Ξανθή Μακρή



Πόσο διαφέρει η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας από εκείνη της Αργεντινής μία δεκαετία πριν; Είναι η μόνη λύση η στάση πληρωμών και η επιστροφή στη δραχμή; «Χρεοκοπήστε τώρα», συμβουλεύει ο Αργεντινός πολιτικός αναλυτής και συγγραφέας Adrian Salbuchi, με άρθρο του στο Russia Today.

Εδώ στην Αργεντινή, καθώς παρακολουθούμε τα φριχτά πράγματα που συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα, μπορούμε μόνο να αναφωνήσουμε: «Ε, αυτό ακριβώς συνέβη στην Αργεντινή το 2001 και το 2002...!».

Μία δεκαετία πριν και η Αργεντινή επίσης πέρασε μια συστημική κατάρρευση εξαιτίας του εξωτερικού της χρέους, που είχε ως αποτέλεσμα κοινωνική αναταραχή, ταλαιπωρία των εργαζομένων, ξεσηκωμό και συγκρούσεις με την αστυνομία.

Μερικούς μήνες πριν η Αργεντινή «εκραγεί», ο τότε πρόεδρος Fernando de la Rúa –ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί υπό το βάρος της κρίσης του 2001 κάλεσε στη θέση του υπουργού Οικονομικών τον διαβόητο φίλο των τραπεζών, μέλος της Τριμερούς Επιτροπής (Trilateral Commission - πανίσχυρο λόμπι επιχειρηματιών, τραπεζιτών και πολιτικών) και προστατευόμενο του συστήματος Rockefeller/Soros/Rhodes, Domingo Cavallo.

Ο Cavallo ήταν ο φρικτός αρχιτέκτονας της πολιτικής και οικονομικής υποταγής της Αργεντινής στις ΗΠΑ και τη Βρετανία, όταν ήταν υπουργός Οικονομικών και υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης του Carlos Menem τη δεκαετία του ΄90.

Ο Menem και ο Cavallo είναι οι κυρίως υπεύθυνοι για την υπογραφή από την Αργεντινή μιας επίσημης Συνθήκης Παράδοσης σε ΗΠΑ και Βρετανία μετά τον τον πόλεμο των νησιών Falklands το 1982, ανοίγοντας την οικονομία μας στις απεριόριστες ιδιωτικοποιήσεις, στην απελευθέρωση και στην υπερβολική υπερχρέωση στο αμερικανικό δολάριο, σχεδόν τριπλασιάζοντας το εξωτερικό χρέος μέσα σε λίγα χρόνια.

Το σχέδιο αυτό προετοίμασε την Αργεντινή για την προγραμματισμένη αποδυνάμωση, την κατάληψη από τους τραπεζίτες και την κατάρρευση, έτσι ώστε ένας νέος κύκλος αποδυνάμωσης-κατάληψης-κατάρρευσης να μπορεί να ξεκινήσει. Το 2001, ο Cavallo επέστρεψε για να ολοκληρώσει το έργο του...

Κατά τη διάρκεια εκείνου του ζεστού καλοκαιριού του Δεκεμβρίου του 2001, πιστή στο λατινικό της ταμπεραμέντο, η Αργεντινή είχε μέχρι και τέσσερις διαφορετικούς προέδρους (ναι, 4) σε μόλις μία εβδομάδα. Ένας από αυτούς, ο Adolfo Rodriguez Sáa, ο οποίος άντεξε μόνο τρεις ημέρες, έκανε τουλάχιστον ένα πράγμα σωστό, έστω και αν το έκανε με λάθος τρόπο: Κήρυξε στάση πληρωμών για το εξωτερικό χρέος της Αργεντινής.

Οι πύλες της κολάσεως άνοιξαν! Οι διεθνείς τραπεζίτες και το ΔΝΤ έκαναν ότι μπορούσαν για να «σπάσουν τη ραχοκοκαλιά» της Αργεντινής: ειδήμονες σε διεθνή ΜΜΕ προέβλεπαν όλων των ειδών τις καταστροφές. Η χρεοκοπία σήμαινε πως η Αργεντινή θα έπρεπε να υποφέρει μόνη της τον πόνο και την αγωνία, ευρισκόμενη έξω από τη «διεθνή οικονομική κοινότητα».

«Δεν είσαι το αφεντικό μου!»

Όμως όσο άσχημα και αν ήταν, ήταν πολύ καλύτερα χωρίς τη «βοήθεια» των τραπεζιτών, του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ και του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών. Καλύτερα να ξεκαθαρίζεις τα προβλήματα μόνος σου, παρά να έχεις παρασιτικά όρνεα – τραπεζίτες να ξεσκίζουν τη σάρκα από το σώμα της χώρας σου που βρίσκεται σε κοινωνική και οικονομική αποσύνθεση.

