[ ]
Πρόσφατες Αναρτήσεις
By STEVENIKO | Σάββατο 31 Μαρτίου 2012 | Posted in | With 0 comments
Γράφει ο Κλεισθένης.

Τα μηνύματα που μας έρχονται απ' την “πολιτισμένη” βόρεια Ευρώπη δυστυχώς είναι απογοητευτικά.
Η περαιτέρω συντηριτικοποίηση είναι προ των πυλών.
Η άκρα δεξιά ενισχύεται και μπαίνει στο πολιτικό προσκήνιο πιέζοντας για αντιδημοκρατικές λύσεις.
Τα παραδοσιακά δεξιά και σοσιαλιστικά κόμματα είτε ασπάζονται το νεοφιλελευθερισμό είτε μπαίνουν στο περιθώριο των σημαντικών αποφάσεων.
Περίπου το ίδιο, με κάποιες διαφοροποιήσεις, συμβαίνει και στο νότο.
Το κράτος πρόνοιας συρρικνώνεται, οι μισθοί και οι συντάξεις ελαχιστοποιούνται, η υγεία, η παιδεία και κάθε είδους παροχές υφίστανται μεγάλες μειώσεις.
Το μεταναστευτικό, ειδικότερα το ισλαμικό τσουνάμι, παγιδεύει τις κυβερνήσεις σε αντιδημοκρατικές και απάνθρωπες λύσεις. Η φυλάκιση ή η γκετοποίηση του λαθρομετανάστη δεν είναι ούτε δημοκρατική ούτε ανθρώπινη μεταχείριση, η επαναπροώθηση στην πατρίδα του και η δυνατότητα μετεγκατάστασής του σε όποιο άλλο κράτος επιθυμεί είναι η πρέπουσα λύση.
Η Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη μετατράπηκε σε τοκογλυφική αισχροκέρδεια.
Οι εθνικές κυβερνήσεις, των αδύναμων οικονομικά χωρών,μετατρέπονται σε εντολοδόχους μιας μικρής ομάδας υπερσυντηριτικών πολιτικών του πλούσιου βορρά.
Το Ευρωκοινοβούλιο παραμερίζεται. Όλοι οι εκλεγμένοι απ' τους λαούς θεσμοί υπερσκελίζονται από τρεις-τέσσερις “ηγετίσκους” που δρουν ανεξέλεγκτα και με τη λογική του “αλάθητου του Πάπα”.
Πρόσφατα οι εκπρόσωποι της τρόικα στην Ελλάδα μίλησαν σε Ευρωβουλευτές με ιταμό και προσβλητικό ύφος, πολλές φορές υπερβάλλοντας ή ψευδόμενοι.
Η συστράτευση των χωρών του νότου, πιστεύω, αποτελεί την μόνη διέξοδο απ' την κρίση που άλλοι δημιούργησαν και άλλοι πληρώνουν.
Τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα έχουν κυριολεκτικά ταυτιστεί με τους “ηγετίσκους” της Ευρώπης και αδυνατούν να χαράξουν μία εθνική στρατηγική και να επιχειρήσουν μία σύμπραξη του νότου απέναντι στην φασιστική επικυριαρχία του βορρά.
Η αριστερά πολυδιασπασμένη και με φοβερές αντιθέσεις μεταξύ της, παραμένει στο περιθώριο, ούτε λόγος για προοπτική εξουσίας.
Παραδοσιακό κεντρώο κόμμα δεν υπάρχει.
Τα λεγόμενα αντιμνημονιακά κόμματα που φύτρωσαν σε μικρό χρονικό διάστημα δεν μπορούν να δώσουν λύση στο οξύτατο πολιτικό μας πρόβλημα.
Το να τάσσεσαι κατά του μνημονίου δεν αποτελεί ιδεολογική πλατφόρμα.
Το να συγκροτείς, ευκαιριακά, κόμματα χωρίς ιδεολογικές βάσεις, απλά βοηθάς, εκών άκων, την διαιώνιση της υπάρχουσας, καταδικασμένης απ' το λαό, κατάστασης.
Το μνημόνιο είναι τρόπος επιβολής νεοφιλελεύθερων πολιτικών με δικαιολογία δήθεν το χρέος.
Η πολιτική απάντηση για το μνημόνιο δεν είναι η δημιουργία αντιμνημονιακών κομμάτων αλλά η πολιτική καταδίκη του νεοφιλελευθερισμού.
Η χώρα μας όντας μέλος της ΕΕ και δεμένη χειροπόδαρα στο ευρώ και τους τοκογλύφους δεν έχει περιθώρια για αντιμνημονιακά καπετανάτα αλλά έχει ανάγκη από ιδεολογική συγκρότηση νέων πολιτικών σχηματισμών.
Η ανακύκλωση-συνεύρεση παλαιών και παλαιοκομματικών αντιλήψεων στελεχών υπό την σκέπη δήθεν νέων κομμάτων μόνο ζημιά προκαλεί.
Η ερχόμενη εκλογική μάχη θα είναι ιδεολογική.
Η αριστερά θα αντιπαρατεθεί με τις νεοφιλελεύθερες εκφράσεις των λεγόμενων μνημονιακών κομμάτων.
Επιμέρους μάχες θα δώσουν ανεξάρτητα ιδεολογίας και ....
Όσοι θέλουν έξοδο απ' την ΕΕ με τους ευρωλιγούρηδες.
Όσοι θέλουν την δραχμή με τους ευρωσκλάβους.
Όσοι θέλουν έθνος-κράτος με τους φεντεραλιστές και νεοταξίτες.
Όσοι τάσσονται υπέρ του δικαίου με όσους υποστηρίζουν την υποταγή στο νόμο έστω κι αν είναι άδικος.
Όσοι θέλουν κέντρο της πολιτικής τον άνθρωπο με τους τεχνοκρατόδουλους των αριθμών.
Η μάχη θα είναι σκληρή και αδυσώπητη, ήδη το σάπιο σύστημα χρησιμοποιεί κάθε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο, εκφοβιστικό ή εκβιαστικό για να επικρατήσει.
Η λύση, εν μέρει, θα δοθεί στις κάλπες όπου καθένας είναι μόνος του, μπορεί και πρέπει το εφιαλτικό μέλλον που μας προετοιμάζουν να μην το ζήσουμε, η ψήφος είναι μια καλή αρχή.
Αλήθεια θα γίνουν εκλογές; Πότε;
Ας έχουμε τουλάχιστον υγεία γιατί επί νεοφιλελευθερισμού αν αρρωστήσεις και δεν έχεις ......



By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Tου Σταύρου Λυγερού


Μέχρι πρότινος, η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και οι άλλοι του ευρωιερατείου καλλιεργούσαν με τις δηλώσεις τους την εντύπωση ότι η Ελλάδα βρίσκεται ένα βήμα πριν εκδιωχθεί από την Ευρωζώνη. Οι εγχώριοι υποστηρικτές του Μνημονίου, μάλιστα, εκμεταλλεύονταν το καλλιεργούμενο κλίμα επικείμενης αποπομπής για να εκβιάσουν την κοινωνία να ανεχθεί μια πολιτική η οποία παράγει ολοένα και περισσότερα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια.

Τώρα που οι υπογραφές έχουν μπει και οι ψηφοφορίες έχουν ολοκληρωθεί, όπως ακριβώς επεδίωκαν η τρόικα και η κυβέρνηση Παπαδήμου, τώρα που η Ελλάδα έχει για τα καλά δεσμευθεί στον δρόμο της νέας δανειακής σύμβασης και του νέου Μνημονίου, η ρητορική του ευρωιερατείου άλλαξε. Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε δηλώνουν ότι η εκδίωξη της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα ήταν καταστροφική για το ευρώ κι ότι ουσιαστικά δεν ετέθη ποτέ τέτοιο ζήτημα.

Πότε έλεγαν την αλήθεια; Ο καθένας διαλέγει ό, τι βολεύει το ιδεολόγημά του, αλλά είναι λογικό να θεωρήσουμε ότι οι δηλώσεις που αντανακλούν την πραγματικότητα είναι οι τωρινές. Οι λόγοι είναι δύο:

Πρώτον, επειδή πριν από τις κρίσιμες ψηφοφορίες στην ελληνική Βουλή, το ευρωιερατείο είχε πολιτική σκοπιμότητα. Με τις δηλώσεις-απειλές για αποπομπή της Ελλάδας διευκόλυνε την κυβέρνηση Παπαδήμου, προσδίδοντας αξιοπιστία στην προπαγανδιστική εκστρατεία των εγχώριων «μνημονιακών» δυνάμεων ότι η ψήφιση και η εφαρμογή του νέου πακέτου είναι ο μόνος τρόπος για να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη.

Δεύτερον, επειδή -όπως επιμόνως υποστηρίζουμε σ’ αυτές τις στήλες από τις αρχές του 2010- η ελληνική κρίση είναι συστημικός κίνδυνος για την Ευρωζώνη. Μεγαλύτερος τότε, αλλά και τώρα ικανός να προκαλέσει όχι μόνο τεράστιο κόστος, αλλά και μεγάλο ρήγμα στην Ευρωζώνη. Η Ελλάδα είναι συστημικός κίνδυνος όχι λόγω του χρέους της (τώρα πια η μερίδα του λέοντος είναι προς τις χώρες-μέλη και προς το ΔΝΤ), αλλά επειδή μια στάση πληρωμών θα προκαλούσε ένα καταστροφικό ντόμινο που θα συμπαρέσυρε τους άλλους αδύναμους κρίκους. Μπορεί το ευρωιερατείο να δηλώνει ότι η Ελλάδα είναι μοναδική περίπτωση, αλλά οι Αγορές θα προεξοφλούσαν πολύ περισσότερο απ’ όσο τώρα το αντίθετο, ότι η Ελλάδα είναι η αρχή. Αυτό θα είχε ως συνέπεια μια εκτόξευση των επιτοκίων δανεισμού χωρών όπως η Ισπανία, η Ιταλία και το Βέλγιο. Τα δόντια των Αγορών θα ένιωθε ακόμα και η Γαλλία.

Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι συστημικός κίνδυνος για την Ευρωζώνη δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι μπορούσε να συνεχίσει το πάρτι του ελλείμματος. Μπορούσε, όμως, να διαπραγματευθεί ένα αξιόπιστο εθνικό σχέδιο δημοσιονομικής εξυγίανσης και αξιοποίησης των πολλών λιμναζουσών αναπτυξιακών δυνατοτήτων. Οι κυβερνώντες, όμως, αποδείχθηκαν ανίκανοι να επεξεργασθούν ένα τέτοιο σχέδιο. Προτίμησαν να υιοθετήσουν την πολιτική που ήρθε ντελίβερι από την τρόικα. Οσοι έχουν ακόμα αμφιβολία, ας δουν τις δηλώσεις Τόμσεν στο Ευρωκοινοβούλιο. Επιβεβαίωσε αυτό που ήταν προφανές: οι κυβερνώντες όχι μόνο δεν διαπραγματεύθηκαν, αλλά κι αποδέχθηκαν με ανοιχτές αγκάλες το Μνημόνιο.

By - | | Posted in , | With 0 comments
  • Πρέπει να πιέσουμε, δεξιοί και αριστεροί, να δημιουργηθεί εκλογικό μέτωπο των αντι-μνημονιακών κομμάτων, κινημάτων και μετώπων, ώστε να μπορούμε να ελπίζουμε

Κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα γίνουν εκλογές. Με σιγουριά κανείς δεν μπορεί να πει το πότε. Αλλά το ότι το τραπεζικό καθεστώς που μας κυβερνάει κάνει λόγο για εκλογές σημαίνει πως πάμε προς τα κει.

Αν και το ότι αυτό το τραπεζικό καθεστώς μιλάει από μόνο του για εκλογές θα έπρεπε να μας κάνει να ανησυχούμε. Διότι οι επαγγελματίες ολιγαρχικοί που μας κυβερνάνε θα οδηγήσουν την χώρα σε εκλογές εάν, και μόνον εάν, έχουν πιθανότητες να τις κερδίσουν. Η …να μην τις χάσουν.

Δηλαδή το ολιγαρχικό τραπεζικό καθεστώς θα οδηγήσει την χώρα σε εκλογές μόνο εάν έχουνε σιγουρευτεί, πως στην κυβέρνηση που θα προκύψει θα μετέχουν και δικές τους δυνάμεις.

Διαφορετικά, αν δηλαδή σχηματιστεί μια αμιγώς αντι-μνημονιακή κυβέρνηση, γνωρίζουν πολύ καλά, πως οι περισσότεροί τους, και βασικά ηγεσίες και βουλευτές που έφεραν ή ψήφισαν μνημόνια, δανειακές, εφαρμοστικούς και χαράτσια, θα καταλήξουν στις φυλακές. Οπου φυσικά και είναι η θέση τους, ως κοινοί εγκληματίες που είναι κατά του λαού. Και μαζί τους στις φυλακές θα πάνε και ορισμένοι μεγαλοσχήμονες δικαστικοί, αστυνομικοί και λοιποί αρμόδιοι και μη.

Αυτό που παίζεται λοιπόν στις επόμενες εκλογές δεν είναι απλά και ακαδημαϊκά “το μέλλον της χώρας”. Αυτό που παίζεται είναι η επιβίωσή μας. Ως λαού. Εναντι της επιβίωσης του ολιγαρχικού τραπεζικού πολιτικού συστήματος που τώρα μας κυβερνάει παράνομα. Εν ολίγοις είναι “ο θάνατός σου η ζωή μου”.

Εχουνε μέχρι τώρα εμφανιστεί αρκετά νέα κόμματα, μέτωπα, κινήσεις κλπ κλπ, με αντι-μνημονιακό προσανατολισμό. Κανονικό. Και όχι γιαλαντζί σαν της ΝΔ και του Κουβέλη, για να συνεννοούμαστε.

Αν τους αφήσουμε όλους αυτούς χωρίς πίεση, κι ανάμεσά τους υπάρχουν και σχηματισμοί που προέρχονται από τα σπλάγχνα του μολυσμένου κοινοβουλευτισμού (Σύριζα, ΚΚΕ, Καμμένος), θα κατέβουν ο καθένας μόνος του με το μαγαζάκι του.

