Ως γνωστό, εδώ και περίπου τρία χρόνια, όλος ο κόσμος ασχολείται με την Ελλάδα και η γενική εντύπωση είναι ότι, όλα αυτά τα χρόνια η κυβέρνηση μάχεται να σώσει την χώρα από την χρεοκοπία και την καταστροφή (!).

Στη πραγματικότητα όμως, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική και ακριβώς οι φερόμενοι ως σωτήρες, είναι εκείνοι που όλον αυτόν τον καιρό, μάχονται να καταστρέψουν την χώρα και το λαό της και....
ήδη κατάφεραν πάρα πολλά.

Συγκεκριμένα, από το 2009, η Ελλάδα έπεσε στα χέρια μίας χούφτας εγκληματιών που ηθελημένα και βάση σχεδίου, την διαλύουν μεθοδικά. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα κανείς δεν κατάφερε να τους σταματήσει, παρότι μεγάλες προσπάθειες έχουν καταβληθεί από πολλούς. Γι΄ αυτό, τους τελευταίους μήνες και ως ύστατη προσπάθεια σωτηρίας, κατατέθηκαν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) δύο καταγγελίες, ενώ εκατοντάδες Έλληνες πολίτες ζήτησαν ήδη από τον αρμόδιο εισαγγελέα, να εμποδίσει την τέλεση ενός από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της σύγχρονης ιστορίας: Την ολική καταστροφή μίας χώρας σύμβολο για το δυτικό πολιτισμό και τη γενοκτονία του ιστορικού λαού της, ο οποίος από την αρχαιότητα έως τώρα προσέφερε πολλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, αλλά σήμερα βρίσκεται εξαθλιωμένος, ταπεινωμένος και ντροπιασμένος εξαιτίας της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας της χώρας του .

Όπως ήδη καταλάβατε, οι καταγγελίες αφορούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και γενοκτονία σε εξέλιξη. Επειδή όμως, η λέξη γενοκτονία μπορεί να ακούγεται πολύ σκληρή και το ενδεχόμενο τέλεσης ενός τέτοιου εγκλήματος, ειδικά στην σύγχρονη Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να φαίνεται απίστευτο, να είστε σίγουροι ότι δεν υπάρχει καμία υπερβολή. Διαβάστε την παρούσα περίληψη και τα κείμενα των καταγγελιών, δείτε το αποδεικτικό υλικό και θα πειστείτε μόνοι σας για την βασιμότητα των ισχυρισμών.

Θα δείτε ότι δεν υπάρχουν θάλαμοι αερίων όπως κάποιοι ειρωνικά λένε όταν ακούν τη λέξη γενοκτονία, αλλά υπάρχουν άλλα μέσα τα οποία φέρνουν το ίδιο αποτέλεσμα. Αυτά χρησιμοποιούνται κατά της Ελλάδας. Και ποια είναι; Ο οικονομικός πόλεμος, η ψυχολογική και η σωματική βία, το δόγμα του σοκ, η συνεχόμενη παραβίαση θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων, η προπαγάνδα και άλλα, τα οποία, σε συνδυασμό μάλιστα, φέρνουν πολύ “καλύτερα” αποτελέσματα από τους θαλάμους αερίων και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια όχι μόνο στην τάχιστη μείωση του ελληνικού πληθυσμού, αλλά και στο βέβαιο αφανισμό του. Δηλαδή στην γενοκτονία. Πέραν των προαναφερόμενων όμως, γίνεται χρήση και ενός άλλου μέσου, που λόγω των πολλαπλών, αλυσιδωτών συνεπειών, είναι σε θέση από μόνο του, να καταστρέψει την Ελλάδα. Και το όνομα αυτού: εξισλαμισμός της χώρας! Συγκεκριμένα, λόγω της καινούργιας νομοθεσίας σε συνδυασμό και με την ελλιπέστατη φύλαξη των συνόρων, η χώρα μετατράπηκε σε πόλο έλξης για τους δυστυχισμένους όλου του κόσμου, οι περισσότεροι μουσουλμάνοι προερχόμενοι από Αφρική και Ασία, τους οποίους όμως η Ελλάδα, ούτε μπορούσε, ούτε μπορεί να φροντίσει, αλλά ούτε και να αφήσει να φύγουν προς την Ευρώπη (Δουβλίνο ΙΙ).

