της Μαρίας Γερογιάννη
- Θεαματική αύξηση της αξίας της εξαγωγικής δραστηριότητας
- Δραματική συρρίκνωση των αποδοχών και του εργατικού κόστους
- Εκτίναξη του δείκτη παραγωγικότητας
Ο παραλογισμός του συστήματος εξουσίας που πασχίζει να μετακυλήσει το δικό του δομικό πρόβλημα κατά κύριο λόγο στους πιο αδύναμους κρίκους, είναι μια παλιά ιστορία που σήμερα βιώνουμε σε μια πιο μοντέρνα αλλά το ίδιο βάρβαρη εκδοχή.
Από επίσημα στοιχεία πάντως, αποκαλύπτεται ότι οι «τεμπέληδες» δουλεύουν περισσότερο από όλους τους συναδέλφους τους στην Ε.Ε. και η παραγωγικότητα αυξάνεται συνεχώς, αντίθετα με τους μισθούς που συρρικνώνονται έως εξαφανίσεως.
Αύξηση ρεκόρ των εξαγωγών το 2011
Η πολυθρύλητη κρίση της οικονομίας δε φαίνεται να επηρεάζει σημαντικούς οικονομικούς κλάδους όπως ο εξαγωγικός καθώς καταγράφονται θεαματικές αυξήσεις στα ποσοστά και στην αξία των εξαγωγών σύμφωνα με τα στοιχεία του Κέντρου Εξαγωγικών Ερευνών και Μελετών.
Είναι ενδεικτικό ότι τον περασμένο Οκτώβριο κι ενώ επικρατούσε αβεβαιότητα για την τύχη της δόσης του δανείου, η συνολική αξία των εξαγωγών ανήλθε στο ποσό των 1.775,8 εκατ. ευρώ έναντι 1.605,3 εκατ. ευρώ τον αντίστοιχο μήνα του έτους 2010, παρουσιάζοντας αύξηση 10,6%. Από το Νοέμβριο του 2010 έως τον Οκτώβριο του 2011, παρά την κρίση, η αξία των εξαγωγών προϊόντων εκτός πετρελαιοειδών αυξήθηκε κατά 15,2%, ενώ συμπεριλαμβανομένων των πετρελαιοειδών η αύξηση υπολογίζεται στο 18,3% σε σχέση με το προηγούμενο δωδεκάμηνο.
Αυξημένη κατά 47% ήταν η συνολική αξία των εξαγωγών και το διάστημα λήψης των σκληρών μέτρων, από τον Ιανουάριο έως το Σεπτέμβριο 2011, φθάνοντας στα 16,6 δις ευρώ, έναντι 11,2 δις ευρώ την ίδια περίοδο του 2010. Από τα παραπάνω στοιχεία εκτιμάται –δεν δημοσιοποιήθηκε ακόμη η ετήσια καταγραφή - ότι έως το τέλους του προηγούμενου έτους σημειώθηκε ιστορικό ρεκόρ εξαγωγών συνολικής αξίας άνω των 20 δις ευρώ.
Σημειώνεται ότι από τις αρχές του 2011 έως το Σεπτέμβριο, καταγράφηκε μείωση των εισαγωγών κατά 9,9% γεγονός που σε συνδυασμό με την αύξηση των εξαγωγών, οδήγησε στη μείωση του εμπορικού ελλείμματος σε 15.995,6 εκ ευρώ έναντι 24.901,7 εκ ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2010 (-35,8%).
Σημαντικά αυξημένες ήταν οι εξαγωγές προς τις χώρες των Βαλκανίων (23,2%), την Κοινοπολιτεία των Ανεξάρτητων Κρατών (52,7%), τη Νοτιοανατολική Ασία (358,5%), τις χώρες ΟΟΣΑ (112,7%), τη Λατινική Αμερική (52,1%) τις χώρες της Αφρικής (40,4%) ενώ μικρότερες αυξήσεις σημειώθηκαν προς την ΕΕ (14,8%). Τετραπλασιάστηκαν και οι εξαγωγές που αφορούν τον ανεφοδιασμό πλοίων με τρίτες χώρες φθάνοντας στα 944, 4 εκατ ευρώ, ενώ μείωση της τάξης του 20% καταγράφεται μόνο προς μια χώρα, την Ελβετία.