Εμάς, σαν λαό, ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΥΤΟ. Διότι έτσι κινδυνεύουμε. Κινδυνεύουμε αυτή η εκλογική πολυδιάσπαση να μην φέρει τα ποσοστά που απαιτεί ο εκλογικός μας νόμος, ο μαγειρεμένος από τους διασημώτερους εκλογικούς σεφ.

Κινδυνεύουμε αυτή η εκλογική πολυδιάσπαση να μην φέρει τα απαιτούμενα ποσοστά για να μπορούμε να ελπίζουμε πως θα σχηματιστεί μια κυβέρνηση που θα κάνει, το λιγώτερο, δυο πράγματα

  • Θα καταργήσει μνημόνια, δανειακές, εφαρμοστικούς και χαράτσια
  • Θα τιμωρήσει όσους περισσότερους βρωμιάρηδες και διεφθαρμένους ολιγαρχικούς γίνεται.

Αρα πρέπει να τους πιέσουμε. Ολους. Ολοι μας. Δεξιοί κι αριστεροί. Οσο μπορεί ο καθένας μας. Με ότι μπορεί ο καθένας μας. Με γράμματα, με email, με αναρτήσεις και σχόλια στα ιστολόγια, με την παρουσία και τις ερωτήσεις μας στις τωρινές τους συγκεντρώσεις. Οχι μόνο οι δεξιοί τους δεξιούς πολιτευτές και οι αριστεροί τους αριστερούς. Αλλά ΟΛΟΙ ΟΛΟΥΣ.

Αν κατέβουν χωριστά, κοινώς τη βάψαμε. Δεν θα συζητάγανε οι ολιγαρχικοί του τραπεζικού πολιτικού συστήματος για εκλογές αν δεν είχανε σιγουρέψει πως ακόμα κι αν δεν κερδίσουν τις εκλογές, τουλάχιστον δεν θα τις χάσουν. Ούτε οι διεθνείς τραπεζίτες τοκογλύφοι, που ελέγχουνε τους επαγγελματίες ολιγαρχικούς πολιτικούς μας, κι εκείνοι που τους εκβιάζουνε με τις λίστες Χριστοφοράκου και ποιος ξέρει τι άλλο, θα τους δίνανε το πράσινο φως να κάνουν εκλογές, αν υπήρχε υποψία πως κινδυνεύει η …επένδυσή τους.

Διατρέχουμε κίνδυνο λοιπόν αν δεν σχηματιστεί εκλογικό αντι-μνημονιακό μέτωπο. Αν επικρατήσουν οι μνημονιακοί στις εκλογές, δεν την βγάζουμε άλλα τέσσερα χρόνια με χαράτσια και μνημόνια. Θα μας εξοντώσουν.

Πίεση λοιπόν. Πίεση. Σε όλους. Ολοι. Δεξιοί κι αριστεροί. Για να έχουμε ελπίδα.

Θραξ ο Αναρμόδιος





-
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Η εικόνα του "νέου κόσμου"...


Για να πετύχεις αυτό που θέλεις και επιδιώκεις, η συνταγή είναι μια. Πρώτα δημιουργείς το «πρόβλημα», το γιγαντώνεις, και μετά προτείνεις την λύση, που πάντα πρέπει να είναι η μια και μοναδική για την επίλυση του προβλήματος.

Το πρόβλημα το δημιούργησαν με την κυκλοφορία του ευρώ και την δυνατότητα της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας να εκδίδει εκείνη το νόμισμα, αφαιρώντας το δικαίωμα από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης να εκδίδουν νόμισμα, αφού τους αφαιρέθηκε η δυνατότητα να έχουν εθνικά νομίσματα.

Μέτα το πρόβλημα γιγαντώθηκε, αφού με την συμφωνία της Λισαβόνας τα κράτη δεν μπορούσαν να δανείζονται κατ΄ ευθείαν από την ΕΚΤ χρήματα, αλλά μόνο από τις τράπεζες, πληρώνοντας πολλαπλάσιο επιτόκιο σ΄ αυτές από το επιτόκιο που δανείζονται οι εμπορικές τράπεζες το «άυλο» χρήμα από την ΕΚΤ.

Έτσι ήταν μόνο θέμα χρόνου τα κράτη μέλη της ευρωζώνης να εμφανίζουν ολοένα και αυξανόμενα χρέη ενώ την ίδια στιγμή βρίσκονταν στο έλεος των τραπεζιτών που τις δάνειζαν, τις λεγόμενες και «αγορές».

Γιατί οι τράπεζες είναι οι αγορές , στην περίπτωση της Ελλάδας οι «ελληνικές» ιδιωτικές τράπεζες είναι μέρος αυτών των «αγορών». Τράπεζες που ο Έλληνας φορολογούμενος τις πλήρωσε με χρήμα και εγγυήσεις 173 δις ευρώ μέχρι στιγμής και μέχρι τον Ιούνιο θα δώσει άλλα 48 δις ευρώ. Δια μέσω μηχανισμών και δανείων δίνουν πακτωλούς δισεκατομμυρίων στις τράπεζες αλλά το τελικό κόστος της εξυπηρετήσεως αυτων των δανείων θα βαρύνουν τον Έλληνα πολίτη.

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τη διαφθορά και τις λαθροχειρίες τότε η γιγάντωση του προβλήματος ήταν απλά διαδικαστικό θέμα που απλά είχε κάνει με το ποτέ θα αποφάσιζαν να εμφανίσουν την «κρίση». Ήταν μόνο θέμα επιλογής του χρόνου της «κρίσης».

Οι αγορές λοιπόν έπαιρναν τα χρήματα από την ΕΚΤ με την εγγύηση των ομολόγων των χώρων και στη συνέχεια δάνειζαν τα ίδια αυτά χρήματα με πολλαπλάσιο επιτόκιο στα κράτη, ωραίο το κόλπο και οδηγεί σε σίγουρο αποτέλεσμα.

Ο υπερδανεισμός των κρατών ήταν σίγουρος και αναπόφευκτος το ίδιο και η «κρίση» που θα επακολουθούσε. Άλλα το κυριότερο ήταν ότι οι «αγορές» είχαν καταστήσει τα κράτη μέλη της ευρωζώνης υποχείρια τους και τα έλεγχαν πλήρως. Αρα το μόνο που χρειαζόταν όταν ο χρονικός προσδιορισμός της αρχής της «κρίσης».

Μιας κρίσης που οι «αγορές» την χρειαζόντουσαν για να επιβάλουν την «λύση».

Και η λύση είναι μια και μοναδική και φέρει την κωδικη ονομασία ESM - european stability mechanism ή αλλιώς ευρωπαϊκός μηχανισμός σταθερότητας.

Μέσα από αυτό το μηχανισμό δημιουργίας χρέους που θα είναι ατέρμονας και συνεχής, υποτάσσουν τις χωρες και τους λαούς τους. Μέσα από τον μηχανισμό σταθερότητας τα κράτη μέλη θα είναι υποχρεωμένα να καταβάλλουν, δια μεσω της φορολόγησης των πολιτών τους, μέσα σε 7 ημέρες ότι ποσό απαιτήσει ο μηχανισμός.

Η Ελλάδα είναι μόνο η αρχή, στην ίδια κατάσταση θα βρεθούν η μια χώρα μετά την άλλη, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ισπανία, Βέλγιο, Γαλλία, και πάει λέγοντας.

Το ζητούμενο είναι η υποδούλωση των πολιτών, που θα είναι πλήρης και καθολική. Καμία ελευθερία δεν θα είναι δυνατή να παραχωρηθεί στον πολίτη, και κανένα ατομικό δικαίωμα στο όνομα της κρίσης, των αγορών, και του μηχανισμού, δεν θα είναι απαραβίαστο.

Άλλωστε στις «δημοκρατίες» αυτές που υφίστανται δεν υπάρχουν δικαιώματα αλλά προσωρινά προνόμια που την στιγμή που τα χρειάζεσαι περισσότερο, το κράτος στα αφαιρεί.

Βέβαια υπάρχει και ο παράγοντας των πολιτών που μπορεί με την αντίσταση του και την επανάσταση του να τα ακυρώσει όλα, αλλά δυστυχώς δεν φαίνεται ικανός σε καμιά περίπτωση στην παρούσα φάση να απειλήσει έστω στο ελάχιστο αυτά που επιβάλλονται.

Ο σύγχρονος πολίτης ζει ευνουχισμένος στον καταναλωτικό πολιτισμό που του δίνουν και αυτόν τον πολιτισμό τον αποδέχεται πλήρως, μάλιστα πολεμάει με νύχια και με δόντια για την ύπαρξη του ως γρανάζι του πολιτισμού αυτού.

Γι αυτό και το «κίνημα των αγανακτισμένων» ηταν ένα βολεμένο και ύπουλο κίνημα που το ίδιο το σύστημα καλλιέργησε για να μην αμφισβητηθεί το ίδιο ως σύνολο.

Απλώς το μόνο που θελαν οι ταϊσμένοι με μπιμπερό αγανακτισμένοι ήταν η κατάσταση ως είχε…
Αμφισβήτηση καμιά.

Έτσι όμως ο πολίτης υποβιβάζετε σε έναν ηλίθιο και ανεγκέφαλο καταναλωτή που επιζητεί το επόμενο που θα του δώσουν για να τον κρατάνε σε μια κατάσταση παραληρήματος και να αντλεί τις εμπειρίες από τους κόσμους και τα πρότυπα που του προσφέρουν.













-
By STEVENIKO | Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012 | Posted in , | With 0 comments
του Νίκου Λυγερού



Κανείς δεν ήξερε πού ήμουν. Κανείς δεν μ’ έψαχνε εκεί που έπρεπε, όμως το χρώμα του αοράτου κινδύνευε. Είχαν αρχίσει το έργο τους τα καθάρματα. Έσβηναν τη μνήμη της ανθρωπότητας. Έψαχναν τους χαμαιλέοντες σε όλα τα μέρη του κόσμου. Κι εγώ δεν τολμούσα να κοιμηθώ. Όλοι τους με περίμεναν. Έπρεπε να ζήσω. Ήταν ο μόνος τρόπος για να σωθεί η ανθρωπιά. Οι φανατικοί της λήθης είχαν σβήσει κάθε ίχνος της ιστορίας από τα βιβλία. Αυτά ήταν πλέον ακίνδυνα για το σύστημα. Οι άνθρωποι αποφάσισαν τότε να γίνουν βιβλία. Δεν έπρεπε να ξεχάσουν τίποτα από τα έργα της ανθρωπότητας. Ο καθένας προσπαθούσε να θυμηθεί ό,τι μπορούσε. Διότι οι χαμαιλέοντες δεν ήταν αρκετοί για να στήσουν τις βιβλιοθήκες του μέλλοντος. Έτσι, όταν οι φανατικοί έπιαναν έναν άνθρωπο, δεν τον σκότωναν, του αφαιρούσαν τη μνήμη και μετατρεπόταν σε άτομο. Το σύστημα είχε ανάγκη από μεγαλύτερη μάζα για να εδραιωθεί. Και για να ενισχυθεί η αδράνειά της, έπρεπε να υπάρξουν άτομα. Έτσι, οι άνθρωποι γίνονταν όλο και πιο λίγοι και οι χαμαιλέοντες ακόμα πιο σπάνιοι.

Έψαχνα χρόνια πού έπρεπε να κρυφτώ, μάταια όμως. Την απάντηση την πήρα μόνο όταν συνάντησα έναν χαμαιλέοντα. Στην αρχή δεν κατάλαβα ότι με είχε εντοπίσει. Νόμιζα ότι ήμουν ανούσιος και μάλιστα άχρηστος για την ανθρωπότητα. Διάβαζα τα έργα του Ντοστοϊέφσκι, αλλά με τον δικό μου τρόπο. Το μόνο που είχα καταφέρει να συνειδητοποιήσω ήταν ότι δεν ήμουν άτομο αλλά ούτε και χαμαιλέοντας. Χαιρόμουν για το πρώτο, αλλά τι να πω για το δεύτερο. Έφθανα στο σημείο να αναρωτιέμαι αν ήμουν άνθρωπος. Και χρειάστηκαν χρόνια για να κατανοήσω την επινόηση του χαμαιλέοντα. Τόσα χρόνια έψαχνα το μυστικό της ύπαρξης και δεν έβλεπα ότι ήμουν ο ίδιος το μυστικό. Ανήκα στις ακμές του πολυτόπου. Ήμουν μία από τις επαφές των κορυφών. Δίχως εμάς, οι ιδιομορφίες ήταν απομονωμένες και το έργο τους δεν μπορούσε να έχει την εμβέλεια που έπρεπε. Ακόμα και οι άνθρωποι, οι πλευρές του πολυτόπου, δεν είχαν όρια δίχως την παρουσία μας. Άκουγα τον χαμαιλέοντα, μα δεν τολμούσα να σκεφτώ. Τόσα χρόνια έκρυβα το έργο μου γιατί δεν γνώριζα τον ρόλο μου. Όμως τώρα που τον γνώριζα, τι έπρεπε να κάνω;

Όταν έφυγε ο χαμαιλέοντας, το ερώτημα παρέμεινε. Το θέμα δεν ήταν τι έπρεπε, μα τι μπορούσα να κάνω. Αυτό τουλάχιστον το ήξερα. Η δημιουργικότητα ήταν το έργο μου. Κι έβλεπα επιτέλους το χρώμα του αοράτου. Τότε θυμήθηκα τους κλέφτες και τους ραγιάδες και κατάλαβα ότι ήμουν δάσκαλος. Και το γένος ήταν η ανθρωπότητα. Δεν σκεφτόμουνα πια πόσο χρόνο είχα χάσει. Τώρα έπρεπε να διδάξω τη μνήμη και με τρόπο δημιουργικό για να υπάρξουν οι άνθρωποι μέσω του έργου του χαμαιλέοντα. Ένιωσα όμορφα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Από τότε κρύβομαι ανάμεσα στα παιδιά και δεν ελπίζω πια τίποτα γιατί μ’ άγγιξε το φιλί του ήλιου και ξέρω το βάθος της σκιάς.











