Έπρεπε, λοιπόν, να φτάσουμε εδώ για να υπάρξει η κοινή παραδοχή ότι το Σύνταγμα της Ελλάδας είναι «γυμνό». Δεν πρόκειται για κάτι σημαντικό, παρά μόνο για λίγους και συγκεκριμένα για όσους διατηρούν την εξουσία.
Δεν προσφέρει δικαιώματα ή προστασία στους πολίτες, παρά «χτίστηκε» έτσι ώστε να ερμηνεύεται κατά το δοκούν από συμφέροντα και ιδεολογίες, όπως πολύ σωστά τοποθέτησε το ζήτημα μία φίλη.
Πρόκειται για ένα κείμενο που μπορεί να το ερμηνεύσει όπως επιθυμεί η εκάστοτε εξουσία και να το στρέψει ενάντια στους πολίτες και τη Δημοκρατία. Εν, ολίγοις, θα έλεγα ότι το Σύνταγμα είναι αντισυνταγματικό.
Αυτοαναιρείται από τις διάφορες παραγράφους του και υπηρετεί τα συμφέροντα της ολιγαρχίας της πολιτικής τάξης και των χρηματοδοτών της. Ένα ευλύγιστο Σύνταγμα, ευέλικτο και ικανό να σε τρελάνει αν προσπαθήσεις να το κατανοήσεις.
Μέσα σε παγίδες λέξεων έχουμε πιαστεί και πιανόμαστε διαρκώς. Φυλακές διατυπώσεων που αγριεύουν ακόμη και τον πλέον φιλήσυχο πολίτη. Παντού, όχι μόνο στο Σύνταγμα.
Διαβάστε την ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών του Νοεμβρίου όπου αποφασίστηκε ο διορισμός της κυβέρνησης Παπαδήμου, εντελώς συνταγματικά βεβαίως – βεβαίως.
Ξεκαθαρίζει η εν λόγω ανακοίνωση ότι «Συμφωνήθηκε πως το έργο της νέας κυβέρνησης είναι η υλοποίηση των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης της 26ης Οκτωβρίου 2011».
Καλό ε; Ο κάθε πολίτης θα μπορούσε εύκολα να βρει τις αποφάσεις εκείνης της Συνόδου Κορυφής, να δει αν η διορισμένη κυβέρνηση Παπαδήμου -υπηρεσιακή και με «σύμβαση έργου» θα μπορούσαμε να πούμε – υλοποίησε το έργο της και να καταλάβει πότε θα γίνουν εκλογές.
Ναι, θα μπορούσε, αν η πρόταση στην ανακοίνωση της Προεδρίας σχετικά με το έργο της διορισμένης κυβέρνησης δε συνεχιζόταν ως εξής: «και η εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής που συνδέεται με τις αποφάσεις αυτές».
Η οικονομική πολιτική, όμως, που «συνδέεται με τις αποφάσεις αυτές» φτάνει στο συντομότερο σημείο της το 2014 και στο ουσιαστικότερό της το 2020! Ιδού οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης της 26ης Οκτωβρίου 2011, η υλοποίηση των οποίων είναι έργο της διορισμένης κυβέρνησης.
α. Να εκταµιευθεί προς την Ελλάδα η 6η δόση, ύψους 8 δισ. ευρώ, του αρχικού δανείου των 110 δισ. ευρώ που χορηγείται από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ µετά τον Μάρτιο του 2010.
β. Να δοθεί στην Ελλάδα νέο πρόγραµµα στήριξης από την Ευρωζώνη (EFSF) και το ΔΝΤ ύψους 100 δισ. ευρώ για την περίοδο 2012-2014 ώστε να καλυφθούν όλες οι δανειακές ανάγκες της χώρας, τα δηµοσιονοµικά της ελλείµµατα και οι ανάγκες επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών της.
γ. Να καλυφθούν πλήρως οι ανάγκες χρηµατοδότησης και άρα ρευστότητας του ελληνικού χρηµατοπιστωτικού συστήµατος µέσω του ευρωσυστήµατος, από τώρα και έως την ολοκλήρωση όλων των διαδικασιών που θα επιτρέψουν στο ελληνικό χρηµατοπιστωτικό σύστηµα να λειτουργήσει ξανά αυτόνοµα. Αυτό σηµαίνει φυσικά και πολλαπλή πλήρη εγγύηση των καταθέσεων.