Και πόσο άσχημα έγιναν τα πράγματα το 2002; Το ΑΕΠ έπεσε κατά 40%, η ανεργία ανήλθε στο 30%, το 50% του πληθυσμού έπεσε κάτω από το όριο της φτώχειας. Δραματική, σχεδόν εν μια νυκτί, υποτίμηση από το ένα πέσο προς ένα δολάριο, στα τέσσερα πέσος το δολάριο (στη συνέχεια έφτασε το 3:1). Αν είχες τραπεζικό λογαριασμό σε αμερικάνικα δολάρια, η κυβέρνηση σε ανάγκαζε να τα ανταλλάξεις σε πέσος με ισοτιμία 1,40 πέσος προς 1 δολάριο.

Τι έκανε λάθος η κυβέρνηση της Αργεντινής; Στους μήνες που ακολούθησαν την οικονομική κατάρρευση, υπέκυψε στις εντολές για μέτρα και τις συνταγές των τραπεζιτών και του ΔΝΤ, οι οποίες ήταν στην ουσία η αιτία για την κατάρρευση. Η Αργεντινή δανειζόταν πολύ περισσότερα από όσα μπορούσε να ξεπληρώσει... Και οι τραπεζίτες το γνώριζαν!

Οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν συνέχισαν να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των τραπεζιτών μεταθέτοντας το χρέος σε βάθος 30 και 40 ετών, συσσωρεύοντας υψηλούς τόκους, και το 2006 ξεπλήρωσαν ολόκληρο το χρέος στο ΔΝΤ – σχεδόν δέκα δισεκατομμύρια δολάρια σε μετρητά.

Τα ίδια όρνεα περικυκλώνουν την Ελλάδα

Σήμερα, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια παρόμοια δύσκολη απόφαση. Είτε κρατά την κυριαρχία της, ή παραδίδεται στο «Όρνεο Τρόικα» -την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Κομισιόν και το ΔΝΤ- που εργάζεται για τους τραπεζίτες και όχι για τον λαό.

Χωρίς να αποτελεί έκπληξη, σήμερα βρίσκουμε στην Ελλάδα επίσης έναν άνθρωπο της Trilateral Commission και του συστήματος Rockefeller/Rothschild στο τιμόνι της χώρας: Ο Λουκάς Παπαδήμος που κάνει ό,τι έκαναν και στην Αργεντινή το 2001 - 2002.

Η Αργεντινή όχι μόνο υπέφερε τον Cavallo, αλλά και ο ίδιος ο πρόεδρος De la Rúa ήταν συνιδρυτής του εγχώριου λόμπι CARI – του Αργεντίνικου Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων- τοπικό παράρτημα του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων της Νέας Υόρκης, το οποίο σχετίζεται με την Trilateral και τη μαφία της Bilderberg.

Η Ελλάδα σήμερα πρέπει να κάνει αυτό που έκανε η Αργεντινή πριν από μια δεκαετία. Καλύτερα να υποφέρετε τον πόνο και την δοκιμασία, ξεκαθαρίζοντας μόνοι σας το χάος που δημιούργησαν οι πολιτικοί σας σε συνεννόηση με τους διεθνείς τραπεζίτες, κρατώντας όποιο ίχνος εθνικής κυριαρχίας εξακολουθείτε να έχετε, παρά να αφήσετε τους τραπεζίτες – όρνεα που εδρεύουν στη Φρανκφούρτη, τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, να αποφασίσουν το μέλλον σας.
Ή νομίζετε πως είναι απλά κακή τύχη, κακή εκτίμηση και σύμπτωση ότι οι χώρες –όπως η Ελλάδα, η Αργεντινή, η Ισπανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Βραζιλία, το Μεξικό, η Ισλανδία, η Ιρλανδία, η Ρωσία, η Μαλαισία, η Ουκρανία, η Ινδονησία, η Νότιος Κορέα, η Ταϊλάνδη, η Γαλλία, ακόμη και οι ΗΠΑ και η Βρετανία- δανείζονται πάντα πολλά από τους τραπεζίτες και μετά «ανακαλύπτουν» ότι δεν μπορούν να τα ξεπληρώσουν και, συμμετρικά, οι ίδιοι τραπεζίτες - CitiCorp, HSBC, Deutsche, Commerz, BNP, Goldman Sachs, Bank of America, JPMorganChase, BBVA- δανείζουν πολλά σε χώρες για να «ανακαλύψουν» στη συνέχεια πως δεν μπορούν να τα εισπράξουν;

Όχι! Είναι ο δρόμος που οδηγεί στη Σμαραγδένια Πόλη της «αναδιάρθρωσης χρέους», της «επαναχρηματοδότησης χρέους» και των swaps που διογκώνουν το εξωτερικό χρέος και το επεκτείνουν σε ορίζοντα 20, 40 ή περισσότερων ετών. Αυτό εγγυάται απίστευτα μεγάλα κέρδη από επιτόκια για τους μεγαλοτραπεζίτες και για όλους αυτούς του καλούς πολιτικούς, βαρόνους των ΜΜΕ και τους χρηματιστές, χωρίς τους οποίους κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δυνατό.

