Υπάρχει ελπίδα, η αλλαγή έρχεται.
Είναι από το βράδυ της Κυριακής που νιώθω κάπως αλλιώς. Είμαι νέος, άνεργος αλλά νιώθω ότι κάτι γίνεται. Πρώτα απ’ όλα, η δημοκρατία μας ενδυναμώθηκε.
Η ψήφιση των άρθρων προφανώς συνέβη επειδή οι μαφιόζοι με τα κουστούμια που έχουν το αρχηγείο τους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ακόμα είναι ισχυροί. Όμως, από εκείνο το βράδυ, τα είδαν δύσκολα. Όχι μόνο αυτοί. Όλοι του κύκλου τους.
Το γεγονός ότι δεν είδα σε κανένα μέσο πανοραμικά πλάνα από την διαδήλωση μου υποδεικνύει ότι έρχεται το τέλος τους.
Ήμασταν τόσοι πολλοί, μα τόσοι πολλοί που σε καμία άλλη διαδήλωση δεν περίμενα τόση ώρα μέχρι να με μετακινήσει δραστικά το άδικο το χημικό.
Η δημοκρατία μας ήθελε εκεί, όλους, κι άλλους. Μας προστάτεψε, τους φόβισε. Τους έτριξε τα δόντια και τι δόντια. Αρχαία, τεράστια δημιουργήματα από τους περισσότερους λαούς πάνω σε αυτόν τον πλανήτη και απίστευτα κοφτερά επειδή τα έχει τροχίσει η ελευθερία και η δικαιοσύνη. Μια δαγκωματιά και τα άρθρα, τα μνημόνια, τα πολυνομοσχέδια και όλα τα άλλα τα απεχθέστατα εκτρώματα του νεοφιλελευθερισμού θα χαθούν. Η δημοκρατία πάντα κερδίζει, πρέπει πάντα να κερδίζει γιατί αλλιώς η ανθρωπότητα χάνει.
Η αλήθεια είναι ότι με την εποχή μας να αλλάζει αυτές οι διαδηλώσεις πρέπει να συμβούν. Ο ατομισμός που φέρνει ο καπιταλισμός, η ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση των πόρων για την δημιουργία χρήματος και δύναμης είναι από την φύση τους καταδικασμένα να αποτύχουν. Γιατί; Γιατί πολύ απλά δεν είναι βιώσιμα. Η ίδια η φύση τα εξαφανίζει.
Εάν δεν αλλάξουμε θα εξαφανιστούμε και εμείς, οι άνθρωποι. Δεν θα είμαστε πλέον επιθυμητοί εδώ. Η αλλαγή αυτό μας λέει. Μην περιμένετε να αλλάξει το σύστημα γιατί το σύστημα δεν θα αλλάξει. Η αλλαγή θα γίνει στους ανθρώπους. Πρέπει όλοι να αλλάξουμε μέσα μας.
Όλο αυτό το διάστημα έχω αλλάξει αρκετά. Όλοι έχουμε αλλάξει αρκετά. Την Κυριακή είπα δυνατά «Δεν πάει άλλο. Δεν θέλω να θυσιαστώ για ένα τραπεζίτη πρωθυπουργό που μου το επιβάλλει χωρίς να φταίω. Δεν είναι λογικό να θυσιάζονται οι νεότερες γενιές για τα λάθη του παρελθόντος». Μου είπε ένας φίλος τότε «Και τι να κάνεις;» «Θα ψηφίσω αριστερά, όποια αριστερά» απάντησα. Αμέσως μου αποκρίθηκε «Η χούντα και ο κομμουνισμός είναι φασιστικά καθεστώτα» και του ανταπαντάω «Ο καπιταλισμός δεν είναι; Μήπως έχω τώρα την ελευθερία μου; Μήπως έχω τώρα δικαιώματα;
Τελικά σε μια καπιταλιστική δημοκρατία, ελευθερία και δικαιώματα έχουν μόνο οι πλούσιοι, οι ισχυροί. Αυτό δεν το θέλω».
Η όλη μου απάντηση ήταν αυθόρμητη, γιατί είχα καταλάβει μέσα μου ότι η δημιουργία της ατομικής περιουσίας που ήταν στην γαλουχία των προηγούμενων γενεών είναι το σύστημα που με αηδιάζει τώρα. Ναι, δεν χρειάζεται να κυνηγάω στην ζωή τον ατομικό πλούτο και την ατομική ευημερία όταν πολύ απλά ο κοινωνικός πλούτος και η κοινωνική ευημερία είναι πιο ανθρώπινα και βγαίνουν πιο αβίαστα από τον άνθρωπο χωρίς να τον ταλαιπωρούν. Βιώσιμες κοινωνίες χωρίς υλισμούς, εγωισμούς, ατομισμούς. Αυτή είναι η αλλαγή για να επιβιώσει η ανθρωπότητα.