Έως τώρα, η χρήση όλων αυτών των μέσων, οδήγησε μεταξύ άλλων, στη ραγδαία αύξηση της ανασφάλειας, της εγκληματικότητας, των εκτρώσεων, της υπογεννητικότητας, των αυτοκτονιών, των ασθενειών και των ψυχασθενειών, των θανάτων από μην φυσικά αίτια, στη μαζική μετανάστευση Ελλήνων, κυρίως νεαρής ηλικίας, στο εξωτερικό και στην αλλοίωση του ντόπιου πληθυσμού.

Συνεπώς, όχι μόνο αυτά τα “όπλα” είναι πολύ αποτελεσματικά, αλλά σε αντίθεση με τους θαλάμους αερίων, έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα: πολύ δύσκολα γίνεται αντιληπτή η ύπαρξη, ο στόχος, η δύναμη και η αποτελεσματικότητα τους.

Και επειδή όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, βλέποντας κανείς τη σημερινή Ελλάδα, είναι προφανές ότι τα επιλεγμένα “όπλα” και ήταν τα κατάλληλα και χρησιμοποιήθηκαν σωστά. Μερικά από τα αποτελέσματα που έφεραν σε μόλις δυο χρόνια, είναι αυτά: Η χώρα είναι αποκλεισμένη από τις αγορές και δακτυλοδεικτούμενη, έχει χάσει το κύρος και την κυριαρχία της, προχώρησε σε αναδιάρθρωση του χρέους και ουσιαστικά έχει χρεοκοπήσει. Ο κυβερνητικός δανεισμός αυξήθηκε κατακόρυφα και το δημόσιο χρέος είναι μη βιώσιμο, οι δείκτες επιχειρηματικότητας και η αγορά κατέρρευσαν, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 12% περίπου, η αξία της δημόσιας περιουσίας μειώθηκε δραματικά, δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν, η ανεργία αυξήθηκε κατά 242% και για πρώτη φορά στην ιστορία, οι απασχολούμενοι είναι λιγότεροι από εκείνους που δεν έχουν κανένα εισόδημα. Η πλειοψηφία ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και καθημερινά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε τροφή και ιατρική περίθαλψη. Το κέντρο της Αθήνας μετατράπηκε σε γκέτο, σχολεία και νοσοκομεία κλείνουν, γονείς αναγκάζονται να αφήνουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα επειδή δεν μπορούν να τα συντηρήσουν, ενώ μαθητές δεν έχουν σχολικά βιβλία και λιποθυμούν στα σχολεία από την ασιτία. Το ελληνικό ενεργειακό σύστημα κατάρρευσε, άρχισαν διακοπές ηλεκτροδότησης, ο τουρισμός που είναι η ” βαριά βιομηχανία” της χώρας δέχτηκε μεγάλο πλήγμα και άλλα πολλά. Τέλος, λόγω της φτώχειας, των λαθρομεταναστών και της ελλιπέστατης υγειονομικής περίθαλψης επανεμφανίστηκαν ξεχασμένες ασθένειες και οι μεγάλες πόλεις γέμισαν αστέγους. Η κοινωνία ζει υπό καθεστώς τρομοκρατίας, η αξιοπρέπεια των Ελλήνων έχει καταρρακωθεί και ο λαός υποφέρει από εθνική κατάθλιψη. Και αυτή είναι μόνο η αρχή …

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: Έως τώρα, κατά περίπτωση, πολλοί άνθρωποι επιβίωσαν είτε ζώντας από οικονομίες που ακόμα είχαν, είτε ξεπουλώντας περιουσιακά στοιχεία, είτε στηριζόμενοι από την οικογένεια τους, είτε χωρίς χρήματα με ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών, είτε λόγω της αλληλεγγύης, καθώς η κοινωνία ευαισθητοποιήθηκε και φρόντισε αμέσως τα αδύναμα μέλη της. Σε αυτό το πλαίσιο, συσσίτια, τράπεζες τροφίμων, κοινωνικά παντοπωλεία, ιατρεία και φαρμακεία στήθηκαν σε όλη τη χώρα και διένειμαν δωρεάν προϊόντα και παροχές σε όσους τα χρειάζονταν. Για να λειτουργήσουν όλα τα τελευταία αναφερόμενα, λήφθηκε πολλή βοήθεια και από το εξωτερικό. Από την Ομογένεια, από την Εκκλησία της Κύπρου και της Ρωσίας, από οργανώσεις όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα και οι Γιατροί του Κόσμου κλπ.