Αυτό είναι ένα Μοντέλο. Πρέπει να είναι συνέχεια ενεργό... Καθώς αυτή η τερατώδης μηχανή προχωρά μπροστά, τσαλαπατά τελείως, συντρίβει, καταστρέφει, εξαφανίζει ανθρώπους, εργαζόμενους, υπηρεσίες υγείας, συντάξεις, την παιδεία, την εθνική ασφάλεια και οτιδήποτε ανθρώπινο βρίσκεται στο δρόμο της. Χρησιμοποιείται από παρασιτικούς τοκογλύφους τεχνοκράτες και δεν την ενδιαφέρει τι καταστρέφει γιατί δεν έχει ήθος. Ούτε χριστιανικό, ούτε μουσουλμανικό, ούτε βουδιστικό ήθος. Λατρεύει μόνο το άπληστο χρυσό είδωλο από χρήματα, χρήματα και περισσότερα χρήματα. Αυτή είναι η δουλεία της ισχύς των χρημάτων του 21ο αιώνα.

Τρεις γενιές Αργεντινών είδαν τις ελπίδες τους και τα όνειρά τους να συντρίβονται από αυτό το Τέρας-Μηχανή, υποφέροντας τις κακουχίες, τα βάσανα και τους εξευτελισμούς που έρχονται όταν οι χώρες εγκαταλείπουν την κυριαρχία τους.

Φέρτε πίσω τη Δραχμή!

Λοιπόν, Ελλάδα: Απλά κηρύξτε στάση πληρωμών στο εξωτερικό σας χρέος! Απλά επιστρέψτε στη Δραχμή! Απλά πείτε «Όχι ευχαριστώ» στους Γερμανούς τραπεζίτες και στα αρπακτικά της Τρόικα. Πείτε «Όχι» στον δικό σας πρόεδρο της Trilateral.

Έτσι θα θέσετε ένα ισχυρό προηγούμενο για τους ευρωπαίους γείτονές σας. Όπως για την Ισπανία, που υποφέρει τώρα για παρόμοιους λόγους. Όπως για την Ιταλία, με τον δικό της πρωθυπουργό της Trilateral, Mario Monti (ο οποίος είναι επίσης και πρόεδρος της ευρωπαϊκής Trilateral).

Η Ελλάδα, το λίκνο της Δημοκρατίας, μπορεί να διδάξει στον κόσμο ένα μάθημα αληθινής Δημοκρατίας, πετώντας έξω από τη χώρα τα παράσιτα, γεγονός που παρ΄ ελπίδα μπορεί να προκαλέσει το πέταγμά τους έξω από την Ευρώπη, και κάποια μέρα από την παγκόσμια οικονομία.

Γιατί αυτό που η Ελλάδα, η Αργεντινή, η Ιταλία και η Ισπανία περνούν τώρα δεν είναι αληθινή Δημοκρατία, αλλά μάλλον μια διαστρεβλωμένη μίμησή της η οποία συστηματικά δίνει τον έλεγχο στα παγκόσμια αφεντικά της Trilateral, της Bilderberg και της διεθνούς τραπεζικής κυριαρχίας. Αυτοί διοικούν το «παιχνίδι δημοκρατίας» όπου όλες οι χώρες καταλήγουν να έχουν την «καλύτερη δημοκρατία που μπορούν να αγοράσουν τα λεφτά»... κάτι το οποίο δεν είναι Δημοκρατία…

Τα μεγαθήρια της οικονομικής ισχύος επελαύνουν με πλήρη ταχύτητα εναντίον όλων μας. Εάν η Ελλάδα καταρρεύσει, ποιος θα είναι ο επόμενος; Η Ισπανία; Η Ιταλία; Η Πορτογαλία; Η Αργεντινή; (ξανά;)

Οπότε, τι θα γίνει εάν η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή σηματοδοτήσει το τέλος του ευρώ; Αφήστε την Ιταλία να γυρίσει πίσω στην λιρέτα, την Ισπανία στην πεσέτα, την Πορτογαλία στο εσκούντο…! Ένα εθνικό νόμισμα είναι το κλειδί στην εθνική κυριαρχία.

Όλες οι κυβερνήσεις πρέπει να καταλάβουν ότι είτε κυβερνάς για τον λαό ενάντια στους τραπεζίτες, είτε για τους τραπεζίτες ενάντια στον λαό.

-

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...