Θεωρώ εθνική τη στάση του Καραϊσκάκη όταν, κατά τον αγώνα της εθνικής παλιγγενεσίας, αποφάσισε να παραδώσει το καπετανλίκι των Αγράφων για να αποφύγει εμφύλια μάχη.
Θεωρώ εθνική την απάντηση του Μακρυγιάννη όταν του πρότειναν χίλια γρόσια μισθό για να ενταχθεί σε φατρία: «Πενήντα χιλιάδες να μου δώσετε, κρέας δια εμφύλιον πόλεμον δεν πουλώ».

Θεωρώ αντεθνική τη δολοφονία του Καποδίστρια από τους κοτζαμπάσηδες γιατί ήθελαν να διατηρήσουν τα προνόμια που είχαν από τους Τούρκους και βύθισαν τη χώρα στο χάος όπου κόμματα και οπλαρχηγοί με τους στρατούς τους λεηλατούσαν το λαό, ώσπου οι «προστάτιδες δυνάμεις» μας επέβαλλαν το Βαυαρό βασιλιά Όθωνα.

Θεωρώ αντεθνική τη στάση των μοναρχικών το 1922. Ενώ τα στρατεύματά μας ήταν στη Μικρά Ασία, απαιτούσαν εκλογές με το σύνθημα να γυρίσει πίσω ο στρατός μας με το σύνθημα «οίκαδε», και όταν ήρθαν στην εξουσία, έκαναν το αντίθετο, άλλαξαν συμμάχους και έστειλαν τον αποδυναμωμένο στρατό μας στην Άγκυρα φέρνοντας τον όλεθρο και την εθνική καταστροφή.

Θεωρώ εθνικό το ΟΧΙ του Μεταξά στον άξονα και εθνικό το γράμμα του ηγέτη του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη με το οποίο καλούσε, μέσα από τα μπουντρούμια της δικτατορίας, τον λαό να πολεμήσει κάτω από την διεύθυνση του Μεταξά.

Σήμερα, την εποχή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, που η χώρα βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού, το εθνικό κρίνεται από το αν προσπαθούμε να τη σώσουμε ή την σπρώχνουμε να γκρεμιστεί.

Εθνικό σήμερα είναι να μην γίνουμε το σκουπίδι των αγορών, το θύμα των δανειστών και να μην απομονωθούμε γιατί θα είμαστε πολύ πιο ευάλωτοι.
Εθνικό είναι να μείνουμε στην Ευρώπη με την πλούσια επαναστατική παράδοση και μαζί με τους λαούς της να πολεμήσουμε την εξουσία των δανειστών και των αγορών. Όλοι μαζί θα είμαστε πολύ πιο δυνατοί.

Εθνικό είναι να κλείσουμε τα αυτιά μας στο λαϊκισμό.
Εθνικό σήμερα είναι να βάλουμε το εμείς πάνω από το εγώ. Να αγαπήσουμε ξανά την πατρίδα μας και να αλλάξουμε τη μοίρα της.
Εθνικό είναι να μην καταστρέφουμε τη χώρα μας, να μην χτίζουμε αυθαίρετα και να προστατεύουμε το περιβάλλον.

Εθνικό είναι να πάψουμε να πυρπολούμε και να λεηλατούμε τις πόλεις μας. Η κουλτούρα της καταστροφής δεν είναι επανάσταση, ανοίγει το δρόμο στο φασισμό.
Εθνικό είναι να απαιτήσουμε την ΚΑΘΑΡΣΗ. Την τιμωρία των πολιτικών που λήστεψαν τη χώρα και τη διαλεύκανση όλων των σκανδάλων.
Εθνικό είναι να τσακίσουμε τη διαφθορά (και την ασυλία της) στο δημόσιο βίο.
Εθνικό είναι να καταγγέλλουμε τον διεφθαρμένο και όχι να γινόμαστε συνένοχοί του.
Εθνικό είναι να πληρώνουμε όλοι τους φόρους μας.
Εθνικό είναι να πληρώσουν οι πλούσιοι αυτό που τους αναλογεί και κάτι παραπάνω.
Εθνικό είναι να δείξουμε αλληλεγγύη στους αδύναμους.
Εθνικό είναι να αντιμετωπίσουμε την λαθρομετανάστευση χωρίς να γίνουμε ρατσιστές.
Εθνικό είναι να υπερασπίσουμε τη δημοκρατία, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη.
Εθνικό είναι να εμπνεόμαστε από τον Σωκράτη.
Εθνικό είναι να μελετάμε τον Καρλ Μαρξ.
Εθνικό είναι ο Σολωμός, ο Παπαδιαμάντης και ο καρμπονάρος Ανδρέας Κάλβος.
Εθνικό είναι ο Καζαντζίδης, ο Χατζηχρήστος, ο Βέγγος, ο Αυλωνίτης και η Βασιλειάδου.
Εθνικό είναι να διδαχτούμε από το μεγαλύτερο επίτευγμα του ανθρώπινου πνεύματος, την τραγωδία. Να παραδεχτούμε ότι παραδοθήκαμε στη λατρεία του χρήματος και τον ψεύτικο πλουτισμό.
Εθνικό είναι να δούμε τα δικά μας λάθη και να τα διορθώσουμε.
Εθνικό είναι να αφήσουμε τα μεγάλα λόγια και να αρχίσουμε τα μεγάλα έργα.
Εθνικό είναι να αναζητήσουμε «τα δίκαια και τα ανεκτίμητα εύγε».
Εθνικό είναι να (τους) δείξουμε ποιοι είμαστε.
Εθνικό είναι να ξυπνήσουμε από τον καταναλωτικό λήθαργο.
Εθνικό είναι να είμαστε, όχι να έχουμε!
Εθνικό σήμερα είναι η παγκόσμια επανάσταση!

*Ο Γιώργος Κοτανίδης είναι ηθοποιός και συγγραφέας, το βιβλίο του «Όλοι μαζί, τώρα!» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.