Νοσώ από έλλειψη ανησυχίας. Διασκεδάζω απόλυτα με όσα συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή και απολαμβάνω όλα τα επεισόδια. Επίσης, βρίσκω διασκεδαστικούς όλους αυτούς που ανησυχούν για το ευρώ και τις καταθέσεις, διότι μαθαίνω ότι τελικά άνθρωποι που έκλαιγαν ολημερίς για τη φτώχεια τους, έχουν μεγάλες καταθέσεις για τις οποίες ανησυχούν.
Διασκεδάζω με τις ερασιτεχνικές προβοκάτσιες που προκαλεί ο πανικός, διότι φαίνεται ότι ο δικομματισμός στην Ελλάδα ήταν ένα πρόχειρα στημένο τσαρδί που μετά τον Λαλιώτη, δε βρήκε κανέναν σοβαρό άνθρωπο να αναλάβει εργολαβικά και επιστημονικά τη λασπολογία.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα η δήλωση του Δημήτρη Στρατούλη ότι «Ο ΣΥΡΙΖΑ προτίθεται να εγγυηθεί και να χρησιμοποιήσει τις τραπεζικές καταθέσεις των πολιτών προκειμένου να τονώσει την ανάπτυξη». Μεγάλος χαμός! Οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια και τα λεφτά.
Τι προσπάθησαν να κρύψουν τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ; Ότι η δήλωση Στρατούλη συνεχιζόταν κι επεσήμανε: «Πιθανή κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ θα εγγυηθεί, δεν θα δεσμεύσει τις καταθέσεις των πολιτών (…) τηρώντας τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας που ισχύουν και σήμερα».
Τι είπε, λοιπόν, στην ουσία; Ότι οι καταθέσεις των πολιτών που σήμερα οι τράπεζες χρησιμοποιούν για να βγάζουν υπερκέρδη, θα χρησιμοποιηθούν για ανάπτυξη και δημόσια έργα. Τι άλλο είπε; Ότι οι καταθέσεις των πολιτών που σήμερα είναι παρκαρισμένες στην τράπεζα με επιτόκιο 1% και η τράπεζα τα δανείζει με 16% είναι καθαρή τοκογλυφία που ευνοεί τους τραπεζίτες κι αυτό πρέπει να σταματήσει.
Δεν υπήρχε τίποτε κακό στη δήλωση Στρατούλη. Τουναντίον, επρόκειτο για μία λύση στο πάγιο αίτημα των πολιτών που καταδυναστεύονται από τις τράπεζες. Τα παπαγαλάκια, όμως, απομόνωσαν μία φράση, την έκαναν σημαία και ορισμένοι την πίστεψαν. Αν το θέμα το είχε αναλάβει ο Λαλιώτης, σήμερα ο Στρατούλης θα είχε φτάσει τρέχοντας στη Σαχάρα για να σωθεί από το κυνήγι των πανικόβλητων.
Ένα πρώτο ευχάριστο συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι οι ηλίθιοι ακροατές λιγοστεύουν μαζί με τους δράκους των παραμυθιών που προσπαθούν να μας διηγηθούν οι μουχλιασμένοι παρακρατικοί επικοινωνιακοί μηχανισμοί.
Ένα δεύτερο ευχάριστο είναι ότι τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα αποσυντίθενται λες και βούλιαξαν σε δεξαμενή με οξύ. Η παράκληση του Σαμαρά να επιστρέψει όλο το νεοφιλελεύθερο σκυλολόι στη ΝΔ, δείχνει ότι ο άνθρωπος αυτός όχι μόνο δεν έχει ιδεολογία ή προοπτική στην πολιτική, αλλά είναι ένας φελλός που χέστηκε πάνω του μόλις είδε τα δύσκολα.
