H τρόικα δια στόματος Τόμσεν ζητάει να ξαναρχίσουν οι πλειστηριασμοί μετά τον Ιούνιο και σχεδιάζονται κι άλλοι φόροι εις βάρος των ιδιοκτητών ακινήτων από το οικονομικό επιτελείο.

Άνθρωποι που δεν θα μπορούν να ξοφλήσουν τα χρέη τους στην εφορία θα οδηγούνται στο να πωλήσουν τα σπίτια τους ή θα τα παίρνει η εφορία. Ακίνητα που έχουν κατασχεθεί από την εφορία λόγω χρεών θα μεταβιβάζονται στο ταμείο αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας και από κει θα πηγαίνουν στους ξένους προς αποπληρωμή του δημόσιου χρέους της χώρας! Αν προσθέσουμε και τους τόνους χρυσού, που μαζεύουν τα διάφορα ”ενεχυροδανειστήρια” και λιώνονται σε χυτήρια του εξωτερικού τότε μπορούμε να πούμε πως εδώ έχουμε μια λαφυραγώγηση, ένα πλιάτσικο της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων και μάλιστα χωρίς να πέσει τουφεκιά.

Η ιδιωτική περιουσία είναι κάτι ιερό. Ο άνθρωπος από την αρχή της πορείας του στην Γη ήταν πάντα έτοιμος να υπερασπίσει με την ζωή του το έχειν του. Ο άνθρωπος έφτιαξε νόμους και οργάνωσε τις κοινωνίες του με βάση την προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας. Τα καθεστώτα που δεν σεβάστηκαν την ατομική ιδιοκτησία και περιουσία των πολιτών τους είχαν όλα το κακό τέλος των τυράννων. Αν λοιπόν αυτή η επίθεση ενάντια στην ατομική ιδιοκτησία που συμβαίνει τα δύο τελευταία χρόνια στην χώρα μας γινόταν από κομμουνιστές κομισάριους, ντυμένους στα χακί δεν θα υπήρχε τίποτα το παράξενο. Το παράξενο όμως εδώ είναι ότι αντί για κομμουνιστές κομισάριους έχουμε κουστουμαρισμένους γιάπηδες, απόφοιτους των καλύτερων πανεπιστήμιων και οπαδούς της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς. Αυτοί είναι που έχουν αναλάβει την πραγματοποίηση της’ ‘αναγκαστικής κολεκτιβοποίησης ” σήμερα και όχι οι βλοσυροί κομισάριοι του κόμματος.

Το μίσος των τροικανών και των εγχώριων μνημονιακών για τα σπίτια και τα μαγαζιά των Ελλήνων δεν έχει καμία σχέση με την ελεύθερη αγορά, όπως την οραματίστηκαν οι κλασικοί φιλελεύθεροι.Το όραμα του Ανταμ Σμίθ δεν ήταν η συγκέντρωση του πλούτου των εθνών στα χέρια λίγων πολυεθνικών επιχειρήσεων, που λειτουργούν ως ολιγοπώλια, αλλά μάλλον η διάχυση του πλούτου μέσω της ιδιοκτησίας και του ανταγωνισμού. Αυτό που υποτίθεται ότι είναι σήμερα ”ελεύθερη αγορά” είναι στην πραγματικότητα η επικυριαρχία λίγων επιχειρήσεων που καταστρατηγούν τον ανταγωνισμό και επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες στα έθνη και στα κράτη.

