Η περιγραφή του δεύτερου στρατοπέδου δικαιολογείται απόλυτα από τα επιχειρήματα που προβάλλει κάποιος που τάσσεται υπέρ του ευρώ αν τον ρωτήσεις το λόγο της επιλογής του. Σου απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη, ότι εκτός ευρώ θα καταστραφούμε, διότι δεν θα έχουμε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα κλπ. Ειρήσθω εν παρόδω ότι στην επιχειρηματολογία εσχάτως έχει προστεθεί από τους «σοβαρούς» πατριώτες της νεοδεξιάς και ο εξ ανατολών κίνδυνος. Εν πάση περιπτώσει σου δίνει μια απάντηση βασισμένη σε μια αρνητική επιχειρηματολογία σε περίπτωση εξόδου και όχι σε μια θετική προοπτική σε περίπτωση παραμονής. Επιβεβαιώνεις δε τη διαπίστωση όταν του υποβάλλεις την υποθετική ερώτηση : «Στη δεδομένη οικονομική συγκυρία αν ήμασταν εκτός ευρωζώνης, θα ήθελες να ενταχθούμε;» Η απάντηση θα είναι ένα άμεσο και ξεκάθαρο «όχι».

Τα επιχειρήματα υπέρ της «ευρωπαϊκής πορείας» της χώρας προς την επίτευξη του στόχου των «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» έχουν περιπέσει σε πλήρη ανυποληψία. Το «ευρωπαϊκό όραμα» ως ο κύριος και μοναδικός στρατηγικός πολιτικός σκοπός των κρατών της Ευρώπης, έχει εκπνεύσει προ πολλού και μάλιστα όχι μόνο στην Ελλάδα. Η οικονομική κρίση το απογύμνωσε από τον ιδεολογικό του μανδύα και τις ελκυστικές πολιτικές αρχές του και το πρόβαλε έτσι όπως πραγματικά πλάστηκε από τους δημιουργούς του : ένα εγχείρημα για ένα νέο υπερεθνικό κράτος, που θα υποτάξει τους λαούς, με όπλο την οικονομική επιβολή, σε μια νέα τάξη πραγμάτων, μέσα στο πλαίσιο μιας αναγκαστικής οικονομικής και κοινωνικής παγκοσμιοποίησης.

Το τέλος του πολιτικού στόχου της Ευρώπης είναι και η αρχή του τέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκτός και αν κάποιος εχέφρων μπορεί να μας πείσει ότι είναι δυνατόν με τον φόβο και τον βούρδουλα οι λαοί της Ευρώπης θα συρθούν σε μια αμφίβολης βιωσιμότητας πολιτική ένωση.