Αλλη μια αυτοκτονία χθές απελπισμένου ανθρώπου, 52 χρόνων. Γράφτηκε πως είχε ψυχολογικά προβλήματα, κατάθλιψη. Καθημερινά σχεδόν και σε ολη την Ελλάδα της κρίσης και της εξαθλίωσης καταγράφονται παρόμοια ”περιστατικά”… Τις τελευταίες ημέρες καταγράφηκαν και άλλες δύο, εκτός του 52χρονου, αυτοκτονίες συνανθρώπων μας πάνω απο 75 χρόνων. Ολοι σίγουρα θα είχαν “ψυχολογικά προβλήματα” τα οποία κάτω απο το βάρος της διάλυσης της ζωής τους είτε για οικονομικούς λόγους είτε γιατί δεν αντέχουν αυτό τον αβίωτο βίο,αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το μάταιο τούτο κόσμο. Προηγήθηκαν και άλλες αυτοχειρίες τα δύο τελευταία χρόνια, και η πρόσφατη συμβολική πολιτική αυτοχειρία του Δημήτρη Χριστούλα στην Πλατεία Συντάγματος.
Θυμήθηκα την Πηνελόπη Δέλτα η οποία αυτοκτόνησε με δηλητήριο στις 27 Απριλίου 1941 , τη μέρα τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής κατέλαβαν την Αθήνα. Οι γνώστες θα πούν πως ήταν μια ευαίσθητη, ιδιαίτερη περίπτωση η γνωστή συγγραφέας. Ναί, αλλά οι ευαίσθητοι συνάνθρωποί μας προχωρούν σε τέτιες εθελούσιες αναχωρήσεις, τηρουμένων των αναλογιών κάθε ιδιαίτερης ”περίπτωσης”. Αλλά αυτά ειναι ζητήματα των ειδικών και δεν μπαίνουμε στα χωράφια τους.
Σε επίπεδο κοινωνικής παρατήρησης ομως αυτό που βλέπουμε να ξεδιπλώνεται μπροστά μας είναι ο,τι ακριβώς συνέβη και συμβαίνει οπου κυβερνήσεις παρέδωσαν εθελουσίως τις χώρες και τους πολίτες τους στα νύχια του ΔΝΤ και του δανειστών. Τα ίδια συνέβαιναν και στην Αργεντινή.
Κάποιοι αυτοκτονούν και κάποιοι περνούν σε άλλες μορφές αυτοκτονίας [βλέπε πολιτικής δολοφονίας]. Οπως Αργεντινή. Μαζί με την οικονομική εξαθλίωση έρχεται και η ατομική εξουθένωση με τη στροφή στα ναρκωτικά της κρίσης. Στην Αργεντινή ήταν το ”πάκο”, φτηνό και επικίνδυνο για τους απεγνωσμένους νέους,ακόμη και παιδιά. Στην Ελλάδα,αυτόν τον καιρό κυκλοφορούν επικίνδυνες συνθετικές ουσίες και οπως γράφτηκε στα ψιλά των εφημερίδων οδήγησαν στο θάνατο τέσσερις νέους.
Οι ηλικίες που θάπρεπε να δημιουργούν και να ονειρεύονται και οι ηλικίες όσων επρεπε υπο κανονικές συνθήκες να απολαμβάνουν τους καρπούς της δουλειάς τους εξοντώνονται συστηματικά απο τις ξεπουλημένες κυβερνήσεις.
Ολα αυτά συσσωρεύουν ενα τρομακτικό φορτίο θυμού στην κοινωνία που η απελευθέρωσή του θα ειναι εκκωφαντική οχι μόνο για την Ελλάδα αλλα για ολη την Ευρώπη. Ολα αυτά δεν απαντώνται με εκλογολαγνεία που οδηγεί σε παραπλάνηση και ψεύτικες ελπίδες. Δυστυχώς οι αριστερές δυνάμεις κινούνται και δρούν σε προεκλογικούς ρυθμούς, μεγάλα λόγια, μεγάλες αυταπάτες. Και αυτό συμβαίνει γιατί αφήνουν απέξω τον πολύ κόσμο που υποφέρει και δεν ακούει ενα ολοκληρωμένο σχέδιο που θα βγάλει τη χώρα απο την κρίση με κόστος, αλλά υπερ του λαού και όχι υπερ του συστήματος με μπαλώματα και διολισθήσεις είτε στην άλλη ζωή, είτε χωρίς να ματώσει μύτη.
Αλλά και αυτό ανήκει στους ”ειδικούς”.