Αυξημένες εξαγωγές σε όλους τους κλάδους
Εν μέσω κρίσης εξάλλου, τους πρώτους εννέα μήνες του 2011 αυξήθηκαν οι εξαγωγές σε όλες τις κατηγορίες προϊόντων σε σχέση με το ίδιο διάστημα του 2010.
Αύξηση ρεκόρ 379% κατέγραψε ο κλάδος των καυσίμων με εξαγωγές αξίας 4.904,7 εκ ευρώ, από 1.023,9 εκ ευρώ το 2010. Κατά 16,1% αυξήθηκαν οι εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων και η αξία τους έφθασε στα 7.555 εκ ευρώ από 6.505,9 εκ ευρώ το 2010. Αυξήσεις καταγράφηκαν επίσης, σε μηχανήματα και υλικά μεταφορών (18%), ενώ αυξημένες κατά 2,4% και 2,8% ήταν οι εξαγωγές σε χημικά προϊόντα και διάφορα βιομηχανικά είδη, αντίστοιχα, ενώ αυξήθηκαν κατά 6,4% και οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων. Αύξηση της τάξης του 67,7% σημειώθηκε και στις εξαγωγές της κατηγορίας που αποτυπώνεται επίσημα ως είδη και συναλλαγές μη ταξινομημένα.
Περί εργατικού κόστους και άλλων μυθευμάτων
Τα προϊόντα που εξάγονται ωστόσο, κάποιοι τα παράγουν και σίγουρα αυτοί δεν είναι οι βιομήχανοι, ούτε φυσικά οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Τα παράγουν εκείνοι που σύμφωνα με πρόσφατες μετρήσεις της eurostat δουλεύουν περισσότερο από όλους τους ευρωπαίους εργαζόμενους με τις χαμηλότερες αποδοχές στην Ευρωζώνη.
Το επιβεβαιώνει και ο ΟΟΣΑ πανηγυρίζοντας για το κατόρθωμα του πολιτικού και οικονομικού συμπλέγματος να συρρικνώσει τις αποδοχές σε επίπεδα ρεκόρ για τα δεδομένα της Ευρωζώνης αυξάνοντας έτσι την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.
Έρευνα του ΟΟΣΑ μάλιστα, καταρρίπτει και το μύθο του τάχα υψηλού κόστους εργασίας το οποίο παρουσιάζει τη μεγαλύτερη μείωση (2,8%) στη ζώνη του ευρώ. Πολύ μικρότερη μείωση της τάξης του 1,3% καταγράφεται στην Ιρλανδία, ενώ ρυθμούς μείωσης 0,7% και 0,6% σημειώνονται στην Ισπανία και την Ολλανδία όταν σε όλες τις άλλες χώρες υπάρχει έστω και μικρή αύξηση.
Αν και ο αριθμός των εργαζομένων μειώνεται σταθερά εξαιτίας της εκτίναξης της ανεργίας που έφθασε επίσημα πάνω από 18% (στην πραγματικότητα έχει ξεπεράσει το 23%) η παραγωγικότητα όσων ακόμη δεν απολύθηκαν έχει αυξηθεί στο 2,4% φέρνοντας την Ελλάδα στην πρώτη θέση, ενώ η Ιρλανδία, η Ουγγαρία, η Γερμανία και η Πολωνία εμφανίζουν αύξηση μόλις 1%.