Έχοντας υπόψη όμως ότι, οι δυσμενές συνεπείς στην οικονομία και στην κοινωνία αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου λογαριθμικά, σύντομα, ούτε καν αυτό το ΤΑΠΕΙΝΩΤΙΚΟ μοντέλο επιβίωσης δεν θα λειτουργεί πια.

Συμπέρασμα: από όλα τα ως τώρα αναφερόμενα, σαφέστατα προκύπτει ότι στην Ελλάδα, δεν τελούνται μόνο εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τα οποία κανείς ως τώρα αμφισβήτησε, αλλά και το ίδιο το έγκλημα της γενοκτονίας, το οποίο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, όπως εξαρχής ειπώθηκε. Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται περί γενοκτονίας, έγκλημα το οποίο το ICC τιμωρεί εξίσου με τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τα εγκλήματα πολέμου, δείτε πως περιγράφεται ο όρος αυτός:

(από την Ελληνική Βικιπαίδεια):
“Ο ελληνικός όρος γενοκτονία είναι ταυτόσημος με τον διεθνώς χρησιμοποιούμενο όρο genocide που προέρχεται από την ελληνική λέξη γένος και το λατινικό ρήμα caedere (=φονεύω). Με αυτόν τον όρο αποδίδεται κυριολεκτικά η από τους αρχαιότατους χρόνους υφιστάμενη έννοια και ακριβέστερα ένα από τα αρχαιότερα μαζικά εγκλήματα που αποβλέπουν στη συστηματική επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο τόπο.
Η γενοκτονία μπορεί να επιδιωχθεί είτε με σειρά ομαδικών φόνων, όλων ή σχεδόν όλων των μελών μιας φυλής, είτε με συστηματική εξασθένιση αυτής (με διάφορα μέσα) μέχρι τη βαθμιαία εξάλειψη της φυλής. Στα βίαια δε μέσα αυτά περιλαμβάνονται και σειρά απαγορευτικών μέτρων επί εθνικών, θρησκευτικών, γλωσσικών, ηθικών, ιστορικών ή άλλων παραδόσεων προκειμένου να επέλθει διαφοροποίηση ή αλλοίωση της καταδιωκόμενης φυλής με βέβαιη την συν τω χρόνω απώλεια του εθνικού και φυλετικού γνωρίσματός της.”

Δείτε επίσης στη συνέχεια, μερικές ακόμα λεπτομέρειες για την κατάσταση στην Ελλάδα και βοηθήστε να σταματήσουν όλα αυτά. Θυμηθείτε ότι δεν μιλάμε για χώρα του έτσι αποκαλούμενου “τρίτου κόσμου” αλλά για σύγχρονο δυτικό κράτος, μέλος της ΕΕ, το οποίο μάλιστα είναι και η κοιτίδα του δυτικού πληθυσμού. Αναρωτηθείτε μετά: Εάν όλα αυτά ήταν εφικτά σε μια τέτοια χώρα, γιατί όχι και αλλού; Εάν το σύμβολο μπορεί να καταστραφεί, γιατί όχι και αυτό που συμβολίζει;

Πως έφτασε η Ελλάδα σε αυτή την κατάσταση;

Το καλοκαίρι του 2008, άρχισαν δημόσιες συζητήσεις περί οικονομικής κρίσης. Παγκόσμια και με ξένες αιτίες, έλεγε η τότε κυβέρνηση Καραμανλή, ντόπια και εξαιτίας της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής, έλεγε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κ. Παπανδρέου. Σύντομα, ο δεύτερος, ζήτησε κιόλας πρόωρες εκλογές με αφορμή την οικονομία, ισχυριζόμενος ότι η κυβερνητική οικονομική πολιτική που βασιζόταν σε ιδιωτικοποιήσεις και μέτρα λιτότητας ήταν λανθασμένη και οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια την χώρα, σε ύφεση και στη κατάρρευση. Τελικά, το 2009 εκμεταλλεύτηκε την επικείμενη εκλογή Πρόεδρου της Δημοκρατίας, έριξε με πραξικοπηματικό τρόπο την κυβέρνηση και προκάλεσε τις πολυπόθητες πρόωρες εκλογές. Η Βουλή έκλεισε στις 2 Σεπτεμβρίου 2009, μόλις δυο χρόνια μετά την ανάδειξή της και οι εκλογές διεξάχθηκαν στις 4 Οκτωβρίου.