-
By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
Εύλογα κάποιος που διάβασε τη προηγούμενη ανάρτηση να ρωτήσει. Καλά κι εσύ τι προτείνεις. Πως νομίζεις ότι μπορούμε να βγούμε από το κατήφορο. Δεν νομίζω. Δεν θα βγούμε. Απλά, στεγνά, χωρίς καμιά διάθεση να χρυσώσω το χάπι, δεν θα βγούμε. Θα γίνει όλο και χειρότερο. Οι πολιτικές δυνάμεις που υπάρχουν, όποιες κι αν είναι προτείνουν επιδιορθώσεις. Μεταποιήσεις. Λύσεις μέσα από τα τείχη του συστήματος. Κι όταν λέω σύστημα δεν εννοώ το καπιταλιστικό. Εννοώ την συνολικότερη αντίληψη πάνω στην οποία είναι χτισμένος ο σύγχρονος πολιτισμός μας.

Το σύστημα δεν είναι κάτι απρόσωπο. Είμαστε εμείς. Όλοι. Με το λιθαράκι που βάζει ο καθένας στο χτίσιμό του. Με την αντίληψη που έχουμε για την ίδια τη ζωή και τις αξίες της. Με τον εγκλωβισμό που έχουμε πρώτα μέσα μας και μετά έξω μας. Το έξω είναι όπως το μέσα. Και το αντίθετο. Οπότε δεν προτείνω τίποτα. Γιατί για να δώσεις ένα σοκ στο σύστημα πρέπει να έχεις βάλει πριν τα καλώδια στο κούτελο το δικό σου, να τα ανάψεις, να σε τινάξει κι αν επιζήσεις να βγεις με άλλο μυαλό στο κόσμο.

Ο πρώην σκλάβος των φεουδαρχών και αποικιοκρατών είναι ο νυν καταναλωτής σκλάβος των πολυεθνικών. Τίποτα άλλο δεν είμαστε αυτή τη στιγμή από κατασκευάσματα κατά παραγγελία των γραφείων μάρκετινγκ και διαφήμισης των μεγάλων ομίλων. Αυτά τα γραφεία γεμάτα από επιστήμονες που σπουδάζουν τις ανθρώπινες αδυναμίες και έχουν ανάγει σε τέχνη το να χτίζουν ολόκληρη τη προσωπικότητα ενός ανθρώπου από την ώρα που γεννιέται, ποντάρουν στον εγκλωβισμένο μας ευαυτό και στα αχόρταγα θέλω του. Το έχουν πει σοφοί άνθρωποι , μας το έχουν φωνάξει χιλιάδες φορές, δεν θέλουμε να ακούσουμε, δεν μπορούμε, δεν ξέρω.

Δεν είναι το άλφα ή βήτα σύστημα που χωλαίνει, αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος που έχει υποβιβάσει την ύπαρξή του σε επίπεδο αγοραπωλησίας, κάθε είδους. Αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι αν υπάρχει ελπίδα να γίνει ποτέ κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι σήμερα...

Για να περιοριστούμε λοιπόν στο σήμερα δεν πιστεύω πως θα γίνει τίποτα το σημαντικό γιατί για να γίνει κάτι που να μπορεί να ανατρέψει όλα τα δεδομένα, εκατομμύρια άνθρωποι θα έπρεπε ξαφνικά να αναβαθμιστούν από κούφιοι μαζικοποιημένοι καταναλωτές της ζωής σε αυτόνομες ελεύθερες οντότητες. Για να κάνω ένα παραλληλισμό, το σύστημα θα πάθαινε σοκ αν αντί για ανθρώπους που αγωνιούσαν συνεχώς πως θα βάλουν βενζίνη στο αυτοκίνητο, είχε μπροστά του ανθρώπους που αποφάσιζαν να μάθουν ξανά να περπατάνε με τα πόδια τους.

Αν λοιπόν οι καταναλωτές ξύπναγαν ένα πρωί και συνειδητοποιούσαν έτσι σαν τρέλα που τους ήρθε ξαφνικά, πως όλα όσα χρειάζονται για να ζήσουν είναι δυο τρία απλά πράγματα κι όλα τα άλλα είναι σκουπίδια, το σύστημα θα πάθαινε σοκ μέσα σε 24 ώρες και θα κατέρρεε, γιατί θα έχανε το λόγο ύπαρξης. Κι επειδή αυτό δεν πρόκειται να γίνει , επειδή όλη μας η ύπαρξη έχει πιαστεί γερά από τα αρχ.... του συστήματος που οι ίδιοι χτίσαμε, δεν πιστεύω σε τίποτα.

Ακόμα κι εκείνο το μέρος εκείνο του πληθυσμού που φωνάζει για επαναστάσεις, ανατροπές, κοινωνίες ισότητας, ανθρωπιάς, δικαιοσύνης, ελευθερίας, κάνει απλά μια εντελώς υποθετική πρόβα του πως ίσως θα μπορούσε να γίνει κάτι που δεν έχει δοκιμάσει, δεν ξέρει, δεν έχει βιώσει ποτέ στο πετσί του για αυτό και ο καθένας από το πολιτικό στρατόπεδο που ανήκει επιτρέπει στο μελλοντικό όραμα ανθρωπισμού του αντιπάλους εγκλωβισμένους, εκκαθαρίσεις αντιφρονούντων, τυράννους που μοιάζουν καλύτεροι από τους τυράννους του αντίπαλου στρατοπέδου, μετατόπιση του πλούτου από εδώ εκεί κι από εκεί εδώ. Οραματίζονται τις κοινωνίες μετά την όποια επανάσταση όπως ακριβώς οραματίζεται ο εγωιστής πιστός το θάνατό του. Πως θα μεταβεί δηλαδή στο παράδεισο με τα ρούχα που φοράει και θα βρει τους γνωστούς τους όλους να κοιτάνε τη κόλαση αφ΄υψηλού. Σπάνια ένας άνθρωπος να συνειδητοποιήσει τη γύμνια του ακόμα και στο τέλος...


Ίσως τα παραπάνω μοιάζουν παιδαριώδη, αερολογίες, ουτοπίες άχρηστες . Γιατί δεν μπορεί να βγαίνει ένας οποιοσδήποτε άσχετος σαν κι εμένα και να λέει πως όλο αυτό που με τόσο κόπο κατορθώσαμε να κερδίσουμε είναι στην ουσία ένα τίποτα και λύση είναι να γυρίσουμε στα σπήλαια και να κυνηγάμε τη τροφή μας καταργώντας αιώνες πορείας του ανθρώπινου είδους για να φτάσει εδώ που είναι σήμερα.

Όμως θα το χειροτερέψω ακόμα περισσότερο και θα σας πω, πως κατά τη ταπεινή μου γνώμη πάντα, το εδώ που φτάσαμε σήμερα για μένα δεν έχει κανένα απολύτως νόημα γιατί κοιτάζοντας τον εκ πολιτισμένο πιθηκάκο βλέπω πως ίσως έχει μεγαλύτερη άγνοια της φύσης , του νοήματος της ζωής, των ίδιων των μυστικών της δημιουργίας, του σύμπαντος, από ότι είχε εκείνος ο πρόγονος της σπηλιάς που κοίταζε εκστασιασμένος το σεντόνια από άστρα να τον σκεπάζει στην απέραντη ερημιά του και δημιουργούσε τους θεούς του για να μπορεί να δοξάσει κάποιον για το δέος που ένοιωθε.

Δεν είμαστε πολιτισμένοι. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή της ιστορίας μας, είμαστε ξεκάθαρα απολίτιστοι. Κι ο πρωτογονισμός μας είναι πολύ επικίνδυνος και ανίκητος γιατί σε αντίθεση με τον άνθρωπο των σπηλαίων, ο σημερινός άνθρωπος νομίζει πως αυτό που βιώνει είναι πρόοδος. Νοιώθει περήφανος για την τεχνολογία του, τις επιστήμες, τα υπερσύγχρονα κτίρια, τα αεροπλάνα που τον ταξιδεύουν, τις επικοινωνίες που τον συνδέουν με όλο το πλανήτη, τα πολύχρωμα χαπάκια που καταπίνει για κάθε του ενόχληση, τους αυτοματισμούς που τον κάνουν να παίζει με διάφορα χειριστήρια στα χεράκια του και νοιώθει υποχρεωμένος να βρίσκεται σε συνεχή ανταγωνισμό με όποιον είναι γύρω του για το ποιος θα είναι ο κυρίαρχος όλων αυτών των παιχνιδιών. Ποιος έχει τη πρόοδο μεγαλύτερη. Διψασμένος και πεινασμένος μόνιμα. Εξαρτημένος από την απόλυτη πρέζα της ύλης. Εκπαιδευμένος μόνο να αγγίζει, να μυρίζει, να βλέπει, να γλύφει τη ζωή όπως ο σκύλος το κόκκαλο του.

Έχει όλα τα εργαλεία της γνώσης στα χέρια του αλλά είναι άχρηστα γιατί γνωρίζει τα υλικά που αποτελούνται αλλά έχει ξεχάσει τον αρχικό λόγο που επιθύμησε να μάθει, και το σκοπό που ονειρευόταν να εκπληρώσει. Χάθηκε σε ένα απρόσωπο δρόμο,γεμάτο από κανόνες απειλητικούς, ένα ναρκοπέδιο που εκπαιδευμένοι στρατιώτες τον τραβολογάνε μόνιμα προς την κατεύθυνση που θέλουν για να τον σώσουν. Αλλά η αλήθεια είναι πως όλα τα στρατόπεδα την ίδια μούρη έχουν..

Κι αρκεί ένα μνημόνιο σε μια μικρή κωλοτρυπίδα του πλανήτη για να του αρπάξει το κόκκαλο και να κατανοήσει πως όλο αυτό το όνειρο ήταν μια λεπτή πέτσα πάνω από τη προβιά....
Μόνο που μόλις σκίστηκε ανακαλύπτουμε πως και τα ρόπαλα και οι μάγοι της φυλής, έχουν εξαφανιστεί εδώ και κάτι αιώνες κι εμείς μέχρι το περίπτερο είχαμε μάθει να πηγαίνουμε με το αυτοκίνητο. Και τώρα?....

Τώρα ψάχνουν πάλι όλοι το νέο είδωλο. Τον θεό που θα τους οδηγήσει στο νέο παράδεισο. Ο οποίος όποια και μορφή να έχει θα είναι ίδιος με το προηγούμενο. Μια φυλακή με άλλους δεσμοφύλακες κι άλλα κελιά.

Δεν προτείνω τίποτα γιατί πολύ απλά πιστεύω πως η μόνη ουσιαστική επανάσταση είναι αυτή που κάνει κάποιος με τον ευαυτό του. Ο πόλεμος που δίνει με τον εαυτό του και η δύναμη να τιναχτεί έξω από τη μαζικοποιημένη αποχαύνωση ελεύθερος χωρίς να έχει τίποτα, χωρίς να ελπίζει σε τίποτα, απλά ελεύθερος....

Οπότε το μόνο που θα συμβούλευα σε όσους επιμένουν ακόμα στις μεταποιήσεις είναι να μην ψάχνουν θεούς, αλλά ένα καλό ράφτη για τα μπαλώματα.











-
By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
Είμαι ένα από τα θύματα της κρίσης κι ένα από τα βλήματα της παλιάς μας ευημερίας. Θύμα γιατί, αν δε βρεθεί τίμια εργασία μέχρι τη λήξη της επιδότησής μου από τον ΟΑΕΔ, θα δω το μηνιαίο μου εισόδημα να μηδενίζεται. Και βλήμα γιατί δε φρόντισα όταν κάποιοι μαζί τα τρώγανε, να χωθώ να γλείψω κι εγώ κάνα κόκαλο.

Άσε που ποτέ δε σκέφτηκα ότι θα έρθουν τέτοιες μέρες. Κι έλεγα «καλά να είμαστε, να δουλεύουμε, να έχουμε λεφτά να τα τρώμε και να περνάμε καλά». Ήμουν φιλοσοφημένη, δεν μπορείς να πεις. Κι επειδή ποτέ δεν κυνήγησα το χρήμα, ποτέ δε μου περίσσεψε ούτε ψιλό.
Έχω δει και χειρότερα. Δικό μου άτομο που είναι ήδη σε κατάσταση μηδενισμένου μηνιαίου εισοδήματος, ψάχνει μια δουλειά, ό,τι να ‘ναι κι όσα να ‘ναι. Ας είναι και με 300 ευρώ. Τα πάγια έξοδα να βγαίνουν. Που κάποτε τα 300 τα είχε για μια βόλτα στην αγορά, από αυτές που είχαν γίνει ρουτίνα.

Ξέρω ότι είμαστε πολλοί, αν και δεν το βλέπω σαν παρηγοριά. Και είναι πολλοί και οι συμβιβασμοί που κάνουμε. Καταλήξαμε να αγωνιζόμαστε για την επιβίωση. Ξεχάσαμε τις παλιές μας απαιτήσεις για ποιότητα ζωής.


Υπήρχε όμως ποιότητα στη ζωή μας μέχρι πριν από τρία χρόνια; Που σκατά ήταν αυτή η ποιότητα τότε που ο μέσος Έλληνας ήταν ο κλασικός κάγκουρας, τότε που η επίδειξη κι η δηθενιά ήταν τρόπος ζωής, τότε που η μαζική αποβλάκωση ήταν αναπόφευκτη; Πού σκατά ήταν αυτή η ποιότητα τότε που δε σκεφτόμασταν, γιατί καταπίναμε αμάσητο ό,τι μας σέρβιραν, τότε που μαϊμουδίζαμε για να μοιάσουμε στα γελοία, αστραφτερά πρότυπά μας; Μας είχε στραβώσει η λάμψη και πληρώναμε για να δούμε κι άλλη. Ό,τι έλαμπε, το κάναμε σπουδαίο και προσπαθούσαμε να το μιμηθούμε, μην τύχει και ξεφύγουμε από την τάση και βγούνε οι άλλες μαϊμουδίτσες και μας πούνε οπισθοδρομικούς.

Το να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία, μας το έχουν πει. Αλλά εγώ θέλω να ευχαριστήσω την κρίση, γιατί χάρη σ' αυτήν, αποκτούμε κρίση. Τη χρειαζόμασταν. Το βλέπω και σε μένα που δεν είχα πέσει στο τριπάκι της ψεύτικης ευημερίας. Αν εξαιρέσω το ενδεχόμενο μηδενισμού του εισοδήματός μου, μου έκανε καλό η κρίση.