Ίσως η «αριστεροποίηση» δεν είναι η τελική λύση. Σίγουρα δεν θα είναι. Όμως είναι το πρώτο βήμα προς την αλλαγή. Είναι το πρώτο βήμα προς μια ανθρωπιστική κοινωνία που δεν χρειάζεται ανθρώπους-ηγέτες αλλά ηγέτες-ιδέες, ηγέτες-νοοτροπίες και μια καλή ιδέα είναι η δημοκρατία.
Μια καλή νοοτροπία είναι η ελευθερία, είναι η δικαιοσύνη. Αυτοί οι ηγέτες δεν φθείρονται στον χρόνο, δεν τους διαφθείρει η εξουσία. Εάν τελικά ψηφίσουμε τα ίδια χάλια που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση τότε δεν θέλουμε την αλλαγή και ενδόμυχα γουστάρουμε να μας κοροϊδεύουν, μας εκμεταλλεύονται και να μας ταλαιπωρούν.
Την Κυριακή η δημοκρατία που γεννήθηκε εδώ στην Ελλάδα και εδώ δοκιμάζεται να σταθεί πάνω από την αδικία και την απληστία των λίγων έκανε έντονη την παρουσία της. Γιατί οι πολλοί ήμασταν εμείς και η δημοκρατία είναι μαζί μας.
Εμείς θέλουμε την αλλαγή.
Εγώ προσωπικά θέλω την αλλαγή. Οι άνθρωποι που ήταν εκεί μαζί μου θέλουν και αυτοί την αλλαγή του πολιτικού συστήματος.
Δεν ψάχνουμε την αιώνια βέλτιστη λύση στην πολιτική ζωή του τόπου. Όχι. Σίγα σιγά και κομμάτι κομμάτι θα έρχεται η λύση. Το θέμα είναι να πορευτούμε προς την σωστή κα κατεύθυνση γιατί αυτή που έχουμε τώρα όλοι συμφωνούμε ότι δεν είναι η σωστή. Ας κάνουμε την πρώτη μεγάλη αλλαγή προς την άλλη κατεύθυνση. Ελπίζω σύντομα γιατί η άλλη πλευρά θα αρχίσει να οργανώνεται επικίνδυνα περνώντας νόμους κατά των ελευθεριών του διαδικτύου, κατά των διαδηλώσεων, νέα ειδεχθή μέτρα.
Σας παρακαλώ όμως μόνο για κάτι πολύ ουσιαστικό. Να είστε εκεί. Να είστε έξω με τους άλλους ανθρώπους και να διαδηλώνετε. Να είστε δημοκρατικοί σκεπτόμενοι πολίτες της πιο αρχαίας δημοκρατίας του κόσμου. Για να είναι μαζί μας έντονη και δυνατή η δημοκρατία, η ελευθερία, η δικαιοσύνη.
Η δημοκρατία μας ήθελε εκεί, όλους, κι άλλους. Μας προστάτεψε, τους φόβισε. Τους έτριξε τα δόντια και τι δόντια. Αρχαία, τεράστια δημιουργήματα από τους περισσότερους λαούς πάνω σε αυτόν τον πλανήτη και απίστευτα κοφτερά επειδή τα έχει τροχίσει η ελευθερία και η δικαιοσύνη. Μια δαγκωματιά και τα άρθρα, τα μνημόνια, τα πολυνομοσχέδια και όλα τα άλλα τα απεχθέστατα εκτρώματα του νεοφιλελευθερισμού θα χαθούν. Η δημοκρατία πάντα κερδίζει, πρέπει πάντα να κερδίζει γιατί αλλιώς η ανθρωπότητα χάνει.
Η αλήθεια είναι ότι με την εποχή μας να αλλάζει αυτές οι διαδηλώσεις πρέπει να συμβούν. Ο ατομισμός που φέρνει ο καπιταλισμός, η ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση των πόρων για την δημιουργία χρήματος και δύναμης είναι από την φύση τους καταδικασμένα να αποτύχουν. Γιατί; Γιατί πολύ απλά δεν είναι βιώσιμα. Η ίδια η φύση τα εξαφανίζει.
Εάν δεν αλλάξουμε θα εξαφανιστούμε και εμείς, οι άνθρωποι. Δεν θα είμαστε πλέον επιθυμητοί εδώ. Η αλλαγή αυτό μας λέει. Μην περιμένετε να αλλάξει το σύστημα γιατί το σύστημα δεν θα αλλάξει. Η αλλαγή θα γίνει στους ανθρώπους. Πρέπει όλοι να αλλάξουμε μέσα μας.