Η οικονομική κρίση παρέμεινε το κεντρικό θέμα και κατά την προεκλογική περίοδο και γι΄αυτό, οι περισσότερες ομιλίες, δηλώσεις και δεσμεύσεις των υποψηφίων, αφορούσαν τις προτεινόμενες λύσεις εξόδου απ’ αυτήν. Μέτρα συγκρατημένης λιτότητας έλεγε ο κ. Καραμανλής, ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη και βελτίωση της λειτουργίας του κράτους των θεσμών έλεγε ο κ. Παπανδρέου. Κέρδισε ο δεύτερος.

Σύμφωνα με το πρόγραμμά του, η υλοποίηση της διακηρυττόμενης πολιτικής, βασιζόταν στην αξιοποίηση των αστείρευτων δυνατοτήτων της χώρας και του ανθρώπινου δυναμικού της και, θα εξασφάλιζε την έξοδο από την οικονομική κρίση, την μείωση του κυβερνητικού δανεισμού, την ευημερία και την προστασία του κύρους και της αξιοπιστίας της χώρας στο εξωτερικό. Δέσμευση του; Η πιστή εφαρμογή της πολιτικής πλατφόρμας ασχέτως συνθηκών. Επανεκκίνηση της οικονομίας, δημιουργία νέου πλούτου, δίκαιη αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος και κανένα νέο φορολογικό βάρος στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, για να μην μειωθεί η αγοραστική της δύναμη, να μη βαθύνει η ύφεση και να μην επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης. Αυτή η δήλωση έγινε πολλές φορές όχι μόνο ως δέσμευση, αλλά και ως απάντηση στους πολιτικούς του αντιπάλους.

Εκείνη την περίοδο, όλα τα κράτη ταλαιπωρούνταν από την παγκόσμια οικονομική κρίση και, λίγο πολύ, η Ελλάδα είχε τα προβλήματα που οι περισσότερες χώρες είχαν. Έχοντας όμως υπόψη τα μοναδικά πλεονεκτήματα της χώρας, βάση απλής λογικής, η υλοποίηση της πολιτικής Παπανδρέου θα ήταν εύκολη υπόθεση και η Ελλάδα θα μπορούσε να βγει αμέσως από την κρίση εάν θα υπήρχε τέτοια βούληση.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της Ελλάδας;
- το μικρό συνολικό εξωτερικό χρέος της χώρας, η στρατηγική γεωγραφική θέση και η τεράστια πολιτιστική κληρονομιά, η αξιοποίηση της οποίας, από μόνη της θα μπορούσε να λύσει τα όποια οικονομικά προβλήματα
- σημαντικοί τομείς στην Οικονομία, όπως ποιοτικά γεωργικά προϊόντα, τουρισμός και ναυτιλία, οι οποίοι δεν έχουν ουσιαστικά το φόβο του μισθολογικού ανταγωνισμού εκ μέρους των αναπτυσσόμενων χωρών (Κίνα, Ινδία, Ρωσία κλπ) όπως συμβαίνει με τις γερμανικές και άλλες βιομηχανίες
- το γεγονός ότι είναι μία από τις ελάχιστες δυτικές χώρες, οι οποίες διαθέτουν ακόμα μεγάλη δημόσια περιουσία, ανεκμετάλλευτο πλούσιο υπέδαφος και πολύ κερδοφόρες κοινωφελείς εταιρείες στην ιδιοκτησία του κράτους.

Για του λόγου το αληθές, μερικά ενδεικτικά στοιχεία:

- η Ελλάδα είναι επί δεκαετίες η πρώτη ναυτιλιακή δύναμη στον κόσμο και αποτελεί το 50% του ευρωπαϊκού εμπορικού στόλου (η έδρα των εφοπλιστικών εταιριών όμως βρίσκεται στην αλλοδαπή).
- το 2009, το συνολικό εξωτερικό χρέος συγκρινόμενο με το ΑΕΠ ήταν 167% και η Ελλάδα βρισκόταν πολύ πίσω στην παγκόσμια αλλά και στην Ευρωπαϊκή κατάταξη, όπου προηγούνταν η Ιρλανδία με περίπου 1000%, η Ολλανδία με περίπου 470%, η Βρετανία με 416% και η Πορτογαλία με 223%
- τα ανεκμετάλλευτα πλεονεκτήματα της χώρας όπως λχ. ο ορυκτός πλούτος, ήταν γνωστά στους πάντες, καθώς από το 1981 όλοι ήξεραν ότι η Ελλάδα μπήκε στην τότε ΕΟΚ (των 9) με τρία πλεονεκτήματα: Την Εμπορική της Ναυτιλία, τον Ορυκτό της πλούτο και το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων. (Γκαστόν Τορν, Πρόεδρος της ΕΟΚ το 1981)