Άλλαξα διατροφικές συνήθειες. Τέρμα τα ετοιματζίδικα. Τέρμα και τα πολλά τα κρέατα. Βλαβερές συνήθειες κι οι δυο. Τώρα όλα περνούν απ' τα χεράκια μου. Κάποιες τροφές, πριν φτάσουν στα χεράκια μου, βρίσκονταν στη γλάστρα μου. Ζούγκλα το μπαλκόνι. Λέω σε λίγο, που δε θα χωράω ούτε όρθια, να χρησιμοποιήσω και τον ακάλυπτο και ν' αρχίσω τα σάλτα από το παράθυρο.

Έκοψα τα καλλυντικά των γνωστών εταιρειών. Δεν ξαναπετάω τα λεφτάκια μου σ' αυτούς. Φτιάχνω τα δικά μου. Εξάλλου, οι γιαγιάδες μας έλεγαν "μη βάζεις στο πρόσωπό σου κάτι που δεν μπορείς να το φας".

Επίσης οι γιαγιάδες μας δε χρησιμοποιούσαν διακόσια απορρυπαντικά, άλλο για τα πιάτα, άλλο για τα ρούχα, άλλο για τα άλατα κι άλλο για τα πατώματα. Το πράσινο σαπούνι κάνει για όλες τις δουλειές. Και είναι πιο φτηνό κι από τις πατάτες του γνωστού κινήματος. Γιατί να πάρω απορρυπαντικό με ξύδι και πράσινο σαπούνι, ενώ μπορώ να κάνω απευθείας χρήση; Και γιατί να διώξω κατσαρίδες και μυρμήγκια εισπνέοντας δηλητήρια, ενώ υπάρχουν άπειροι τρόποι, που μυρίζουν και καλύτερα; Δε θα σου πω όλα τα κόλπα, γιατί λέω να τα γράψω σε βιβλίο.

Η κρίση θα με κάνει να αποκτήσω και το επιχειρηματικό μυαλό που ποτέ δεν είχα.
Ανακαλύπτω νέους τρόπους διασκέδασης. Μέχρι τώρα, αν ήθελα να πιω καφέ σε ωραίο μέρος, πχ Ζάππειο, έπρεπε να ακουμπήσω το τάλιρο και να πω κι ευχαριστώ. Αλλά όχι, δεν ευχαριστώ, γιατί άρχισα να ευχαριστιέμαι άλλα πράγματα. Ζω ανάμεσα στο Στρέφη και το Λυκαβηττό. Τον παίρνω στο χέρι και με τη μέθοδο του αμπεμπαμπλόμ, επιλέγω προς τα πού θα ανηφορίσω. Θέλω πιο μεγάλη βόλτα; Πάω Ακρόπολη μεριά. Είτε πας για ρομαντζάδα είτε για χαβαλέ με την παρέα, πρόκειται για εξαιρετικούς τρόπους διασκέδασης. Μόνο φρόντισε να πας νωρίς, γιατί πλακώνει κόσμος και δε θα βρεις να κάτσεις. Ναι, βρε. Γι' αυτό άδειασε το Θησείο. Όλοι πάνε Άρειο Πάγο.

Αλλά και στο σπίτι να μείνεις, έχεις πολλά καλύτερα να κάνεις από πριν. Τα κανάλια σε έχουν ζαλίσει στο τούρκικο και στις επαναλήψεις. Πάνε οι παλιοί καλοί καιροί με τα αστραφτερά σόου που σε έκαναν να αποκτήσεις την αντίληψη του ζώου. Και στην καινούργια σεζόν, θα κοπούν τα πρωινάδικα και θα έχεις κι άλλες επαναλήψεις να απολαύσεις. Τώρα που έχεις αισθανθεί το χάλι της τηλεόρασης, βρίσκεις καλύτερα πράγματα να κάνεις. Όπως το να διαβάσεις ένα βιβλίο, που είναι καιρός να ξεστραβωθείς. Και είμαι σίγουρη ότι όσο ξεκολλάς από την τηλεόραση και τα βιβλία των πρωινάδικων, τόσο καλύτερος αναγνώστης γίνεσαι. Κι όσο καλύτερα βιβλία διαβάζεις, τόσο καλύτερα σκέφτεσαι.
Μπορεί να καταφέρουμε και να στρέψουμε την κρίση ενάντια σ' αυτούς που την προκάλεσαν.

Σε μια κοινωνία που δεν καταναλώνει, που άρχισε να στρέφεται στα μικρά μαγαζάκια και να αναζητά προϊόντα απευθείας από παραγωγούς, τα πολυμάγαζα και τα εμπορικά κέντρα είναι άχρηστα. Από αυτό προκύπτει άλλο ένα καλό, με τη βελτίωση της αισθητικής μας. Τελειώνει η ιστορία με τα τερατουργήματα που χτίζονταν μαζικώς πριν από λίγα χρόνια.

Τελικά έχει και τα καλά της η κρίση. Ερχόμαστε κοντά ο ένας στον άλλον, ανακαλύπτουμε την αλληλεγγύη, γινόμαστε ανθρώπινοι κι έχουμε ελπίδα να γίνουμε και άνθρωποι. Όταν πλέον θα έχουμε καταλάβει ποιες είναι οι πραγματικές μας ανάγκες, τις οποίες όμως δε θα διαπραγματευτούμε. Στις πραγματικές (και δεν εννοώ τις βασικές) ανάγκες δε χωρούν συμβιβασμοί.

Και εδώ είναι ο προβληματισμός μου. Δεν ξέρω αν μας ωρίμασε αρκετά η κρίση. Είναι κι οι εκλογές που πλησιάζουν και φοβάμαι πως είναι πολλοί ακόμη οι συμβιβασμένοι.








-
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Αυτή την θανατηφόρα εξίσωση που υπέγραψαν και ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με το μνημόνιο 2, αυτή ακριβώς προσπαθούν να κρύψουν από το λαό προεκλογικά. Αντί να πουν έστω για μια φορά στο λαό την αλήθεια, επιδίδονται και πάλι στο αγαπημένο τους σπόρ. Κάνουν θεατρικές αντιπαραθέσεις, ενώ μετά τις εκλογές θα συγκυβερνήσουν.

Τι λέει αυτή η εξίσωση και είναι τόσο σημαντική;....

Λέει το εξής απλό, αλλά ταυτόχρονα και θανατηφόρο: Τα δημόσια έσοδα, δηλαδή μόνο οι φόροι (μη υπάρχουσας πλέον της δυνατότητας δανεισμού), θα πρέπει να υπερκαλύπτουν τόσο τις δημόσιες δαπάνες, όσο και τα τοκοχρεολύσια προς την τρόϊκα και τους ιδιώτες ομολογιούχους του PSI. Επομένως θα πρέπει να παρουσιάζουμε κάθε χρόνο, ετήσιο πλεόνασμα τουλάχιστον όσο είναι το ύψος των τοκοχρεολυσίων.

Το εγκληματικότερο που έκαναν, είναι ότι υπέγραψαν και ψήφισαν και από πάνω τον «Ειδικό Λογαριασμό» που ήθελαν οι Γερμανοί. Σύμφωνα με αυτόν το λογαριασμό, θα συγκεντρώνονται όλοι οι φόροι του κράτους και αφού πρώτα εξοφληθούν τα τοκοχρεολύσια, τότε και μόνον τότε, το υπόλοιπο ποσό θα διατίθεται για την κάλυψη των δημοσίων δαπανών.

Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει πως αν το ποσό που θα απομένει για να καλυφθούν οι δημόσιες δαπάνες δεν επαρκεί, τότε είτε θα αυξάνονται οι φόροι ή θα μειώνεται συνεχώς το κράτος. Γι΄ αυτό και τελευταία ο κ. Τόμσεν μιλάει συνεχώς για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και για κατάργηση Οργανισμών και ΔΕΚΟ. Και επειδή η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων έφτασε στα όριά της, σειρά έχει τώρα το κράτος.

Αυτή όμως, που είναι και η μόνη πλέον αλήθεια, δεν την λένε τα καθεστωτικά κόμματα, αλλά τώρα παίζουν το γνωστό παραμύθι τους. Είτε κάνουν θεατρικές αντιπαραθέσεις, είτε ρίχνουν τόνους λάσπης, είτε πουλάνε προεκλογικές υποσχέσεις, προκειμένου με κάθε προπαγανδιστικό τρόπο να ξαναφέρουν τα πρόβατα στα μαντριά και μετά, μην τους είδατε.


By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
Του ΓΙΩΡΓΟΥ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ



Ούτε μία ανάσα, ούτε ένα ξαπόσταμα. Η διάταξη για τη ρύθμιση των χρεών των δανειοληπτών αποσύρθηκε μετά από ασφυκτική πίεση προς την κυβέρνηση εκ μέρους των ελληνικών τραπεζών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας! Αντίθετα, οι τροπολογίες που έχουν σχέση με την εύνοια συγκεκριμένων μεγάλων οικονομικών συμφερόντων ψηφίζονται εν μια νυκτί.

Για να αποδειχθεί ότι οι επικυρίαρχοι αυτού του τόπου αλλά και της Ευρώπης ολόκληρης είναι οι τραπεζίτες και τα πολύ μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ουσιαστικά μία παγκόσμια μαφία με τους εγχώριους τοποτηρητές της. Είναι αυτοί που δανείζονται με 1% και μας δανείζουν με 19%. Οι άλλοι, οι «κάτω», οι υπερχρεωμένοι ιδιώτες και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες βρίσκουν λύτρωση μόνο στην αγχόνη και στη φωτιά. Όπως συνέβη, χθες, μ’ έναν 58χρονο και έναν 27χρονο στην Ιταλία που αυτοπυρπολήθηκαν λόγω ανεργίας και χρεών.

Ζούμε μια πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση και μια υπόκωφη βοή έρχεται από τα λιμασμένα σωθικά και την καθημαγμένη αξιοπρέπεια εκατομμυρίων ανθρώπων που κραυγάζουν: «Δώστε μια ευκαιρία στον Άνθρωπο». Αυτή, τελικά, είναι η επιταγή του καιρού, να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια ενός κόσμου κατεστραμμένου από την απανθρωπιά που προπαγανδίζει παντού το εμπορικό πνεύμα και την κουλτούρα του στενόκαρδου οφέλους. Να ξαναβρούμε τον οικογενειακό κύκλο, την παρέα, το ήθος και τη θετική όψη της ζωής μέσα από την αλληλεγγύη και την αγάπη. Να ξανασυναντηθούμε στις γιορτές, εκεί που μέσω της διασκέδασης(από το σκεδάννυμι-σκόρπισμα) σωζόμαστε από τη βία της συσσώρευσης, θυσιάζοντας το περίσσιο μέσω του κεράσματος και του δώρου. Να αλλάξουμε, όχι μόνο τους πολιτικούς συσχετισμούς αλλά και τους συσχετισμούς των αξιών και των αισθημάτων.

Να ξαναβρούμε τη «συμπάθεια» γι’ αυτόν που αναζητά ένα κομμάτι ψωμί για να πάει στα παιδιά του, που γυρεύει μία πατρίδα σώματος από τις λέξεις του Παπαδιαμάντη σε ώρα απογεύματος Σαββάτου, καθώς ο Μέσι δαμάζει τα πλήθη και ο ποιητής στο υπόγειο, καίει στο πάθος των λέξεων τη ζωή του, προσάναμμα στη σέντρα, για μία ιαχή, ένα μυριόστομο γκολ!

Γιατί δεν μπορούν να νικούν πάντα μόνο οι τράπεζες. Κάποτε πρέπει να νικήσουν και οι «κάτω», οι μόνιμα αδικημένοι. Αυτό θα γίνει αν επιτέλους πάψουν να πέφτουν στις παγίδες. Τώρα, μου λένε, ότι μέσω της απόσυρσης του άρθρου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και με το πρόσχημα να επανακατατεθεί μετά την 20η Απριλίου(λήξη ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών) θα επιχειρηθεί η παράταση της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ε, όχι!

Και ο εμπαιγμός έχει τα όριά του. Δεν μπορεί κάποιοι να εξευτελίζουν επαίσχυντα κάθε έννοια πολιτικής δημοκρατίας. Δεν μπορούν να κοροϊδεύουν






-
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
του Μενελαου Τασιοπουλου




Μετά από συνεχείς αναβολές έγινε στην αρμόδια Επιτροπή του Ελληνικού Κοινοβουλίου η συζήτηση- ενημέρωση για την διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία.


Παρέλασαν υπουργοί, αρμόδιοι και τοποθετήθηκαν τα κόμματα.Το αποτέλεσμα της όλης διαδικασίας είναι εντυπωσιακό και αποκαλυπτικό του τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Πως κυβερνήσεις και κόμματα διαχειρίζονται τα ελληνικά συμφέροντα. Πόσο μακριά νυχτωμένοι βρισκόμαστε όλοι εμείς, που υποστηρίζουμε ότι αντί για την χρεοκοπία και την εξαθλίωση των Μνημονίων η χώρα μας μπορεί να διαπραγματευθεί. Είναι για μια ακόμη φορά εμφανές.

Το σύστημα εξουσίας της Ελλάδας, μας πουλάει, μας προδίδει και στα «μεγάλα» εκτός από τα «μικρά», μας οδηγεί στο απόλυτο αδιέξοδο της αιχμαλωσίας μας στους Γερμανούς και τους Τούρκους.

Κανείς όλα αυτά τα χρόνια αλλά και ολόκληρη την τελευταία δεκαετία, δεν έχει ενδιαφερθεί για το θέμα των αποζημιώσεων της Γερμανίας, που σημαίνει κατά κύριο λόγο την αποπληρωμή του δικού της αναγκαστικού δανείου του Ράιχ, με τους τόκους που δικαιούται η Ελλάδα.

Ο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών Σαχινίδης, μίλησε για ένα αρχείο που θα έπρεπε να βρίσκεται σε κάποια ερμητική Διεύθυνση 25, του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Αλλά ο υπουργός δεν κατόρθωσε να μας ενημερώσει για το αν η Διεύθυνση λειτουργεί, δεν κατόρθωσε να ανακαλύψει το αρχείο, οι υπηρεσίες το ψάχνουν, μας διαβεβαίωσε ότι κανείς αρμόδιος από τους πολιτικούς προϊσταμένους ή τους υπηρεσιακούς παράγοντες δεν έχει ασχοληθεί με το ζήτημα για πάνω από μία δεκαετία.

