Δεν είναι κάτι σημαντικό, είναι απλώς μία ακόμη απόδειξη ότι αυτό το κόμμα που λεηλάτησε μεταπολιτευτικά κάθε τομέα στην Ελλάδα, δεν είχε ποτέ ιδεολογικό στίγμα. Επρόκειτο για ένα πειρατικό καράβι, που ναυπηγήθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου και το πλήρωμά του έκανε διαρκείς επιθέσεις σε όλη τη χώρα.

Στα χρόνια που πέρασαν, το ΠΑΣΟΚ άλλαξε πλήρωμα και καπετάνιους, αλλά όλοι είχαν ένα κοινό σημείο, δεν είχαν ιδεολογία, ευθύνη, πολιτικό βάρος, ηθική. Ήταν εύκολοι στα λόγια και έμπειροι στις απάτες, στα σκάνδαλα, στους διορισμούς και στην καταστροφή.

Τώρα, μέσα στον περίοδο των Αποκριών, ο έχων την πλήρη ευθύνη για την καταστροφή του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, ως θυμιαστής του μελλοντικού καπετάνιου του πειρατικού, Βαγγέλη Βενιζέλου, ανακοίνωσε το ιδεολογικό του μανιφέστο υπό τον τίτλο «Θέσεις για τη Νέα Ελληνική Ανόρθωση».

Σύμφωνα με το κείμενο αυτό που θα μπορούσε να αποτελεί πτυχιακή εργασία φοιτητή του πανεπιστημίου Ασυναρτησίας, οι Έλληνες καλούμαστε να εκτελέσουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα τρεις άθλους.

«Ο πρώτος είναι να αποκαταστήσουμε το κύρος της χώρας στο εξωτερικό και να κρατήσουμε ανοιχτή πάση θυσία την ευρωπαϊκή μας προοπτική». Πώς προτείνει ο κ. Λοβέρδος να επιτευχθεί ο άθλος αυτός;

Είναι προφανές. Μέσω της εξαθλίωσης των πολιτών, της μετατροπής της χώρας σε τριτοκοσμική αποικία των Γερμανών, της παράδοσης κάθε ίχνους εθνικής κυριαρχίας και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας.

Το να καταφέρεις μέσα σε δύο χρόνια να φέρεις την Ελλάδα σε αυτό το σημείο της ύψιστης ξεφτίλας, είναι πράγματι άθλος. Το να τη σέρνεις από τα μαλλιά στα ενεχυροδανειστήρια των Βρυξελλών, είναι πράγματι άθλος. Άθλιος άθλος, αλλά πάντως άθλος.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι αποκλείεται να αποκαταστήσουμε το κύρος της χώρας στο εξωτερικό με τον Βενιζέλο και τον Λοβέρδο. Το ακόμη δυσκολότερο, όμως, είναι να αποκαταστήσουμε το κύρος της χώρας στο εσωτερικό.

Η ανυποληψία στην οποία έχουν περιπέσει οι ηγέτες του σημερινού καθεστώτος, δεν αφήνει κανένα τέτοιο περιθώριο. Όσο για τον υπουργό Υγείας, το πρώτο που θα πρέπει να κάνει σχετικά με «κύρος» είναι να προσπαθήσει να αποκαταστήσει το προσωπικό του.

Όχι όμως εντός Ελλάδας. Εδώ, τελείωσε. Κάπου άλλου. Μακριά. Ίσως θα ήταν έξυπνη κίνηση να αλλάξουν το πειρατικό τους με παγοθραυστικό και να βρεθούν μαζί με τον νέο αρχηγό του κοντά στους Εσκιμώους. Ίσως εκεί, υπάρχει μία ελπίδα γι’ αυτούς.

