Γράφει ο Δημήτρης Ματσικούδης

Από αναβολή σε αναβολή, τελικά τις προκήρυξαν! Ωστόσο πληροφορίες, μέσα από το Υπουργείο Εσωτερικών, λένε ότι μέχρι πριν λίγες μέρες δεν είχε αρχίσει η συνήθης χρονοβόρα προετοιμασία για διενέργεια εκλογών: να ορίσουν εκλογικούς αντιπροσώπους και εκλογικά κέντρα, να τυπώσουν εκλογικούς καταλόγους κ.λπ. Αυτό προκαλεί, βέβαια, μια εύλογη ανησυχία τόσο για την ομαλή διεξαγωγή τους όσο και για την εγκυρότητά τους. Aνησυχία η οποία εντείνεται από το γεγονός ότι θα διεξαχθούν από μια υπηρεσιακή(;) κυβέρνηση συνεργατών της τρόικας, η οποία σε όλα της σχεδόν τα μέτρα που πήρε, έδειξε να μη σέβεται ούτε το Σύνταγμα της χώρας μας ούτε τους Νόμους της. Μια κυβέρνηση που έχει σταθερά μονοψήφιο ποσοστό εμπιστοσύνης των Ελλήνων πολιτών στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Καλού κακού, αδέλφια, δεν καλούμε τίποτα Σουηδούς, έστω Ελβετούς παρατηρητές νάχουμε το κεφάλι μας ήσυχο;

Πάμε παρακάτω: Όσοι ζήτησαν ή συναίνεσαν σ’ αυτές τις πρόωρες εκλογές γιατί το έκαναν;

Εμείς, ο πολύς λαός, που βλέπουμε την ζωή μας να καταστρέφεται μετά από τις δανειακές συμβάσεις που υπέγραψαν ερήμην μας, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση τα δύο κόμματα εξουσίας, έχουμε προφανή λόγο να τις ζητάμε: Για να απομακρύνουμε από την εξουσία αυτούς που με δόλιες, σε μεγάλο βαθμό, ενέργειες υπονόμευσαν το μέλλον το δικό μας, των παιδιών και των εγγονών μας.

Με την ελπίδα, η κυβέρνηση συνεργασίας των κομμάτων που θα προκύψει από αυτές, να αποκαταστήσει την Συνταγματική τάξη, να συντάξει και να εφαρμόσει ένα ρεαλιστικό σχέδιο ανάπτυξης της χώρας που να την οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση και στην απαγκίστρωσή της από τα δεσμά των Μνημονίων.

Όμως, για ποια κόμματα μιλάμε; Όχι δεν εννοώ αν είναι μνημονιακά ή αντιμνημονιακά. Το ερώτημα είναι: τα κόμματα που κατεβαίνουν στις εκλογές έχουν προετοιμαστεί για το άθλημα της διακυβέρνησης του τόπου; Τόσο καιρό παρουσίας τους στην πολιτική σκηνή, άλλα χρηματοδοτούμενα από τον δημόσιο κορβανά, άλλα όχι (όπως αυτά που προέκυψαν, την τελευταία κολασμένη διετία, από διασπάσεις μεγαλυτέρων κομμάτων), θα έπρεπε να έχουν διαμορφώσει μια καθαρή πρόταση διακυβέρνησης που να περιλαμβάνει, τουλάχιστον:

1. Πολιτική ιδεολογία συμβατή με την Ελληνική πραγματικότητα

2. Πρόγραμμα και επιχειρησιακό σχέδιο εφαρμογής αυτής της ιδεολογίας

3. Στελέχη που να μπορούν να εφαρμόσουν με επαγγελματισμό αυτόν τον επιχειρησιακό σχεδιασμό

4. Διεθνείς σχέσεις με ομόλογα κόμματα του εξωτερικού, για ανάπτυξη διεθνούς αλληλεγγύης, που είναι απαραίτητη στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.

Για περαιτέρω ανάλυση αυτών των αρχών δες http://drasi.skai.gr/?p=9702

Προσωπικά δυσκολεύομαι να εντοπίσω κάποιο Ελληνικό κόμμα, που ασκώντας διακυβέρνηση ή αντιπολίτευση τις τελευταίες δεκαετίες στον τόπο, να έχει προετοιμαστεί σε όλες αυτές τις ελάχιστες απαιτήσεις παραγωγής πολιτικής, με συνέπεια και επαγγελματισμό. Ακριβώς δε, την έλλειψη αυτής της παραγωγής πολιτικής, εκ μέρους των πολιτικών κομμάτων εξουσίας είναι που, σε πολύ μεγάλο μέρος, πληρώνει ο τόπος και ο λαός μας σήμερα.