Δεν θεωρούμε ότι είναι ευθύνη αποκλειστικά του Σαχινίδη το ζήτημα. Υπάρχει συλλογική ευθύνη για την κατάντια αυτή. Και συνεχίζουμε:

Η Τράπεζα της Ελλάδος δια του εκπροσώπου της δήλωσε ότι δεν διαθέτει τα πρωτογενή στοιχεία για να τοποθετηθεί στο ζήτημα και ότι κάποια χρονική στιγμή στο παρελθόν , αυτά είχαν μεταφερθεί στο υπουργείο Οικονομικών, όπου αγνοείται η τύχη τους. Εύλογο το ερώτημα . Εάν επισήμως η ΤτΕ δεν μπορεί να υπολογίσει το ύψος της αποπληρωμής των γερμανικών δανείων και των αποζημιώσεων για την καταστροφή των υποδομών της Ελλάδας στον Β’ Π.Π, πως δημοσιοποιείται η εκτίμηση της ότι αυτά φθάνουν στα 165 δις ευρώ και όχι για παράδειγμα στα περίπου 500 δις ευρώ, που τα υπολόγισαν οι υπηρεσίες των Ηλίσιων Πεδίων, επί ημερών μάλιστα Προεδρίας Σαρκοζί;

Αλλά και το υπουργείο Δικαιοσύνης δήλωσε παντελή άγνοια, μάλλον δικαιολογημένα, αφού περιορίζει τον δικό τους ρόλο στην συμμετοχή ένδικων μέσων, που φυσικά ποτέ δεν υπήρξαν από πλευράς Ελλάδας, απέναντι στη Γερμανία.

Όσο για το υπουργείο Εξωτερικών ο αρμόδιος υπουργός κ. Δήμας, δήλωσε ότι η Ελλάδα ποτέ δεν αποποιήθηκε, ούτε και με τα Μνημόνια, το δικαίωμα διεκδίκησης.

Και λοιπόν; Η Ελλάδα τεχνικά το 2009-2010 οδηγήθηκε στην Τρόικα και τα Μνημόνια, χάνοντας πέρα της αυτοδιοίκησης της και την εθνική της κυριαρχία . Ετέθη υπό Γερμανικό και Γαλλικό έλεγχο. Καταργήθηκε ολόκληρο το νομικό και εργασιακό της σύστημα. Κουρελοποιήθηκε το Σύνταγμα της. Με το Μνημόνιο 2 χάνει και τον έλεγχο επί των προϋπολογισμών και της οικονομικής της πολιτικής, μέχρι το δικαίωμα διαχείρισης του χρέους της και της κρατικής περιουσίας της. Διοικείται από κυβερνήσεις-μαριονέτες του Βερολίνου. Επανειλημμένα εντός και εκτός Κοινοβουλίου έχει τεθεί το ζήτημα της διεκδίκησης αποπληρωμής των γερμανικών χρεών. Και τώρα τι μας λένε;

Ότι κανείς από τους αρμόδιους από τότε που μπήκαμε στην ΟΝΕ, δεν έχει ασχοληθεί με το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων. Μας το λένε επισήμως και με απόλυτη σαφήνεια. Μάλλον λοιπόν απαντήθηκε το γιατί βρεθήκαμε εδώ , αλλά και γιατί κανείς δεν εξεγείρεται από τους κυβερνώντες στην κατεύθυνση που επίσης πάει η Ελλάδα, όπως πάλι με σαφήνεια εξήγησε η Τρόικα στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Είναι απλό: Δεν μας πούλησαν μια φορά, αλλά πολλές φορές τα προηγούμενα χρόνια . Και το χειρότερο ακόμη και σήμερα, που οδήγησαν την Ελλάδα και τους Έλληνες στην κόλαση, συνεχίζουν με πράξεις και παραλείψεις τους, να μας πουλάνε κάθε μέρα…






-
By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
Με ακραίους, οπως τους αποκαλούν, πολιτικούς σχηματισμούς έχουν αρχίσει να φλερτάρουν οι Έλληνες ψηφοφόροι..για τα μίσθαρνα όργανα της διεθνούς εξουσιαστικής ελίτ οι διαφορετικές αντικαθεστωτικές πολιτικές προσεγγίσεις αποτελούν στοιχείο διχασμού,ξεχνώντας ότι ο μόνος διχασμός που μπορεί να υπάρχει στην Ελλάδα είναι μεταξύ του 99% του λαού και του..1% των βολεμένων του συστήματος το οποίο πιστά υπηρετούν..
Με ακραίους, οπως τους αποκαλούν, πολιτικούς σχηματισμούς έχουν αρχίσει να φλερτάρουν οι Έλληνες ψηφοφόροι, σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα Die Welt, επισημαίνοντας ότι ο διχασμός κατά την εκτίμησή της είναι πολύ έντονος στη χώρα.

Με περισσό θράσος υπονοούν ούτε λίγο-ούτε πολύ ότι στην ελληνική κοινωνία υπάρχει ένα ισχυρό αριθμητικά μέρος πολιτών οι οποίοι υποστηρίζουν τις δοσιλογικές και εξοντωτικές για τη ζωή του λαού πολιτικές του καθεστώτος και οι οποίοι μάλιστα είναι έτοιμοι να το υπερασπιστούν συγκρουόμενοι βίαια με τους πολίτες που υποφέρουν, οδηγώντας τη χώρα σε περιπέτειες.

Για τα μίσθαρνα όργανα της διεθνούς εξουσιαστικής ελίτ και των ντόπιων συνοδοιπόρων τους οι διαφορετικές πολιτικές αντικαθεστωτικές προσεγγίσεις αποτελούν στοιχείο διχασμού,ξεχνώντας ότι ο μόνος διχασμός που μπορεί να υπάρχει στην Ελλάδα είναι μεταξύ του 99% του λαού και του..1% των βολεμένων του συστήματος το οποίο τα ίδια πιστά υπηρετούν..

Οι στρατευμένοι διεθνείς κονδυλοφόροι,επιχειρούν απεγνωσμένα να συντηρήσουν την εικόνα του πάλαι ποτέ κραταιού δικοματισμού,παραδεχόμενοι βέβαια ότι πάνω απο το μισό του εκλογικού σώματος-ακόμα και στις ελεγχόμενες απο τους ίδιους δημοσκοπήσεις-έχει γυρίσει την πλάτη στα παλιά κυβερνητικά κόμματα.

«Λίγες μόλις εβδομάδες απομένουν μέχρι τις πρώτες κοινοβουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα από την απαρχή της κρίσης. Η χώρα είναι πολιτικά διχασμένη όσο ποτέ άλλοτε. Μπορεί στις δημοσκοπήσεις να προηγούνται οι συντηρητικοί με σημαντική διαφορά, ενώ ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο για τις εκλογές αυτό δεν προμηνύει απαραίτητα κάτι καλό. Γιατί την ίδια ώρα περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες θα αποφάσιζαν υπέρ ακραίων κομμάτων παντός είδους, που κινούνται από τα αριστερά μέχρι τα δεξιά» διατυμπανίζει το δημοσίευμα το οποίο αναπαράγεται και από την Deutsche Welle.

«Δεδομένης της κακής κατάστασης στη χώρα τους οι Έλληνες είναι σε απόγνωση. Εδώ και χρόνια οι οικονομικές επιδόσεις της χώρας υποχωρούν, η ανεργία είναι στα ύψη και, ακόμη και τώρα, μετά και την έγκριση του δεύτερου πακέτου βοήθειας οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν», επισημαίνει η εφημερίδα επικαλούμενη πρόσφατες δηλώσεις του Ευρωπαίου επιτρόπου Όλι Ρεν.

«Για άλλη μια φορά η Τρόικα ελέγχει εάν οι Έλληνες υλοποιούν τις υποσχεθείσες μεταρρυθμίσεις. Και για άλλη μια φορά διαφαίνεται ότι αυτές δεν προχωρούν με τους ρυθμούς που έχει υποσχεθεί η ελληνική κυβέρνηση», καταλήγει με νόημα το κείμενο.

Η απόγνωση και η οργή του λαού έχει κάνει τους διεθνείς απατεώνες να τρέμουν..

















-
By STEVENIKO | | Posted in , , | With 0 comments
του Γιάννη Πήλιουρα



Στην Ελλάδα συνηθίζουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας σε θέματα που έχουν εξελιχθεί σε πεδία ιδεολογικών μαχών, ενίοτε ακραίων και επικίνδυνων. Τέτοιο είναι και το τεράστιο θέμα της λαθρομετανάστευσης στην Ελλάδα, η οποία έφτασε στο σημείο μηδέν για να αντιληφθεί ότι χρειάζονται συντονισμένες ενέργειες επίλυσης. Παρόλα αυτά, το πρόβλημα όχι μόνο δεν λύνεται, αλλά οξύνεται ακόμη περισσότερο με τις λανθασμένες πολιτικές που ακολουθούνται, δημιουργώντας ανυπέρβλητα νέα εμπόδια.

Η τελευταία πατέντα δημιουργίας Κέντρων Κράτησης λαθρομεταναστών σε πρώην στρατόπεδα η οποία ανακοινώθηκε, είναι ακόμη μια απόδειξη της μη συντονισμένης πολιτικής που ακολουθείται από τη χώρα μας στο ζήτημα αυτό. Παράλληλα, πρέπει να εξετάσουμε και ποιες πιέσεις δέχεται η ελληνική κυβέρνηση από τις εμπλεκόμενες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, προκειμένου να πάρει τα ενδεδειγμένα μέτρα.

Είναι πλέον δεδομένο πως οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις δυσφορούν με την κατάσταση της Ελλάδας σε αυτό το σοβαρό θέμα, αφού δέχονται και εκείνες ανάλογες πιέσεις από λαθρομετανάστες που βρήκαν τρόπο εισόδου στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας. Ο κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ είναι ξεκάθαρος, πετώντας το μπαλάκι στην ελληνική πλευρά κάθε φορά που δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της.

Οι συνθήκες κράτησης των λαθρομεταναστών στα ήδη υπάρχοντα κρατητήρια είναι επιεικώς άθλιες, αφού τα κύματα των λαθραίων είναι αλλεπάλληλα. Και εκεί η Ελλάδα καλείται να λογοδοτήσει στους Ευρωπαίους εταίρους της και τις διεθνείς οργανώσεις δικαιωμάτων του ανθρώπου για τις συνθήκες διαβίωσης όλων αυτών των ανθρώπων.

Ας μην ξεχνάμε τις προεκλογικές απειλές του Νικολά Σαρκοζύ ότι θα επανεξετάσει τη Συνθήκη Σένγκεν, εάν οι χώρες υποδοχής των παρανόμων μεταναστών δεν ακολουθούν τα δέοντα, φωτογραφίζοντας την Ελλάδα και την Ιταλία που δέχονται τα μεγαλύτερα πλήγματα. Και αν η Ιταλία έχει να φυλάξει μόνο τη θαλάσσια περιοχή της, η Ελλάδα που δέχεται πολυμέτωπη εισβολή φαίνεται καταδικασμένη.

Έτσι, ο μοναδικός και φαινομενικά προσωρινός τρόπος μείωσης του προβλήματος είναι η δημιουργία Κέντρων Κράτησης. Αυτά τα Κέντρα θα έχουν και τον πλήρη εξοπλισμό και τις υποδομές για να υποδεχτούν τους λαθρομετανάστες. Όμως, λύνουν πραγματικά το πρόβλημα;

Στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν το λύνουν, αλλά το επιτείνουν. Τα Κέντρα Κράτησης όχι μόνο είναι λίγα, αλλά και ανεπιθύμητα από τη φύση τους, αφού καμία τοπική κοινωνία δεν θα δεχτεί την ύπαρξή τους. Επιπρόσθετα, εάν τα κύματα των λαθρομεταναστών συνεχιστούν με τους ίδιους ρυθμούς, όσα Κέντρα Κράτησης και αν δημιουργηθούν, το πρόβλημα απλά θα συνεχίσει να υπάρχει. Ο πραγματικός λόγος δημιουργίας τους είναι η δυσφορία των Ευρωπαίων εταίρων μας όταν έρχονται στις δικές τους χώρες λαθρομετανάστες που μπήκαν από την Ελλάδα και δεν ξέρουν πώς να τους διαχειριστούν.

Έτσι, η Ελλάδα, ο φτωχός οικονομικά συγγενής της Ευρώπης, προορίζεται να γίνει μια τεράστια Αποθήκη Ψυχών, ένα κράτος-στρατόπεδο συγκέντρωσης όλων των πεινασμένων της Γης που ψάχνουν το διαβατήριο στην ευημερία. Εκτός αυτού, θα γίνει το πεδίο αντιπαράθεσης των αστικών κέντρων με την επαρχία, αφού τα αστικά κέντρα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) θα αποσυμφορηθούν. Η μετάθεση του προβλήματος λοιπόν, όχι μόνο δεν το λύνει αλλά εγκυμονεί και αντιπαραθέσεις χωρίς προηγούμενο.

Λύσεις βεβαίως υπάρχουν, αλλά δυσάρεστες και για τους εταίρους μας και για τους Διεθνείς Οργανισμούς, που η πολιτική τους περιορίζεται στα δικαιώματα των λαθρομεταναστών και όχι των κατοίκων των χωρών που τους δέχονται. Η φύλαξη των συνόρων με κάθε κόστος, ακόμη και αν αυτό αφορά απώλειες, η υπογραφή διμερών συμφωνιών της Ε.Ε. για ανταποδοτικά οφέλη με τη δημιουργία Κέντρων Κράτησης στις γειτονικές χώρες που αντιμετωπίζουν κύματα προσφύγων (Πακιστάν, Κένυα, Τουρκία κλπ) και η μεγαλύτερη εισφορά των κρατών της Β. Ευρώπης στο πρόβλημα.

Η ελληνική πλευρά καλείται να ανεβάσει τους τόνους, μαζί με τις υπόλοιπες χώρες που πλήττονται από το πρόβλημα, προκειμένου να αναθεωρηθεί το Δουβλίνο ΙΙ και να μην αποδίδεται αυτή η τεράστια μετάθεση ευθυνών στα κράτη του Νότου. Αυτό βέβαια προϋποθέτει και το μπλοκάρισμα κάθε ενταξιακής διαπραγμάτευσης και οικονομικής επένδυσης της Ε.Ε. προς την Τουρκία, η οποία είναι ο κύριος τροφοδότης του χάους στα ελληνικά σύνορα.

