ΟΛΟΙ μας ξέρουμε ότι πολλές είναι οι αμαρτίες του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Απλούστατα σκεπάζονται - και... ξεχνιούνται - κάτω από τον μανδύα του οπαδισμού και όλων των σχετικών παραμέτρων. Ωστόσο, τα όσα στατιστικά στοιχεία περιλαμβάνονται σε έρευνα της Διεθνούς Ενωσης Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών (FIF PRO) ξεπερνούν κάθε όριο και οδηγούν σε διεθνή χλεύη και ευτέλεια. Ακόμη και ο πιο αυστηρός σχολιαστής και επικριτής των όσων συμβαίνουν στον ευρύτερο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στη χώρα μας θα πρέπει να διαθέτει πολύ κυνισμό για να τα αποδεχθεί. Τα δημοσιευθέντα κατά περίπτωση και κλάδο δράσης ποσοστά ξεπερνούν κάθε όριο ανοχής. Συνεπώς δύο τινά επιβάλλεται να αντιμετωπισθούν. Το ένα είναι άνευ ενδοιασμού αποδοχή! Το άλλο να διερευνηθεί σε βάθος και με εγκυρότητα η ακρίβεια των αριθμών-ποσοστών.

***

ΕΙΝΑΙ υπεκφυγή η χρήση της καραμέλας περί υπερβολών, ανακριβειών και εχθρότητας των ξένων απέναντι στην πολύτροπα χειμαζόμενη χώρα μας. Καταγράφονται διαπιστώσεις που ξεπερνούν τα άκρα. Στο πλαίσιο της διερεύνησης των καταθέσεων τριακοσίων, περίπου, ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται σε ελληνικές ομάδες ως επαγγελματίες είναι μάλλον δύσκολο να γίνει αποδεκτό ότι περισσότεροι από 30% έχουν πέσει θύματα ρατσιστικής συμπεριφοράς - σε τι βαθμό άραγε; Καθώς και διακρίσεων όταν πλείστοι όσοι των ξένων αστέρων έχουν ειδωλοποιηθεί. Ακόμη ότι 30 και πλέον έχουν πέσει θύματα βίαιας συμπεριφοράς, προφανώς από οπαδούς. Επίσης, ότι ένας στους τέσσερις παίκτες έχει δεχθεί παρενοχλήσεις και εκφοβισμούς από την ίδια την ομάδα του, τους εργοδότες του δηλαδή!

***

ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ της ποδοσφαιρικής υφηλίου οι στημένοι αγώνες δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα κερδοσκοπίας αλλά κοινωνικό ζητούμενο με οδυνηρές, σε πολλά επίπεδα, συνέπειες. Κατά την έρευνα της FIF PRO οι μισοί παίκτες στην Ελλάδα έχουν «επίγνωση» των προκαθορισμένων αποτελεσμάτων(!) και 30% έχουν προσεγγισθεί για συμμετοχή τους. Το λεξικό προσδιορίζει σαφώς την έννοια της λέξης ΕΠΙΓΝΩΣΗ «Ακριβής ενσυνείδητη γνώση». Τουτέστιν συνενοχή, ανηθικότητα, αδιαφορία ή μήπως και «ομερτά»;

***

ΑΥΤΑ και άλλα πολλά δεν χωνεύονται εύκολα. Και όσοι αρμόδιοι τα χωνέψουν και τα προσπεράσουν είναι και αυτοί ένοχοι. Κατά συνέπεια επιβάλλεται αντίδραση εκ μέρους τής εν πολλαίς αμαρτίας περιπεσούσης - και συνεχιζόμενης - ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, των φορέων των επαγγελματικών κατηγοριών και βεβαιότατα του Συνδέσμου των ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ), πόσω μάλλον και της ίδιας της πολιτείας. Μήπως πρέπει να γίνει ανάλογη έρευνα και με τα ίδια ερωτήματα από ελληνικής πλευράς; Και ποιος θα εγγυηθεί, όταν τηρούνται η ανωνυμία και η μυστικότητα του ερωτώμενου; Από έρευνες και τα σχετικά που πετάχτηκαν στις καλένδες και ξεχάστηκαν έχουμε πικρή εμπειρία.

***

Η ΛΥΣΗ είναι μία. Επειδή η ξένη έρευνα στήνει το ελληνικό ποδόσφαιρο στα 11 βήματα όχι μόνο της ανυποληψίας - αυτό είναι χάδι - αλλά της ανηθικότητας και της αλητοπρέπειας - αντί της αθλητοπρέπειας - να γίνει ανοικτή έρευνα. Για να δούμε αν όλοι αυτοί που ζουν από το ελληνικό ποδόσφαιρο - και σε μεγάλο ποσοστό φουσκώνουν τους τραπεζικούς, μάλλον στο εξωτερικό, λογαριασμούς τους - έχουν το φιλότιμο, τον ανδρισμό και τη δύναμη ψυχής να καταγγείλουν τα όσα λένε καλυπτόμενοι από την ασυδοσία της ανωνυμίας. Εκτός και αν οι ερευνητές ξέρουν τα ονόματα των ερωτηθέντων αλλά τα κρατούν στις κρύπτες συμφερόντων και γνωστών σκοπιμοτήτων. Διαφορετικά, οι συμβατικές αντιδράσεις κατά των φοβερών αποκαλύψεων είναι μια τρύπα στο νερό και συνεπώς αποδοχή της ενοχοποίησης.