Ο νικητής των εκλογών, έστω κι αν το κόμμα του βγήκε δεύτερο, είναι σίγουρα ο Αλέξης Τσίπρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που συγκέντρωσε 4% στις εκλογές του 2009. Είναι το κόμμα που κανείς δεν το αντιμετώπιζε με ιδιαίτερη σοβαρότητα, αλλά περνούσε απαρατήρητο. Οι ψηφοφόροι του το ίδιο. Και όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ διαφαίνεται ως ο νέος παίκτης στο πολιτικό προσκήνιο.

Τις 4 τελευταίες ημέρες, μετά τις εκλογές, έχει παρατηρηθεί μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια των ΜΜΕ και του πολιτικού κατεστημένου να στοχοποιήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως υπεύθυνο της πολιτικής αστάθειας, λόγω της άρνησής του να συμμετέχει σε κυβέρνηση συνεργασίας με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αλήθεια, μια τέτοια κυβέρνηση πως θα μπορούσε να σταθεί, από την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε το 16%, λόγω της αντιμνημονιακής του στάσης; Πάνω σε ποιον άξονα θα μπορούσε να κινηθεί μια τέτοια εκτρωματική κυβέρνηση; Προσπαθούν να πείσουν πως άμεση προτεραιότητα είναι να κυβερνηθεί η χώρα, ενώ αυτό που προέχει είναι η κατεύθυνση που θ’ ακολουθήσει η όποια κυβέρνηση.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή τα κόμματα που είναι υπεύθυνα για τα σκάνδαλα, την οικογενειοκρατία, την βουλευτική ασυλία, του πελατειακού κράτους. Τα κόμματα του Πάγκαλου, του Ρουσόπουλου, του Χριστοφοράκου, του Μαντέλη, του Εφραίμ, του Τσιτουρίδη, του Ζαχόπουλου, του Παπανδρέου, του Βενιζέλου, του Χρυσοχοίδη, του Μητσοτάκη, του Τσοχατζόπουλου, του Τσουκάτου, της Siemens;

Μας απειλούν πως η έξοδος από το ευρώ θα σημάνει χρεωκοπία, δηλαδή μισθοί πείνας, ανύπαρκτες συντάξεις, μηδενικές δομές πρόνοιας, ανεργία, κατάρρευση, χάος. Μα ήδη τα ζούμε αυτά σε συνδυασμό με την απουσία οράματος και ελπίδας. Το χάος έχει έρθει και γι’ αυτό δεν είναι υπεύθυνος ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι “φιλοευρωπαιστές” προπαγανδίζουν λέγοντας πως το ευρώ πάει πακέτο με τα μέτρα λιτότητας και τα μνημόνια. Αυτοί που μας έβαλαν στο ΔΝΤ χωρίς να εξετάσουν εναλλακτικές λύσεις και χωρίς να μας ρωτήσουν, μέσα από τις πιο ύπουλες μεθοδεύσεις.

Προεκλογικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φώναζαν πως δεν γίνεται καμία επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και του Μνημονίου. Τώρα αυτοί οι “σκληροί” και άκαμπτοι υπερασπιστές του ευρώ, κάνουν πίσω. Σαμαράς και Βενιζέλος ακόμη και την επιτροπή λογιστικού ελέγχου για το χρέος, την θεωρούν ακρότητα. Φωνάζουν για τις τράπεζες, ναι αυτές που καταχράστηκαν τις καταθέσεις. Αυτές που οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις ενίσχυσαν με το αίμα των φορολογούμενων.

Δεν μ’ ενδιαφέρει να στηρίξω τον Τσίπρα, ή οποιονδήποτε αντιμνημονιακό αρχηγό κόμματος. Αλλά ποιοι θα μας…σώσουν; Αυτοί που χρησιμοποιούν την λέξη δημοκρατία για να εκβιάσουν; Αυτοί που θεωρούν πως είναι οι ίδιοι το έθνος; Όμως και ο Τσίπρας πρέπει να προσέξει, καθώς κι αυτός παιδί του κομματικού σωλήνα είναι. Αν θέλει να κυβερνήσει, ας μιλήσει ανοιχτά στον λαό, λέγοντάς του πως προτεραιότητα είναι να μείνουμε στο ευρώ, αλλά αν μας εκβιάσουν, αν μας επιβάλλουν το μνημόνιο, θα φύγουμε από την ευρωζώνη. Να μην φοβηθεί για τις συνέπειες των δηλώσεών του. Πιστεύω, πως αν μιλήσει τίμια, περισσότερα θα κερδίσει, απ’ όσα θα χάσει.

Τα πράγματα είναι απλά: Μένεις ευρώ και έχεις μνημόνια, βγαίνεις από το ευρώ και πτωχεύεις, αλλά έχεις δυνατότητα να ξανασταθείς στα πόδια σου. Μέσα από δυσκολίες, ναι. Πλέον δεν υπάρχει επιλογή χωρίς συνέπειες. Αυτό το χαρτί οφείλει να παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ότι “εγώ κύριοι δεν σας τάζω γη της επαγγελίας”, αλλά απόδραση από την φυλακή των μνημονίων. Και μετά, ας παρουσιάσει και το πλάνο του για την επόμενη μέρα. Έστω 4-5 σημεία, σε μια χώρα που θα έχει πτωχεύσει και με διαλυμένο κοινωνικό ιστό.

Οι εκβιασμοί θα συνεχιστούν. Αν τελικά γίνουν εκλογές μέσα στον Ιούνιο, ως τότε, θα έχει δημιουργηθεί τεχνητή κρίση και θα έχουν τεθεί ακόμη πιο τρομοκρατικά διλήμματα. Κι αυτό γιατί το πολιτικό σύστημα έχει φοβηθεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάται να πάει την επιλογή του, την επιλογή των πολιτών ως το τέλος; Στο φινάλε, αποκλείεται να τα κάνει χειρότερα, απ’ όσο κατάφεραν μετά από δεκαετίες εξουσίας οι “φιλοευρωπαιστές”.