Και αν αυτά τα μέτρα δυσαρεστούν τους μεγάλους πολιτικούς σχεδιαστές, δυστυχώς αυτός είναι ο μόνος πραγματικός δρόμος επίλυσης και πρέπει να τον δεχτούν προτού να είναι αργά!
By STEVENIKO | | Posted in , , | With 0 comments

Αν αυτό δεν αποδεικνύει τις προθέσεις από την αρχή της διακυβέρνησης Παπανδρέου να οδηγήσουν την χώρα σε χρεοκοπία, τότε τι μπορεί να σημαίνει; Με την αμερικανική έκθεση για την χρεοκοπία της Αργεντινής εκπαιδεύτηκαν τα κρατικά στελέχη στη λειτουργία του προγράμματος ανάρτησης των κυβερνητικών αποφάσεων στο διαδίκτυο, «Διαύγεια»!

Όπως αποκαλύπτει το «protothema.gr», η έκθεση που υποβλήθηκε στο Κογκρέσο με θέμα, «Η αναδιάρθρωση του χρέους της Αργεντινής», αποτέλεσε την τελική δοκιμή των δυνατοτήτων του πολυδιαφημισμένου προγράμματος που σχεδιάστηκε από την ομάδα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης του γραφείου του πρώην πρωθυπουργού, κ. Γιώργου Παπανδρέου!

Στο πλαίσιο αυτό, η 19σέλιδη μελέτη του Αμερικανού οικονομικού αναλυτή, Jeff Hornbeck, με τίτλο, «Argentina’s Sovereign Dept Restructuring», «ανέβηκε» στη «Διαύγεια» στις 30 Σεπτεμβρίου 2010, μία μέρα πριν την επίσημη λειτουργία του, παίρνοντας Αριθμό Διαδικτυακής Ανάρτησης, 4ΙΕΦ1-9.

Έκτοτε και καθ’όλη τη διάρκεια τόσο των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα όσο και της εφαρμογής των επώδυνων μέτρων στους πολίτες αυτής της χώρας φιγούραρε στην επίσημη ιστοσελίδα της ελληνικής κυβέρνησης η έκθεση για την καταστροφική επέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Αργεντινή!

Από την ενδιαφέρουσα αυτή ιστορία, που είναι για γέλια και για κλάματα, προκύπτει αβίαστα το ερώτημα: Αφού η έκθεση αυτή περιφερόταν μεταξύ πρωθυπουργικού γραφείου και κυβερνητικού επιτελείου, κανείς δεν μπήκε στον κόπο να την ξεφυλλίσει; Κανείς δεν διάβασε τον εμπειρογνώμονα του αμερικανικού Κογκρέσου να λέει χωρίς περιστροφές:

«Υπάρχουν σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τις αποφάσεις του ΔΝΤ. Ακόμα και το ΔΝΤ συμφωνεί ότι ίσως έχει προκαλέσει μεγαλύτερο κακό από όσο βοήθησε την Αργεντινή με το να τη δανείζει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα τόσο μεγάλα ποσά μέσα σε μία έκρυθμη κατάσταση»!

Κανείς δεν έλαβε υπόψη του ότι οι ΗΠΑ, κατά τον πιο επίσημο τρόπο, ξεκαθαρίζουν ότι «το ΔΝΤ δεν επιβάλλει τις πολιτικές σε μία χώρα αλλά προτείνει πολιτικές χρησιμοποιώντας τη μοναδική απειλή που έχει να σταματήσει να δανείζει»; Σε κάθε περίπτωση πάντως, στο αμερικανικό έγγραφο επισημαίνεται η αποτελεσματικότητα της κίνησης της Αργεντινής τον Αύγουστο του 2004 να ανακοινώσει «ότι ενδέχεται να παγώσει τη συμφωνία με το ΔΝΤ», ζητώντας περισσότερο χρόνο και ελευθερία.











-
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Από το Μαρικάκι


Ο Γιωργάκης προσγειώθηκε στη χώρα γύρω στο φθινόπωρο του 2009 και μετά τις εκλογές ανακάλυψε ότι πρέπει να κυβερνήσει μια «διεφθαρμένη χώρα». Αν του το είχαν πει από πριν δεν ξέρω αν θα ήθελε να μας κυβερνήσει τόσο διεφθαρμένοι που είμαστε και τόσο άσπιλος που είναι ο ίδιος.

Ο Παπακωνσταντίνου προσγειώθηκε κι αυτός στην πολιτική τα τελευταία χρόνια, κι έπεσε απ’ τα σύννεφα όταν εξέτασε το έλλειμμα στα τέλη του 2009. Έκαναν τα μάτια του πουλάκια ώστε το έβλεπε κάπου ανάμεσα σε 11%, 12,5% και 13,5%. Μέχρι τότε ως οικονομικός σύμβουλος του Γιωργάκη και αργότερα εκπρόσωπος Τύπου του Κινήματος μυρωδιά δεν είχε πάρει για το δανεισμό της χώρας και την κατάσταση της οικονομίας. Αφήστε πιο πριν: έκανε καριέρα στο εξωτερικό, κοινώς… «διάβαζε»…

Ο Παπαδήμος, από τους βασικούς ενόχους της σημερινής τραγωδίας, προσγειώθηκε στη χώρα κι αυτός με την σεπτή περιβολή του «αγνού» και «σοβαρού» τεχνοκράτη που ό,τι αγγίζει το λούζει η κάθαρση κι επέρχεται η τάξη.

Ο Βενιζέλος; Παρθενογένεση!. «Αρχίζει», λέει.

Στο μεταξύ, πολλοί, ων ουκ έστιν αριθμός, εμφανίζονται να έχουν διαγράψει από τη βραχυπρόθεσμη μνήμη τους τα τελευταία δύο χρόνια της καταστροφής και παρουσιάζονται στο πολιτικό σκηνικό με ανανεωμένη διάθεση να υπερασπιστούν την κοινωνία και να διαπραγματευτούν «σκληρά» με τους δανειστές. (Πόσο σκληρά ρε παιδιά, στο 3, στο 4, στο 5, να τ’αφήσω;). Και στο βάθος... κάλπες.

Με άλλα λόγια γεμίσαμε ούφο! Ούφο μας κυβερνούν, ούφο θέλουν να μας κυβερνήσουν και γενικώς η χώρα έχει καταληφθεί από διάφορα αγνώστου προέλευσης αντικείμενα που έπεσαν ξαφνικά από τον ουρανό. Έχουμε κατοχή των ούφο!

Ένα ακόμη παράδειγμα φρέσκιας προσγείωσης στο μνημονιακό μας σύμπαν η Λούκα και ο Χάρης. Ο τελευταίος, ασκώντας κριτική στον Ευάγγελο που το παίζει νέοπας και «αρχίζει» αρνούμενος την πολιτική συνέχεια των πεπραγμένων του δηλώνει υπερήφανος για το παρελθόν του. Γιατί για τον Χάρη το κακό ξεκινά με το δεύτερο μνημόνιο το οποίο καταψήφισε, και αφού είχε γίνει της κακομοίρας στην κοινωνία, και όχι από το πρώτο το οποίο ψήφισε και με τα δυο χέρια, που λέει ο λόγος (ήταν ή δεν ήταν υπουργός Δικαιοσύνης κι Εσωτερικών αυτά τα δύο χρόνια;)…

Σύμφωνα με τα όσα είπε στη Θεσσαλονίκη παρουσιάζοντας με τη Λούκα την Κοινωνική Συμφωνία, η μπηχτή για τον Ευάγγελο και η δήλωση περηφάνειας έχει ως εξής:

«Από πού και με τι αρχίζουν; Δεν έχουν παρελθόν; Δεν υπέγραψαν το δεύτερο Μνημόνιο; Ντρέπονται για το παρελθόν τους; Εμείς είμαστε υπερήφανοι για το παρελθόν μας. Εμείς δεν αρχίζουμε. Εμείς επιμένουμε να εκπροσωπούμε τον ευρωπαϊκό δημοκρατικό σοσιαλισμό»(να’ τα και τα «κουβελικά»).

Μην ανησυχείτε και ο Χάρης μαθαίνει γρήγορα. Απόδειξη του ότι έχει αρχίσει να ψιλιάζεται τι συμβαίνει στη χώρα;

« «Είχα πολλά χρόνια να ακούσω ξένους να εγκρίνουν τη διεξαγωγή εκλογών στην Ελλάδα και να εύχονται ποια κόμματα θέλουν να κερδίσουν», παρατήρησε ο κ. Καστανίδης και είπε ότι οι παρεμβάσεις εκπροσώπων της Τρόικας σχετικά με τις εκλογές στη χώρα μας του θυμίζουν τη δεκαετία του 1960 όταν οι ξένοι είχαν δυνάμεις στην Ελλάδα που εκπροσωπούσαν τα συμφέροντα τους».

Όσο για τη Λούκα, που από το μετερίζι του υπουργείου Εργασίας είχε την ευκαιρία να διαπραγματευτεί «σκληρά», με αποτέλεσμα το ξήλωμα των κλαδικών συμβάσεων προς όφελος των επιχειρησιακών, που ορισμένοι προειδοποιούσαν ότι γρήγορα θα γίνουν ατομικές, με αποτέλεσμα εν τέλει την ισοπέδωση της εργασίας, να πως τα βλέπει σήμερα τα πράγματα, ερχόμενη απ’ το διάστημα:

«Δεν έφυγα από το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι εδώ, ασπάστηκε νεοσυντηρητικές, νεοφιλελεύθερες απόψεις και δεν έχει καμιά σχέση με το ΠΑΣΟΚ για το οποίο αγωνιστήκαμε», είπε η κ. Κατσέλη. Επισήμανε ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ξεπέρασε τις «κόκκινες γραμμές» και σημείωσε πως «ο πολιτικός που δεν έχει το ανάστημα να πει όχι, δεν πρέπει να είναι στην πολιτική», ενώ εξέφρασε την εκτίμηση ότι η χώρα μας ενδέχεται να υποστεί και «δεύτερη χρεοκοπία».

«Μαζί μπορούμε να ξαναφτιάξουμε τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη και να διαπραγματευθούμε σκληρά για το μέλλον της Ελλάδας, ενάντια στην ανεργία, για να μην φεύγουν οι νέοι στο εξωτερικό», είπε η κ. Κατσέλη. Πρόσθεσε πως η ίδια και ο κ. Καστανίδης διαπραγματεύθηκαν κι έδωσαν μάχες στα υπουργεία από τα οποία πέρασαν και αυτός είναι ο λόγος που απομακρύνθηκε από την κυβέρνηση. Τάχθηκε υπέρ του «κουρέματος» των δανείων όσων έχουν υποστεί μείωση του εισοδήματος άνω του 20% και προανήγγειλε ότι την άλλη εβδομάδα η Κοινωνική Συμφωνία θα καταθέσει πρόταση νόμου για «κοινωνικά τιμολόγια».

Όλα καλά και άγια, λοιπόν…












-
By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
«Λευκή περιστερά» θεωρούν για την παραποίηση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ και το έλλειμμα τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Αντιθέτως το πόρισμα το οποίο υπογράφεται μόνον από τους βουλευτές της πλειοψηφίας αποδίδει πολιτικές ευθύνες στον πρώην υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας, Γιάννη Παπαθανασίου.

Σύμφωνα με το πόρισμα της Εξεταστικής, ο κ. Παπαθανασίου «δεν προέβη, ως όφειλε, στη λήψη, από την αρχή του έτους, διαρθρωτικών και άλλων μέτρων ικανών να μετριάσουν ή και να ανατρέψουν τη δυναμική διόγκωσης του ελλείμματος» και «αποσιώπησε την πραγματική εικόνα της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας», προκειμένου να παραπλανήσει την ελληνική κοινή γνώμη ενόψει των εκλογών.

Αντίθετα, ο διάδοχός του, υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπακωνσταντίνου «εντατικοποίησε την προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής για το τελευταίο δίμηνο του 2009, στα πλαίσια όμως των τότε δεδομένων, λαμβάνοντας μέτρα ύψους 1 δισ. ευρώ και προέβη στη λήψη δημοσιονομικών και διαρθρωτικών μέτρων για το επόμενο έτος, κατά την κατάρτιση του Προϋπολογισμού του 2010, σε συνεννόηση και με τους εταίρους μας».

Η Εξεταστική Επιτροπή, δεν διαπιστώνει παραποίηση των δημοσιονομικών στοιχείων κατά κανέναν τρόπο και εκτιμά πως οι διαμάχες στο εσωτερικό του ΔΣ της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής ήσαν προσωπικής φύσεως και ουδόλως επηρέασαν την ποιότητα της εργασίας της, η οποία άλλωστε επικυρώθηκε και από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία.

«Μέτρα, στο τέλος του 2009, ακόμα και στο θεωρητικό επίπεδο της πιο σκληρής εκδοχής τους, δεν θα απέτρεπαν την επερχόμενη κρίση δανεισμού και την ανάγκη δημιουργίας μηχανισμών, προγραμμάτων στήριξης και μιας ευρύτατης και μακρόχρονης προσαρμογής εκ μέρους της χώρας» σημειώνεται, μεταξύ άλλων, στο πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής.

Παπαθανασίου: Προκλητικό το πόρισμα


«Αυτοί που οδήγησαν την Ελλάδα σε απώλεια εθνικής κυριαρχίας, στη φτώχεια και στην ανεργία, προκαλούν για μια ακόμα φορά. Υποτιμούν τη μνήμη και τη νοημοσύνη της ελληνικής κοινωνίας», απαντά ο πρώην υπουργός Οικονομικών επί κυβερνήσεως ΝΔ Γιάννης Παπαθανασίου, σχολιάζοντας το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής.

«Το 2009, η ΝΔ, παρά τα λάθη και τις καθυστερήσεις, είπε την αλήθεια. Ζήτησε την ψήφο των πολιτών για να λάβει άμεσα μέτρα μείωσης του ελλείμματος. Ενώ το ΠΑΣΟΚ ζήτησε την ψήφο των πολιτών με το σύνθημα "λεφτά υπάρχουν" και με ψεύτικες υποσχέσεις για αυξήσεις μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών», αναφέρει στη δήλωσή του ο κ. Παπαθανασίου και καταλήγει:

«Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Κάποιοι πήραν το κόστος να πουν την αλήθεια και κάποιοι, ενώ την ήξεραν, είπαν ψέματα. Οι πολίτες ξέρουν, κρίνουν και σε αυτές τις εκλογές θα αποδώσουν τις πολιτικές ευθύνες που αναλογούν στον καθένα».