Αμέσως μετά την νίκη του στις εκλογές, ο κ Παπανδρέου αγνόησε τα πάντα (τις δεσμεύσεις του, τα πλεονεκτήματα της χώρας, τα καθήκοντα του κλπ) και όπως αργότερα φάνηκε, έβαλε σε εφαρμογή ένα σχέδιο καταστροφής της χώρας, το οποίο στηρίχτηκε κυρίως σε ένα επαναλαμβανόμενο μοντέλο: πλήγμα της αξιοπιστίας και του κύρους της χώρας, παράλυση του κράτους και εξοντωτικά μέτρα λιτότητας. Βάσει του μοντέλου αυτού και με τις ευλογίες του Πρόεδρου της Δημοκρατίας, ο κ Παπανδρέου και η κυβέρνησή του κατάφεραν να διαλύσουν την οικονομία, το κράτος δικαίου και τον κοινωνικό ιστό. Κατάφεραν δηλαδή να μας αποδείξουν εμπράκτως, ότι τα μέτρα λιτότητας οδηγούν όντως “στο φαύλο κύκλο της κατάρρευσης” και ότι προεκλογικά, ήξεραν πολύ καλά τι έλεγαν: μόνο η ανάπτυξη, η κοινωνική δικαιοσύνη και η καλή λειτουργία των θεσμών λύνουν προβλήματα και φέρνουν την ευημερία.

Σε πολύ γενικές γραμμές, οι φάσεις του βασικού σχεδίου Παπανδρέου ήταν :

1. Κατάκτηση της εξουσίας
2. Δημιουργία των απαραίτητων συνθηκών για τη λήψη τεράστιων διακρατικών δανείων υψηλού κινδύνου
3. Εξασφάλιση των συνθηκών αδυναμίας πληρωμής των δανείων αυτών

Σήμερα, όλες οι φάσεις έχουν ολοκληρωθεί και η χώρα έχει παραδοθεί άνευ όρων στα χέρια των δανειστών, οι οποίοι ανέλαβαν την διοίκησή της και ξεκίνησαν έτσι ουσιαστικά την διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης των απαιτήσεων τους.
Και επειδή όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, η εξέλιξη αυτή δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για την ύπαρξη του δόλου.

Πως υλοποιήθηκε το σχέδιο;

Μεταξύ άλλων, μόλις ανέλαβε την εξουσία, αντί να ασκήσει τα αυτονόητα καθήκοντα του πρωθυπουργού, να υλοποιήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και να λύσει τα όποια προβλήματα αντιμετώπιζε η χώρα, όπως είχε υποχρέωση, ο κ Παπανδρέου έκανε τα εξής:

