Η αντίδραση της κοινωνίας φαίνεται να περιφρονεί εκείνους που την εξαπάτησαν. Οταν ο πολιτικός λόγος εξαπατά, δεν είναι δυνατόν να παραγνωριστεί. Θα έλθει η στιγμή που η κοινωνία θα σε τιμωρήσει. H τέως κυβέρνηση Παπανδρέου κληροδότησε βαθιές ρωγμές στην κοινωνία και την «υποθηκευμένη» οικονομία. Το οικονομικό μέλλον της χώρας έχει διαβρωθεί από το εφιαλτικό χρέος, που έχει επιδεινωθεί από τη συνταγή του Μνημονίου (ή από τη μη εφαρμογή της).
Η χθεσινή δημοσκόπηση της Public Issue και του σπουδαίου αναλυτή Γιάννη Μαυρή είναι αρκούντως αποκαλυπτική. Οπως προκύπτει από το βαρόμετρο του ΣΚΑΪ και της Public Issue για τον Φεβρουάριο του 2012: Στην πρόθεση ψήφου, το ΠΑΣΟΚ λαμβάνει ποσοστό μόλις 8% και πρώτο κόμμα αναδεικνύεται η Ν.Δ. με 31%. Ακολουθούν η Δημοκρατική Αριστερά με 18%, το ΚΚΕ με 12,5%, ο ΣΥΡΙΖΑ με 12%, ο ΛΑΟΣ με 5%. Στη Βουλή φαίνεται να μπαίνουν οι Οικολόγοι με 3,5% και η Χρυσή Αυγή με 3%. Η Δημοκρατική Συμμαχία λαμβάνει μόλις 2%. Το ποσοστό αποχής ανέρχεται στο 30%. Το συντριπτικό ποσοστό των ερωτηθέντων (91%) είναι δυσαρεστημένο από τη λειτουργία της κυβέρνησης συνεργασίας.
Συγχρόνως, σε «αποδιοπομπαίο τράγο» τείνουν να μεταμορφώσουν τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο. Πάντως, σε μεγάλο και άδικο θύμα των δεινών εξελίξεων και της αντίδρασης των ερωτηθέντων εξελίσσεται ο κ. Παπαδήμος, καθώς το 71% των ερωτηθέντων δεν τον εμπιστεύεται για τη διαχείριση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας. Σημειώνεται ότι στο βαρόμετρο του Δεκεμβρίου οι θετικές γνώμες για τον κ. Παπαδήμο ήταν 60%.
Αναφορικά με την ανάγκη διεξαγωγής των εκλογών, το 58% θεωρεί ότι μάλλον χρειάζονται, έναντι του 38% που θεωρεί ότι μάλλον δεν χρειάζονται. Τον Ιανουάριο του 2011, το ποσοστό που ήθελαν εκλογές ήταν 14% και τον περασμένο Ιανουάριο, το ποσοστό αυτό είχε ανέλθει στο 46%. Το 91% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι τα πράγματα στη χώρα πηγαίνουν στη λάθος κατεύθυνση και το 79% δηλώνει δυσαρεστημένο από τον τρόπο που λειτουργεί η δημοκρατία. Ικανοποιημένο είναι μόλις το 7%, ενώ για το 13% η δημοκρατία δεν υπάρχει και έχει καταργηθεί. Κατά του Μνημονίου είναι το 79% και υπέρ μόλις το 12%. Αναφορικά με το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή, το 70% θεωρεί ότι τα πράγματα θα είναι μάλλον χειρότερα, αντίθετα με το 15% μάλλον καλύτερα. Τέλος, το 54% έχει αρνητική γνώμη για την Ε.Ε. και το 41 θετική. Ενα μήνα πριν, τα ποσοστά ήταν σχεδόν αντιστρόφως ανάλογα, με το 44% να είχε αρνητική και το 51% θετική γνώμη. Αναφορικά με το ευρώ, το βλέπει θετικά το 61% των ερωτηθέντων και αρνητικά το 35%. Η ελληνική κοινωνία έχει ήδη πικρά αντιληφθεί ότι δεν αρκεί η λογική των θυσιών για την αντιμετώπιση της κρίσης. H δυσαρέσκεια που εκτρέφεται από τη δομική απορρύθμιση της ελληνική οικονομίας, που υπαγορεύει το Μνημόνιο, είναι τεράστια. H εκτίμηση αυτή αποτελεί ένα (χονδροειδές ίσως) παράδειγμα με γνώμονα όχι ακριβώς ιδεολογικό.
H Eλλάς των εκατομμυρίων ανέργων ασφυκτιά. Kαι η κρίση της ανεργίας δεν έχει ούτε ιδεολογική ταυτότητα ούτε σύνορα. Oι οικονομίες, με μεγαλύτερο πραγματισμό από τους θεωρητικούς τους με τις περίφημες συνταγές, επηρεάζονται πρωτίστως από την ανεργία. Προσπαθώντας να μειωθούν με στυγερό τρόπο τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος σε αδύναμες οικονομίες όπως της Eλλάδος, παράλληλα συνθλίβεται ολόκληρη η κοινωνία. Kατά τα άλλα, δεν υπάρχουν πλέον «μεζούρες» για να μετρηθεί η ιδεολογία και η εντιμότητα ενός εκάστου από τους υμνητές του Μνημονίου.
H Eλλάς είναι βυθισμένη στην παράλυση και τη διαφθορά. H στήλη επιβεβαιώθηκε όταν άρχισε πρώτη να «ξεφτίζει» την οικονομική πολιτική της τέως κυβέρνησης Παπανδρέου. Kαι τα θύματα είναι πολλά με την «ψευδή» απεικόνιση της ελληνικής οικονομίας. Οι κρίσεις εμφανίζονται πάντα απρόσκλητες και σε «ακατάλληλες στιγμές». Μέχρις εδώ, όλα είναι εν μέρει τουλάχιστον εύλογα, αναμενόμενα, ίσως και αναπόφευκτα. Μπροστά όμως στο διάχυτο πλέον «πλεόνασμα ψεύδους», οι πολιτικοί αναγκάζονται να επιχειρήσουν ένα πρόσθετο και ψευδεπίγραφο πήδημα στο κενό.
Τώρα η ευθύνη για την αποτροπή της καταστροφής επιμερίζεται και στα δύο κόμματα! Το μεγαλύτερο «έσοδο» του κράτους ήταν ο ξένος δανεισμός. Παράγουμε τα μισά απ’ όσα καταναλώνουμε και τα υπόλοιπα μισά τα δανειζόμαστε. Με συνέπεια να οδηγήσουν την Ελλάδα στο σημερινό σημείο, όπου αρχίζει να μοιάζει με εκείνο που απέφυγε να γίνει πριν από 60 χρόνια, δηλαδή με χώρα του (πρώην) ανατολικού μπλοκ. «Φάγανε» το μέλλον της χώρας!
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
