Ακούω συζητήσεις σε παρέες που πικραίνουν, διότι οι λέξεις που κρύβονται μέσα σε αυτές είναι λέξεις που κρύβουν πικρία, θυμό, απογοήτευση και μοναξιά, πολύ μοναξιά, τέτοια που σε κάνει να φοβάσαι, τους δώσαμε με την ψήφο μας και με την ανοχή μας το δικαίωμα να μπούνε μέσα στο σπίτι μας και να μας κλέψουν το μέλλον των παιδιών μας, του αφήσαμε να μπούνε στο μυαλό μας και να μας στερήσουν τα όνειρα, τους αφήσαμε να μας πάρουν και να μας διαγράψουν την μνήμη μας, αλλά δεν τους αφήσαμε ακόμα να μας πάρουν την ψυχή μας και όσο έχουμε ψυχή μπορούμε να βροντοφωνάξουμε, με φωνές χωρίς κομματικές κορώνες, έξω από την πατρίδα μας προδότες, τώρα.

Και πώς να μην νιώθουμε έτσι όταν όλοι γινόμαστε καθημερινά θεατές μιας παράστασης στο θέατρο του παραλόγου με πρωταγωνιστές αυτούς που κατέστρεψαν την Ελλάδα και σήμερα παρουσιάζονται ως ΣΩΤΗΡΕΣ.

Ανοίγουμε την τηλεόραση υποτίθεται για να ενημερωθούμε. Να ενημερωθούμε όμως από ποιους ; Από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης ; Συγνώμη Ενημέρωσης ήθελα να πω. Ναι μας ενημερώνουν γι’ αυτά που έχουν εντολή να μας ενημερώσουν, γι’ αυτά που θέλουν να μας ενημερώσουν έτσι ώστε να μας τρομοκρατούν από την μια και να μας καθησυχάζουν όσο τους βολεύει.
Πόσοι Έλληνες έμαθαν ότι στις 9 Μαρτίου η αρμόδια επιτροπή της Διεθνούς Ένωσης Συμφωνιών Ανταλλαγής και Παραγώγων (ISDA) αποφάσισε ομόφωνα, ότι στην Ελλάδα συνέβη πιστωτικό γεγονός, σε απλά ελληνικά μας χρεοκόπησαν;
Πόσοι έμαθαν ότι μετά από παρέμβαση χιλιάδων Ελλήνων προς το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ανοίγει επισήμως ο φάκελος που στείλαμε κατά των κυβερνήσεων ΓΑΠ και πάντων των συνεργατών των για να εξετάσει τις πράξεις των για εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας και γενοκτονίας εις βάρος του Ελληνικού Λαού ;
Και τόσα άλλα ακόμα…

Πλησιάζει όμως η ημέρα που ο λαός θα πρέπει να στείλει όλους αυτούς που κατέστρεψαν την Ελλάδα εκεί που τους πρέπει. Όλοι μας μέχρι σήμερα έχουμε μερίδιο ευθύνης, με πρώτη και καλύτερη εμένα που τόσα χρόνια βλακωδώς πίστευα σε κάποιες ιδέες, τους ψηφίζαμε, τους στηρίζαμε και ιδού τα αποτελέσματα. Αλλά ως εδώ, τώρα πια δεν θα υπάρχει δικαιολογία για κανέναν μας, μόνο όσοι πάσχουν από άνοια ή Αλτσχάϊμερ μπορούν να ψηφίσουν πάλι αυτούς που μας κατέστρεψαν .

Όταν έρθει εκείνη η Κυριακή πριν ξεκινήσεις για την κάλπη, στάσου για λίγο στον καθρέπτη και κοιτάξου καλά, σκέψου ένα παιδί, το δικό σου, ενός φίλου, ενός γείτονα και τότε θα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Όπως λέει σ’ έναν στίχο ο Λ. Παπαδόπουλος «Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα».

Κυριακή κοντή γιορτή λένε, και θα είναι γιορτή γιατί ο Έλληνας θα πει το δικό του

ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ.

ΝΑΙ στο δικαίωμα στη ζωή...

ΝΑΙ στο δικαίωμα της ελπίδας...

ΝΑΙ στο δικαίωμα να είμαι υπερήφανος Έλληνας...

ΝΑΙ στο δικαίωμα να έχουν τα παιδιά μας αύριο πατρίδα...

ΝΑΙ στο δικαίωμα να υπάρχει ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας !!!