«Η Ελλάδα ήταν ένα εξάνθημα, η Πορτογαλία μια πληγή και η Ισπανία ένας όγκος»

Μπορεί να ακούγεται σοκαριστικό, πλην όμως είναι τα ακριβή λόγια που χρησιμοποίησε, σε μία από τις τελευταίες αναρτήσεις του στο Twitter, ο Bill Gross, ισχυρός άνδρας της Pimco, του μεγαλύτερου επενδυτή σε ομόλογα παγκοσμίως, για να χαρακτηρίσει την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην ισπανική οικονομία και να εκφράσει τις εκτιμήσεις του ίδιου και των αγορών για το κατά πόσον μπορεί να καταστεί διαχειρίσιμη η κρίση χρέους, που πλέον «κατακαίει» και την τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης.

Αν και ο ίδιος μοιάζει να έχει την απάντηση, γράφει πως «δεν μπορείς να διορθώσεις μια κρίση με λιτότητα και νέο χρέος».

Για του λόγου το αληθές είχαν προηγηθεί αρνητικότατα γεγονότα, με την απόδοση του ισπανικού 10ετούς ομολόγου να αγγίζει το πρωί το 5,85%, επίπεδο στο οποίο είχε φτάσει στις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου, προτού δηλαδή ξεκινήσει η ΕΚΤ τις μαζικές ενέσεις ρευστότητας προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες.

Αυτή η εξέλιξη, αλλά και η απογοητευτική δημοπρασία γαλλικών ομολόγων, όπου και εκεί το κόστος δανεισμού ήταν αυξημένο, στάθηκαν οι αφορμές για να αναζωπυρωθούν οι ανησυχίες αναφορικά με τη χρηματοδότηση των προβληματικών κρατών της ευρωζώνης και τη γενικότερη κρίση στην Ευρώπη.

Την ίδια ώρα και το ΔΝΤ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την οικονομία της Ισπανίας. Ο εκπρόσωπος του Ταμείου κ. Gerry Rice μιλώντας στο Reuters τόνισε πως «η Ισπανία αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις» και απηύθυνε έκκληση στην ισπανική κυβέρνηση να συνεχίσει τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, η κρίση χρέους και τα οικονομικά προβλήματα αναμένεται εν πολλοίς να κρίνουν και τις επικείμενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία. Ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί έδωσε ήδη τις βασικές γραμμές του οικονομικού του προγράμματος, το οποίο κυριαρχείται από το περιβόητο «φρένο χρέους», δηλαδή από τη συνταγματική θεσμοθέτηση της δέσμευσης της Γαλλίας για ισορροπημένο προϋπολογισμό, καθώς και από ένα σχέδιο αύξησης του φόρου επί των αγοραπωλησιών.

Από την πλευρά του, ο φερόμενος -ακόμα- ως φαβορί των γαλλικών προεδρικών εκλογών Φρανσουά Ολάντ δήλωσε ότι θα διατάξει, εφόσον εκλεγεί, μια γενική απογραφή των δημόσιων οικονομικών από το Ελεγκτικό Συνέδριο, σε μια κίνηση που έχει διπλό στόχο: να προϊδεάσει τους Γάλλους πολίτες για ένα πρόγραμμα άγριας λιτότητας που αναγκαστικά θα ακολουθήσει ως πρόεδρος και παράλληλα να αποσείσει τις ευθύνες για όποια τυχόν επώδυνα μέτρα θα ληφθούν, χρεώνοντάς τα στις πράξεις και στις παραλείψεις του Σαρκοζί.

Κι ενώ αυτά συμβαίνουν σε Γαλλία και Ισπανία, η Πορτογαλία μοιάζει να κινείται ήδη σε παράλληλη τροχιά. Μετά τα μέτρα λιτότητας που ανακοίνωσε η κυβέρνηση του Πέδρο Πάσος Κοέλιο, τώρα γίνεται γνωστό πως κάποιοι δήμοι και περιφέρειες της χώρας «θα χρειαστεί να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση του χρέους τους».

Αυτό μοιάζει -και ενδεχομένως είναι- το πρώτο βήμα για μια «διαφορετική» προσέγγιση του χρέους της Πορτογαλίας, που λόγω της διοικητικής δομής της χώρας μπορεί και να αντιμετωπιστεί με «έμμεσο» τρόπο, προσφέροντας λύσεις στο οικονομικό πρόβλημα χωρίς αυτές να «χρεωθούν» ως μια ακόμα αναδιάρθρωση χρέους στην ευρωζώνη.

Τέλος, μπορεί τα PIIGS του ευρωπαϊκού Νότου να αντιμετωπίζουν τα σημαντικότερα προβλήματα, αλλά η κρίση χτυπάει την πόρτα ακόμα και χωρών με την ανώτατη πιστοληπτική αξιολόγηση. Ο λόγος για την Ολλανδία, μία από τις τέσσερις εναπομείνασες με ΑΑΑ, όπου ο κυβερνητικός συνασπισμός έχει περιθώριο μέχρι τις 30 Απριλίου να καταλήξει σε συμβιβασμό αναφορικά με τα μέτρα που θα ληφθούν ώστε η χώρα να τηρήσει τις δεσμεύσεις της έναντι των εταίρων της και να προσπαθήσει να μειώσει το έλλειμμά της στο 3% (από 4,7%) φέτος.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...