Τα φάγανε μαζί…
Η οικονομία και η κερδοφορία καλά κρατούν, το εργατικό κόστος είναι αμελητέο, από πού προέρχονται τα ελλείμματα και προς τι τόσα δάνεια; Η απάντηση βρίσκεται αρκετά χρόνια πίσω και την γνωρίζουν πολύ καλά οι εν ζωή συνδαιτυμόνες στο μεγάλο φαγοπότι που συνεχίζεται και στις μέρες μας και μάλιστα με ιδιαίτερο ζήλο.
Ας πούμε την εποχή των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης όταν οι πρώτες κυβερνήσεις του «εθνάρχη» Κ.Καραμανλή και στη συνέχεια του Αβέρωφ και του Ράλλη κατάφεραν μέχρι τον Οκτώβριο του 1981 να αυξήσουν κατά 312,7% το δημόσιο χρέος.
Τότε ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ «της αλλαγής» και από το 1982 έως το 1989 φρόντισε για αύξηση του δημόσιου χρέους κατά 782% (έπρεπε να τα δώσει όλα στους ημέτερους).
Επί κυβέρνησης Μητσοτάκη την περίοδο 1990 – 1993 μπορεί να έκλεισαν δέκα εργοστάσια στην Αττική και άλλα έντεκα στην Εύβοια, να έγιναν χιλιάδες απολύσεις, να μπήκε φουρνέλο στο σύστημα ασφάλισης, αλλά το χρέος αυξήθηκε 179,6%.
Τη σκυτάλη ξαναπήρε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου αυξάνοντας σε ένα χρόνο το χρέος κατά 35,77%. Ακολούθησε ο Κώστας Σημίτης, ο εκσυγχρονιστής με την «ισχυρή Ελλάδα», την τρομολαγνεία και την ματωμένη Ολυμπιάδα. Η εκσυγχρονιστική συμμορία του Σημίτη λοιπόν, για να επιτελέσει το έργο της αύξησε το δημόσιο χρέος κατά 109,17% την περίοδο 1996-2004.
Από το 2004 που ανέλαβε πάλι την κυβέρνηση η ΝΔ, αυτή τη φορά με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή, έως το 2009, έβαλε με τη σειρά της ένα χεράκι για περεταίρω αύξηση του δημόσιου χρέους κατά 53,10%.
Μετά ήρθε ο ΓΑΠ που διακήρυσσε ότι «λεφτά υπάρχουν», αλλά πήρε χαμπάρι ότι «έχουμε κρίση» και μείωσε τις αποδοχές, επέβαλε κεφαλικούς φόρους και πετσόκοψε ότι απέμενε από το λεγόμενο κοινωνικό κράτος στο όνομα της σωτηρίας της οικονομίας. Αφού τα ρήμαξε όλα λοιπόν, αποχώρησε ελπίζοντας ότι θα αποφύγει την δίκαιη οργή των πολλών που αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει και παρέδωσε σε ένα συνονθύλευμα με φασιστική εσάνς και επικεφαλής έναν -γνωστό για τις απάνθρωπες απόψεις του - μεγαλοτραπεζίτη.
Όλα αυτά τα χρόνια οι αποδοχές βουλευτών, δικαστικών και χρυσών παιδιών του συστήματος αυξήθηκαν προκλητικά, το κόστος των στρατιωτικών εξοπλισμών και της προμήθειας μέσων καταστολής διογκώθηκε ενώ οι προσλήψεις μπάτσων όλων των τύπων πολλαπλασιάστηκαν.
«Ο εχθρός λαός» οδηγήθηκε σε μια ανοιχτή φυλακή και βιώνει συνθήκες εξαίρεσης πολιορκημένος από κατασταλτικούς μηχανισμούς και τον εφιάλτη της αδυναμίας της επιβίωσης, την ανεργία και τη νέα φτώχεια. Τίποτα όμως δεν τελείωσε. Αντίθετα, τώρα αρχίζουν όλα.
Ο επίλογος αυτής της ιστορίας θα γραφτεί στους δρόμους…
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
