Αυτή την επιστολή μας την έστειλε αναγνώστης και τη δημοσιεύουμε αυτούσια, γιατί πιστεύουμε ότι εκφράζει τους περισσότερους Έλληνες σήμερα… Διαβάστε την, αξίζει…

Αγαπητέ κύριε Παπαδήμο:

Γεννήθηκα στη δραχμή, όπου έζησα τη δεκαετία του 1980. Ο κόσμος δεν πείναγε, δουλειές υπήρχαν και προπάντων όνειρα. Όνειρα για μια καλύτερη ζωή, δημιουργία, οικογένεια.

Γενήθηκα στη δραχμή και σπούδασα με αυτή. Τελείωσα το ΕΜΠ και έκανα μεταπτυχιακό με όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον, δουλειά αντάξια των σπουδών μου. Έζησα την επίπλαστη ευφορία του ευρώ, όπου μας πλάσαραν το παραμύθι της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Μας έταζαν εξισώσεις μισθών, δικαιωμάτων, δουλειές, απαλλαγή της απειλής πολέμου με τη γείτονα.

Αντί αυτού, ζήσαμε τη μεγάλη κλοπή του χρηματιστηρίου, όπου λόγω της Ε.Ε, αλλά και των ελεύθερων συναλλαγών χωρίς δασμούς, τα χρήματα των επενδυτών βγήκαν στο εξωτερικό. Ζήσαμε τη χάλκευση των στοιχείων (με πρωτομάστορα πάλι εσάς, αλλά και το πρωτομάστορα του δοσιλογισμού Σημίτη), με σκοπό να μπούμε άρον-άρον στο ευρώ, με αποτέλεσμα την αύξηση του χρέους και την επιβάρυνση των επόμενων γενεών, δηλαδή της δικιάς μου.

Ζήσαμε τη διαρκή λιτότητα με το όνειρο του ευρώ, όπου θα απολαμβάναμε τις θυσίες μας και αντί αυτού, ζούμε τη χειρότερη εποχή για την πατρίδα μας μετά τον πόλεμο.

Ζω στο ευρώ, αλλά δεν έχω χρήματα για θέρμανση και κυκλοφορώ στο σπίτι μου με κουβέρτα.

Ζω στο ευρώ και κρυώνω μέσα στο σπίτι μου, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να διαβάσω για να συνεχίσω τις σπουδές μου.

Ζω στο ευρώ και δεν έχω χρήματα να πληρώσω το χαράτσι της ΔΕΗ και κινδυνεύω να μου πάρουν το σπίτι.

Ζω στο ευρώ και δεν έχω χρήματα να πληρώσω τα τέλη κυκλοφορίας, αλλά ούτε και να βάλω βενζίνη.

Ζω στο ευρώ και δεν έχω χρήματα να πληρώσω την ασφάλεια για την άρρωστη μητέρα μου, όπου το κράτος δεν την καλύπτει υγειονομικά, αφού είναι χωρισμένη και ανασφάλιστη, παρότι έχει πρόβλημα και εγχειρίζεται τακτικά στα νεφρά της.

Ζω στο ευρώ και είμαι άνεργος από τον Ιούνιο του 2010, όπου μέχρι τότε δούλευα σερβιτόρος και όχι μηχανικός μεταλλείων που έχω σπουδάσει.

Ζω στο ευρώ και έχω λεφτά μόνο για γάλα και ψωμί, καθώς έχω ξεχάσει τη μυρωδιά των φρούτων που είναι πλέον πανάκριβα, ενώ στη δραχμή τα έτρωγα με τις σακούλες.

Ζω στο ευρώ και τα όσπρια είναι ακριβότερα από το κρέας.

Ζω στο ευρώ και ούτε που διανοούμαι ότι θα πάω διακοπές το καλοκαίρι.

Και το σημαντικότερο:

ΖΩ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΝΕΙΡΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΔΕΝ ΕΧΩ ΖΩΗ…

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...