Η «φυλή» των πολιτικών γεννήθηκε στην Ελλάδα αλλά δεν ζει σ’ αυτή τη χώρα. Βρίσκεται άλλου, κινείται σε άλλη διάσταση και έχει μείνει στο παρελθόν. Ξεπεράστηκε από τις εξελίξεις, δυσκολεύεται να καταλάβει πόσα άλλαξαν τα δύο τελευταία χρόνια και ποια είναι σήμερα η οικονομική και κοινωνική κατάσταση. Ετοιμάζεται να πάει στις κάλπες χωρίς να έχει αντιληφθεί ότι βρίσκεται μπροστά στο απόλυτο αδιέξοδο. Μια σειρά από παραδείγματα αποδεικνύουν πως τις τελευταίες ημέρες οι πολίτες είναι θεατές στο θέατρο του πολιτικού παραλόγου.

Πρώτον, σε μια εποχή όπου οι πολίτες μετρούν και το τελευταίο ευρώ, όταν χιλιάδες συμπολίτες μας ψάχνουν τα σκουπίδια, όταν οι συντάξεις περικόπτονται και οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο, τα κόμματα ψήφισαν για τον εαυτό τους ένα γενναίο προεκλογικό μπόνους της τάξης των 40 εκατ ευρώ. Για ποιον λόγο; Η μόνη δαπάνη που μπορεί να γίνει αποδεκτή είναι οι μισθοί των επαγγελματικά απασχολουμένων στα κομματικά γραφεία και οι λειτουργικές δαπάνες. Δεν χρειαζόμαστε ούτε συγκεντρώσεις, ούτε πλύση εγκεφάλου για να καταλάβουμε ότι απέτυχαν.

Δεύτερον, επιχείρησαν με πομπώδεις μεν, αλλά ανούσιες έως προσβλητικές δηλώσεις να υποβαθμίσουν και να ακυρώσουν τη σημασία της αυτοκτονίας ενός συνταξιούχου μπροστά στη Βουλή. Προφανώς αισθάνονται πως το θέμα τούς αφορά άμεσα και το σημείωμα που άφησε πίσω του ο αυτόχειρας το υπογραμμίζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Θέλουν όμως να ξεχάσουν ότι πρόκειται για συμβολική αυτοκτονία υψηλής πολιτικής σημασίας. Μόνο και μόνο η ανακοίνωση του ΔΝΤ αποκαθιστά τα πράγματα.

Τρίτον, για μια ακόμη φορά επιδίδονται στο γνωστό αίσχος της τροπολογίας. Ρουσφέτια της εκλογικής πελατείας, τοπικιστικές διευθετήσεις, συντεχνιακές ρυθμίσεις για να εξασφαλίσουν τη μίζερη επανεκλογή τους. Η φαυλότητα κάνει πάρτι στην αίθουσα του Κοινοβουλίου λίγο πριν στηθούν ξανά οι κάλπες.

Τέταρτον, αυτοί που μας οδήγησαν ως εδώ θέλουν να μας σώσουν! Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχαν πάει σπίτια τους, μπορεί και στη φυλακή! Εδώ ζητούν την ψήφο μας χωρίς καν να παρουσιάσουν ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση. Οι μεν κρύβουν την πραγματικότητα που θα αντιμετωπίσουμε από τον Ιούνιο. Οι δε θέλουν ισχυρή παρουσία όχι για να κυβερνήσουν, αλλά για να κάνουν αντιπολίτευση. Σωστό, μόνο που η χώρα χρειάζεται σήμερα κυβέρνηση που «ξέρει και μπορεί» να διαχειριστεί την κρίση και μετά αντιπολίτευση.

Τα παραταξιακά προσκλητήρια των πολιτικών αρχηγών για «συστράτευση» μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν. Τα κόμματα αδυνατούν να πάνε μπροστά, δεν έχουν ερείσματα στην κοινωνία, δεν βρίσκουν στελέχη, δεν μπορούν να εμπνεύσουν και στρέφονται με απόγνωση στο παρελθόν. Οσα ρετάλια της πολιτικής έμειναν εκτός ετοιμάζονται να επιστρέψουν, καθώς νέοι εθελοντές δεν υπάρχουν. Φαίνεται πως οι μόνοι πολιτικοί που μπορούν να εκτιμήσουν την πραγματική κατάσταση είναι εκείνοι που δήλωσαν ότι αποχωρούν. Τουλάχιστον ξέρουν πότε πρέπει να φύγουν.