- τη πρώτη μέρα (5.10.2009), έδωσε εντολή στην Τράπεζα της Ελλάδας να επιμηκύνει τη χρονική περίοδο του διακανονισμού των συναλλαγών στα ελληνικά ομόλογα, δημιουργώντας έτσι μεγάλα περιθώρια υποτιμητικής κερδοσκοπίας και χειραγώγησης σε βάρος των ελληνικών ομολόγων (αλλαγή του Τ3 σε Τ10).
- την δέκατη μέρα δήλωσε στους Reuters ότι η χώρα έχει περιέλθει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ότι η κατάσταση της οικονομίας είναι εκρηκτική και τα δημοσιονομικά βρίσκονται σε εκτροχιασμό. Ξεκίνησε έτσι μια πρωτοφανής και απίστευτη δυσφημιστική εκστρατεία, κατά την οποία δήλωνε προς πάσα κατεύθυνση και με κάθε ευκαιρία ότι, η Ελλάδα είναι μια χρεοκοπημένη, αναξιόπιστη και διεφθαρμένη χώρα, με διαλυμένους εισπρακτικούς μηχανισμούς και παρασιτική οικονομία.
Ταυτόχρονα,
- παρουσίασε τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας χειρότερη από ότι ήταν στην πραγματικότητα, αναθεωρώντας μεταξύ άλλων το έλλειμμα του 2008 κατά 2 % και αυξάνοντας με λογιστικές αλχημείες το έλλειμμα του 2009 τουλάχιστον κατά 3,7%, αναθεωρώντας το κιόλας συνεχώς μέχρι που το έφτασε στο 13, 6% του ΑΕΠ. Αργότερα το πήγε στο 15,4%.
- άφησε για περίπου ένα χρόνο ακέφαλες τις περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς ενώ στη συνέχεια, έκανε τον ένα κυβερνητικό ανασχηματισμό μετά τον άλλο, ιδρύοντας και καταργώντας υπουργεία σε κάθε ανασχηματισμό. Το υπουργείο ναυτιλίας ήταν εκείνο που δέχτηκε το μεγαλύτερο πλήγμα.
- αύξησε επανειλημμένα την άμεση και έμμεση φορολογία και προχώρησε σε οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων, πλήττοντας έτσι βάναυσα τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα. Κάποια στιγμή, πολύς κόσμος άρχισε να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και να μην έχει πια καμία φοροδοτική ικανότητα. Παραταύτα όμως, η πολιτική Παπανδρέου δεν άλλαξε: καινούργιες αυξήσεις φόρων και τελών και ταυτόχρονες μειώσεις μισθών και συντάξεων, επιβλήθηκαν ξανά και ξανά. Αποτέλεσμα; Το αυτονόητο. Η κοινωνία εξαθλιωνόταν χωρίς όμως το κράτος να εισπράξει περισσότερα χρήματα. Κάθε άλλο μάλιστα. Μετά την κάθε επιδρομή, όλο και περισσότερες επιχειρήσεις έκλειναν και οι φορολογούμενοι λιγόστευαν. Απτόητη όμως η κυβέρνηση. Φόρους και περικοπές.
- προχώρησε σε στάση πληρωμών προς το εσωτερικό και αποδυνάμωσε έτσι περαιτέρω τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δηλαδή την ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας
- συρρίκνωσε τις δημόσιες επενδύσεις, δεν μείωσε τη σπάταλη και δεν έκανε καμία μεταρρύθμιση

Συνοπτικά, αυτές ήταν οι βασικές δραστηριότητες Παπανδρέου κατά την διάρκεια όλης της θητείας του. Πέραν τούτου όμως, έκανε και άλλες σημαντικές κινήσεις :

1. Από το Μάρτιο του 2010, έβαλε σε εφαρμογή μια πρωτοφανή μεταναστευτική πολιτική, εξαιτίας της οποίας ο αριθμός των λαθρομεταναστών που εισβάλουν καθημερινά στο ελληνικό έδαφος αυξήθηκε ραγδαία. Ο ντόπιος, μικρός και ήδη γερασμένος πληθυσμός, δέχτηκε μεγάλο πλήγμα και επειδή οι περισσότεροι λαθρομετανάστες που έρχονται είναι, νέοι, μένουν εδώ και κάνουν πολλά παιδιά, ενώ οι Έλληνες έχουν αυξημένη υπογεννητικότητα και η νεολαία φεύγει στο εξωτερικό, η αλλοίωση του πληθυσμού θα είναι όλο και πιο γρήγορη και ο ντόπιος πληθυσμός θα αφομοιωθεί ολοκληρωτικά από το ξενόφερτο. Αν προσθέσουμε όμως και τις συνεχόμενες αναταραχές ανά το κόσμο και τα διαδοχικά κύματα λαθρομεταναστών που κατακλύζουν γι΄αυτό το λόγο την χώρα, είναι καταφανέστατο το γεγονός ότι πολύ σύντομα οι κάτοικοι της Ελλάδας δεν θα είναι πια Έλληνες.

