έτσι κι αλλιώς οι πολιτικές από αλλού υπαγορεύονται και είναι καταστροφικές… Οι «πρώτοι» δεν δίνουν καν το παράδειγμα στην υπό καταστροφή ελληνική κοινωνία…

-Το κόστος του κράτους αυξάνεται, από τα 109 δισ. το 2010 σε 169 δισ. το 2012

-Το υπουργείο Παιδείας κόβει 342 εκατ. ευρώ από την εκπαίδευση και δίνει 124 εκατ. για δημόσιες σχέσεις…

Και, εν τέλει, πτώχευση και χάος είναι να μην έχεις άξιους εκπροσώπους, σε όλα τα επίπεδα. Οι οποίοι αναζητούν το χάος και την κόλαση σε ένα μελλοντικό χρόνο, μόνο και μόνο για να εκβιάσουν συνειδήσεις. Και δεν βλέπουν, αρνούνται να δουν τη σημερινή τραγωδία. Που υποβαθμίζουν την ανθρώπινη αξία, στο πλαίσιο μιας ιδιότυπης τιμωρίας για χρήματα που οφείλονται, αλλά δεν μας λένε πώς και πόσα, ενώ το χρέος δεν το προκάλεσαν αυτοί που τιμωρούνται. Από ανάξιους ανθρώπους οι οποίοι όχι μόνο προκάλεσαν πρωτίστως τα προβλήματα, αλλά δεν είχαν και τη λύση, κι έτσι παραδόθηκαν άνευ όρων σε ξένους ηγέτες, στις ξένες αγορές, παραδίδοντας κατά συνέπεια τον Άνθρωπο και τη Χώρα…