δ. Να περιοριστεί δραστικά, για την ακρίβεια στο ήµισυ, το δηµόσιο χρέος συνολικού ύψους 206 δισ. ευρώ που αυτή την στιγµή κατέχεται από τράπεζες και άλλους ιδιωτικούς φορείς διεθνώς, δηλαδή να περιοριστεί το ελληνικό δηµόσιο χρέος κατά 100 περίπου δισ. ευρώ, κατά 50% περίπου του ΑΕΠ, έτσι ώστε το 2020 το δηµόσιο χρέος να είναι 120% του ΑΕΠ, αντί για 173%, αν δεν αλλάξει τώρα κάτι, σύµφωνα µε την έκθεση του ΔΝΤ που αποδέχονται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου, λοιπόν, μπορεί να μας φορτώθηκε ως «υπηρεσιακή», «σύντομου χρόνου» και «συγκεκριμένου έργου», όμως ουσιαστικά οι αρχηγοί συμφώνησαν να παραμείνει έως το 2014, εκτός πια κι αν ερμηνεύσουν και πάλι το Σύνταγμα και καταργήσουν και τις εκλογές ή τις υποβιβάσουν σε αστερίσκο.
Έψαξα να βρω τί ακριβώς όριζε η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών για το διορισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου, επειδή γνώριζα ότι μια «υπηρεσιακή κυβέρνηση που αναλαμβάνει να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές» όπως μας την είχαν συστήσει αρχικά, δε μπορεί να λαμβάνει άλλες σημαντικές αποφάσεις πέραν όσων ορίζει η αποστολή της.
Όμως, αυτή η κυβέρνηση έφτασε στο σημείο να εξετάζει μέτρα για την «πάταξη των ταραχών», να αφαιρεί από τους πολίτες το δικαίωμα του συνέρχεσθαι σε υπαίθριες συναθροίσεις και να λειτουργεί ως δερβέναγας και κατακτητής.
Ε, λοιπόν, να που μπορεί με τη σύμφωνη γνώμη των τριών πολιτικών κομμάτων, του προέδρου της Δημοκρατίας και των 199 βουλευτών που προσφάτως ξαναέδωσαν τη στήριξή τους στην εν λόγω «υπηρεσιακή κυβέρνηση Παπαδήμου».
Το show των Γιώργου Παπαπανδρέου και Γιώργου Καρατζαφέρη που ήδη ζήτησαν με επιστολές τους την παράταση της κυβέρνησης Παπαδήμου ήταν άχρηστο ουσιαστικά και απλώς υπέθαλπτε την κοροϊδία της αρχικής συμφωνίας.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει, να φτιάχνει νόμους και παρανόμους, να επιβάλει σιωπές, να μοιράζει δουλειές στους ημέτερους, να πραγματοποιεί ανασχηματισμούς και γενικώς να πράττει ό,τι μια κανονική κυβέρνηση.
Η μόνη διαφορά είναι ότι ο Λουκάς Παπαδήμος μην έχοντας καμία πολιτική ευθύνη μπορεί ανεξέλεγκτος και δίχως καμία αναστολή να φροντίζει για τα συμφέροντα των αφεντικών του εις βάρος των Ελλήνων πολιτών.
Δεν έχει καμία ανάγκη ο Λουκάς Παπαδήμος από προσχήματα. Δε λογοδοτεί στον ελληνικό λαό. Του το εγγυήθηκαν τρεις πολιτικοί αρχηγοί, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και 199 βουλευτές που σε αντάλλαγμα θα διατηρήσουν το μισθό τους έως το 2014.
Όσο για τον Αντώνη Σαμαρά, του ανυποχώρητου για εκλογές τον Φεβρουάριο, Μάρτιο, Απρίλιο… του «δεν κοιμάμαι με το ημερολόγιο αγκαλιά», για ένα πράγμα ας φροντίσει μόνο.
Όταν και όποτε γίνουν εκλογές να μην είναι πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Οι ψηφοφόροι της, που με τόση αγωνία περίμεναν τη σειρά τους να βολευτούν κάπου, θα τον κρεμάσουν στην πλατεία Συντάγματος και από κάτω του θα καίνε τόμους του ελληνικού Συντάγματος. Έτσι είναι, εφ όσον έτσι τα έφτιαξαν.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
