Εμείς και τα μάρμαρα
Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Λέμε «μας» τα κλέψανε; Τι ακριβώς «μας» κλέψανε χθες στην Ολυμπία; Το τουριστικό μας σκηνικό; Τα εξαρτήματα της «βαριάς μας βιομηχανίας»;
Αλήθεια, τι σχέση έχουμε με αυτά τα κλοπιμαία; Τα νεμόμαστε μόνο ως πλασιέ; Ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι; Ή μήπως έχουμε μαζί τους μια σχέση βαθύτερη της κτητικής;
Αν υπάρχει τέτοια σχέση, την έχουμε προδώσει. Την προδίδουμε όσο διαχειριζόμαστε τα μουσεία ως αποθήκες αρχαιοτήτων. Την τραυματίζουμε κάθε φορά που αφήνουμε την Ακρόπολη να χρησιμοποιείται ως τοίχος συνθημάτων. Την ακυρώνουμε όταν παρακολουθούμε ατάραχοι τα σύγχρονα μνημεία μας να γίνονται παρανάλωμα «επαναστατικών» ιδεασμών.
Ετσι είναι ο πολιτισμός. Δεν τον κληρονομείς απλώς. Τον κερδίζεις ή τον χάνεις διαρκώς. Τον διασώζεις ή αφήνεις να «σου» τον κάψουν. Γιατί όπως ο εμπρηστής, έτσι και o ληστής δεν προέκυψε ξαφνικά. Φύτρωσε πάνω στο μάρμαρο της συλημένης μας συνείδησης.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
