Διαπιστώνοντας ότι η παρατεταμένη λιτότητα οδηγεί τις ευρωπαϊκές κοινωνίες στα όρια των αντοχών τους, με ορατό τον κίνδυνο αναταραχών και πολιτικής αποσταθεροποίησης, διεθνείς οργανισμοί, κυβερνήσεις και opinion leaders αλλάζουν γραμμή πλεύσης. Βάζοντας «νερό στο κρασί» τους, προσανατολίζονται σε νέες συνταγές διαχείρισης της κρίσης, που θα περιλαμβάνουν ηπιότερες δημοσιονομικές προσαρμογές, περαιτέρω ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και περισσότερα αναπτυξιακού χαρακτήρα μέτρα, με γνώμονα την τόνωση της απασχόλησης.
Σε αυτό το νέο σκηνικό λαμβάνεται πλέον σοβαρά υπόψη η άνοδος της Αριστεράς -τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα- η οποία γίνεται βασικός αποδέκτης της ψήφου διαμαρτυρίας και αναμένεται να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο. Την κατεύθυνση δίνει πάλι το ΔΝΤ, πιέζοντας για αναπτυξιακά μέτρα και για διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Δεν είναι τυχαίο ότι για πρώτη φορά οι αγορές προσεγγίζουν περισσότερο τις θέσεις της Αριστεράς παρά τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Οι διαρθρωτικές αλλαγές και η δημοσιονομική πειθαρχία έχουν εξαντλήσει οικονομίες, επιχειρήσεις και κοινωνίες, δημιουργώντας συνθήκες εντάσεων που μπορούν να οδηγήσουν σε εκρήξεις, τα αποτελέσματα των οποίων δεν μπορούν να προβλεφθούν και να αποτιμηθούν.
Παράλληλα η προσπάθεια της Γερμανίας να εκμεταλλευτεί την δημιουργηθείσα κατάσταση και να ανατρέψει το μοντέλο της ισορροπίας δυνάμεων στην Ευρώπη, έχει πυροδοτήσει φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό της Ευρωζώνης και κύμα αμφισβήτησης στα πλαίσια της ΕΕ. Με αυτό τον τρόπο κερδίζουν έδαφος οι ακραίες φωνές και δοκιμάζονται οι αντοχές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Οι φωνές για εγκατάλειψη της Συνθήκης Σένγκεν και η αμφισβήτηση των κανόνων διακυβέρνησης και του Μάαστριχτ πληθαίνουν.
Υπό το φόβο αυτό οι διεθνή «think tank» αναζητούν τρόπους και στρατηγικές συμπόρευσης με το ρεύμα, το οποίο εκφράζεται τώρα από την Αριστερά.
Η μέχρι τώρα διαχείριση κρίσης οδήγησε σε υποτροπή-κλιμάκωση, έκρηξη ανεργίας, αμφισβήτηση των μοντέλων οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης. Αλλά τώρα έχει αρχίσει να καταγράφεται προσπάθεια κατευνασμού των μαζών, με εκστρατεία ανατροπής των θέσεων της ακραίας φιλελεύθερης πολιτικής, από τους ίδιους του εκφραστές τους.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πρωταγωνιστεί σε αυτή την προσπάθεια, επιχειρώντας να εμπλακεί πλέον ενεργά στην αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται η διοικητική αναδιάρθρωση του ευρωπαϊκού τομέα και η αύξηση των κεφαλαίων κατά $400 δισ. ώστε να είναι σε θέση να δράσει πυροσβεστικά ενισχύοντας το αδύναμο δίχτυ προστασίας του EFSF και του ESM.
Το ΔΝΤ κινείται για να καλύψει το έλλειμμα συνοχής που καταγράφεται στο πλαίσιο της Ευρωζώνης από την απροθυμία της Γερμανίας να διαδραματίσει το ρόλο της και από την προσπάθειά της να αναπροσαρμόσει τους κανόνες.
Οι διαμορφωτές των πολιτικών αυτών βλέπουν τώρα την άνοδο της Αριστεράς, όχι ως απειλή, αλλά ως ευκαιρία για να επιβάλλουν την αλλαγή αντιλήψεων και ως όχημα για να αποτρέψουν τη γερμανική επεκτατικότητα.
ΕΝΘΕΤΟ
Reuters: Κανείς δε θέλει τη λιτότητα
Την πολιτική απομόνωση της Γερμανίας περιγράφει σε δημοσίευμά το πρακτορείο Reuters, επισημαίνοντας ότι η παρατεταμένη λιτότητα οδηγεί σε κοινωνικές αναταραχές και πολιτικές ανακατατάξεις σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αρχής γενομένης με την ανατροπή της κυβέρνησης της Ολλανδίας από το ακροδεξιό κόμμα, λόγω της προωθούμενης οικονομικής πολιτικής και μέχρι τη διαφαινόμενη ήττα του Σαρκοζί από το σοσιαλιστή Ολάντ η Ευρώπη αλλάζει. Αντίστοιχες είναι και οι προβλέψεις για την Ελλάδα όπου εκ των δημοσκοπήσεων καταγράφεται μεγάλη ενίσχυση της Αριστεράς και της ακροδεξιάς.
Ο συντάκτης του άρθρου Felix Salmon, εστιάζει στις πολιτικές ανακατατάξεις που φέρνει η πολιτική λιτότητας και αναδιάρθρωσης του κράτους σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σύμφωνα με το Reuters τα αποτελέσματα της σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εφαρμόζεται οδυνηρά για την κοινωνία και δεν έχουν φέρει και τα αναμενόμενα στα δημόσια οικονομικά.
Σε ύφεση βυθίζεται ξανά και η Βρετανία καθώς η νέα κυβέρνηση συνασπισμού δεξιών κομμάτων, υπό τον Ντέιβιντ Κάμερον αποτυγχάνει να δώσει πνοή στην παραγωγική μηχανή ενώ ταυτόχρονα περιορίζει δραστικά και βίαια το Δημόσιο προκαλώντας δομικά κενά στο σύστημα και οδηγώντας σε κοινωνικές αναταραχές.
Στην Ευρωζώνη Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία αδυνατούν ακόμα και σήμερα να συνέλθουν από την κρίση και δεν βλέπουν φως στο τούνελ. Παράλληλα στη δίνη της κρίσης μπαίνει αργά αλλά σταθερά η Ισπανία ενώ τα τύμπανα ηχούν σε Ιταλία και Γαλλία,
Οι φωνές για πιο ενεργή παρέμβαση της ΕΚΤ και για ανάληψη πρωτοβουλιών από το Μάριο Ντράγκι πληθαίνουν. Τελευταία ένδειξη είναι η ρήξη του γαλλογερμανικού άξονα των Μερκοζί, καθώς ο Γάλλος πρόεδρος στο δρόμο για τις εκλογές άνοιξε το θέμα της ευθείας παρέμβασης της ΕΚΤ και του απευθείας δανεισμού των κρατών.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