Πολιτικές ευθύνες σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στο πόρισμα του ΛΑΟΣ


Πολιτικές ευθύνες στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, κυρίως για την οικοδόμηση μιας οικονομίας ανίκανης να αντέξει στην οικονομική κρίση του 2009, αλλά και ανεπαρκή διαχείριση της ίδιας της κρίσης, καταλογίζει ο ΛΑΟΣ στις πορισματικές του θέσεις με την ολοκλήρωση της θητείας της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής.Παράλληλα, επισημαίνει την ανάγκη συγκρότησης μιας νέας Εξεταστικής, που θα διερευνήσει την υπόθεση σε ακόμα μεγαλύτερο βάθος.

Χωρίς να αποκλείει έναν ενδεχόμενο δόλο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να ανεβάσει το έλλειμμα του 2009 με πολιτικές επιλογές- κάτι που θα ενείχε και ποινικές ευθύνες- ο συντάκτης των πορισματικών θέσεων του ΛΑΟΣ, Θανάσης Πλεύρης διαπιστώνει πως κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό να διαπιστωθεί στο πλαίσιο της Εξεταστικής και «θα πρέπει να τύχει επισταμένης μελέτης σε μία επόμενη Επιτροπή».

Πιο αναλυτικά, ο κ. Πλεύρης επισημαίνει πως «ο δικομματισμός κυβέρνησε, για περίπου τριάντα χρόνια, με πανίσχυρες πλειοψηφίες, την πατρίδα μας. Στη δεκαετία του '80, ξεκίνησε η γιγάντωση του δημοσίου και επεβλήθη η διαφθορά ως τρόπος λειτουργίας του κράτους. Στην επόμενη δεκαετία, καλλιεργήθηκε η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα και ευνοήθηκε ένας στρεβλός ιδιωτικός τομέας που δεν στηριζόταν στα πόδια του, αλλά στον εναγκαλισμό του με το δημόσιο. Στη δεκαετία του 2000, καλλιεργήθηκε ο φθηνός δανεισμός, λόγω του ισχυρού νομίσματος και η επιλογή των κυβερνήσεων ήταν η απουσία διαρθρωτικών αλλαγών, το χάιδεμα των συνδικάτων και οι κοινωνικές παροχές με φθηνό δανειζόμενο χρήμα. Αποτέλεσμα: Η χώρα έφθασε στην οικονομική κρίση ευάλωτη, με διαλυμένη την ανταγωνιστικότητά της, με διαλυμένους όλους τους τομείς παραγωγής της».

Σε ό,τι αφορά ακριβώς το έτος 2009, ο εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ χρεώνει στη Νέα Δημοκρατία ότι «ενώ έβλεπε τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, επέλεγε με μη αξιόπιστες υπεραισιόδοξες προβλέψεις να αναφέρεται σε χαμηλό έλλειμμα και να κωλυσιεργεί. Επέλεγε, λόγω των εκλογικών αναμετρήσεων στις ευρωεκλογές, αλλά και μετά, στις εθνικές εκλογές, να αναβάλει τη λήψη μέτρων ή να λαμβάνει επιδερμικά μέτρα, που δεν μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημα ή να βελτίωναν την κατάσταση. Μόλις λίγο πριν απ' τις εκλογές, άρχισε να αναφέρεται σε μη δημοφιλή μέτρα, ωστόσο παραμένει ακέραια η ευθύνη της για το γεγονός ότι υπήρξε διστακτική και αναποτελεσματική, όλο το πρώτο εννεάμηνο».

Απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, «παρόλο που γνώριζε απόλυτα την κατάσταση, επέλεξε την πολιτική του λαϊκισμού και του «λεφτά υπάρχουν», με αποτέλεσμα να δημιουργήσει φρούδες ελπίδες σε έναν δοκιμαζόμενο λαό και να αποφεύγει να αντιληφθεί την κατάσταση». Αλλά και μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έλαβε μέτρα διαρθρωτικά και άμεσης δημοσιονομικής προσαρμογής, τα οποία «θα μπορούσαν να ανακόψουν την δυναμική του ελλείμματος και ενδεχομένως να το κρατούσαν σε ένα πλαίσιο ανεκτό απ΄ τις αγορές».

Ελέγχεται επίσης, «για την μη προσπάθεια επαρκούς δανειοδότησης της χώρας, το πρώτο τετράμηνο του 2010, όσο παρέμεναν τα spreads χαμηλά, γεγονός που μπορεί να μην απέτρεπε την είσοδο της χώρας στον μηχανισμό στήριξης, αλλά θα έδινε επαρκές χρονικό διάστημα, προκειμένου η διαπραγμάτευση να μην γίνει με την αίσθηση ότι είμαστε μερικές μέρες πριν απ΄ τη χρεωκοπία».

Σε ό,τι αφορά την τυχόν αλλοίωση των στατιστικών δεδομένων, προκειμένου να διογκωθεί τεχνητά το έλλειμμα στην καταγραφή του, με την υπαγωγή και 17 ΔΕΚΟ στη γενική κυβέρνηση, ο ΛΑΟΣ εκτιμά πως «πρόκειται για ένα δύσκολο θέμα», για το οποίο σαφή απάντηση μπορεί να δοθεί, μονάχα εάν γίνει έλεγχος των φακέλων των υπαχθέντων ΔΕΚΟ, καθώς επίσης και του swap που λάβαμε στις αρχές της δεκαετίας του 2000. «Από τα μέχρι στιγμής στοιχεία, δεν φαίνεται να προκύπτει για αυτό το σκέλος κάποια ευθύνη- πόσο δε μάλλον, σε επίπεδο πολιτικών προσώπων» επισημαίνει ο Θ. Πλεύρης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Εξεταστική Επιτροπή, αρνήθηκαν από την αρχή να μετάσχουν η Νέα Δημοκρατία και το ΚΚΕ, ενώ στη συνέχεια αποχώρησε ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλης και ο ανεξάρτητος βουλευτής Π. Κουρουμπλής.

Δικές της πορισματικές θέσεις
αναμένεται, τέλος, να δημοσιοποιήσει και η ανεξάρτητη βουλευτής Έλσα Παπαδημητρίου.










-
By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
Μέχρι τις 30 Απριλίου παρατείνεται η προθεσμία για υπαγωγή στη ρύθμιση της παραγράφου 8 του άρθρου 3 του ν.4038/2012 των ληξιπρόθεσμων οφειλών μέχρι 29 Φεβρουαρίου 2012, η οποία έληγε σήμερα, Παρασκευή.

Αναλυτικότερα, με απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, Παντελή Οικονόμου, για διευκόλυνση των φορολογούμενων, δίδονται οι παρακάτω παρατάσεις μέχρι και την 30η Απριλίου 2012:

- Υποβολής αίτησης για υπαγωγή στη ρύθμιση της παραγράφου 8 του άρθρου 3 του ν.4038/2012 των ληξιπρόθεσμων οφειλών μέχρι 29 Φεβρουαρίου 2012 η οποία λήγει την 30ή Μαρτίου 2012.
- Υποβολής οριστικής δήλωσης Απόδοσης Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών η οποία λήγει την 30η Μαρτίου 2012.
- Υποβολής από τις επιχειρήσεις των στοιχείων που αφορούν παροχή Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων και κατοικιών για το οικονομικό έτος 2011(χρήση 2010) η οποία έληξε την 15η Φεβρουαρίου 2012.
- Υποβολής από τις επιχειρήσεις των σχετικών στοιχείων που αφορούν παροχή Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων και κατοικιών για το οικονομικό έτος 2012 (χρήση 2011) η οποία λήγει την 30ή Μαρτίου 2012.

Όταν η Εργοστασιακή Τιμολογιακή Αξία (ΕΤΑ) του έτους πρώτης κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, πριν ή μετά τη μείωση λόγω παλαιότητας, είναι κάτω των δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) ευρώ, τα στοιχεία που αφορούν τα στελέχη και τα Ε.Ι.Χ. αυτοκίνητα αυτά, δεν θα συμπεριληφθούν στις υποβαλλόμενες καταστάσεις.

- Υποχρεωτικής υποβολής μέσω διαδικτύου της κατάστασης φορολογικής αναμόρφωσης της χρήσης 2010 η οποία λήγει την 10η Απριλίου 2012.
- Υποβολής της Έκθεσης φορολογικής Συμμόρφωσης στην βάση δεδομένων της ΓΓΠΣ για ισολογισμούς που έκλεισαν την 30η Ιουνίου 2011, η οποία λήγει την 30ή Μαρτίου 2012.
- Ενημέρωσης της εφαρμογής της ΓΓΠΣ για ανάληψη διαχειριστικού ελέγχου ο οποίος περιλαμβάνει χορήγηση «ετήσιου πιστοποιητικού» για τις εταιρίες που έκλεισαν ισολογισμό μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2011, η οποία λήγει την 30ή Μαρτίου 2012.
















-
By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments

Ολοκληρώθηκε και τυπικά την Πέμπτη η διαβούλευση για το Φορολογικό και παρά το ότι το κείμενο των βασικών συμπερασμάτων δεν είναι δεσμευτικό για την επόμενη κυβέρνηση, είναι προφανές ότι ο επόμενος υπουργός Οικονομικών δύσκολα θα απομακρυνθεί από τις κατευθύνσεις των υπηρεσιών, πόσο μάλλον όταν αυτές κινούνται πάνω στις οδηγίες της Τρόικα.

Το ισχυρότερο σοκ προκαλούν οι εισηγήσεις για τη νέα κλίμακα, η οποία θα έχει πολύ λιγότερα κλιμάκια, όπως ακριβώς ζητάει η Τρόικα. Έτσι, με άλλοθι την... απλοποίηση η νέα κλίμακα θα έχει μόλις 5 κλιμάκια αντί 8 που έχει η ισχύουσα, ενώ το αφορολόγητο θα παραμείνει «κολλημένο» στις 5.000 ευρώ. Τα εισοδήματα από 5.000 έως 10.000 ευρώ θα φορολογούνται με συντελεστή 10%, από 10.000 έως 30.000 με συντελεστή 20%, από 30.000 έως 60.000 με συντελεστή 30% κι από 60.000 και πάνω με συντελεστή 40%, ενώ καταργείται ο ανώτατος συντελεστής 45%, κάτι που σημαίνει πολύ απλά ότι τα βάρη μεταφέρονται στους ώμους των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων!

Επί της ουσίας, η ζώνη εισοδημάτων 10.000- 21.000 ευρώ θα έχει επιβαρύνσεις, καθώς καταργούνται τα ενδιάμεσα κλιμάκια και είναι ενδεικτικό ότι εισόδημα 12.000 ευρώ θα έχει επιβάρυνση 200 ευρώ, με «pick» τα εισοδήματα των 16.000 ευρώ που θα έχουν τη μεγαλύτερη επιβάρυνση (280 ευρώ). Στον αντίποδα εισοδήματα πάνω από 22.000 θα έχουν ελάφρυνση και ειδικότερα από τις 60.000 και άνω η ελάφρυνση διαμορφώνεται στις 2.920 ευρώ, ενώ από τις 100.000 ευρώ και άνω, λόγω κατάργησης του συντελεστή 45%, η ελάφρυνση θα είναι πολλαπλάσια.

Οι επιβαρύνσεις στα εισοδήματα δεν περιορίζονται, όμως, στις επιπτώσεις από τις αλλαγές στη κλίμακα, καθώς οι φοροαπαλλαγές μπαίνουν στο χρονοντούλαπο της φορολογικής ιστορίας και αντικαθίστανται από απευθείας ενισχύσεις προς συγκεκριμένες κατηγορίες φορολογούμενων, όπως ακριβώς ζητάει η Τρόικα.

Στο μέτωπο των ακινήτων, εκπλήξεις δεν υπάρχουν καθώς το επόμενο οικονομικό επιτελείο θα κληθεί απλώς να ενοποιήσει τους φόρους που πάνε στα δημόσια ταμεία, όπου θα ενσωματωθεί και το «χαράτσι» της ΔΕΗ, και τα τέλη που πάνε στους ΟΤΑ.

Γρίφος παραμένει βέβαια η επιταγή του Μνημονίου για αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών, αν και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι υπηρεσίες του υπουργείου αναζητούν ένα εναλλακτικό σύστημα υπολογισμού των αξιών με βάση τα δεδομένα της αγοράς, κάτι που θα οδηγήσει σε σημαντικές φορολογικές επιβαρύνσεις στις αποκαλούμενες «λαϊκές» συνοικίες όπου ακόμα και σήμερα η «ψαλίδα» αντικειμενικών- εμπορικών τιμών παραμένει ορθάνοικτη.

Όσο για τον ΦΠΑ, κοινή είναι η διαπίστωση ότι δεν μπορεί να προχωρήσει η μείωση των συντελεστών αν δεν υπάρξουν σημαντικά αποτελέσματα στο μέτωπο της φοροδιαφυγής, ενώ... ευχή της ελληνικής πλευράς είναι να αποφύγει την ενοποίηση των συντελεστών- κάτι τέτοιο θα προκαλούσε σοκ ανατιμήσεων σε είδη ευρείας κατανάλωσης που σήμερα είναι στο 13%- αλλά και τη κατάργηση του ειδικού καθεστώτος που ισχύσει στα νησιά του Αιγαίου.

Για τις επιχειρήσεις τα πράγματα είναι, μάλλον, πιο απλά και πολύ πιο θετικά σε σχέση με τα όσα πρόκειται να ισχύσουν για μισθωτούς και συνταξιούχους, καθώς οι απόψεις συγκλίνουν στην εφαρμογή συντελεστή 20% για όλους τους τύπους νομικών προσώπων. Από την άλλη πλευρά, οι αυταπασχολούμενοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με νέα αντικειμενικά κριτήρια ή νέα τεκμήρια, καθώς η Τρόικα θεωρεί απαράδεκτο το ότι το 75% των εν λόγω φορολογούμενων συνεχίζει να δηλώνει εισόδημα κάτω από το αφορολόγητο...


