Μετά από μια εβδομάδα, είπα να γράψω κάτι. Δεν έβρισκα λόγο να γράψω. Δεν είχα τι να πω. Τα γεγονότα ήταν τέτοια που μέσα στις τόσες αναλύσεις ήθελα να σωπάσω. Αντιθέτως, σκέψεις υπήρχαν πολλές και μερικές μάλιστα, βασανιστικές, εκκωφαντικές. Πόσα έχουν γραφεί για τις προηγούμενες ημέρες, για την Κυριακή που μας πέρασε, για την νύχτα ντροπής, για το Μνημόνιο 2, για την προπαγάνδα των ΜΜΕ και την αστυνομική βαρβαρότητα.

Γίναμε πειραματικός σωλήνας και επίσημα. Όσο επώδυνη και να ήταν μια χρεοκοπία, δεν θα ήταν πιο δραματική από αυτό που συνέβη. Η κοινοβουλευτική μαφία καταδίκασε την κοινωνία. Ντόπιοι και εξωτερικοί εκμεταλλευτές πήραν το μήνυμα, ότ

ι η Ελλάδα παραδίδεται. Όμως σ’ αυτή την χώρα ζούνε άνθρωποι. Άσχετα αν οι βουλευτές που προσκυνούν τους κεφαλαιοκράτες και τις ελίτ αποφάσισαν να καταρρεύσει ένα ολόκληρο κράτος και να αποσαθρωθεί ολόκληρος ο κοινωνικός ιστός.

Νομικά, εργατικά και ανθρώπινα δικαιώματα ακυρώθηκαν εν μία νυκτί. Πολλοί παρουσιάζονται ως υπέρμαχοι τη ευρωπαϊκής ιδέας. Μας ρωτάνε αν θέλουμε να μείνουμε στην Ευρώπη. Η απάντηση θα έπρεπε να διατυπωθεί αλλιώς: Θέλετε να μείνετε στην Ευρώπη των μονοπωλίων, των οικονομικά ισχυρών που επιβάλλονται στα εθνικά κοινοβούλια; Θέλετε την Ευρώπη όπου η Γερμανία μετατρέπει τις χώρες σε τσιράκια ή σε αποικίες του Τρίτου Κόσμου; Θέλετε την Ευρώπη όπου οι λαοί δεν έχουν κανέναν λόγο και οι ηγεσίες των κρατών εξυπηρετούν τράπεζες και πολυεθνικές; Θέλετε την Ευρώπη που θα μετατραπεί σε δουλοπάζαρ

ο ή σε αρένα του Μεγάλου Αδελφού; Θέλετε την Ευρώπη, όπου η λέξη “αλληλεγγύη” είναι άγνωστη και ο μόνος δεσμός μεταξύ των χωρών είναι το χρήμα;

Αυτές είναι οι πραγματικές ερωτήσεις που πρέπει να τεθούν και η απάντηση είναι ΟΧΙ.

Σε λίγους μήνες θα βρεθούμε πάλι υπό την απειλή χειρότερων εκβιασμών και ακόμη πιο αιματηρών μέτρων. Άσχετα με το αν αρέσει σε κάποιους η ορολογία ή όχι, τα μέτρα έχουν καθαρά ταξικό χαρακτήρα και θα εφαρμοστούν σε όλους τους λαούς. Η Ελλάδα ήταν ένα σχέδιο, που θα διδάσκεται σε fora του νεοφιλελεύθερου λόμπι.

Ξέρουμε όλοι, ότι αυτή η πολιτική θα οδηγήσει στην χρεοκοπία και επίσημα. Γιατί γι’ αυτά που μας τρομοκρατούν (έλλειψη τροφίμων, διάλυση υγείας, παιδείας κτλ) συμβαίνουν ήδη. Κι έχουν να συμβούν πολλά περισσότερα. Φοβούνται το χάος. Έτσι λένε.