Αυτών ακριβώς των επιχειρήσεων υπάλληλος είναι ο κύριος Τόμσεν και οι Τροικανοί και βεβαίως τα σχέδια τους να δημεύσουν και τελικά να αγοράσουν πολυεθνικές την περιουσία των ελλήνων είναι κατ’ εντολήν των πραγματικών τους αφεντικών. Οι γιγάντιες υπερεθνικές επιχειρήσεις που υπαγορεύουν τους κανόνες στα πρώην ”ελεύθερα ”Εθνικά Κράτη σίγουρα δεν εγκρίνουν το ποσοστό ιδιόκτητης κατοικίας των Ελλήνων που είναι από τα υψηλότερα στον κόσμο. Φυσικά δεν εγκρίνουν ούτε το οικονομικό μοντέλο των Ελλήνων με τις ανεξάρτητες μικρές επιχειρήσεις που μέχρι τώρα ήταν ο πνεύμονας της Ελληνικής οικονομίας. Επιδιώκουν λοιπόν να περάσουν όλα αυτά στα χέρια τους και η οικονομική κρίση είναι η κατάλληλη για αυτούς ευκαιρία να τα αγοράσουν όλα ”κοψοχρονιάς”. Το μνημόνιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κατάλληλη ”φόρμουλα” για να επιτευχθεί ο στόχος της πλιατσικολόγησης των Ελλήνων.

Είναι αυτές οι επιχειρήσεις που προωθούν την ”παγκοσμιοποίηση” και επιχειρούν να αντικαταστήσουν τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις με τεχνοκράτες εντολοδόχους τους. Εκτελεστικά όργανά τους ειναι κάτι υπαλληλίσκοι, ”οικονομικοί δολοφόνοι όπως ο Τόμσεν και οι εγχώριοι ”εκσυγχρονιστές”. Με όραμα τον εκσυγχρονισμό της Ελληνικής κοινωνίας κάτι πρώην Σταλινικοί -Μαοικοί Τροτσκιστές και νυν ευρωλιγούρηδες λιμπεραλιστές ισοπεδώνουν την μεσαία τάξη και αφαιρούν από τον Ελληνα ό,τι τον έκανε περήφανο. Το σπίτι του, την γη του, το μαγαζάκι του, την συνείδησή του την ίδια…

Είχα την τύχη όπως και όλοι οι ανήκοντες στην δικιά μου γενιά να μεγαλώσω σε μια Ελλάδα διαφορετική. Η Ελλάδα της γενιάς μας ανήκε ακόμα στους Ελληνες. Η κυβέρνησή μας καλή ή κακή είχε προκύψει από ελεύθερες εκλογές και όχι από αμφισβητούμενες μυστικές διαβουλεύσεις. Καμιά Τρόικα δεν μας έδινε ”κατευθύνσεις ” και κανένας Ράιχενμπαχ δεν μας έδινε ”συμβουλές” για το πώς θα παταχθεί η φοροδιαφυγή. Οι πόλεις και τα χωριά μας ανήκαν ακόμα σε μας τους Ελληνες και οι ελάχιστοι ξένοι αποδέχονταν τα ήθη και τα έθιμα μας. Οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας ανήκαν ακόμα στο ελληνικό δημόσιο και κανένας δεν έμενε χωρίς ρεύμα επειδή δεν πλήρωσε κάποιον έκτακτο φόρο. Στην γειτονιά που μεγάλωσα μπορούσες ακόμα να ψωνίσεις… από τον μπακάλη και από τον χασάπη, δεν τους είχαν καταπιεί τα μεγάλα Σούπερ μάρκετ. Μπορούσες ακόμα να αγοράσεις ό,τι χρειαζόσουνα από την τοπική αγορά που ήταν μικρή μεν αλλά είχε τα πάντα.

Δεν υπήρχαν τα γιγάντια και απρόσωπα ΜALL….Στην γειτονιά που μεγάλωσα μπορούσες ακόμα να δεις κόσμο στα καφενεία τις Κυριακές μετά την εκκλησία. Ηταν μια άλλη Ελλάδα όχι τόσο ”εκσυγχρονισμένη” αλλά σίγουρα πιο ανθρώπινη. Σε κείνη την Ελλάδα κανένας δεν αυτοκτονούσε από ανέχεια και απόγνωση.
Ήταν μια άλλη πατρίδα αυτή η Ελλάδα και είναι ακριβώς αυτή η πατρίδα που σήμερα χάνεται…

Γιώργος Σταφυλάς

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...