Όλο αυτό το διάστημα έχω αλλάξει αρκετά. Όλοι έχουμε αλλάξει αρκετά. Την Κυριακή είπα δυνατά «Δεν πάει άλλο. Δεν θέλω να θυσιαστώ για ένα τραπεζίτη πρωθυπουργό που μου το επιβάλλει χωρίς να φταίω. Δεν είναι λογικό να θυσιάζονται οι νεότερες γενιές για τα λάθη του παρελθόντος». Μου είπε ένας φίλος τότε «Και τι να κάνεις;» «Θα ψηφίσω αριστερά, όποια αριστερά» απάντησα. Αμέσως μου αποκρίθηκε «Η χούντα και ο κομμουνισμός είναι φασιστικά καθεστώτα» και του ανταπαντάω «Ο καπιταλισμός δεν είναι; Μήπως έχω τώρα την ελευθερία μου; Μήπως έχω τώρα δικαιώματα;
Τελικά σε μια καπιταλιστική δημοκρατία, ελευθερία και δικαιώματα έχουν μόνο οι πλούσιοι, οι ισχυροί. Αυτό δεν το θέλω».
Η όλη μου απάντηση ήταν αυθόρμητη, γιατί είχα καταλάβει μέσα μου ότι η δημιουργία της ατομικής περιουσίας που ήταν στην γαλουχία των προηγούμενων γενεών είναι το σύστημα που με αηδιάζει τώρα. Ναι, δεν χρειάζεται να κυνηγάω στην ζωή τον ατομικό πλούτο και την ατομική ευημερία όταν πολύ απλά ο κοινωνικός πλούτος και η κοινωνική ευημερία είναι πιο ανθρώπινα και βγαίνουν πιο αβίαστα από τον άνθρωπο χωρίς να τον ταλαιπωρούν. Βιώσιμες κοινωνίες χωρίς υλισμούς, εγωισμούς, ατομισμούς. Αυτή είναι η αλλαγή για να επιβιώσει η ανθρωπότητα.
Ίσως η «αριστεροποίηση» δεν είναι η τελική λύση. Σίγουρα δεν θα είναι. Όμως είναι το πρώτο βήμα προς την αλλαγή. Είναι το πρώτο βήμα προς μια ανθρωπιστική κοινωνία που δεν χρειάζεται ανθρώπους-ηγέτες αλλά ηγέτες-ιδέες, ηγέτες-νοοτροπίες και μια καλή ιδέα είναι η δημοκρατία.
Μια καλή νοοτροπία είναι η ελευθερία, είναι η δικαιοσύνη. Αυτοί οι ηγέτες δεν φθείρονται στον χρόνο, δεν τους διαφθείρει η εξουσία. Εάν τελικά ψηφίσουμε τα ίδια χάλια που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση τότε δεν θέλουμε την αλλαγή και ενδόμυχα γουστάρουμε να μας κοροϊδεύουν, μας εκμεταλλεύονται και να μας ταλαιπωρούν.
Την Κυριακή η δημοκρατία που γεννήθηκε εδώ στην Ελλάδα και εδώ δοκιμάζεται να σταθεί πάνω από την αδικία και την απληστία των λίγων έκανε έντονη την παρουσία της. Γιατί οι πολλοί ήμασταν εμείς και η δημοκρατία είναι μαζί μας.
Εμείς θέλουμε την αλλαγή.
Εγώ προσωπικά θέλω την αλλαγή. Οι άνθρωποι που ήταν εκεί μαζί μου θέλουν και αυτοί την αλλαγή του πολιτικού συστήματος.
Δεν ψάχνουμε την αιώνια βέλτιστη λύση στην πολιτική ζωή του τόπου. Όχι. Σίγα σιγά και κομμάτι κομμάτι θα έρχεται η λύση. Το θέμα είναι να πορευτούμε προς την σωστή κα κατεύθυνση γιατί αυτή που έχουμε τώρα όλοι συμφωνούμε ότι δεν είναι η σωστή. Ας κάνουμε την πρώτη μεγάλη αλλαγή προς την άλλη κατεύθυνση. Ελπίζω σύντομα γιατί η άλλη πλευρά θα αρχίσει να οργανώνεται επικίνδυνα περνώντας νόμους κατά των ελευθεριών του διαδικτύου, κατά των διαδηλώσεων, νέα ειδεχθή μέτρα.
Σας παρακαλώ όμως μόνο για κάτι πολύ ουσιαστικό. Να είστε εκεί. Να είστε έξω με τους άλλους ανθρώπους και να διαδηλώνετε. Να είστε δημοκρατικοί σκεπτόμενοι πολίτες της πιο αρχαίας δημοκρατίας του κόσμου. Για να είναι μαζί μας έντονη και δυνατή η δημοκρατία, η ελευθερία, η δικαιοσύνη.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
