Η βρώμα μπαίνει από παντού στο σπίτι. Εντός δικτύου, εκτός, μάσκες πέφτουν, άπλυτα βγαίνουν στη φόρα, σκυλοφάγωμα. Σήμερα τελευταία μέρα και για τις δημοσκοπήσεις.

Κλείστε τ΄αφτιά σας. Προφυλάξτε τα νεύρα σας, τη δυνατότητα σκέψης. Κανάλια, εφημερίδες και διαδίκτυο βαράνε τόσο δυνατά τα ταμπούρλα τους που συνθλίβουν μυαλά!

Το πόσο βρώμικο κράτος ήταν αυτό που ζούσαμε και ζούμε το γνωρίζουμε. Το φτιάξαμε εμείς. Το θρέψαμε. Ο καθένας με το τρόπο του έβαλε ένα λιθαράκι για να φτάσουμε σ΄αυτή τη κατάντια που έχουμε φτάσει τώρα.

Μέχρι τις εκλογές θα τα δώσουν όλα.

Αλήθεια εκείνοι οι τροικανοί, εκείνα τα παιδιά που μπαινοβγαίνουν συνέχεια και ερεθίζουν τα νεύρα του κόσμου εξαφανίστηκαν? Οι προσβλητικές τους δηλώσεις έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο ε? Εκείνα τα απειλητικά βλέμματα και τα σηκωμένα δάχτυλα μπρος τη μούρη μας έχουν κρυφτεί κάτω από τα γραφεία μέχρι τις 6 μαίου έτσι?

Περιορίστε το μυαλό σας στα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή σας, στο σπίτι σας, στα παιδιά σας , στους γονείς σας. Συγκρατείστε την εικόνα των πετσοκομένων μισθών, των πετσοκομένων συντάξεων, του ενάμισυ εκατομυρίου ανέργων, τα συσσίτια, τους άστεγους, την αθλιότητα στη παιδεία και την υγεία, τα κατακλεμένα και άδεια ταμεία, τις απειλές από τους τοκογλύφους και το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας, τις μεζονέτες και τις τζιπάρες και τα λεφτά στην Ελβετία, τις μονοκατοικίες στο Λονδίνο, τα κότερα και την ασύδοτη σπατάλη σε κάθε επίπεδο. Τους παχύσαρκους πολιτικούς απέναντι στην εικόνα των εξαθλιωμένων συμπολιτών μας. Το παιδί σας που δε βρίσκει δουλειά και τον γέρο σας που δεν μπορεί να αγοράσει τα φάρμακα. Το παιδί σας που δεν μπορείτε να το σπουδάσετε πλέον και τους γονείς που τους βλέπετε να σβήνουν μέσα στη θλίψη και τη φτώχεια. Τους συνανθρώπους που έχουν δώσει τέρμα στη ζωή τους απελπισμένοι, τα παιδιά που σβήνουν στα πεζοδρόμια με μια σύριγγα στο χέρι, τις γωνιές της πόλεις που έχουν μετατραπεί σε εμπόριο σάρκας. Το ηθικό, πνευματικό, πολιτιστικό ξεπεσμό. Τη γελοιοποίηση ενός ολόκληρου λαού σε παγκόσμιο επίπεδο. Το μέλλον που έχει αρπαχτεί για τις επόμενες γεννιές πριν καλά καλά ανοίξουν τα μάτια τους στο κόσμο.

Αυτά συγκρατείστε μέσα σας. Αυτά είναι οι ειδήσεις που μας ενδιαφέρουν. Αυτή είναι η ουσία για χιλιάδες κόσμο που ζει ήδη στον εφιάλτη.