Μόνο που εκείνοι αισθάνονται άνετα με το χάος, γι’ αυτό το δημιουργούν τόσο καλά. Θα συμβούν όλα όσα τρέμουν, γιατί αυτός που δεν έχει να χάσει τίποτα, δεν φοβάται να θυσιάσει ακόμη κι όσα του απέμειναν.

Θέλω να αναφερθώ και στην ελεεινή κάλυψη της διαδήλωσης και στον τρόπο διαχείρισης της πραγματικότητας από τα media του καθεστώτος. Εξαφάνισαν με μαγικό τρόπο τις χιλιάδες κόσμου, προσπέρασαν με ευκολία το τι ψηφίστηκε που αλυσόδεσε τις ζωές μας, αλλά εστίασαν με τον πιο χυδαίο τρόπο στα καμένα κτίρια και στους κουκουλοφόρους. Γι’ αυτό θα γραφτεί ξεχωριστό κείμενο, συντόμως.

Πάλι ανακύκλωσαν θεωρίες για το ποιοι κρύβονται κάτω από τις κουκούλες, ενώ έκαναν τα στραβά μάτια για την αστυνομική κτηνωδία. Ο κόσμος πρέπει να αντιληφθεί πως μέσα στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας που έχει εκφυλιστεί, δεν μπορεί να διεκδικήσει και να κερδίσει πλέον, ειρηνικά. Μεγαλύτερη απόδειξη είναι πως τον αντιμετώπισαν σαν έντομα. Ψεκασμός με χημικά, με το καλημέρα. Ήδη απεργάζονται νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων.

Το Σύστημα τρέμει. Ξέρει πως το πήρανε σχεδόν όλοι χαμπάρι. Οι πολίτες ζητάνε εκλογές και του δίνουν συγκυβερνήσεις. Τα ΜΜΕ ενορχηστρωμένα με κοινή γλώσσα και κοινό βλέμμα, σου δείχνουν και σου μιλάνε για τα ίδια πράγματα με την ίδια οπτική. Είναι προσυνεννοημένα. Αυτό κι αν είναι σημάδι πανικού. Οι κάμερες έχουν μάτια μόνο για βανδαλισμούς αλλά όχι για χιλιάδες που βούλιαξαν το κέντρο. Ούτε για την τρομοκρατία (και την προκλητικότητα) των δυνάμεων καταστολής.

Έχει γραφτεί πολλάκις: Ο νεοφιλελευθερισμός δεν τα πάει καλά με την Δημοκρατία. Οι χιλιάδες κόσμου ενόχλησαν. Βέβαια μην ξεχνάμε και πολλούς “δημοσιογράφους” σε εντεταλμένη υπηρεσία. Αυτοί που προσπάθησαν να μας πείσουν πως στο Σύνταγμα βρέθηκε 20.000 κόσμου, 100 κουκουλοφόροι τα έσπασαν όλα και πως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μανώλης Γλέζος ήταν οι μόνοι που ψεκάστηκαν με δηλητήριο.

Το Μνημόνιο 2 είναι αντισυνταγματικό και απάνθρωπο. Οι πολιτικοί νάνοι τρέμουν και ταυτίζουν το όνομά τους με την δημοκρατία. Μια τεχνητή δημοκρατία, που μοιάζει με το “ψηφίστε ποιος θέλετε να αποχωρήσει από το Big Brother”. Τα ΜΜΕ καθαρά πλέον παίζουν όλα τα προπαγανδιστικά όπλα, προκειμένου να διασώσουν τον ρόλο τους. To σύστημα τελειώνει. Κομματικό σύστημα-ΜΜΕ-λαμόγια του life style είναι ένα. Και αν η τσούλα η Ιστορία διαδίδει πως ξοφλήσαμε, εμείς θα της δώσουμε την απάντηση, με τον πιο αποστομωτικό τρόπο.

ΥΓ. Τελειώσατε!

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...