45 χρόνια από την Χούντα των Συνταγματαρχών
Η Ελλάδα στο «γύψο» για 7 χρόνια
Πέρασαν 45 χρόνια, από το πρωινό της 21ης Απριλίου 1967, τότε που μια ομάδα επίορκων αξιωματικών, αποφάσισαν να «σώσουν» την Ελλάδα, βάζοντας τη χώρα και τους Έλληνες στο γύψο, για επτά χρόνια.
Στη διάρκεια του στρατιωτικού καθεστώτος, σχηματίστηκαν τέσσερις κυβερνήσεις. Η τελευταία, υπό τον Ανδρουτσόπουλο, μη αντέχοντας το βάρος της προδοσίας της Κύπρου, παρέδωσε την εξουσία στους πολιτικούς που σχημάτισαν κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Το πραξικόπημα, εκδηλώθηκε τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου, λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης Κανελλόπουλου, που κυριολεκτικά … «πιάστηκε» στον ύπνο.
Η επιτυχία της «τριανδρίας» (Παπαδόπουλου, Παττακού και Μακαρέζου), οφείλεται όχι μόνο στο συνωμοτικό σχέδιο που εφάρμοσαν με κάθε λεπτομέρεια, αλλά και στο γεγονός πως είχαν καταφέρει να τοποθετήσουν μυημένα πρόσωπα, σε νευραλγικές θέσεις του στρατεύματος, όπως επίσης πως την εποχή εκείνη μέσα στην Αθήνα έδρευαν μεγάλες μάχιμες μονάδες.
Ο αιφνιδιασμός ήταν πλήρης και στις 3:30 τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου το στρατιωτικό κίνημα είχε πετύχει πλήρως το στόχο του. Άρματα κυκλοφορούν στο κέντρο της πρωτεύουσας, εμβατήρια να ακούγονται στο ραδιόφωνο, όπως και το πρώτο «διάγγελμα» του Γεωργίου Παπαδόπουλου.
Αμέσως μετά την ανατολή του ηλίου, η ηγεσία της χούντας επισκέφθηκε στο Τατόι, τον τότε βασιλέα Κωνσταντίνο, ζητώντας του να ορκίσει την κυβέρνησή τους. Ο Κωνσταντίνος αν και αρχικά φέρεται να αρνήθηκε, τελικά συμβιβάστηκε μαζί τους «για να μην χυθεί αίμα ελληνικό» όπως δήλωσε αργότερα. Πρώτος πρωθυπουργός, ορκίστηκε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνος Κόλλιας, που περισσότερο διακοσμητικό ρόλο είχε, αφού ουσιαστικά κυβερνούσε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Εκτός από πολιτικούς, συνελήφθησαν την ίδια μέρα και πολίτες αριστερών (κυρίως) φρονημάτων, ενώ ανοίγουν και πάλι τα ξερονήσια, στα οποία αποστέλλονται χιλιάδες πολιτικών κρατουμένων.
«Μην ξεχνάτε όμως, κύριοι, ότι ευρισκόμεθα προ ενός ασθενούς, τον οποίον έχομεν επί της χειρουργικής κλίνης, και τον οποίον εάν ο χειρουργός δεν προσδέση κατά την διάρκειαν της εγχειρήσεως διά της ναρκώσεως επί της χειρουργικής κλίνης, υπάρχει πιθανότης αντί της εγχειρήσεως να του χαρίσει την αποκατάστασιν της υγείας, να τον οδηγήση εις θάνατον» θα δηλώσει στην πρώτη συνέντευξή του προς τους δημοσιογράφους του ελληνικού και ξένου Τύπου, στις 27 Απριλίου 1967, ο «χειρούργος» Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Η Ελλάδα θα μπεί στο «χειρουργείο» για 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες έως ότου η τραγωδία της Κύπρου, με το εγκληματικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, να βάλει τέλος στην «εθνοσωτήρια επανάσταση». Παρά τους ανεπτυγμένους οικονομικούς δείκτες της επταετίας, η κατάργηση των στοιχειωδών ελευθεριών, οι φυλακές, οι εξορίες και τα βασανιστήρια, οι πολιτικές δολοφονίες και η κατοχή του 37% της Κύπρου, καταγράφουν τη Χούντα των Συνταγματαρχών ως μία από τις μελανότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Δείτε το ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη «Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974». Ένα ντοκουμέντο που με πολύτιμο αρχειακό υλικό· από την κηδεία των Γεωργίου Παπανδρέου και Γιώργου Σεφέρη ως τις δίκες του Αλέκου Παναγούλη και άλλων αγωνιστών κατά της δικτατορίας των Συνταγματαρχών.