Σχετικά με το μεταναστευτικό νόμο, αξίζει να σημειωθεί ότι:
- ελληνική υπηκοότητα (citizenship) μπορεί να πάρει ο αλλοδαπός έστω και αν δεν μιλάει ελληνικά
- ελληνική ιθαγένεια (nationality), μπορούν να πάρουν παιδιά αλλοδαπών, τα οποία γεννήθηκαν στο εξωτερικό (!),
- ελληνική ιθαγένεια (nationality), παίρνουν αυτόματα όλα τα παιδιά των αλλοδαπών που γεννιόνται σε Ελληνικό έδαφος, δηλαδή και των λαθρομεταναστών και μπορούν έτσι να νομιμοποιήσουν και τους συγγενείς τους πρώτου βαθμού. Αποτέλεσμα; Έγκυες γυναίκες από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και άλλες χώρες της Ασίας και της Αφρικής, καταφθάνουν παράνομα στην Ελλάδα και ενισχύουν έτσι και αυτές, τον ήδη μεγάλο αριθμό των ξένων που εισρέουν συνεχώς παράνομα στην χώρα.

2. Τον Απρίλιο του 2010, αφού πρώτα με τη δυσφημιστική εκστρατεία και τις υπόλοιπες κινήσεις του ανέβασε τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας και το έλλειμμα, χωρίς να υπάρχει ανάγκη, χωρίς να εξετάσει άλλο ενδεχόμενο, χωρίς να βγει καν στις αγορές και αρνούμενος χαμηλότοκα δάνεια τα οποία προσέφεραν η Κίνα και η Ρωσία, επικαλέστηκε αδυναμία δανεισμού και άμεσο κίνδυνο “χρεοκοπίας” της χώρας. Κατόπιν τούτου και για να λύσει το πλασματικό πρόβλημα, προσέφυγε αυτοβούλως στη τρόικα (ΕΕ, ΚΤΕ και ΔΝΤ), από την οποία ζήτησε ένα υψηλότοκο δάνειο 110 δις ευρώ. Λίγους μήνες αργότερα, ζήτησε και άλλα 130 δις. Αυτό, ούτε λίγο ούτε πολύ, σημαίνει ότι σε λιγότερο από ένα χρόνο πρωθυπουργίας, ζήτησε περισσότερα χρήματα από όσα είχε δανειστεί η Ελλάδα σε 35 χρόνια! Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τα πρώτα 110 δις ζητήθηκαν με αντάλλαγμα την ασυλία της χώρας και της περιουσίας της, υπάρχουσα και μελλοντική, ενώ τα υπόλοιπα 130 δις με αντάλλαγμα την διοίκησή της από τους δανειστές και προτεραιότητα την πληρωμή των δανείων αντί μισθών, συντάξεων και λοιπών κοινωνικών δαπανών. Τέλος, αυτό το δάνειο μαμούθ, η Ελλάδα δεν το χρειαζόταν, δεν έλαβε ακόμα παρά ένα μικρό μέρος του που χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά για την πληρωμή των κυβερνητικών χρεών και δεν είναι σίγουρο ότι θα λάβει το υπόλοιπο, αλλά εξαιτίας του, βρέθηκε δεμένη χειροπόδαρα, έχασε την ασυλία και την εθνική κυριαρχία της και τώρα κινδυνεύει να χάσει τη δημόσια περιουσία και τα πλούτη της.

3. Τέλος, για να είναι εφικτή η εφαρμογή και η ολοκλήρωση του προαναφερόμενου σχεδίου και για να μην γίνουν αντιληπτά τα εγκλήματά του, περιέλαβε στο βασικό μοντέλο, το δόγμα του σοκ και όλες τις άλλες τεχνικές χειραγώγησης των μαζών και ψυχολογικού πολέμου, που αποσκοπούν και μπορούν να εξασφαλίζουν τον εξαναγκασμό της κοινωνίας να δεχτεί αλλαγές, οι οποίες υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα φάνταζαν αδιανόητες. Ενδεικτικά, μερικά από τα “όπλα” που χρησιμοποίησε ήταν:

