Γέμισαν οι στήλες των εφημερίδων και ατελείωτες ώρες αφιερώνονται στα κανάλια για τη μαζική κατάθλιψη που κινδυνεύει να πάθει ο ελληνικός λαός λόγω μνημονίου στην «εποχή του ΔΝΤ» και για τα ανάλογα μέσα θεραπείας.

Σοβαροί ψυχίατροι και ψυχολόγοι επιστρατεύονται για να μας δώσουν πρακτικές συμβουλές. Μεταξύ των συμβουλών συμπεριλαμβάνεται και η άσκηση στην αλληλεγγύη, την οποία έχει αναλάβει εργολαβικά να κάνει πράξη ο Σκάι, με το αισιόδοξο σύνθημα «Ελλάδα μπορείς».

Στα πρωινάδικα σκάνε στα γέλια οικοδέσποινες και οικοδεσπότες μαζί με τους καλεσμένους στο γενικό πνεύμα, «το γέλιο κάνει καλό». Περισπούδαστοι αναλυτές ανακαλύπτουν και τα θετικά της υπόθεσης: Δεν πάμε στις ταβέρνες και έτσι τα βράδια μαζευόμαστε με φίλους και πίνουμε ανέμελοι φτηνό χύμα κρασί σε κλίμα ευφρόσυνο. Ειδήσεις βλέπουν το φως της δημοσιότητας, όπως για την ιστοσελίδα που οργανώνει το μοίρασμα των εξόδων της βενζίνης για μεταφορές με αυτοκίνητο από Γιάννενα για Αθήνα ή Τζιτζιφιές - Μαρούσι και αντιστρόφως. Στο ΙΧ με παρέα αντί να ταξιδεύουμε ολομόναχοι ή σαρδέλες στα λεωφορεία και τον ηλεκτρικό. Γίναμε Eυρωπαίοι και οικολόγοι, λένε, όπου η πρακτική αυτή ισχύει για χρόνια.

Όλες οι συμβουλές περιλαμβάνουν υπόρρητα και απαραιτήτως την αποδοχή του μνημονίου. Εντωμεταξύ, ορισμένα στοιχεία περνούν απαρατήρητα: Στην Ιρλανδία, όπου ο λαός ενσωματώνει –για την ώρα– την «εποχή ΔΝΤ», η μετανάστευση από τη χώρα εκτοξεύεται, η εγκληματικότητα κάνει θραύση και οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατακόρυφα, σε αντίθεση με την παραδοσιακά «αυτοκτονική» Ισλανδία που αντιστέκεται.

Συμπέρασμα: Η μαζική κατάθλιψη δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά ούτε με την κατεστημένη ψυχανάλυση, ούτε με τα ψυχοφάρμακα, αλλά με τη μαζική αντίσταση και την αλληλεγγύη του αγώνα. Για να σωθεί ο λαός πρέπει να περάσουμε από το «σόπινγκ θέραπι» με δανεικά, της προηγούμενης περιόδου, στο «ρεζίσταντ θέραπι», της νέας εποχής.

(Τραγικά επίκαιρο αυτό το editorial του ΠΡΙΝ από το 2010).

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...