Το διοξείδιο του άνθρακα δεν «πνίγει» μόνο την ατμόσφαιρα αλλά και τους ωκεανούς μας. Εξ αιτίας του το μέλλον τους διαγράφεται εξαιρετικά δυσοίωνο. Νέα μελέτη, η οποία το διερευνά με «μέτρο» το πλούσιο σε CO2 περιβάλλον των υποθαλάσσιων υδροθερμικών πηγών, εκτιμά ότι ως το τέλος του αιώνα οι θάλασσές μας θα έχουν χάσει το 30% των ειδών τους.

Σύμφωνα μάλιστα με τις προβολές, τα είδη που θα εξαφανιστούν δεν περιορίζονται μόνο στους οργανισμούς με «σκληρό» σκελετό σαν τα κοράλλια, τα στρείδια και τα άλλα μαλάκια, όπως υποστηρίζει η κρατούσα άποψη, αλλά περιλαμβάνουν και άλλα είδη που ως τώρα θεωρείτο ότι θα έμεναν ανεπηρέαστα.

Το μισό CO2 στη θάλασσα

Οι επιστήμονες θεωρούν ότι το μισό από το επί πλέον διοξείδιο του άνθρακα που έχουμε διοχετεύσει στην ατμόσφαιρα από την έναρξη της βιομηχανικής εποχής έχει απορροφηθεί από τους ωκεανούς. Μέσα στα τελευταία 150 χρόνια η ατμοσφαιρική συγκέντρωση του CO2 έχει αυξηθεί αλματωδώς κατά 100 ppmv (από 280 σε 380 ppmv - μέρη ανά εκατομμύριο σε όγκο) και, καθώς οι εκπομπές δεν φαίνονται να μειώνονται, ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες του αερίου αναμένεται να «περάσουν» στα θαλασσινά νερά στο μέλλον.

Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την όλο και μεγαλύτερη αύξηση της οξύτητάς τους (οξίνιση) με ιδιαίτερα επαχθείς συνέπειες για τη θαλάσσια ζωή. Ο Τζέισον Χολ-Σπένσερ, ερευνητής του Πανεπιστημίου του Πλίμουθ στη Βρετανία ο οποίος μελετά τις υδροθερμικές πηγές της Μεσογείου και άλλων θαλασσών του πλανήτη, αποφάσισε να διερευνήσει αυτές τις συνέπειες εξετάζοντας τι συμβαίνει στις «σκληρές» από την άποψη του διοξειδίου του άνθρακα συνθήκες που επικρατούν κοντά σε αυτές.

«Ερευνώ υποθαλάσσια ηφαίστεια από τα οποία το διοξείδιο του άνθρακα αναβλύζει σαν σε τζακούζι οξινίζοντας μεγάλες εκτάσεις του βυθού, και μπορούμε να δούμε σε αυτές ποιοι οργανισμοί μπορούν να ευημερήσουν και ποιοι είναι περισσότερο ευάλωτοι» τόνισε ανακοινώνοντας τα ευρήματά του στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ενωσης για την Προώθηση των Επιστημών (AAAS).

Ζωντανές προβολές

Οσο περισσότερο πλησιάζει κανείς προς τις υδροθερμικές πηγές τόσο πιο πολύ μειώνεται το pH του νερού – το νερό γίνεται δηλαδή περισσότερο όξινο. Ο κ. Χολ-Σπένσερ χρησιμοποιεί τα σημεία με τα διαφορετικά pH ως βάση για να κάνει «ζωντανές» προβολές στο όξινο θαλασσινό μέλλον που μας περιμένει τις επόμενες δεκαετίες αν δεν μειώσουμε τα επίπεδα του CO2 στην ατμόσφαιρα.

«Αυτό το οποίο βλέπουμε κολυμπώντας ανάμεσα στη βαθμιαία μεταβολή του διοξειδίου του άνθρακα ως τα επίπεδα που περιμένουμε μέχρι το τέλος του αιώνα είναι η απώλεια της βιοποικιλότητας» λέει ο ερευνητής. «Οσο προχωράμε διάφορα είδη εξαφανίζονται από το σύστημα».

Όπως εξηγεί, η εξαφάνιση αυτή δεν περιορίζεται στα είδη με εξωσκελετό ή όστρακο τα οποία ως πρόσφατα οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι είναι τα μόνα που πλήττονται άμεσα από την οξίνιση του νερού. «Αλλοι οργανισμοί, με μαλακό σώμα, εξαφανίζονται επίσης» υπογραμμίζει. «Το διοξείδιο του άνθρακα είναι παράγοντας έντονης πίεσης. Κάποιοι οργανισμοί μπορούν να προσαρμοστούν, όμως αυτά τα είδη είναι λίγα. Κάνοντας προβολή ως το 2100 βλέπω 30% απώλεια στη βιοποικιλότητα».

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...