- οι απειλές, οι εκβιασμοί και τα ψευτοδιλήμματα. Τα συχνότερα αφορούσαν την χρεοκοπία και την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και στο ευρώ.
- η αποποίηση ευθυνών, τεχνική μέσω της οποίας προσπαθούσε συνεχώς να μεταθέσει τις αποκλειστικά δικές του ευθύνες σε άλλους. Πιο συγκεκριμένα και κατά περίπτωση, υπέδειξε ως “ενόχους”, τη προηγούμενη κυβέρνηση, τους πολίτες που είναι διεφθαρμένοι και φοροφυγάδες (κλέφτες και απατεώνες δηλαδή), τις αγορές που δεν του έδωσαν πίστωση χρόνου για να αναστηλώσει την οικονομία (!), την ΕΕ η οποία δε χειρίστηκε σωστά την ελληνική κρίση (!), τους ξένους ηγέτες και προπαντός τη τρόικα, σαν να ήταν αυτή που τον υποχρέωσε να δανειστεί αλόγιστα και άσκοπα και μάλιστα από αυτήν. Με τους ισχυρισμούς αυτούς όμως, κατάφερε και να σπείρει διχόνοια στην κοινωνία, να βλάψει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και να ζημιώσει σε μεγάλο βαθμό τις σχέσεις μας με άλλους λαούς.
- η «χρεο-τρομοκρατία» αφενός για να εξασφαλίσει τη συναίνεση του κόσμου, κάνοντάς τον να αναπτύξει την ψυχολογία του «συνενόχου» και του «συνυπεύθυνου» για τα χρέη που άλλοι δημιούργησαν, αλλά που εκείνος (ο ” διεφθαρμένος”, το “παράσιτο”, και ο “φοροφυγάς “) έπρεπε να πληρώνει και αφετέρου για να αφοπλίσει τις λαϊκές αντιστάσεις απέναντι στην εφαρμογή της προαποφασισμένης καταστροφικής πολιτικής.

Όμως παρ’ όλες τις τεχνικές αυτές, που χρησιμοποιήθηκαν σε συνδυασμό εξαρχής, πολύς κόσμος κατάλαβε έγκαιρα τι συμβαίνει και από το Μάιο του 2010, ξεκίνησαν σφοδρές, μαζικές, ομαδικές και ατομικές αντιδράσεις όλων των ειδών. Διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, δοκιμασίες πολιτικών και προπηλακισμοί, εξώδικα, ανοιχτές επιστολές, μηνύσεις για έσχατη προδοσία και άλλα μέσα χρησιμοποιήθηκαν επανειλημμένα, από απλούς πολίτες, από καλλιτέχνες και ακαδημαϊκούς, αλλά μάταια. Τίποτα δεν άλλαξε. Οι διαδηλώσεις και οι συγκεντρώσεις διαλύθηκαν με την χρήση απάνθρωπης αστυνομικής βίας και όλα τα υπόλοιπα αγνοήθηκαν επιδεικτικά. Έτσι, αναγκαστήκαμε τελικά ως πολίτες, να προσφύγουμε στα διεθνή δικαστήρια και να ζητήσουμε τώρα την υποστήριξη της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

Μέχρι στιγμής, έχουν κατατεθεί προσφυγές στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) και έχουν καταγγελθεί εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και γενοκτονία σε εξέλιξη, αλλά ανακοινώθηκαν ήδη και άλλες προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ECHR).

Λίγο μετά την κατάθεση της πρώτης καταγγελίας στην Χάγη, ο κ. Παπανδρέου ο οποίος είχε απέναντι του όλη την κοινωνία, κατάλαβε ότι δεν μπορεί να συνεχίσει άλλο με τον ίδιο τρόπο και έτσι, αποφάσισε να φύγει από το προσκήνιο και να συνεχίσει το καταστροφικό του έργο από το παρασκήνιο.

Έτσι, στις 09.11.2011, χωρίς κανείς να το αντιληφθεί, παραιτήθηκε μαζί με τη κυβέρνηση του και αντί η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές έτσι όπως το Σύνταγμα επιτάσσει, στις 11.11.2011, μέρα κατά την οποία έληγε και η θητεία του ως αρχηγού του κυβερνώντος κόμματος, τοποθέτησε στη πρωθυπουργία έναν υπάλληλο του γραφείου του, τον κ. Λουκά Παπαδήμο, και στη “νέα” κυβέρνηση, 38 στελέχη της παραιτηθείσας. Η επίσημη αποστολή του παράνομα διορισμένου πρωθυπουργού και της κυβερνητικής ομάδας του; Η κατά γράμμα συνέχιση της πολιτικής Παπανδρέου, η οποία είχε ήδη αποδειχτεί ότι καταστρέφει την οικονομία, τον κοινωνικό ιστό και το κράτος δικαίου και ότι οδηγεί τον πληθυσμό στην απελπισία, στη φτώχεια, στη κατάθλιψη, στη δυστυχία αλλά και σε πολλούς θανάτους.