Αν έτσι είναι τα πράγματα τι μπορούμε να περιμένουμε από τα κόμματα που κατεβαίνουν σ’ αυτές τις εξαιρετικά κρίσιμες για το μέλλον του τόπου εκλογές;

Από την ΝΔ, που ο αρχηγός της βιάζεται για να του σκάσουν στα χέρια τον Ιούνιο τα ανελέητα μέτρα που προβλέπει το Μνημόνιο 2, που και ο ίδιος συνυπέγραψε, πολύ λίγα πράγματα: Με το αναμενόμενο την Πέμπτη Ζάππειο 3 θα προσπαθήσει να πείσει για αυτά που δεν έπεισαν οι προχειρότητες των Ζαππείων 1 & 2.. Περιστοιχιζόμενος όχι μόνο από ήρωες των σκανδάλων της Καραμανλικής περιόδου, που ήταν η αρχή του κακού, αλλά και με λουλούδια του ακροδεξιού χώρου, έχει το θράσος να αποζητά αυτοδυναμία.

Από την άλλη το νεοφιλελεύθερης πρακτικής ΠΑΣΟΚ. Επί δυόμιση χρόνια που άσκησε διακυβέρνηση το μόνο πρόγραμμα που έχει να παρουσιάσει είναι η υποταγή στα Μνημόνια 1 & 2! Με αρχηγό τον διαβόητο συνταγματολόγο νοθευτή και βιαστή του Συντάγματος με το άρθρο 86 και τις υπογραφές των αντισυνταγματικών συμβάσεων, Βενιζέλο. Με τη ρετσινιά του εμπνευστή του χαρατσιού της ΔΕΗ, την χλεύη του λαού για την ¨επανάσταση των παππούδων¨ που τον ανέδειξε αρχηγό ενός διαλυμένου κόμματος, με τις τοπικές χωρίς γραφεία και μέλη πια, τους υπαλλήλους της Ιπποκράτους απλήρωτους, όλους τους άξιους βουλευτές και στελέχη να έχουν απομακρυνθεί από το κόμμα, με περισσό θράσος, πιο συγκρατημένα αυτός, λέει ότι το ΠΑΣΟΚ της καταστροφής της χώρας θα βγει πρώτο κόμμα! Προσπαθώντας, προφανώς, να ξορκίσει μια δυναμική συσπείρωση των αντιμνημονιακών πατριωτικών δυνάμεων που μπορεί να τον καθίσει μαζί με τον ΓΑΠ και την παρέα του στο σκαμνί.

Από εκείνο το ΚΚΕ; Αυτό έχει στα αρχεία του έτοιμες συνταγές για το πως θα εξελιχθεί η χώρα στο πρώτο Ευρωπαϊκό μετακομμουνιστικό πειραματόζωο, που όμως δεν λέει, 40 χρόνια τώρα, να τις εγκρίνει πάνω από μονοψήφιο ποσοστό του Ελληνικού λαού.

Από τον ΣΥΡΙΖΑ- Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο; Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε πριν από δύο μήνες τους Δέκα άξονες για μια κυβέρνηση Αριστεράς, που συρρικνώθηκαν στους έξι όταν διεύρυνε τον τίτλο του πριν λίγες μέρες, τσιμπολογώντας στελέχη από τον χώρο των ανεξαρτήτων βουλευτών, την Ενωτική και άλλες ανεξάρτητες πολιτικές κινήσεις. Μια χωρίς φαντασία συρραφή παλαιοτέρων πολιτικών προτάσεων με εύκολες λύσεις όπως π.χ. τον ∆ιαχωρισµό κράτους-Εκκλησίας, κρατικοποίηση της µεγάλης εκκλησιαστικής και µοναστηριακής περιουσίας κι ελάχιστες ανεπεξέργαστες ιδέες για την ανάπτυξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια, την τελευταία διετία αναδείχθηκε στην πρώτη θέση ως το κόμμα που ασκούσε την πιο πιεστική και πειστική αντιπολίτευση. Πολύ φοβάμαι όμως ότι όλο αυτό το διάστημα ελάχιστα έχει επεξεργασθεί κάποιο στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της χώρας ή έχει προετοιμάσει πολιτικά στελέχη για την υλοποίησή του. Περισσότερο έτρεχε πίσω από τα γεγονότα λησμονώντας την καθημερινή γραμμική δουλειά που θα τον προετοιμάσει να μπορεί να κυβερνήσει την χώρα, αν κληθεί να το κάνει.

