(3) Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο / The snows of Kilimanjaro
Του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν. Δραματική κομεντί, 2011, Γαλλία. 1 ώρα και 30 λεπτά. Με τους: Αριάν Ασκαρίντ, Ζαν Πιερ Νταρουσέν, Ζεράρ Μεϊλάν
Σε αντίθεση με την εικόνα – και τη θερμοκρασία - στην οποία παραπέμπει ο εμπνευσμένος από ποίημα του Βίκτορ Ουγκό τίτλος της, η ταινία του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν είναι θερμότατη. Χρησιμοποιώντας, όπως συνήθως, τους αγαπημένους τους φίλους/ηθοποιούς, ο Γάλλος σκηνοθέτης στήνει μια ιστορία-φόρο τιμής στην καλοσύνη. Μετά τη συνταξιοδότηση του λιμενεργάτη-συνδικαλιστή Μισέλ, οι φίλοι και συγγενείς του κάνουν σε εκείνον και τη γυναίκα του δώρο χρήματα και εισιτήρια για ένα ταξίδι στην Αφρική. Μια νύχτα όμως δυο άντρες εισβάλλουν στο σπίτι τους και κλέβουν – γνωρίζοντας προφανώς την ύπαρξη των χρημάτων – το πολυπόθητο πακέτο.




(3) Elena
Του Αντρέι Ζβιαγκίντσεφ. Δραματική, 2011, Ρωσία. 1 ώρα και 49 λεπτά. Με τους: Ναντέζντα Μαρκίνα, Αντρέι Σμιρνόφ, Αλεξέι Ρόζιν



Ο σκηνοθέτης της – προσωπικά υπερ-αγαπημένης μου – «Επιστροφής», Αντρέι Σβιάγκιντσεφ επανέρχεται με μια δεξιοτεχνικά εκτελεσμένη ταινία, η οποία κέρδισε το Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» των Κανών. Η Ελένα προέρχεται από την εργατική τάξη, αλλά ο δεύτερος γάμος της την έφερε δίπλα σε έναν πλούσιο, αν και άκρως ορθολογιστή άντρα. Με το νου της στραμμένο ως επί το πλείστον στο ντάντεμα του άνεργου, αχάριστου γιου της (από τον πρώτο της σύζυγο), η Ελένα θα βρεθεί μπροστά σε ένα τρομερό δίλημμα όταν συνειδητοποιεί πως ο άντρας της σκοπεύει να περάσει όλη του την περιουσία στην – αποξενωμένη έως πρότινος – κόρη του. Βουτώντας στα θολά νερά της ηθικής (το σχέδιο που σκέφτεται η Ελένα είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενο), ο Σβιαγκίντσεφ παραδίδει μια μελέτη τόσο γύρω από την πλάνη των κοινωνικών αντιλήψεων περί κρίσης και αίσθησης του δικαίου, όσο και πάνω στο συνδυασμό διαφορετικών κινηματογραφικών ειδών και τον έλεγχο της ατμόσφαιρας. Οι γραμμές είναι αδιόρατες (γιατί η μίξη είναι τόσο μεθοδικά υπολογισμένη), αλλά η αίσθηση είναι σαφής: ο φόβος και η απειλή κυριαρχούν στην «Elena», σαν σε καλοκουρδισμένο θρίλερ. Κι ο Σβιάγκιντσεφ, σαν ψυχρός εκτελεστής, δε δείχνει κανένα έλεος. Μπρρρρ...


(2) Εκεί που χτυπά η καρδιά μου / This must be the place
Του Πάολο Σορεντίνο. Δραματική, 2011, Ιταλία/Γαλλία/Ιρλανδία. 1 ώρα και 58 λεπτά. Με τους: Σον Πεν, Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Τζαντ Χερς




Παράξενο, ιδιότροπο, γλυκό και αμήχανο είναι το καινούριο έργο του Πάολο Σορεντίνο («Il Divo»). Όπως δηλαδή και ο πρωταγωνιστής του, Σον Πεν, ο οποίος παραδίδει την πιο ακατανόητη ερμηνεία της καριέρας του στο ρόλο του Σαϊάν, ενός «συνταξιοδοτημένου» goth ροκ σταρ – ενός ενήλικα-παιδιού που φορά ακόμα το κουστούμι του Ρόμπερτ Σμιθ, μιλά σαν ποντικάκι, μένει στο Δουβλίνο και κουβαλά το βαλιτσάκι του όπου κι αν πηγαίνει. Όταν μαθαίνει πως ο πατέρας του είναι ετοιμοθάνατος πηγαίνει στην Αμερική – αρκετά αργά για να του μιλήσει, αλλά εγκαίρως ώστε να προλάβει να βρει εκ μέρους του τον Ναζί βασανιστή του. Επειδή ο Σορεντίνο είναι μεγάλος σκηνοθέτης, καταφέρνει ακόμα και με ένα ατσούμπαλο σενάριο που συνοχή δεν έχει, να δημιουργήσει σκηνές ανθρώπινες και ζεστές. Η τριβή που δημιουργείται όμως από την υπερ-προσπάθεια για εκκεντρικότητα, το αναποφάσιστο μεταξύ ανίας ή κατάθλιψης σούρσιμο του πρωταγωνιστή και την αδύναμη κατασκευή - και την πολύ χλιαρή κλιμάκωση - της «εκδικητικής» υπόθεσης, δυστυχώς δε δημιουργεί σπίθες, αλλά βραχυκύκλωμα. Ο αποπροσανατολισμός είναι διάχυτος και αισθητός – να’ναι καλά τα κάμεο από την Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, τον Ντέιβιντ Μπερν και τον Τζαντ Χερς. Κρίμα.

Παρουσιάσεις

Ο διάβολος μέσα της / The Devil Inside



Του Έιτορ Ντάλια. Θρίλερ, 2012, ΗΠΑ. 1 ώρα και 34 λεπτά. Με τους: Αμάντα Σέιφριντ, Γουές Μπέντλι, Ντάνιελ Σαντζάτα.
Η «αγγελική» Αμάντα Σέιφριντ πρωταγωνιστεί σε θρίλερ, υποδυόμενη μια κοπέλα, η οποία προσπαθεί να βρει τον άντρα που απήγαγε την αδερφή της, πιστεύοντας πως πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο από τον οποίο είχε καταφέρει να ξεφύγει η ίδια μερικά χρόνια πριν.



Μυστηριώδης εξαφάνιση / Gone