Πηγη















-
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Η εκτόξευση αναμένεται μεταξύ 12 και 16 Απριλίου
Η Ιαπωνία απειλεί να καταρρίψει πύραυλο της Β. Κορέας αν εκτοξευτεί

Το ιαπωνικό υπουργείο Άμυνας έδωσε εντολή στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας να καταστρέψουν τον πύραυλο τον οποίο σχεδιάζει να εκτοξεύσει στα μέσα Απριλίου η Βόρειος Κορέα, σε περίπτωση που αυτός απειλήσει το έδαφος της χώρας.

Η επίσημη αυτή διαταγή δόθηκε με εντολή του πρωθυπουργού Γιοσιχίκο Νόντα.

Η Ιαπωνία διαθέτει δύο οπλικά συστήματα ικανά να καταρρίψουν το βορειοκορεάτικο πύραυλο: πυραύλους επιφάνειας-αέρος του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας Patriot Advanced Capability-3 (PAC-3) και πολεμικά πλοία με συστήματα Aegis.

Η Βόρειος Κορέα ανακοίνωσε ότι πρόκειται να εκτοξεύσει έναν πύραυλο ανάμεσα στις 12 και τις 16 Απριλίου, προκειμένου να θέσει σε τροχιά έναν δορυφόρο παρατήρησης για πολιτική κι επιστημονική χρήση.

Οι ΗΠΑ και άλλες χώρες της Δύσης -κυρίως η Νότιος Κορέα και η Ιαπωνία- ανησυχούν ότι η εκτόξευση αποτελεί στην πραγματικότητα δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου μεγάλου βεληνεκούς.

Η Δύση απαιτεί από την Πιονγκγιάνγκ να μην προχωρήσει στην εκτόξευση.

Η Βόρειος Κορέα απάντησε ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει «ποτέ» το δικαίωμα να εκτοξεύσει έναν δορυφόρο για ειρηνική χρήση.

Σύμφωνα με πληροφορίες, έχει ήδη ξεκινήσει στη Βόρειο Κορέα ο εφοδιασμός των δεξαμενών του πυραύλου με καύσιμα. Εικόνες μέσω δορυφόρου δείχνουν ότι έχουν ήδη ξεκινήσει οι εργασίες στο σημείο εκτόξευσης.

Πηγή που πρόσκειται στη βορειοκορεάτικη κυβέρνηση και την οποία επικαλέστηκε η εφημερίδα Tokyo Shimbun είπε ότι η εκτόξευση είναι πιθανό «να οριστεί για την 12η ή την 13η Απριλίου».

Η Νότιος Κορέα έχει προειδοποιήσει και εκείνη ότι θα καταρρίψει τον πύραυλο, εάν αυτός απειλήσει το έδαφός της.

Σε μία άλλη εξέλιξη, η Βόρειος Κορέα εκτόξευσε δύο πυραύλους μικρού βεληνεκούς από τις δυτικές της ακτές την Πέμπτη, στο πλαίσιο δοκιμών για την αναβάθμιση των δυνατοτήτων τους, σύμφωνα με δημοσιεύματα, τα οποία επικαλούνται Νοτιοκορεάτες στρατιωτικούς.








-
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Πέντε αποβολές στα... αποδυτήρια δόθηκαν σε αγώνα της League 2 Αγγλίας!


Αν ήσασταν σε τηλεπαιχνίδι, είχατε φτάσει στον τελικό και σας γινόταν η εξής ερώτηση: «Πόσες αποβολές δόθηκες στον ποδοσφαιρικό αγώνα Μπράντφορντ- Κρόουλι;» Τι θα απαντούσατε;

Μία; Δύο; Τρεις; Εεεε, τέσσερις;;;

Κι όμως καμία από τις παραπάνω απαντήσεις δεν θα ήταν σωστή αφού ο διαιτητής της αναμέτρησης, Λέιν Γουίλιαμσον έδειξε πέντε κόκκινες κάρτες.

Συγκεκριμένα, οι παίκτες της Μπράντφορντ, Άντριου Ντέιβις, Λουκ Όλιβερ και ο τερματοφύλακας της ομάδας Τζον ΜακΛάφλιν είδαν την κόκκινη κάρτα να... ξεπροβάλλει μπρος στα μάτια τους, ενώ για την φιλοξενούμενη ομάδα οι Πάμπλο Μιλς και Κλοντ Ντέιβις τιμωρήθηκαν με την ίδια ποινή.

Αυτό, δε, που αξίζει να σημειώσουμε, είναι ότι ο ρέφερι της αναμέτρησης, Λέιν Γουίλιαμσον, τους κάλεσε στα αποδυτήρια, αφού ήταν αδύνατο επί του αγωνιστικού χώρου να πάρει τις σωστές αποφάσεις.

Η Ομοσπονδία πλεόν κερευνά το βίντεο και αναμένεται να έρθει σε επικοινωνία με τους δύο συλλόγους ώστε να καταλάβει τα αίτια του συμβάντος και στη συνέχεια να πράξει αναλόγως.

Α! Για καθαρά τυπικούς λόγους να αναφέρουμε ότι το ματς έληξε με το σκορ να είναι 2-1 υπέρ της Κρόουλι.

Στην περίπτωση που θέλουμε να δούμε προηγούμενο περιστατικό με τόσες κόκκινες κάρτες, θα πρέπει να γυρίσουμε στο 2002, όπου στον αγώνα Σέφιλντ Γιουνάιτεντ - Γουέστ Μπρομ, οι πρώτοι τιμωρήθηκαν με χρηματικό πρόστιμο 10.000 λιρών, λόγω της επικίνδυνης και αντιαθλητικής συμπεριφοράς τριών ποδοσφαιριστών της!












-
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
(3) Άθικτοι / Intouchables
Των Ολιβιέ Νακάς, Ερίκ Τολεντανό. Δραματική, 2011, Γαλλία. Με τους: Φρανσουά Κλιζέ, Ομάρ Σι. 1 ώρα και 52 λεπτά.
Εισπρακτικό φαινόμενο στη Γαλλία, οι «Άθικτοι» βασίζονται σε πραγματική ιστορία. Ο τετραπληγικός Φιλίπ αποφασίζει κόντρα στις προβλέψεις να προσλάβει τον ζαμανφού, άπειρο Ντρις ως νοσηλευτή του, επιτρέποντάς του να αλλάξει δια παντός τη ζωή του. Μια φίλη δημοσιογράφος μου είπε πως είναι σαν το «Pretty Woman» με άντρες φίλους για πρωταγωνιστές - κι έχει πράγματι δίκιο. Από τη μία, ο εύπορος Φιλίπ πηγαίνει τον Ντρις στην όπερα, του δίνει να οδηγήσει το πανάκριβο αμάξι του, κάνουν ταξίδι με το προσωπικό τζετ του.



Από την άλλη, ως ένας Γάλλος Ζορμπάς, ο Ντρις μαθαίνει ξανά στον Φιλίπ πώς να απολαμβάνει τη ζωή, τις γυναίκες, τα κόλπα και κυρίως τον ίδιο του τον εαυτό. Ο ουρανός είναι καθαρός, τα προβλήματα και οι δυσκολίες ανώδυνες γρατζουνίτσες, ο έρωτας κατακτητής, το happy end αδιαπραγμάτευτο. Οι «Άθικτοι» βλέπονται πανεύκολα κι απροβλημάτιστα. (Και ξεχνιούνται εξίσου εύκολα).

(3) Εξωτικό ξενοδοχείο Μάριγκολντ / The best exotic Marigold Hotel
Του Τζον Μάντεν. Κομεντί, 2011, Μ. Βρετανία. Με τους: Τζούντι Ντεντς, Μάγκι Σμιθ, Μπιλ Νάι, Τομ Γουίλκινσον, Ντεβ Πατέλ. 2 ώρες και 4 λεπτά.
The best exotic Marigold Hotel



«Είμαι εργένισσα κατ’ επιλογήν. Απλά όχι της δικής μου», δηλώνει μια εκ των πρωταγωνιστών του «Εξωτικού ξενοδοχείου Μάριγκολντ», σηματοδοτώντας τον καυστικό και τσαχπίνικο τόνο του. Ένα «Love actually» για τη μέση ηλικία, η καινούρια ταινία του Τζον Μάντεν ακολουθεί 7 Βρετανούς που πηγαίνουν στην Ινδία για ξεχωριστούς λόγους ο καθένας και μένουν στο ίδιο, ετοιμόρροπο, χαριτωμένο ξενοδοχείο, το οποίο μανατζάρει ο Ντεβ Πατέλ από το «Slumdog Millionaire». Ξεκινώντας με μια σειρά από εκνευριστικά στερεότυπα, η ταινία σταδιακά μπαίνει σε ρυθμό και ζεσταίνεται, κυρίως λόγω των βετεράνων ηθοποιών της, οι οποίοι απολαμβάνουν τόσο τη συνθήκη όσο και τις ατάκες που έχουν στη διάθεσή τους. Όπως σε όλες τις ρομαντικές κομεντί, ξέρεις πάνω κάτω τι θα γίνει στο τέλος, αγνοείς τον συντηρητισμό στην καρδιά τους, εστιάζεις στη feelgood επιφάνεια, και αφήνεσαι στα αξιοθέατα της διαδρομής.

(3) 100
Του Γεράσιμου Ρήγα. Ντοκιμαντέρ, 2012, Ελλάδα. 1 ώρα.
Ο Γεράσιμος Ρήγας μπαίνει μέσα στο Κέντρο Επιχειρήσεων της Άμεσης Δράσης Αττικής και καταγράφει τις κλήσεις, τις απαντήσεις, τις ανταποκρίσεις και την προσπάθεια τόσο των αστυνομικών όσο και των πολιτών να συνεννοηθούν. Το σύμπαν είναι παράλογο στον πυρήνα του. Πώς γίνεται να βγάλεις άκρη όταν το αυτί στην άκρη του ακουστικού δεν ακούει; Όταν απουσιάζει η στοιχειώδης παιδεία και οι αστυνομικοί δεν ξέρουν βασική γεωγραφία της Αθήνας; Όταν κανείς δεν μπορεί να βρει το δίκιο του; Όπως έκανε και το “Θέμις” του Μάρκου Γκαστίν για τα δικαστήρια, το “100” στέκεται πολύ κοντά στο φορμά του ριάλιτι, προσφέροντας περισσότερο τροφή για κουτσομπολιό, αντί να τοποθετείται ως εφαλτήριος για προτάσεις/ενστάσεις/έρευνα. Η αλήθεια είναι όμως πως σε αντίθεση με το πρώτο, φανερώνει μεγαλύτερη παρατηρητικότητα και ευελιξία στο μοντάζ. Όπως και να’ χει, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον το ντοκιμαντέρ του Ρήγα, και καθηλώνει την προσοχή.

(1) Η Οργή των Τιτάνων / Wrath of the Titans
Του Τζόναθαν Λίμπεσμαν. Περιπέτεια, 2012, ΗΠΑ. Με τους: Σαμ Γουόρδινγκτον, Λίαμ Νίσον, Ρέιφ Φάινς, Έντγκαρ Ραμίρες, Ρόζαμουντ Πάικ, Μπιλ Νάι, Ντάνι Χιούστον. 1 ώρα και 39 λεπτά

Κακοφωνία, οπτική βαβούρα και τρικυμία εν κρανίω. “Η οργή των Τιτάνων” αποτελεί ένα από αυτά τα φτηνά δείγματα περιττής τρισδιάστατης μυθολογικής green screen φαντασίας. Για την ιστορία, ο ημίθεος Περσέας καλείται να σώσει τους θεούς - και την ανθρωπότητα - από τον “αναστημένο” Κρόνο. Μπλα μπλα μπλα, λίγα εφέ και δράση, μπλα μπλα μπλα, οι κοιλιακοί του Σαμ Γουόρδινγκτον, μπλα μπλα μπλα, η μπούκλα του Έντγκαρ Ραμίρες, ωχ, και ένα τέρας - τόσοι πολλοί καλοί ηθοποιοί τι κάνουν εδώ πέρα;

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
No more fear




ου Μουράντ Μπεν Τσέικ. Ντοκιμαντέρ, Τυνησία, 2011. 1 ώρα και 14 λεπτά
Μια από τις πρώτες καταγραφές της Τυνησιακής επανάστασης που πυροδότησε την Αραβική Άνοιξη, η οποία παρουσιάζει τη νοοτροπία και τον τρόπο σκέψης του Τυνησιακού λαού.

Η γυναίκα του πέμπτου / Woman in the fifth
Του Πάβελ Παβλικόφσκι. Θρίλερ, 2011, Γαλλία/Πολωνία/Μ.Βρετανία. Με τους: Ίθαν Χοκ, Κριστίν Σκοτ Τόμας. 1 ώρα και 25 λεπτά.




Θρίλερ μυστηρίου από τον σκηνοθέτη του υπέροχου «Καλοκαιριού του έρωτά μου», με τον Ίθαν Χοκ να εγκαθίσταται στο Παρίσι για να κερδίσει πίσω τη γυναίκα του, αλλά αντ’ αυτού να ερωτεύεται τη μυστηριώδη Κριστίν Σκοτ Τόμας. Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ντάγκλας Κένεντι.

Ο Ντίκενς στον κινηματογράφο
Με αφορμή τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Καρόλου Ντίκενς πραγματοποιείται το αφιέρωμα «Ο Ντίκενς στον κινηματογράφο» που διοργανώνει το Βρετανικό Συμβούλιο στην Ελλάδα σε συνεργασία με την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (29/3-3/4, Ταινιοθήκη & 5-8/4, Παύλος Ζάννας και Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης). 13 ταινίες από το 1913 έως το 2005, πέντε συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης, καλλιτέχνες, συγγραφείς, μεταφραστές και ακαδημαϊκοί, δημιουργούν ένα πλαίσιο μελέτης και κατανόησης της κληρονομιάς του μεγάλου Βρετανού συγγραφέα. Ανάμεσα στους συμμετέχοντες, και οι συνεπιμελητές του αφιερώματος στο BFI Έντριαν Γούτον (διευθυντής του Film London, μέλος της BAFTA και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου) και Μάικλ Ίτον (διακεκριμένος Βρετανός σεναριογράφος και συγγραφέας). Για το πρόγραμμα και άλλες λεπτομέρειες: www.tainiothiki.gr









-