Στη διάρκεια του στρατιωτικού καθεστώτος, σχηματίστηκαν τέσσερις κυβερνήσεις. Η τελευταία, υπό τον Ανδρουτσόπουλο, μη αντέχοντας το βάρος της προδοσίας της Κύπρου, παρέδωσε την εξουσία στους πολιτικούς που σχημάτισαν κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Το πραξικόπημα, εκδηλώθηκε τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου, λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης Κανελλόπουλου, που κυριολεκτικά … «πιάστηκε» στον ύπνο.
Η επιτυχία της «τριανδρίας» (Παπαδόπουλου, Παττακού και Μακαρέζου), οφείλεται όχι μόνο στο συνωμοτικό σχέδιο που εφάρμοσαν με κάθε λεπτομέρεια, αλλά και στο γεγονός πως είχαν καταφέρει να τοποθετήσουν μυημένα πρόσωπα, σε νευραλγικές θέσεις του στρατεύματος, όπως επίσης πως την εποχή εκείνη μέσα στην Αθήνα έδρευαν μεγάλες μάχιμες μονάδες.
Ο αιφνιδιασμός ήταν πλήρης και στις 3:30 τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου το στρατιωτικό κίνημα είχε πετύχει πλήρως το στόχο του. Άρματα κυκλοφορούν στο κέντρο της πρωτεύουσας, εμβατήρια να ακούγονται στο ραδιόφωνο, όπως και το πρώτο «διάγγελμα» του Γεωργίου Παπαδόπουλου.
Αμέσως μετά την ανατολή του ηλίου, η ηγεσία της χούντας επισκέφθηκε στο Τατόι, τον τότε βασιλέα Κωνσταντίνο, ζητώντας του να ορκίσει την κυβέρνησή τους. Ο Κωνσταντίνος αν και αρχικά φέρεται να αρνήθηκε, τελικά συμβιβάστηκε μαζί τους «για να μην χυθεί αίμα ελληνικό» όπως δήλωσε αργότερα. Πρώτος πρωθυπουργός, ορκίστηκε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνος Κόλλιας, που περισσότερο διακοσμητικό ρόλο είχε, αφού ουσιαστικά κυβερνούσε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Εκτός από πολιτικούς, συνελήφθησαν την ίδια μέρα και πολίτες αριστερών (κυρίως) φρονημάτων, ενώ ανοίγουν και πάλι τα ξερονήσια, στα οποία αποστέλλονται χιλιάδες πολιτικών κρατουμένων.
«Μην ξεχνάτε όμως, κύριοι, ότι ευρισκόμεθα προ ενός ασθενούς, τον οποίον έχομεν επί της χειρουργικής κλίνης, και τον οποίον εάν ο χειρουργός δεν προσδέση κατά την διάρκειαν της εγχειρήσεως διά της ναρκώσεως επί της χειρουργικής κλίνης, υπάρχει πιθανότης αντί της εγχειρήσεως να του χαρίσει την αποκατάστασιν της υγείας, να τον οδηγήση εις θάνατον» θα δηλώσει στην πρώτη συνέντευξή του προς τους δημοσιογράφους του ελληνικού και ξένου Τύπου, στις 27 Απριλίου 1967, ο «χειρούργος» Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Η Ελλάδα θα μπεί στο «χειρουργείο» για 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες έως ότου η τραγωδία της Κύπρου, με το εγκληματικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, να βάλει τέλος στην «εθνοσωτήρια επανάσταση». Παρά τους ανεπτυγμένους οικονομικούς δείκτες της επταετίας, η κατάργηση των στοιχειωδών ελευθεριών, οι φυλακές, οι εξορίες και τα βασανιστήρια, οι πολιτικές δολοφονίες και η κατοχή του 37% της Κύπρου, καταγράφουν τη Χούντα των Συνταγματαρχών ως μία από τις μελανότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Δείτε το ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη «Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974». Ένα ντοκουμέντο που με πολύτιμο αρχειακό υλικό· από την κηδεία των Γεωργίου Παπανδρέου και Γιώργου Σεφέρη ως τις δίκες του Αλέκου Παναγούλη και άλλων αγωνιστών κατά της δικτατορίας των Συνταγματαρχών.