Όταν, όμως, δε μπορείς να διαχειριστείς μία δύσκολη κατάσταση στο κόμμα σου, τότε πώς θες να πείσεις ότι θα αντιμετωπίσεις μια τεράστια οικονομική κρίση σε ολόκληρη της χώρα σου; Ξεγυμνώθηκε ο Αντώνης Σαμαράς. Ξεβρακώθηκε και φώναξε όσο πιο δυνατά μπορούσε «Βοήθεια! Έχω δεσμευτεί στη Μέρκελ, στο ΔΝΤ και στους δανειστές ότι θα τους εξυπηρετήσω». Κάτι έχει υπογράψει ο Σαμαράς που τον τρομάζει. Τρέμει μήπως αποκαλυφθεί. Είναι πανικόβλητος εκτός από πανίβλακας.
Στα ίδια πλαίσια κινείται και ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Φοβάται! Για κάτι έχει δεσμευτεί. Δεν είναι δυνατόν να βάζεις μόνο μία προϋπόθεση για οποιαδήποτε συνεργασία με αυτούς που χτες έβριζες, απαξίωνες και αποκαλούσες «πληγή» και «κουκουλοφόρους».
Ο όρος του Βενιζέλου ήταν να δεσμευτεί ο Τσίπρας ότι πάση θυσία θα μείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη. Τι εστί όμως «πάση θυσία»; Μα αυτό ακριβώς που λένε οι λέξεις. Ύφεση, εξαθλίωση, πείνα, θάνατοι, αρκεί να μείνουμε στο ευρώ.
Γιατί όμως; Ποιο μυστικό κρύβεται πίσω από αυτό το «πάση θυσία»; Μια δέσμευση που πάνω απ’ όλα είναι κουτοπόνηρη. Για παράδειγμα, λες στη Μέρκελ, «Να επαναδιαπραγματευτούμε τους όρους του Μνημονίου» και η Μέρκελ σου απαντά «Αν το ξαναπείς, θα σε διώξουμε από την ευρωζώνη».
Λες στη Μέρκελ «Να παρατείνουμε για ένα χρόνο το δημοσιονομικό πρόγραμμα» και η Μέρκελ σου απαντά «Αν το ξαναπείς, θα σε διώξουμε από την ευρωζώνη». Ό,τι κι αν θελήσεις να διαπραγματευτείς, η απάντηση της Μέρκελ θα είναι η ίδια. Οπότε τι κάνουμε; Τίποτα! Αυτήν την προϋπόθεση, λοιπόν, έθεσε ο Βενιζέλος στον Τσίπρα. Να μην κάνουμε τίποτα!
Πέρα από τη γελοιότητα του πράγματος, με αυτόν τον όρο που έθεσε ο Βενιζέλος στον Τσίπρα και προφανώς τον έχει θέσει πρωτίστως στον εαυτό του ως όρκο, αποδεικνύεται και κάτι ακόμη, πολύ χειρότερο. Ότι ο Βενιζέλος ψευδόταν σε κάθε προεκλογική του ομιλία, όταν παρουσιαζόταν ως σχεδόν αντι-μνημονιακός κι όταν υποσχόταν ότι θα προχωρήσει σε επαναδιαπραγμάτευση.
Δεν είναι μόνο ψεύτες και απατεώνες. Δεν είναι μόνο ξεδιάντροποι και ξεφτυλισμένοι. Δεν είναι απλοί υπαλληλίσκοι της Μέρκελ και του ΔΝΤ. Είναι αυτοί που μας έδειξαν ξεκάθαρα ότι τα κόμματά τους, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι επιχειρήσεις και τίποτε άλλο.
Δεν είναι πολιτικοί οργανισμοί, αλλά κρατικοδίαιτες μαφίες που μας εκβιάζουν. Όποιος και αυτή τη φορά δεν είδε ξεκάθαρα το ρόλο αυτών των δύο κομμάτων, τότε απλώς δε θέλει να τον δει. Οπότε μπορεί ελεύθερα είτε να συνεχίζει να αυτοχειριάζεται αν είναι απλός οπαδός ή να κερδοσκοπεί με κομπίνες αν είναι λαμόγιο.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