Από την ΔΗΜΑΡ, που από την γέννησή της το κύριο μέλημά της είναι να αποδείξει πόσο καλό Ευρωπαικό Πασοκ είναι, δεν μπορεί κανείς παρά να περιμένει λόγια, λόγια. Λόγια όμως που πίσω από τον δήθεν σεβασμό στην νομιμότητα κρύβουν καθαρά μνημονιακές θέσεις. Ο συμπαθής δημοσκοπικά Κουβέλης είναι σαφές ότι θα «τιμήσει» τις αντισυνταγματικές δανειακές συμβάσεις, αν ποτέ του δοθεί η εξουσία και «γαία πυρί μιχθήτω»! Αν με ρωτήσετε με ποιά στελέχη θα κυβερνήσει; Το συνοθύλευμα ολίγων αποστατών βουλευτών από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν επαρκεί για παραγωγή κυβερνητικού έργου. Για παραγωγή λόγων, φθάνει και περισσεύει..

Από τους Ανεξάρτητους Έλληνες επί του παρόντος ακούγεται ευχάριστα η προτεραιότητα στην τιμωρία των δοσίλογων του Πασοκ καθώς και η ισχυρή αντιμνημονιακή, πατριωτική του θέση. Όμως το κόμμα αυτό μετρά ζωή μερικών δεκάδων ημερών. Πόσο επεξεργασμένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα μπορεί να έχει; Ποια και πόσα δοκιμασμένα στελέχη;

Από τους Οικολόγους Πράσινους μπορεί κανείς να περιμένει κάποιο δοκιμασμένο πρόγραμμα που να μπορεί να μπολιάσει με περιβαλλοντολογική ευαισθησία ένα κυβερνητικό πρόγραμμα αλλά και δοκιμασμένα στελέχη που να μπορούν να την προωθήσουν.

Από ΛΑΟΣ και Χρυσή Αυγή ο Θεός, απλά, να μας φυλάει! Γεννήματα της ενδοτικότητας και της ανικανότητας του δικομματισμού να διαχειριστούν το μεταναστευτικό στην χώρα μας είναι αυτά τα δύο πολιτικά μορφώματα και καλό είναι σ’ αυτές τις εκλογές να έχουν την τύχη του..

Μετά τα παραπάνω φαίνεται πως ζούμε, πράγματι, μια εικονική πραγματικότητα σ’ αυτές τις εκλογές. Πολιτικά μορφώματα - κόμματα «άδεια πουκάμισα», που οι δημοσκοπήσεις τους δίνουν μια ρευστή με απίστευτες διακυμάνσεις εκλογική βάση. Ωστόσο, το καθένα από αυτά έχει κάποια αξιόλογα πολιτικά στελέχη που αν συσπειρώνονταν σε ένα κοινό μέτωπο για τη σωτηρία της πατρίδας θα μπορούσαν να κάνουν θαύματα. Με αυτή την πίστη ιδρύθηκαν από ευαίσθητους Έλληνες πατριώτες διάφορες ενωτικές κινήσεις οι οποίες, όμως, επειδή κινήθηκαν με παλαιοκομματικό τρόπο, δηλαδή σε μυστικές διαπραγματεύσεις με στελέχη κομμάτων και πολιτικών κινήσεων αμφιβόλου εμβέλειας, χωρίς συγκεκριμένη εισήγηση συγκεκριμένων σημείων σύγκλισης, χωρίς δημοσίευση των σημείων συμφωνίας ή, το κυριότερο, σημείων διαφωνίας. Χωρίς δηλαδή η πολιτική αυτή ζύμωση να περνάει στον λαό και να τον διεγείρει σε προβληματισμό και διατύπωση απόψεων και κυρίως να τον προετοιμάζει για κοινούς αγώνες.

Κι έτσι φθάσαμε προ των εκλογών με τον λαό ευάλωτο σε τρομοκρατικές παρεμβάσεις του Σόιμπλε, της Λαγκάρντ αλλά και του εγκαθέτου τους, δοτού πρωθυπουργού της χώρας Παπαδήμου και των παρακοιμωμένων επίορκων πολιτικών του δικομματισμού.
Έστω και τώρα όμως, αυτό που δεν κατάφεραν οι παλιομοδήτες,αγαθοί πολιτικοί ακτιβιστές των Ενωτικών κινήσεων να το καταφέρουν τα δημοκρατικά εκ των ΜΜΕ. Ο Νίκος Χατζηνικολάου π.χ. στην διαδικτυακή εκπομπή του, θα μπορούσε να προσκαλέσει τους αρχηγούς των αντιμνημονιακών κομμάτων να μας εξηγήσουν πάνω σε πέντε σημεία που αυτονόητα ομονοούν γιατί δεν συμφωνούν, έστω και για μια μετεκλογική συνεργασία. Πιστεύω ότι αυτές οι εκπομπές θα έχουν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα debate των αρχηγών των δύο πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων. Και πολύ μεγαλύτερη συμβολή στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας στον τόπο!

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...