Το σύστημα εξουσίας της Ελλάδας, μας πουλάει, μας προδίδει και στα «μεγάλα» εκτός από τα «μικρά», μας οδηγεί στο απόλυτο αδιέξοδο της αιχμαλωσίας μας στους Γερμανούς και τους Τούρκους.

Κανείς όλα αυτά τα χρόνια αλλά και ολόκληρη την τελευταία δεκαετία, δεν έχει ενδιαφερθεί για το θέμα των αποζημιώσεων της Γερμανίας, που σημαίνει κατά κύριο λόγο την αποπληρωμή του δικού της αναγκαστικού δανείου του Ράιχ, με τους τόκους που δικαιούται η Ελλάδα.

Ο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών Σαχινίδης, μίλησε για ένα αρχείο που θα έπρεπε να βρίσκεται σε κάποια ερμητική Διεύθυνση 25, του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Αλλά ο υπουργός δεν κατόρθωσε να μας ενημερώσει για το αν η Διεύθυνση λειτουργεί, δεν κατόρθωσε να ανακαλύψει το αρχείο, οι υπηρεσίες το ψάχνουν, μας διαβεβαίωσε ότι κανείς αρμόδιος από τους πολιτικούς προϊσταμένους ή τους υπηρεσιακούς παράγοντες δεν έχει ασχοληθεί με το ζήτημα για πάνω από μία δεκαετία.

Δεν θεωρούμε ότι είναι ευθύνη αποκλειστικά του Σαχινίδη το ζήτημα. Υπάρχει συλλογική ευθύνη για την κατάντια αυτή. Και συνεχίζουμε:

Η Τράπεζα της Ελλάδος δια του εκπροσώπου της δήλωσε ότι δεν διαθέτει τα πρωτογενή στοιχεία για να τοποθετηθεί στο ζήτημα και ότι κάποια χρονική στιγμή στο παρελθόν , αυτά είχαν μεταφερθεί στο υπουργείο Οικονομικών, όπου αγνοείται η τύχη τους. Εύλογο το ερώτημα . Εάν επισήμως η ΤτΕ δεν μπορεί να υπολογίσει το ύψος της αποπληρωμής των γερμανικών δανείων και των αποζημιώσεων για την καταστροφή των υποδομών της Ελλάδας στον Β’ Π.Π, πως δημοσιοποιείται η εκτίμηση της ότι αυτά φθάνουν στα 165 δις ευρώ και όχι για παράδειγμα στα περίπου 500 δις ευρώ, που τα υπολόγισαν οι υπηρεσίες των Ηλίσιων Πεδίων, επί ημερών μάλιστα Προεδρίας Σαρκοζί;

Αλλά και το υπουργείο Δικαιοσύνης δήλωσε παντελή άγνοια, μάλλον δικαιολογημένα, αφού περιορίζει τον δικό τους ρόλο στην συμμετοχή ένδικων μέσων, που φυσικά ποτέ δεν υπήρξαν από πλευράς Ελλάδας, απέναντι στη Γερμανία.

Όσο για το υπουργείο Εξωτερικών ο αρμόδιος υπουργός κ. Δήμας, δήλωσε ότι η Ελλάδα ποτέ δεν αποποιήθηκε, ούτε και με τα Μνημόνια, το δικαίωμα διεκδίκησης.

Και λοιπόν; Η Ελλάδα τεχνικά το 2009-2010 οδηγήθηκε στην Τρόικα και τα Μνημόνια, χάνοντας πέρα της αυτοδιοίκησης της και την εθνική της κυριαρχία . Ετέθη υπό Γερμανικό και Γαλλικό έλεγχο. Καταργήθηκε ολόκληρο το νομικό και εργασιακό της σύστημα. Κουρελοποιήθηκε το Σύνταγμα της. Με το Μνημόνιο 2 χάνει και τον έλεγχο επί των προϋπολογισμών και της οικονομικής της πολιτικής, μέχρι το δικαίωμα διαχείρισης του χρέους της και της κρατικής περιουσίας της. Διοικείται από κυβερνήσεις-μαριονέτες του Βερολίνου. Επανειλημμένα εντός και εκτός Κοινοβουλίου έχει τεθεί το ζήτημα της διεκδίκησης αποπληρωμής των γερμανικών χρεών. Και τώρα τι μας λένε;

Ότι κανείς από τους αρμόδιους από τότε που μπήκαμε στην ΟΝΕ, δεν έχει ασχοληθεί με το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων. Μας το λένε επισήμως και με απόλυτη σαφήνεια. Μάλλον λοιπόν απαντήθηκε το γιατί βρεθήκαμε εδώ , αλλά και γιατί κανείς δεν εξεγείρεται από τους κυβερνώντες στην κατεύθυνση που επίσης πάει η Ελλάδα, όπως πάλι με σαφήνεια εξήγησε η Τρόικα στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Είναι απλό: Δεν μας πούλησαν μια φορά, αλλά πολλές φορές τα προηγούμενα χρόνια . Και το χειρότερο ακόμη και σήμερα, που οδήγησαν την Ελλάδα και τους Έλληνες στην κόλαση, συνεχίζουν με πράξεις και παραλείψεις τους, να μας πουλάνε κάθε μέρα…