Οι βολεμένοι, οι παρτάκηδες, οι ξεπουλημένοι πνευματικοί της χώρας, οι τζογαδόροι, οι νταβατζήδες, οι συμμορίες, οι πελάτες των κομμάτων, οι αδιάφοροι και σκληρόπετσοι στη δυστυχία των συμπολιτών απατεώνες, το τσίρκο των ΜΜΕ και της ψευτο-διανόησης, οι πλασιέ της κατανόησης του εγκλήματος, δεν μας αφορούν. Ζουν αλλού. Δεν έχουν κρεμασμένους απλήρωτους λογαριασμούς στο τοίχο. Δεν τους κυνηγάνε οι τράπεζες. Δεν ξεσπιτώνονται. Δεν προσπαθουν να ζήσουν με το ταμείο ανεργίας. Δεν εξετευλίζονται από αφεντικά που τους πετάνε ψίχουλα για μισθό και τους βάζουν να δουλεύουν 12 και 14 ώρες. Δεν μένουν σε σπίτια που έχουν υγρασία ανάμεσα σε πόρνες , νταβατζήδες κι εμπόρους ναρκωτικών. Δεν στήνονται στο ταμείο ανεργίας μάζί με εκατοντάδες άλλους εξαθλιωμένους , δεν ψάχνουν απεγνωσμένοι τις εφημερίδες να ανταλλάξουν τα πτυχία τους με μια θέση ντελιβερά ή καθαρίστριας, δεν μένουν άυπνοι τι θα ταίσουν την επόμενη τα παιδιά τους και πως θα πληρώσουν το νοίκι και το ηλεκτρικό. Δεν παρακαλάνε να μην αρρωστήσουν ούτε για αστείο γιατί θα σβήσουν πεταμένοι σε κάποιο ράτζο στο διάδρομο. Δεν βλέπουν το ανάπηρο παιδί τους, τη μάνα τους ή το αδέλφι τους να σβήνει και να μην έχουν δεκάρα για να του δώσουν λίγη ελπίδα. Δεν σβήνουν ασήμαντοι σε κάποια δουλειά του κώλου, ξεχασμένοι απ΄ολους ενώ θα μπορούσαν να είναι επιστήμονες, σπουδαίοι καλλιτέχνες, ερευνητές , εφευρέτες πολυμήχανοι αν είχαν γεννηθεί σε μια συνοικία πιο πάνω....

Το ερώτημα είναι πολύ δύσκολο. Τι να ψηφίσουμε. Ποιον. Μέσα σ΄ολο αυτό το χάλι με την εμπιστοσύνη μας πλέον στο μηδέν απέναντι σε όλο το πολιτικό κατεστημένο της χώρας τι να κάνουμε. Νοιώθουμε προδομένοι και ένοχοι. Αλλά το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Δεν μπορούμε να σβήσουμε ότι έγινε. Μπορούμε μόνο να αλλάξουμε αυτά που έρχονται. Κι αυτό όχι έτσι απλά, αλλά με μεγάλες θυσίες και αγώνες. Κανένας δεν νοιάζεται για το ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει στη μνημονιακή Ελλάδα. Το μόνο που μας μένει λοιπόν είναι να ζυγίσουμε τα πράγματα πολύ σοβαρά και να διακρίνουμε ποιοι έχουν το θάρρος, την ικανότητα και πάνω από ολα τη μπέσα να εργαστούν για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό κι όχι για το τομάρι τους και τη ματαιοδοξία τους.

Δεν υπάρχουν άγιοι στη πολιτική. Από τη στιγμή που στοχεύεις την εξουσία εξυπηρετείς φιλοδοξίες και μεταλάσσεσαι χωρίς να το καταλαβαίνεις σε κάτι άσχημο. Ομως σε όλα τα κράτη του κόσμου, σε όλους τους λαούς εμφανίστηκαν στις δύσκολες εποχές πολιτικοί που σήκωσαν το ανάστημα και νοιάστηκαν για το κοινό καλό κι όχι μόνο για τον εαυτούλη τους. Δείτε το παράδειγμα της Αργεντινής. Αν έχουμε φτάσει στο σημείο να μην υπάρχει ούτε ένας έλληνας έντιμος και φιλόπατρις, ούτε μια πολιτική δύναμη έστω αδοκίμαστη μέχρι σήμερα που να στοχεύει στη πρόοδο της πατρίδας και των πολιτών και όχι σε παιχνίδια εξουσίας και μηχανισμούς εξαπάτησης για προσωπικό όφελος,

Τότε ας πάμε να πνιγούμε όλοι για τα παιδιά που γεννήσαμε κι αναθρέψαμε και για το ίδιο μας το στείρο το κεφάλι.

