Είναι απολύτως κατανοητή η προσπάθεια των καθεστωτικών δυνάμεων που βγήκαν βαριά τραυματισμένες από την τελευταία εκλογική αναμέτρηση να οργανώσουν την τελευταία τους αντεπίθεση.

Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι ότι επιστρατεύουν γι αυτό όλα τα παλιά γνωστά κόλπα που καταδίκασε η ελληνική κοινωνία. Η ΝΔ επιχειρεί μία τεχνητή συγκόλληση ετερόκλητων δυνάμεων και παραγόντων υπό την ομπρέλα μίας νεφελώδους κεντροδεξιάς. Στερείται ιδεολογικής και πολιτικής ομοιογένειας αυτή η νέα κεντροδεξιά αφού το “ναι στο ευρώ” δεν είναι από μόνο του αρκετό. Είναι σαφές ότι η ΝΔ του κ. Σαμαρά εμφανίζεται ως το τελευταίο οχυρό του παλαιού καθεστώτος απέναντι στον επελαύνοντα ΣΥΡΙΖΑ και στο νέο αρχηγό του.

Δαιμονοποιείται γι αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ και επισείονται τα δεινά που θα επιφέρει η πολιτική του που προεξοφλείται ότι θα οδηγήσει στην έξοδο από το ευρώ. Δραχμή ίσον υποβάθμιση προσωπικών περιουσιών, έλλειμα σε καύσιμα, πληθωρισμό, μάνικες που δεν θα βγάζουν καύσιμα, ελλείψεις σε φάρμακα, άδεια ράφια στα σούπερ μάρκετ ακόμη και διακοπές ρεύματος και μπλακ άουτ. Επιστρατεύτηκε ακόμη και η Εθνική Τράπεζα προκειμένου να προσφέρει βάση στην επιχειρηματολογία της καταστροφής. Θα επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους και τις εκδοχές οι καθεστωτικές δυνάμεις τις προβλέψεις αυτές στις δύο εβδομάδες που απομένουν.

Πόσο όμως μπορεί να προχωρήσει μία ετερόκλητη συμμαχία που βασίζεται στον τρόμο για να εκβιάσει την ψήφο της κοινωνίας; Η ΝΔ του κ. Σαμαρά που μιλά ξανά για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου είναι εγκλωβισμένη στις εσωτερικές της αντιφάσεις και στις δεσμεύσεις της έναντι των δανειστών. Η κυρία Μπακογιάννη θεωρεί πάντα ότι η λύση είναι το Μνημόνιο ενώ η υπογραφή του κ. Σαμαρά περιορίζει τις κινήσεις του.

Το πρόβλημα για τον κ. Σαμαρά είναι στην βάση του το ίδιο που αντιμετωπίζει και ο κ. Τσίπρας και συμπυκνώνεται στο ερώτημα: εάν οι εταίροι δεν δεχθούν την επαναδιαπραγμάτευση ποιό είναι το επόμενο βήμα; Πλήρης εφαρμογή του Μνημονίου ή μονομερείς ενέργειες όπως κατάργηση εφαρμοστικών νόμων και αλλαγή της φορολογικής πολιτικής; Η πλήρης εφαρμογή του Μνημονίου οδηγεί σε βαθύτερη ύφεση, ανθρωπιστική κρίση και σε έξοδο από το ευρώ. Αν πάλι συνεχίσει σε μονομερή αλλαγή του Μνημονίου τότε σε τι διαφέρει έναντι του κ. Τσίπρα; Αν οι ευρωπαίοι δέχονται την αθέτηση των δεσμεύσεων από τον κ. Σαμαρά και όχι από τον κ. Τσίπρα αυτό σημαίνει ότι απλώς παρεμβαίνουν στο εσωτερικό της χώρας και επιβάλλουν την κυβέρνηση της αρεσκείας τους και τον αυριανό συνομιλητή τους. Γιατί; για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της Ελλάδας;

Εν κατακλείδι μπορεί να πετύχουν τα απομεινάρια του παλαιού συστήματος επιστρατεύοντας τον τρόμο να ανακόψουν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά αυτό δεν λύνει τα προβλήματα διακυβέρνησης της επόμενης ημέρας. Αντίθετα η αντιαριστερή πολεμική με όρους προπαγάνδας στην οποία έχει καταφύγει η ΝΔ τα επιτείνει αφού θα έχει απέναντί του μία ισχυρή κοινωνική και πολιτική δύναμη με την οποία έχει κόψει τις γέφυρες συνεννόησης. Αλλά κατά την γνωστή του τακτική το παλιό σύστημα δεν ενδιαφέρεται για την επόμενη ημέρα. Ας κερδίσουμε τις εκλογές να πάρουμε την κυβέρνηση και βλέπουμε. Ακόμη και τώρα ουδέν εδιδάχθησαν...