Του Κώστα Παππά

Ο χρόνος είναι ένα σχετικό μέγεθος κατά τους επιστήμονες , αυτό το κομβικό μέγεθος για τη ζωή όλων μας φαίνεται ότι ταλαντώνεται όταν κάποιος-α ή μια κοινωνία περνάει μια κρίση , ταλαντώνεται σε τέτοιο σημείο ώστε να αισθανόμαστε ότι μετράει διαφορετικά. Αυτή η διαφορετικότητα στην αντίληψη του χρόνου σε καιρούς κρίσεις επηρρεάζει και τον χρονικό ορίζοντα μιας κρίσης, καθώς πιέζει μέσα από ατομικές ή συλλογικές αποφάσεις τις εξελίξεις.

Νομίζω λοιπόν ότι είμαστε σε ένα τέτοιο ιστορικό μεταίχμιο το οποίο θα φέρει πολύ γρήγορες και συγκλονιστικές μεταμορφώσεις και στο παγιωμένο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Δεν έχω καμία προφητική διάθεση ή αξίωση , αλλά αντιλαμβάνομαι όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω μας πως κάτι πρέπει να αλλάξει, γιατί η στασιμότητα σε εποχές κρίσεων αποτελεί από μόνη της μια άλλη κρίση η οποία ζει και μεγαλώνει μέσα στα όρια αυτής της ορατής καθημερινής , άθλιας πραγματικότητας.

Η στασιμότητα στην εποχή που είναι απολύτως αναγκαία η γέννηση του καινούργιου είναι απο μόνη της μια μέγγενη θανάτου. Θανάτου της οικονομικής αλλά και κοινωνικής ζωής του τόπου. Το ερώτημα όμως που μπαίνει μετά τις θλιβερές διαπιστώσεις είναι ποιό είναι αλήθεια το καινούριο, απο πού πηγάζει και αλήθεια μπορεί να μας βγάλει από την κρίση πιο γρήγορα.

Αλλά αλήθεια εδώ μπαίνει και ένα άλλο ερώτημα το ίδιο κομβικό με το προηγούμενο , πως βλέπουμε εμείς αυτό το καινούριο, σαν κάτι που απλώς θα προπαγανδίζει κατά του τραγικού μνημονίου ή σαν κάτι που θα δίνει εναλακτικές, πραγματοποιήσιμες άμεσα , ώστε αυτές οι εναλακτικές να αντικαταστήσουν εκ των πραγμάτων το μνημόνιο.

Εδώ μπαίνει σίγουρα η υποκειμενική ματιά του καθενός η οποία προσφέρει και μια πρόταση όχι όμως κατ' ανάγκη και λύση. Στο σημείο αυτό έρχεται η ευθύνη του πολιτικού προσωπικού μιας χώρας. Θα μπορέσουν οι εκλογικές διαδιακσίες των επομένων μηνών να φέρουν αυτή την καινούρια ματιά για τα πράγματα ; θα μπορέσεουν να κεφαλαιοποιήσουν ότι πιο γόνιμο μπορεί να προσφέρει η ελληνική κοινωνία; θα μπορέσουν να προλάβουν τον συνολικό, παγκόσμιο χρόνο που θα τρέχει χωρίς να κοιτάζει τις δική μας ατέλεια και αναποφασιστικότητα; Πολλά τα ερωτήματα και δύσκολα να τα απαντήσει κανείς πριν ο πραγματικός πολιτικός χρόνος συναντηθεί με την κοινωνική πραγματικότητα μιας λογικής πλειοψηφίας. Τότε νομίζω ότι θα μπορούμε να βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα για το μέλλον της χώρας.

Το μόνο βέβαιο φαίνεται πως θα είναι οι εναλασσόμενες εναλακτικές που θα μπαίνουν πλέον στο κάδρο ανα πολύ μικρά χρονικά διαστήματα, ίσως λοιπόν είναι η ώρα να δοκιμάσουμε και άλλες πολιτικές προτάσεις οι οποίες θα είναι πολύ μακριά από αυτό που το σύνολο του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα εκπροσωπεί μέχρι σήμερα, και μακάρι αυτή η δοκιμή να γίνει ειρηνικά και μέσα σε δημοκρατικές εκλογικές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...