«Ο δεύτερος άθλος είναι να πάψουμε επιτέλους να ξοδεύουμε περισσότερα από αυτά που κερδίζουμε. Έτσι κι αλλιώς κανείς πλέον δεν είναι διατεθειμένος να μας δανείζει για να διατηρήσουμε το σημερινό επίπεδο κατανάλωσης. Το δίλημμα είναι απλό: είτε θα ανασυγκροτήσουμε τον παραγωγικό ιστό της χώρας, είτε θα συμβιβαστούμε με τη δραματική πτώση του βιοτικού μας επιπέδου, που θα εξαθλιώσει τη χώρα για πολλές δεκαετίες».

Καλώς τον χτεσινό, το νέο παιδί, τον άφθαρτο πολιτικό. Οι άνθρωποι που δανείζονταν και δανείζονταν για να εξαγοράσουν κομματικούς στρατούς και να κερδίζουν εκλογές, έρχονται τώρα να μας πουν ότι πρέπει να μη δανειζόμαστε.

Τα μέλη των κυβερνήσεων που ξεκίνησαν τη διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας και έσπερναν επιδοτήσεις στα λαμόγια των χωραφιών, ζητούν τώρα και τα ρέστα. Κι από πάνω μας απειλούν ότι αν δεν το κάνουμε, θα εξαθλιωθούμε για πολλές δεκαετίες.

Ο παραγωγικός ιστός της χώρας είναι βέβαιο ότι πρέπει να ανασυγκροτηθεί. Και το πρώτο που θα πρέπει να παράγει είναι νέα καλούπια πολιτικών, που καμία σχέση δε θα έχουν με τα σημερινά. Το δεύτερο προϊόν είναι σάλιο, για να έχουμε να φτύνουμε τους Λοβέρδους που πρώτα εξαθλίωσαν ένα λαό κι ύστερα του ζητούν να γίνει άλογο στο άρμα των πολιτικών φιλοδοξιών τους.

«Ο τρίτος άθλος είναι να συγκροτήσουμε επιτέλους σοβαρό και αξιόπιστο κράτος. Οι φλυαρίες περί «επανίδρυσης του κράτους» και η άπρακτη μεταρρυθμισιολογία του πρόσφατου παρελθόντος έχουν προσδώσει στη σχετική συζήτηση έναν φαιδρό τόνο».

Αν αυτό το περί «μεταρρυθμισιολογίας του πρόσφατου παρελθόντος» είναι αυτοκριτική, τότε έχει καλώς. Ο κ. Λοβέρδος, από τους πρωταγωνιστές του πρόσφατου παρελθόντος, αναγνωρίζει τις ευθύνες και το λιγότερο που έχει να κάνει, είναι να παραιτηθεί.

Αν πάλι, αφαιρεί τον εαυτό του από το κάδρο της «μεταρρυθμισιολογίας του πρόσφατου παρελθόντος», τότε ο άνθρωπος αυτός πραγματικά έχει σαλτάρει και δεν είναι καλά στα μυαλά του.

Όμως ελάχιστα πλέον με αφορά η ψυχική υγεία του Λοβέρδου. Αυτό που με αφορά είμαστε εμείς. Και σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι ναι, υπάρχει χειρότερη εξαθλίωση από αυτή που ζούμε και από εκείνη που έρχεται.

Είναι η αδυναμία να αντιδράσουμε στο πρόβλημα. Κι όταν αφήνεις ελεύθερο το πρόβλημα να σε κοροϊδεύει κατάμουτρα προτείνοντας λύσεις, τίποτε καλό δε μπορεί να σε περιμένει.

Όταν το ίδιο το πρόβλημα σε κατηγορεί και αυτοσυστήνεται ως λύση, κάτι δεν έχει πάει καλά. Κάτι δεν κάνουμε σωστά και θα πρέπει να το διορθώσουμε άμεσα, με κάθε τρόπο, πριν επιτρέψουμε στο τέρας να μας καταβροχθίσει μέσω της δημιουργίας κομματικών υποκαταστημάτων που θα χρησιμοποιηθούν ως κολυμβήθρες για την αναβάπτιση των εγκληματιών σε αθώες περιστερές και σωτήρες.

Πηγη

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...