Ειλικρινά δεν θέλω να προτείνω τίποτα. Είμαστε όλοι μεγάλα παιδιά και μπορούμε να σκεφτούμε αυτόνομα αν το προσπαθήσουμε. Αυτό εδώ το ιστολόγιο ποτέ δεν διαφίμησε κάποιον και ποτέ δεν προσπάθησε να κάνει δημόσιες σχέσεις. Είναι εντελώς ανίκανη για δημόσιες σχέσεις και διπλωματικές πουστιές. Ολο το διάστημα που γράφω προσπάθησα να μεταφέρω στα κείμενά μου τις σκέψεις μου και όσα αφουγκραζόμουν γύρω μου. Τίποτα περισσότερο. Με θλίψη βλέπω διάφορες υποτίθεται σοβαρές πένες μέσα στο διαδίκτυο που έγραφαν σεντόνια αντιμνημονιακά και θούρειους να λουφάζουν στη γωνίτσα τους τώρα και να πέρνουν θέσεις που εξευτελίζουν όσα είπαν κι έγραψαν.

Γιατί τα μπλογκτσιράκια να το παίζουν ελεύθεροι διακινητές ιδεών στην ηλεκτρονική πληροφόρηση. Κάνουν βέβαια λάθος. Γιατί εδώ μέσα δεν είμαστε γιαγιάδες και παππούδες που πάνε στη κάλπη με το ψηφοδέλτιο έτοιμο στη τσέπη. Εδώ μέσα εκτός από τους βαλτούς υπάρχουν κι αληθινά ελεύθερα και ασυμβίβαστα πνεύματα που δεν θα παίξουν κανένα παιχνιδάκι.

Γι΄αυτό σας λεω. Δεν θα διαφημίσω κανέναν. Δείτε μόνοι σας τι έχει γίνει μέχρι σήμερα σ΄αυτό το τόπο. Ποιοι έχουν πάρει μέρος σε όλο το σκηνικό της μεταπολίτευσης και με ποιο τρόπο. Δείτε ποιοι ζουν καλά αλλά εμείς όχι καλύτερα. Το κομμάτι του ποιον ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ειναι εύκολο. Είναι ξεκάθαρο. Αυτό που είναι ζόρικο είναι το ποιον θα ψηφίσουμε.

Με το χέρι στη καρδιά σας λέω πως για πρώτη φορά δεν ξέρω τι να ψηφίσω. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν ανατραπεί μέσα μου πράγματα που πίστευα. Βεβαιότητες έγιναν αμφιβολίες. Πολιτικές δυνάμεις που πίστευα ξεκάθαρες με έχουν βάλει σε μεγάλες αμφιβολίες. Ο κόσμος αλλάζει πολύ γρήγορα σε κάτι πολύ άσχημο κι όλα ανατρέπονται με ταχύτητα αστραπής. Ειλικρινά δεν ξέρω σε ποιον να δείξω εμπιστοσύνη. Γνωρίζοντας πως η αποχή είναι γελοία λύση. Θα περάσω μέγα βάσανο μέχρι να φτάσει η ώρα της ψήφου. Γι΄αυτό και δεν προτείνω τίποτα σε κανέναν. Γιατί ανήκω σε εκείνο το ποσοστό που γράφει «αναποφάσιστοι».

Και ξέρετε γιατί είμαι αναποφάσιστη? Γιατί στη προσωπική μου ζωή δεν έκανα ποτέ εκπτώσεις στις αποφάσεις μου. Εβαζα το μαχαίρι βαθειά στο κόκκαλο χωρίς φόβο, χωρίς ενδοιασμό για ότι πίστευα σωστότερο. Μια ζωή επανάσταση είμαι από την ώρα που γεννήθηκα. Ασυμβίβαστη χωρίς να επιτρέψω ποτέ εκβιασμούς, εκφοβισμούς και δωροδοκίες σε κανέναν. Τώρα όμως ποια είναι εκείνη η πολιτική παράταξη, ποιο κόμμα, ποια δύναμη είναι αποφασισμένη να κάνει κάτι τέτοιο σε επίπεδο κράτους? Ποιος έχει τα κοτσια και την ειλικρίνεια να βάλει το μαχαίρι βαθειά στο κόκκαλο?

Αν νοιώσω πως υπάρχει κάποιος τέτοιος χώρος εκεί θα πάει η ψήφος μου. Αν όχι θα είναι ζόρικα τα πράγματα